Οπότε το ζητούμενο δεν είναι η φόρμα ή η απόδοση των παικτών του Γιόνας Καζλάουσκας, αλλά κάποια στοιχεία που κεντρίζουν το ενδιαφέρον σε σχέση με την προηγούμενη (κυρίως), αλλά και τις περασμένες ομάδες.

Τι έδειξε λοιπόν το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα το απόγευμα της Τετάρτης στο κλειστό «Τάσσος Παπαδόπουλος»;

1… Σε σχέση με πέρσι λείπουν δύο παίκτες «φόβητρα» (Γλυνιαδάκης, Κουφός) στο κέντρο της ρακέτας, ενώ σε αυτό το παιχνίδι απουσίασε κι ο Γιάννης Μπουρούσης (δεν έπαιξαν ακόμη οι Βουγιούκας και Περπέρογλου). Οπότε μια «απάντηση» του τεχνικού τιμ ήταν η χρησιμοποίηση ψηλότερων σχημάτων με δύο ψηλά φόργουορντ, όπως έγινε με τον Πρίντεζη και τον Καϊμακόγλου.

Ο άσος της Μάλαγα ξεκίνησε στο «3» κι έπαιξε κυρίως σε αυτή τη θέση. Μπορεί στην άμυνα να μην έχει πρόβλημα να κυνηγήσει στην περιφέρεια και να δίνει μεγάλη βοήθεια στα ριμπάουντ (αμυντικά κι επιθετικά), ωστόσο στην επίθεση φαίνεται ότι δεν παίζει στη φυσική του θέση. Ακόμη κι αν τις περισσότερες φορές οι κινήσεις του στο γήπεδο έμοιαζαν περισσότερο με «4αριού», δεδομένου ότι ο έτερος φόργουορντ ο Αντώνης Φώτσης (μαζί έπαιζαν συνήθως) έστηνε «καρτέρι» στην περιφέρεια για να σουτάρει μετά τις περιστροφές της άμυνας.

2… Το καλό οπότε σχήμα της Ελλάδας φαίνεται να είναι και πάλι αυτό με τους τρεις περιφερειακούς. Σίγουρα δεν είναι κριτήριο το ένα παιχνίδι, αλλά σε καμία περίπτωση δεν περιμέναμε να μάθουμε τώρα το «μεγαλείο» του Δημήτρη Διαμαντίδη, που μαζί με τον έτερο απόντα της περσινής διοργάνωσης (Τσαρτσαρή) αναδείχτηκαν οι παίκτες που έκαναν τη διαφορά.

Πέρα από τις άλλες περγαμηνές του αρχηγού του Παναθηναϊκού, η φετινή του παρουσία αναμένεται να δώσει και μια έξτρα διάσταση στο παιχνίδι της ομάδας. Σε 3-4 φάσεις η Εθνική προσπάθησε να περάσει στη μπάλα στον Διαμαντίδη κοντά στο καλάθι, εκεί που είναι «αχτύπητος» τόσο δημιουργικά, όσο και εκτελεστικά.

Και σίγουρα η Ελλάδα θα χρειαστεί πόντους από το post, καθώς ένας Σχορτσιανίτης δεν αρκεί… Ίσως για αυτό να παίξει «δυνατά» και το όνομα του Βουγιούκα, που είναι ένας ψηλός με εξαιρετική τεχνική κατάρτιση που ξέρει να βάζει τη μπάλα στο καλάθι παίζοντας με πλάτη σε αυτό.

3… Με τον Πρίντεζη στο «3» και μετά από βολές το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα άπλωσε την άμυνα της σε ολόκληρο το γήπεδο, κάτι που είχε επιχειρήσει να κάνει και πέρσι στην πρώτη φάση του τουρνουά. Η παρουσία πολλών εναλλακτικών λύσεων επιτρέπει στον Καζλάουσκας να πιέζει πολύ στην άμυνα, καθώς υπάρχουν αρκετοί παίκτες που μπορούν να περάσουν στο παρκέ και να τα βγάλουν ενέργεια στο παρκέ.

4… Ο Κώστας Τσαρτσαρής έλειψε πολύ από την περσινή ομάδα. Στο φιλικό με τον Κύπρο έπαιξε κυρίως στο «5». Και δεν είναι μόνο οι φάσεις που τελείωσε χάρις στην ταχύτητα και την πλαστικότητα του, αλλά κυρίως το γεγονός ότι λύνει τα χέρια στον προπονητή, με την εικόνα του να «αλλάζει» στα σκριν.

Είδαμε λοιπόν πολλές φορές αυτή την αντιμετώπιση, με την ταυτόχρονη παρουσία ψηλών περιφερειακών και μια «κλειστή» ελληνική άμυνα που έδινε ελάχιστα περιθώρια στον αντίπαλο για σουτ. Λογικά θα είναι κάτι καινούργιο που θα… φορεθεί στα γήπεδα της Τουρκίας.

5… Πάμε τώρα στο κλασσικό ερώτημα: ποιοι είναι θα είναι 12 που θα διασχίσουν το Αιγαίο; Οι Σπανούλης, Ζήσης, Διαμαντίδης, Πρίντεζης, Περπέρογλου, Φώτσης, Τσαρτσαρής, Μπορούσης και Σχορτσιανίτης, οπότε μένουν 3 θέσεις, 2 αν προσθέσουμε και τον Καλάθη. Για τη θέση 11 και 12 θα παλέψουν μεταξύ τους δύο περιφερειακοί (Βασιλειάδης, Παππάς), δύο φόργουορντ (Καϊμακόγλου, Παπανικολάου) κι ένας σέντερ (Βουγιούκας).

Ακόμη το τοπίο είναι αρκετά θολό. Το αουτσάιντερ είναι αν μη τι άλλο ο Παππάς (λόγω θέσης). Ο Βασιλειάδης ποντάρει στην ικανότητα του στο σουτ, ο Καϊμακόγλου στο γεγονός ότι είναι ένας παίκτης έτοιμος να ανταποκριθεί σε οποιονδήποτε ρόλο κι ο Βουγιούκας στο γεγονός ότι είναι ένας ψηλός με διαφορετικά στοιχεία από τους υπόλοιπους.

Ακόμη υπάρχει πολύς δρόμος και μην ξεχνάμε ότι μόλις την Τετάρτη δόθηκε το πρώτο φιλικό. Ακόμη δεν είδαμε τίποτα.