Το πρώτο κείμενο εδώ στο Sport24.gr το έγραψα πέρυσι στις 30 Νοεμβρίου. Αμέσως μετά το Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός 2-0 στο "Καραϊσκάκης". Έλεγα, λοιπόν, τότε ότι το πρωτάθλημα θα το πάρει ο Παναθηναϊκός. Ότι ο Ολυμπιακός δεν με ψήνει ότι μπορεί να έχει διάρκεια. Ένα ματς με υπερπροσπάθεια κερδίζεται. Το πρωτάθλημα όχι.
Από πού να αρχίσεις και πού να τελειώσεις; Άλλωστε και ο Ολυμπιακός δίχως αρχή και τέλος δεν ήταν; Αυτό που θέλω στην αρχή να επισημάνω, είναι ότι στο προηγούμενο άρθρο, γράφοντας ότι «η πρόκριση χρειάζεται για πολλούς λόγους», οι μόνες απαντήσεις που δέχθηκα ήταν του στυλ «μην τα βάζετε με τον Λίνεν».
Το πρώτο φιλικό ουδέποτε αποτέλεσε κριτήριο για ασφαλή συμπεράσματα. Πόσο μάλλον όταν το παρθενικό δείγμα γραφής της Εθνικής Ελλάδος δόθηκε στην Κύπρο απέναντι σε μια ομάδα που αγωνίζεται στην… Α2 του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος.
Έχουμε δει ταχείς επιθετικούς να διασύρουν αργούς αμυντικούς. Ντριμπλαδόρους να ξεφτιλίζουν μαντουμαδόρους. Επιθέσεις με κάτω τη μπάλα και κάθετες πάσες να τρυπάνε άμυνες. Δυνατά και ψηλά κορμιά να φαίνονται γίγαντες απέναντι σε νάνους σε στημένες φάσεις.
Ο Μπάγεβιτς ανέβασε από μόνος του, πολύ γρήγορα και χωρίς ουδείς να τον πιέσει, πολύ ψηλά τον πήχη των απαιτήσεων και τον προσδοκιών. Δεν έκρυψε ότι η εφετινή ΑΕΚ, του θυμίζει εκείνη που άρχισε να «χτίζεται» στις αρχές της δεκαετίας του ’90 και η οποία για μια πενταετία απέδωσε ποδόσφαιρο που θαυμάστηκε από το πανελλήνιο.
Είναι δεδομένο ότι ο Άρης με την πρόσληψη και μόνο του Έκτορ Ραούλ Κούπερ άλλαξε επίπεδο. Ο Αργεντίνος όχι μόνο έφερε μια άλλη φιλοσοφία στην ομάδα (η οποία πέρασε και στους παίκτες που δεν νοιώθουν πλέον οι...φτωχοί συγγενείς Αθήνας και Θεσσαλονίκης), αλλά έδωσε και άλλη αίγλη.
Έτσι όπως πήγε η "δουλειά", στην πρώτη αναμέτρηση Ολυμπιακού- Μακάμπι, καταλαβαίνετε ότι ο αγώνας στο Τελ Αβίβ, έχει ξεχωριστή σημασία για τους Πειραιώτες.
Πρεμιέρα του Γιούρο 2008 στο Σάλτσμπουργκ με το κωλοπαίχνιδο Σουηδία-Ελλάδα 1-0. Η Εθνική είναι να μασάς και να φτύνεις και η γκρίνια στην παρέα είναι διάχυτη. Πηγαίνοντας κόντρα στο ρεύμα, κάνω μια ξυπνιτζίδικη ερώτηση:
Τρία συμβόλαια, των Πετρέα, Μηνούδη, Ψάρα κατέθεσε προχθές ο Παναθηναϊκός και μαζί με το υπάρχον διετές του Παπαδημητρίου μπορεί να παίξει στο πρωτάθλημα βόλεϊ, χωρίς ουδείς να γνωρίζει ποιος θα πληρώσει και ποιους παίκτες θα έχει ο Στέλιος Καζάζης.
Παίρνεις ένα ζευγάρι παπούτσια κι ακριβά μάλιστα. Τα φοράς για πρώτη φορά, τα καμαρώνεις στον καθρέφτη, αλλά στη συνέχεια ανακαλύπτεις ότι έχει γίνει μαλακία. Δεν τα υπολόγισες καλά όταν τα δοκίμασες και σε χτυπάνε. Είναι στενά και κοντά. Μέχρι να γυρίσεις πίσω, τα πόδια σου έχουνε γίνει τούμπανο.
Πάει καιρός που οι φίλοι της ΑΕΚ έβρισκαν (συνεχόμενες κι όχι περιστασιακές) αφορμές για να χαμογελούν. Μίζερες καταστάσεις, άνευ λόγου και αιτίας διχασμοί στην εξέδρα, καισαρικές και α-μέτοχες διοικήσεις, φθόνος, ίντριγκα, καχυποψία.
Σε καμία περίπτωση το 2- 1 του Ολυμπιακού επί της Μακάμπι, δεν ικανοποίησε τους φίλους των «ερυθρόλευκων». Και μην κοιτάτε, που υπήρξε ανατροπή και «έσκασαν» κάποια χαμόγελα, επειδή το 0- 1, έγινε 2- 1.
Κατά κανόνα αυτά συμβαίνουν μόνο στο σινεμά. Εκεί που ο ήρωας είναι τραυματίας και ανήμπορος κι ο κακός έτοιμος για τη χαριστική βολή, να γίνεται ακριβώς το αντίθετο. Να είναι ο εφτάψυχος ήρωας αυτός που δίνει το τελικό χτύπημα και βγαίνει νικητής.
O Ζαν Αλέν Μπουμσόνγκ είναι τελικά ο killer του Παναθηναϊκού. Ο Μπουμσόνγκ δεδομένα έχει προσόντα που έλειπαν από τους στόπερ που είχε ο Νιόπλιας στη διάθεσή του και χρειαζόντουσαν να προσθέσουν για να υπάρχει χημεία στο ρόστερ. Η προσθήκη του είναι σίγουρα σημαντική.
Οι απαντήσεις δίδονται μέσα στο γήπεδα, ανεξάρτητα από την ηλικία, τα χρόνια κόπωσης που κουβαλά ο καθένας στις πλάτες του, την ενδεχόμενη εσωτερική φθορά από την καθημερινή τριβή και την προσπάθεια να ξεπερνάς τον πόνο, την κούραση, το ταλαιπωρημένο μυϊκό σύστημα.
Πρώτα απ’ όλα, να ξεκαθαρίσω πως όλα αυτά που ακολουθούν, είναι η προσωπική μου άποψη και δεν απαιτώ από κανέναν να συμφωνήσει, να την ασπαστεί ή να με αποθεώσει.
H επιστροφή του Αλέκου Λεώνη στον Ηρακλή, άλλαξε τα πάντα στον "γηραιό", υπάρχει πλέον ένα αφεντικό στην ομάδα, αλλά και ένας προπονητής με μεγάλη ικανότητα να σχεδιάζει ομάδες.
Σύμφωνα με τα τελευταία ρεπορτάζ η περίπτωση Γκαλάς απομακρύνεται για τον Παναθηναϊκό, καθώς τις δύο πλευρές τις χωρίζει μεγάλη οικονομική απόσταση. Παράλληλα οι άνθρωποι του συλλόγου φρόντισαν να συλλέξουν πληροφορίες για τον χαρακτήρα του ποδοσφαιριστή. Οι συστάσεις φαίνεται πως δεν ήταν οι καλύτερες.
Μπαίνοντας στο απέραντο γαλάζιο, όχι του Αιγαίου, αλλά του SPORT 24 δεν μπορείς να μην ξεκινήσεις τη μέρα σου θετικά, σαν να βρίσκεσαι σε διακοπές σε κάποια υπέροχη παραλία και ετοιμάζεσαι να...καταδυθείς.
Μαλακία έκανε ο Μοράτι στην Ίντερ. Που έδωσε του κόσμου τα λεφτά για να πάρει προπονητή τον Μπενίτεθ. Θα μπορούσε σχεδόν στο τσάμπα να πάρει τον Παύλο Δερμιτζάκη της Ιταλίας και να κάνει τη δουλειά του μια χαρά. Και να του πει να ξεσηκώσει τα κόλπα του Μουρίνιο.
Διαβάζοντας το ρεπορτάζ του ΠΑΟΚ την τελευταία εβδομάδα καταλαβαίνεις εύκολα πως κάτι δεν πήγαινε καλά. Όσα συμβαίνουν στον ΠΑΟΚ δεν μου προκαλούν έκπληξη αλλά απογοήτευση.
Διαπιστώνοντας τον πακτωλό εκατομμυρίων ευρώ που ξοδεύουν οι δύο «αιώνιοι» προς απόκτηση εγνωσμένης αξίας ποδοσφαιριστών, η ΑΕΚ δουλεύει αθόρυβα και μεθοδικά.
Δεν μπορείς να κρίνεις ποτέ μια ομάδα από τις μεταγραφές της. Δεν μπορείς ποτέ να κάνεις πρόβλεψη και να πεις αν ένα σύνολο «δέσει» ή όχι. Δεν μπορείς να προβλέψεις, δεν είσαι μάγος, δεν έχεις χάρισμα.
Το ΔΝΤ δεν μπήκε μόνο στις ζωές μας, αλλά και στον αθλητισμό και ιδιαίτερα στο ελληνικό βόλεϊ, καθώς τα λεφτά που σκορπούσαν ο Ολυμπιακός, ο Παναθηναϊκός, ο Ηρακλής, η ΕΑΠατρών και παλαιότερα η Ορεστιάδα δεν υπάρχουν πια.
Εδώ στο Sport24.gr έχουμε ένα ελάττωμα. Δεν καθόμαστε στ΄αυγά μας. Από το 2005, που "βγήκαμε στα ανοιχτά", δεν κάνουμε τίποτε άλλο από το να "ψαχνόμαστε". Η νέα εμφάνιση της ιστοσελίδας που επισκέπτονται οι περισσότεροι Έλληνες, αποτελεί το επιστέγασμα μιας δουλειάς μηνών.
Στον ΠΑΟΚ δίνεται μια τεράστια ευκαιρία να κάνει την υπέρβαση και να μπει σε ομίλους. Η κλήρωση του έφερε έναν αντίπαλο ιδανικό για μια επιτυχία που θα μείνει στην ιστορία.
Κατά κανόνα οι ομάδες που κάνουν 10+ μεταγραφές είναι αυτές που αλλάζουν κατηγορία. Ή αλλάζουν ρόστερ λόγω ειδικών συνθηκών, όπως συμβαίνει στον Ηρακλή. Δέκα και μεταγραφές, όμως, χρειάζεται να κάνεις κι όταν θέλεις ν’ αλλάξεις επίπεδο. Όπως ο Ολυμπιακός.
Η είδηση έσκασε σαν κεραυνός εν αιθρία. Το σοκ ήταν ισχυρό. Ειδικότερα τις κρίσιμες αυτές στιγμές, που όπως επανέλαβε ο Πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου, "η χώρα, απέφυγε την χρεωκοπία και βαδίζει σταθερά στο δρόμο της ανάπτυξης και της προόδου". Με την απλή και αποτελεσματική συνταγή: Έκανε στάση πληρωμών στους πολίτες της, προκειμένου να πληρώσει τους δανειστές της.
Ειλικρινά, δε γνωρίζω πως αισθάνονταν ο Νικοπολίδης, ο Μπράβο, ο Γκαλίτσιος (που έκανε και σέντρα "άστα να πάνε" αλλά μπήκε γκολ), ο Ντουντού, ο Μαρέσκα, ο Όσκαρ, ο Ντιόγκο, ο Ζαϊρί και ο Μήτρογλου, παίζοντας στις 15 Ιούλη.
Χαίρετε κύριοι,
Το μουντιάλ τελείωσε και ήρθε η ώρα να επιστρέψουμε στην ελληνική πραγματικότητα. Για να μην είναι απότομη η μετάβαση καλύτερα να ασχοληθούμε με καθαρά ποδοσφαιρικά θέματα. Η οικονομική κρίση στη ζωή μας έχει φέρει μόνο άσχημα επακόλουθα.
Ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ ενώνει: Πρόεδρος στον ερασιτέχνη ο χουντικός Μιχάλης Κίτσιος, πρόεδρος στην ΠΑΕ ο αριστερός Νίκος Κωνσταντόπουλος. Όταν ο Κίτσιος, λοχαγός καταδρομέων και διορισμένος πρόεδρος οδηγούσε τον Παναθηναϊκό στο Γουέμπλεϊ, επί χούντας ο αντιστασιακός, Κωνσταντόπουλος ήταν φυλακή. Τώρα θα συνεργαστούν και ειδικότερα τον Βοτανικό. Κι ας φωνάζουν οι σημερινοί αριστεροί του Σύριζα.
Και τι δεν ακούστηκε τις τελευταίες ημέρες, σχετικά με την υπόθεση του Σπανούλη. Τόσα σενάρια, ούτε στο πιο “τρελό” σήριαλ, που θα μπορούσε να κατασκευαστεί.
ΟΙ Αμερικανοί είναι που έχουν πει, ότι ο πρώτος είναι πρώτος και ο δεύτερος δεν είναι τίποτα. Μπορεί να είναι κι έτσι. Ή μάλλον, κάποιες φορές είναι, κάποιες δεν είναι.
