Λένε πως το ποδόσφαιρο δεν είναι δίκαιο άθλημα, αφού δεν νικά πάντα ο καλύτερος. Αν μη τι άλλο όμως στη Νότια Αφρική τελικά αποδόθηκε δικαιοσύνη.Η Ισπανία, ήταν με διαφορά, η καλύτερη ομάδα του τουρνουά και δικαίως είναι πλέον εν ενεργεία Πρωταθλήτρια Κόσμου και Ευρώπης.
Αφίχθη στην ΑΕΚ όπως ο… άσπρος σίφουνας (ήταν το μότο παλαιάς διαφήμισης): Έτοιμος να τα σαρώσει όλα! Έφερε ο ίδιος τεράστια ευθύνη για όσα γράφονταν στον Τύπο περί ειλλημένης απόφασης για την αποπομπή του Μπάγεβιτς και την αποψίλωση του ρόστερ. Δεν είναι ψέμα να πει κανείς ότι εκείνος τα διοχέτευε έτσι, με τρόπο επιλεκτικό.
Θα σας γυρίσω δύο χρόνια πίσω: κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου (2008), το σενάριο συνωμοσίας που εξυφαινόταν μπορούσε να συναγωνιστεί την ευρηματικότητα και τη φαντασία ενός μάστερ των «sci-fi» όπως ο Τέρι Γκίλιαμ.
END the winner is… Όπως τα Όσκαρ. Σε κλειστό φάκελο κρατάει ο Τζίγγερ το όνομα του επόμενου προέδρους του Παναθηναϊκού. Ο νικητής θα ανακοινωθεί την Τρίτη.
Οι δύο καλύτερες ομάδες θα αναμετρηθούν στον τελικό του Μουντιάλ. Ισπανία και Ολλανδία έφτασαν δίκαια στον τελικό και ελπίζουν να καταφέρουν να πάρουν το πρώτο παγκόσμιο κύπελλο στην ιστορία τους.
ΤΟ κλισέ λέει, ότι ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι, τελειώνει μόνο όταν ο διαιτητής σφυρίξει τη λήξη. Ο σπίκερ της ΕΡΤ ωστόσο, το Ουρουγουάη-Ολλανδία, το τελείωσε, ένα-ενάμιση λεπτό νωρίτερα, πριν από τον διαιτητή απ’ το Ουζμπεκιστάν.
Το πλάνο του Φαν Μάρβικ πέτυχε και η Ολλανδία βρίσκεται μετά από 32 χρόνια στον τελικό του Μουντιάλ. Ο 58χρονος τεχνικός με το που αντικατέστησε τον Φαν Μπάστεν έδειξε πως στο μυαλό του είχε να δημιουργήσει ένα σοβαρό σύνολο που θα ξέρει να νικάει.
Τα ευκόλως εννοούμενα (πρέπει να) παραλείπονται… Δεν περίμενε άλλωστε κανείς από τον Τραϊανό Δέλλα και τον Νίκο Λυμπερόπουλο να δηλώσουν ότι επέστρεψαν στην ΑΕΚ για να (επι)βάλουν τάξη στο περυσινό «φρενοκομείο» των κιτρινόμαυρων αποδυτηρίων.
Κατ αρχήν, δεν τραβάω κανένα ζόρι από τον αποκλεισμό της Βραζιλίας, Άλλωστε, κάθε παιχνίδι, που τελειώνει γι αυτούς, είναι το ίδιο ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Κερδίζουνε; Κλαίνε. Χάνουνε; Δεν αλλάζει τίποτα.
Αυτές τις δύο μέρες αποδείχθηκε πως το ποδόσφαιρο υψηλού επιπέδου παίζεται πλέον μόνο στην Ευρώπη. Όποιος θέλει να δει λοιπόν τελικό Αργεντινής - Βραζιλίας δεν έχει παρά να περιμένει το επόμενο Κόπα Αμέρικα.
ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ τον Γιάννη Βαρδινογιάννη, στα κεντρικά δελτία ειδήσεων της Πέμπτης, με κοστούμι, γραβάτα και κράνος, είχες την εντύπωση ότι κάτι προέκυψε με τον Βοτανικό. Λάθος. Η είδηση, είχε να κάνει με την εξαγορά της ελληνικής Shell από την Motor Oil.
Ο Σνάιντερ που πήρε από το χέρι την Ίντερ οδηγώντας την στην κατάκτηση του Champions League και ο Ρόμπεν που έφτασε την Μπάγερν μία ανάσα από το triple crown οδήγησαν τους “οράνιε” στην μεγαλύτερη νίκη της ιστορίας τους.
Σε έναν αγώνα που έκοβε την ανάσα και κρίθηκε από μια αλλαγή οι Ισπανοί κατάφεραν να κερδίσουν με 1-0 τους Πορτογάλους και να πάνε στους 8 της διοργάνωσης. Είναι δεδομένο πως η ομάδα του Ντελ Μπόσκε είναι ένα επίπεδο κάτω από αυτό του Αραγόνες που κατέκτησε το Euro πριν δύο χρόνια.
Οι 32 , έγιναν 8 και το 19ο παγκόσμιο κύπελλο, προς μεγάλη λύπη όλων μας, πλησιάζει προς το τέλος του. Ήδη η 30η του Ιούνη, ημέρα Τετάρτη, ήρθε δυστυχώς για να μας θυμίσει πως είναι η κωλοζωή, χωρίς το αγαπημένο μας Μουντιάλ.
Το κλασικό δεν πεθαίνει ποτέ. Ο αναπτήρας Ζίπο. Το Σάντος του Καρτιέ. Τα Σταν Σμιθ της Αντίντας. Τα σουβλάκια του Θανάση στο Μοναστηράκι κι ο Μανώλης Μαυρομμάτης.
Η επισημοποίηση της ανάληψης της τεχνικής ηγεσίας της Ένωσης Καβάλας από τον Δημήτρη Πρίφτη δεν θα μπορούσε παρά να συνδυαστεί με έναρξη του σχεδιασμού για την νέα αγωνιστική περίοδο με τον Γάιο Σκορδίλη να φαίνεται να βρίσκεται στα πλάνα του.
Ο μύθος λέει ότι όταν μετά από πολλά χρόνια και λίγο πριν πεθάνει ο Μπραχάμοφ, ο λάινσμαν από το Αζερμπαϊτσάν, που στον τελικό του 1966 είχε κατακυρώσει το γκολ του Τζεφ Χαρστ ρωτήθηκε γιατί τελικά είπε “μετράει” στην πιο αμφισβητούμενη φάση της ιστορίας του Παγκοσμίου Κυπέλλου, απάντησε μονολεκτικά: “Στάλινγκραντ”.
Ως εδώ καλά για τη Σελεσάο. Εισήλθε στη διοργάνωση μουδιασμένα και κινδύνεψε με ισοπαλία από τη Βόρεια Κορέα αλλά κάθε αρχή σε τέτοια διοργάνωση και δύσκολη, οπότε η νίκη ήταν που μετρούσε. Βελτιώθηκε απέναντι στην Ακτή Ελεφαντοστού και έκανε το δύο στα δύο.
Στο διάστημα που η υπόθεση Ηρακλής ήταν ανοιχτή η ταπεινότητά μου σιώπησε. Δεν θέλησε να παρέμβει. Για να μη δώσει την εντύπωση ότι παίρνει θέση υπέρ της μιας, ή της άλλης πλευράς. Για να αφήσει τα αρμόδια όργανα να κάνουν απερίσπαστα το καθήκον τους.
Στο μουντιάλ που διαπομπεύτηκαν ο Λίπι και ο Καπέλο δίνεται η ευκαιρία στον Φαν Μάρβαϊκ να μείνει στην ιστορία. Ανέλανε τους οράνιε μετά τον αποκλεισμό των ολλανδών από την Ρωσία στο EURO του 2008.
Την Παρασκευή το βράδυ οι Iσπανοί κατάφεραν πιο δύσκολα απ’ ό,τι περίμεναν να προκριθούν στους “16″ του Μουντιάλ. Είναι φανερό πως απ’ όλες τις εθνικές που έχουμε δει μέχρι σήμερα μόνο η εθνική Ισπανίας θα είχε θεωρητικά την δυνατότητα να διακριθεί στο Champions League. Πιθανών και οι «οράνιε», αλλά με την προϋπόθεση να έχουν υγιή τον Ρόμπεν.
Δεκαετία ‘70. Συνεργείο της (τότε) ΥΕΝΕΔ έχει πάει για μετάδοση σε αγώνες άρσης βαρών. Στο μικρόφωνο ο Βασίλης Κοντοβαζαινίτης. Πρωτόγονες συνθήκες. Το όνομα του αθλητή που “σήκωνε” κάθε φορά αναγραφόταν σε μια πινακίδα. Κάποια στιγμή ο Κοντοβαζαινίτης λέει το ιστορικό: “Και τώρα στο ζετέ ο Στεφανούρης”.
Αν και δεν υπήρξα ποτέ λάτρης των στατιστικών απεικονίσεων και δη της στοιχηματικής προέκτασής τους, εν τούτοις δεν μπορώ να προσπεράσω το εξής σημαντικό στοιχείο το οποίο εν τέλει δεν είναι τυχαίο!
Φεύγοντας με 3 βαθμούς (μια ωραία νίκη, δηλαδή) από την Ν.Αφρική, οι Έλληνες μπορεί να μην έκαναν… όλο τον κόσμο να μιλάει γι αυτούς, σίγουρα, πάντως, αισθάνονται πολύ πιο όμορφα, ας πούμε από τους Γάλλους που είναι άγνωστο αν θα αναχωρήσουν όλοι μαζί (γιατί μπορεί να πλακωθούν στο αεροπλάνο) γυρίζοντας στη Γαλλία.
Για κάποιους προπονητές (παλαιάς κοπής) η θεώρηση του ποδοσφαίρου είναι απλή: “Η άμυνα διδάσκεται. Στην επίθεση το γκολ είναι θέμα ικανότητας, ταλέντου και ρέντας”. Σε πενηνταράκια, δηλαδή, “η δουλειά η δικιά μου είναι να μη φάμε γκολ. Το αν θα βάλουμε γκολ, είναι δουλειά των ποδοσφαιριστών”.
Πίσω στην πατρίδα, οι επικριτές του Κάρλος Ντούνγκα είναι πολλοί! Μεταξύ καϊπιρίνιας (φαντάζομαι όλοι την γνωρίζετε πλέον) και τορέσμο (τραγανό μπέικον) _ όπως λέμε εμείς μεταξύ τύρου και αχλαδίου _ στην αμμουδιά ή τα πέριξ της Κόπα Καμπάνα, είναι πολύ εύκολο και απλουστευμένο να σκέφτεσαι με νοσταλγία τον Πελέ, τον Γκαρίντσα, τον Σόκρατες, τον Έντερ, τον Φαλκάο, τον Ζίκο ή τους μεταγενέστερους Ριβάλντο, Ρονάλντο και Ροναλντίνιο.
Φύλλο και φτερό έγινε το Ε9 του Βαγγέλη Μαρινάκη. Το σπίτι 500 τετραγωνικών στην Αραβαντινού. Το δεύτερο σπίτι στον Πειραιά. Τα γραφεία του στην Ακτή Μιαούλη 7.000 τετραγωνικών. Του Λονδίνου σε υπερπολυτελή ουρανοξύστη.
Οι βραζιλιάνοι έδωσαν μια πειστική παράσταση στον αγώνα με την Ακτή Ελεφαντοστού. Οι φίλοι των ‘σελεσάο’ βέβαια έχουν δει στο παρελθόν την αγαπημένη τους ομάδα να παίζει πιο ελκυστικό ποδόσφαιρο.
Άνθρωποι ακραίων συναισθημάτων και ακραίων αντιδράσεων. Έτσι είμαστε οι περισσότεροι Έλληνες, εύκολα απογοητευόμαστε και πολύ εύκολα “πετάμε στους ουρανούς”. Αυτό δίνει και αφορμή για τις περιβόητες…κωλοτούμπες, στις οποίες αναφερόμαστε κάθε φορά, που η άποψη αλλάζει από την μια μέρα στην άλλη!
Όσο αναλύουμε το μπάσκετ μέσα από τη στατιστική απεικόνισή του, τότε ο Κόμπι Μπράιαντ (κι όλοι οι σταρ του… ανάλογου «τζορντανικού» είδους) θα κλέβουν τη δόξα του MVP από τους πολεμιστές (Πάου Γκασόλ και Ρον Αρτέστ) του κόσμου αυτού.
Ο Ότο Ρεχάγκελ δεν ξεψυχάει με τίποτε. Δεν κέρδισε μόνο τη ΝΙγηρία. Κέρδισε, ταυτόχρονα, όλους εμάς τους δημοσιογράφους που τον είχαμε βγάλει ξοφλημένο. Η εύκολη ανάγνωση είναι να πούμε ότι ο Γερμανός είδε τα λάθη του, τα διόρθωσε κι έπραξε το σωστό.
Η σχέση του Ότμαρ Χίτζφελντ με το ελβετικό ποδόσφαιρο δεν είναι χθεσινή. Τουναντίον χρονολογείται από το 1971, όταν ως ποδοσφαιριστής περνούσε τα σύνορα της (πάλαι ποτέ) Δυτικής Γερμανίας για να φορέσει τη φανέλα τη Βασιλείας. Ως ποδοσφαιριστής δεν ήταν κάτι το ξεχωριστό για την πατρίδα του, όμως στην Ελβετία αναγνωρίστηκε ως ένας από τους κορυφαίους επιθετικούς του πρωταθλήματος.
Έβαντ Λίνεν λοιπόν… Ο Ολυμπιακός, έχει πλέον προπονητή. Αφού το σήριαλ, είχε ένα σωρό επεισόδια, αφού χρειάστηκε να αισθανθεί άσχημα ο Αλέκος Αλεξανδρής, αντιμετωπίζοντας την δυσπιστία του κόσμου και του Τύπου, τελικά ο Σωκράτης Κόκκαλης πείστηκε να κάνει πίσω και να επιλέξει κάτι διαφορετικό, από αυτό που είχε αρχικά στη σκέψη του.
Από την εποχή που οι Άγγλοι κλωνοποίησαν τον Πίτερ Σίλτον και τον έβαζαν να παίζει μέχρι τα 40 του ήταν φανερό ότι στην θέση του τερματοφύλακα είχαν φανερό πρόβλημα. Πιο μεγάλο ήταν το πρόβλημα του γερο-Σίλτον, που στο ματς με τη Γερμανία, έβλεπε πρώτα που σούταραν τα πέναλτι οι Γερμανοί και μετά έπεφτε στη σωστή γωνία!
Η διακοπή των φυσικών νόμων, για να συμβεί κάτι έξω και πέρα από αυτούς, είναι τα θαύματα. Συνεπώς κανείς δεν μπορεί να επενδύει σε μια τέτοια διαδικασία και ακόμα περισσότερο, δε νοείται να υπολογίζει στην επανάληψή της. Επιπλέον είναι ύβρις και αχαριστία για κάποιον που έγινε κοινωνός θαύματος, να επιστρέφει στην προηγούμενη κατάσταση από δική του ευθύνη, απαιτώντας ταυτόχρονα ένα νέο, ακόμα μεγαλύτερο.
