Το θέμα είναι ότι η Βραζιλία δεν έχει πλέον τέτοιους. Και που της έχει βγει ο Λουίς Φαμπιάνο είναι μεγάλη υπόθεση αν σκεφτεί κανείς ότι στο Κόπα Αμέρικα του 2007 κατέκτησε τον τίτλο με βασικό φορ τον Βάγκνερ Λοβ!

Δεν διαθέτει τα βαριά ονόματα του παρελθόντος στην επίθεση η Σελεσάο και πρέπει να ζήσει (και) με αυτό. Και παρόλο που δεν αρέσει στους παραδοσιακούς Βραζιλιάνους, η πραγματικότητα επιτάσσει έναν πιο ορθολογικό τρόπο παιχνιδιού από τη στιγμή που ο στόχος είναι η κατάκτηση του τροπαίου και τίποτε λιγότερο.

Ομάδα του προπονητή

Κάποιοι δυσφόρησαν επειδή ο Ντούνγκα προσπέρασε τον Ροναλντίνιο και έριξε πόρτα στον Αντριάνο. Υπάρχει όμως και η άλλη οπτική: ότι ορθώς έπραξε!

Διότι εδώ και τρία χρόνια ο (και ως ποδοσφαιριστής παλαιότερα) απόλυτα πειθαρχημένος Κάρλος Ντούνγκα «χτίζει» μια ομάδα με συγκεκριμένο πλάνο στηριζόμενος σε ποδοσφαιριστές που «δουλεύουν» πολύ μέσα στο γήπεδο και δεν προκαλούν έξω από αυτό.

Με το σκεπτικό ότι ουδείς είναι πάνω από την ομάδα και ότι άπαντες πρέπει να λειτουργούν υπό τη σημαία και δίχως αντιρρήσεις στις επιλογές του προπονητή, ο Ντούνγκα επέλεξε να μην ενδώσει στον πειρασμό των ανανεωμένων Ροναλντίνιο και Αντριάνο προκειμένου να μην χαλάσει αυτό που είναι εύκολο να διαπιστώσει ο καθένας παρακολουθώντας τη Σελεσάο:

Ότι δηλαδή αυτού που έχουν επιλεγεί και παίζουν στο Μουντιάλ, ευχαριστιούνται το ποδόσφαιρο και το κυριότερο «γουστάρουν» το παρεάκι που έχουν φτιάξει. Σπουδαίο επίτευγμα αυτό για μια ομάδα που θέλει να φτάσει ψηλά. Ειδικά αν μπει κανείς στη διαδικασία σύγκρισης με το «τσίρκο» της Γαλλίας όπου ο καθένας έχει άποψη για το ποιος πρέπει να παίζει, τι σύστημα ταιριάζει στην ομάδα, ποιος θα εκτελεί τα στημένα κι άλλες τέτοιες αστειότητες που συμβαίνουν όταν ένας προπονητής χάνει τον έλεγχο.

Αμυντική υπεροπλία και φθηνά κόλπα

Στο ματς απέναντι στην Ακτή Ελεφαντοστού η Βραζιλία απέδειξε ότι διαθέτει ένα από τα πλέον πειθαρχημένα σύνολα στο εφετινό Μουντιάλ και κυρίως ότι σε αντίθεση με την παράδοση της χώρας στο ποδόσφαιρο, η δύναμη αυτής της Σελεσάο εντοπίζεται στην αμυντική γραμμή της.

Διαθέτει ίσως τον κορυφαίο γκολκίπερ στον κόσμο στα σίγουρα γάντια του Ζούλιο Σέζαρ. Τον κατά τεκμήριο καλύτερο full back στον πλανήτη, το «τέρας» Ντάγκλας Μαϊκόν ο οποίος προχθές έδωσε 88 πάσες (πλάγιος οπισθοφύλακας - δεκάρι).

Το εξαιρετικό κεντρικό αμυντικό δίδυμο που συνθέτουν ο Ζουάν με τον Λούσιο κι έναν ανέλπιστα αξιόπιστο αριστερό μπακ στο πρόσωπο του Μισέλ Μπάστος (εξτρέμ μέχρι πρότινος) στον οποίο ο Ντούνγκα εμπιστεύτηκε την αριστερή πλευρά και δικαιώνεται.

Κι ασφαλώς μπροστά τους σε ρόλο «σκούπας» τον ακάματο Ζιλμπέρτο Σίλβα (δεν είναι τυχαίο πως χαρακτηρίστηκε σε εκπομπή για το Π.Κ. ως “Mister Perfect”)ο οποίος ακόμα και τώρα στα 34 του, τρέχει περισσότερο από όλους (κόντρα στην Ακτή Ελεφαντοστού το κοντέρ του «έγραψε» 11,055 χιλιόμετρα ενώ ο δεύτερος Φελίπε Μέλο έμεινε στα 9,8).

Κλείνοντας θα σταθώ στην άδικη αποβολή του Κακά. Τέτοια φθηνά κόλπα είναι ίσως ένας (πονηρός) τρόπος να τους εκνευρίσεις, να τους ξεγελάσεις, να τους βγάλεις εκτός ρυθμού και στο τέλος να τους «κλέψεις». Μεγάλη κουβέντα μην πω, αλλά αν το χθεσινό πρόσωπο της Βραζιλίας είναι αυτό που θα παρουσιάζει και στη συνέχεια, ο έκτος παγκόσμιος τίτλος είναι μια εφικτή υπόθεση.