ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ τον Γιάννη Βαρδινογιάννη, στα κεντρικά δελτία ειδήσεων της Πέμπτης, με κοστούμι, γραβάτα και κράνος, είχες την εντύπωση ότι κάτι προέκυψε με τον Βοτανικό. Λάθος. Η είδηση, είχε να κάνει με την εξαγορά της ελληνικής Shell από την Motor Oil. Τα 700 πρατήρια δηλαδή και το brand name της εταιρίας. Deal, συνολικού ύψους 246 εκατομμυρίων Ευρώ (σ.σ. και μια έμμεση απάντηση δηλαδή στον Mister Mig, για το ποιος έχει λεφτά να κλείνει δουλειές και ποιος πάει να αγοράσει τον Παναθηναϊκό στο κουβεντιαστό ).

ΟΛΑ αυτά το πρωί. Το πρόγραμμα του Γ. Βαρδινογιάννη ήταν όμως φορτωμένο. Το απόγευμα, όταν είχε βγάλει το κίτρινο κράνος (με τα χρώματα της Shell) δέχτηκε στο γραφείο του, τους εκπροσώπους του πράσινου λαού. Τους οργανωμένους. Κατ αρχήν τον “Ενιαίο Φορέα” και στη συνέχεια όλους του άλλους μαζί. Για τέσσερις περίπου ώρες. Για να έχει το χρόνο να τους τα πει και να τους τα εξηγήσει όλα: Και για την πολυμετοχικότητα. Και για τον πρόεδρο που εκκρεμεί. Και για το τίμημα της ενδεχόμενης πώλησης. Με τους οργανωμένους όμως να μην σηκώσουν μύγα στο σπαθί τους: “Έχεις καταλάβει ότι δεν σε σηκώνει πλέον το κλίμα; Εμείς θέλουμε να πουλήσεις και να φύγεις”. Και δώσανε και το ρεπορτάζ μάλιστα στους δημοσιογράφους για τον εκθέσουν.

ΙΔΟΥ λοιπόν ο σουρεαλισμός. Ιδού λοιπόν πως ένας επιχειρηματίας του βεληνεκούς του Γιάννη Βαρδινογιάννη, το πρωί να κλείνει δουλειές εκατοντάδων εκατομμυρίων Ευρώ και το βράδυ να απολογείται στους οργανωμένους. Είναι ζήτημα δηλαδή , αν οι μέτοχοι της Motor Oil, ενημερώθηκαν τόσο διεξοδικά, για την εξαγορά της Shell, όσο ο Φορέας, για το μείζον θέμα του Νίκου Πατέρα. Το να δίνει ρεπόρτο η διοίκηση-Πρωτοδικείου του Ηρακλή στους Αυτόνομους της Θύρας 10 το καταλαβαίνεις. Το να παίρνει το μικρόφωνο ο Πανόπουλος και να ζητάει συγνώμη από τον κόσμος της Αοξάρας και πάλι το καταλαβαίνεις. Όπως καταλαβαίνεις, τη δύσκολη θέση που έχει έρθει ο Γρηγορόπουλος στην Καλαμάτα με την ομάδα στη Γ Εθνική. Ακόμα όμως κι ένας Γιάννης Βαρδινογιάννης (από τη στιγμή που ουσιαστικά έμεινε μόνο τους στον Παναθηναϊκό) είναι υποχρεωμένος να δίνει αναφορά.

ΑΥΤΟ είναι το ελληνικό ποδόσφαιρο. Οι δεσμοί του Σωκράτη Κόκκαλη με τη Θύρα 7, ήταν άρρηκτοι. Τους είχε πάρει τηλέφωνο μάλιστα κι είχε βγει ζωντανά στην εκπομπή τους. Όταν τους είχε πει, ενόψει του εκτός έδρας αγώνα στην Γαλλία, “να ντυθείτε καλά γιατί κάνει κρύο”. Στις τρεις ομάδες της Θεσσαλονίκης, οι οργανωμένοι είναι κράτος εν κράτη. Στον Πανιώνιο, ο Τσακίρης, στέκεται μπροστά στους Πάνθηρες, στο ένα πόδι σαν τον πελαργό, Κι όχι δια της βίας. Του αρέσει και το απολαμβάνει μάλιστα. Τον Ντέμη, που πήγε να τα βάλλει με τους Οριτζιναλίστες στην ΑΕΚ, τον έφαγε η μαρμάγκα.

ΣΤΟΝ Παναθηναϊκό, ο Γιώργος Βαρδινογιάννης στο παρελθόν κι ο Γιάννης μέχρι τώρα, ποτέ δεν χάιδεψαν τους οργανωμένους. Ποτέ δεν τους έκαναν τα κέφια. Και ειδικά ο Τζίγγερ, το πλήρωσε. Σε όλα όμως, υπάρχει η πρώτη φορά. Με τον Πατέρα δύο χρόνια τώρα, να τους έχει στα ώπα-ώπα, ο Τζίγγερ, δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά. Έκανε την ανάγκη φιλότιμο και προσχώρησε κι αυτός, στο δόγμα, “ο πελάτης έχει πάντα δίκιο”. Με τους απανταχού αρχηγούς, των οργανωμένων βέβαια, να έχουν περάσει προ πολλού, από τον ρόλο του πελάτη, στον ρόλο του νταβατζή.

ΚΟΥΙΖ: Με το Μουντιάλ να είναι στο φόρτε του, ένα ποδοσφαιρικό κουίζ: Πως γίνεται ένας ποδοσφαιριστής, να σκοράρει, χωρίς να πατήσει στον αγωνιστικό χώρο; Ποδοσφαιριστής, που θα πάρει μέρος κανονικά στο παιχνίδι, κι αν μάλιστα το γκολ που θα πετύχει είναι το πρώτο πληρώνεται από το Στοίχημα. Θα παίξει δηλαδή στο ματς, θα σκοράρει, αλλά ποτέ δεν θα περάσεις τις τέσσερις άσπρες γραμμές του άουτ. Μέχρι “να το πάρει το ποτάμι” στο επόμενο κείμενο, περιμένω απαντήσεις.