Ο Μαρινάκης, φέρνοντας ξανά στον Ολυμπιακό, τον προπονητή με τον οποίο η ομάδα για ένα διάστημα, έπαιξε το καλύτερο ποδόσφαιρο της τελευταίας δεκαετίας, γνώριζε ότι θα έπρεπε να κάνει το πιο απλό πράγμα: Να αφήσει τον Βαλβέρδε να επιλέξει.
Μάρτιος του 2001 στο Ολυμπιακό Στάδιο. Το ματς είναι Ελλάδα-Γερμανία για τα προκριματικά του Μουντιάλ. Στο 59' με το σκορ στο 2-2 αποβάλλεται ο Ντάισλερ. Με παίκτη λιγότερο οι Γερμανοί σκοράρουν δύο φορές και κερδίζουν 4-2.
Η περυσινή εξίσωση ΑΕΚ + Τζιμπουρ x Μπάγεβιτς + Σκόκο = ομοιογένεια ήταν εξ ορισμού αδύνατη. Το είχαμε πολλάκις επισημάνει ότι αν στις μεταξύ τους σχέσεις δεν προέκυπταν η συνεννόηση και ο (εκατέρωθεν) σεβασμός, τότε θα ήταν σοφότερο οι δρόμοι τους να χωρίσουν.
Τον Ηρακλή τσέπης στην άρση βαρών τον δέχεσαι χωρίς δεύτερη κουβέντα. Ο Σουλεϊμάνογλου μάνι μάνι, είτε πιωμένος είτε στεγνός, τα σήκωνε τα κιλά για πλάκα. Δεκάρι τσέπης στο ποδόσφαιρο σηκώνει πολλή συζήτηση.
Οι δηλώσεις του Γιόνας Καζλάουσκας, αλλά κι αυτές του άμεσου συνεργάτη του, Γιάννη Σφαιρόπουλου, έχουν μια λέξη για κοινό παρανομαστή. Την «ταχύτητα». Αυτό είναι το μυστικό του σύγχρονου μπάσκετ, αυτό θα είναι και το «κλειδί» για το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα.
Αλλού το όνειρο, αλλού το θαύμα. Σκόκο και Τζεμπούρ θέλανε να σπρώξουνε στην ΑΕΚ, τον Μαϊστόροβιτς καταφέρανε να ξεφορτώσουνε. Ποτέ δεν είναι αργά όμως. Μέχρι τις 31 του μήνα που τελειώνουν οι μεταγραφές, όλο και κάτι μπορεί να γίνει.
Ένα από τα φιλμ που είχε κάνει αίσθηση το 1987, ήταν το «ολέθρια σχέση» του Αντριαν Λάιν με τον Μάικλ Ντάγκλας και την Γκλέν Γκλόουζ. Μόνο τυχαίο δεν ήταν ότι είχε προταθεί για έξι όσκαρ μεταξύ των οποίων και αυτό της καλύτερης ταινίας, το οποίο πάντως κέρδισε ο «Τελευταίος αυτοκράτορας»
Λένε ότι η αρχή είναι το ήμισυ του παντός, αλλά στην περίπτωση του Οτο Ρεχάγκελ, δεν ίσχυσε κάτι τέτοιο. Αν αναλογιστεί κανείς, ότι εκείνο το βράδυ του Σεπτεμβρίου του 2001 στην Φινλανδία, στην πρεμιέρα του στον γαλανόλευκο πάγκο, γνώρισε την πιο βαριά ήττα του (5-1) στα 103 παιχνίδια που έδωσε ως τεχνικός του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος.
Από τον Μπιτσαξή στον Νικητιάδη. Έτσι πάει. Ρόδα είναι και γυρίζει. Και με βαρύ τίτλο μάλιστα. Υφυπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού με αρμοδιότητες για τον Αθλητισμό.
Μέχρι το 2004 η Εθνική ομάδα δεν μου έλεγε τίποτα. Στο Μουντιάλ το 1994, που είχα πάει σαν τουρίστας, γέλαγα. Και την είχα καταβρεί με τη Νέα Υόρκη, που θεωρώ από τους κορυφαίους προορισμούς του πλανήτη. Σαν τουρίστας κι όχι σαν δημοσιογράφος πήγα και στην Πορτογαλία. Από το ματς με τη Γαλλία μέχρι και τον τελικό. Χωρίς να δουλεύω λοιπόν, σαν φίλαθλος κατ' αρχήν και σαν οπαδός στη συνέχεια, την καψουρεύτηκα.
Το πρώτο άμεσο κέρδος του Ολυμπιακού από την επιστροφή του Ερνέστο Βαλβέρντε στον πάγκο του, θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι η αλλαγή της ψυχολογίας σε παίκτες και κόσμο.
Η βία, είτε για "τρομοκρατία" μιλάμε είτε για χουλιγκανισμό, έχει το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού. Είναι απρόβλεπτη. Κανείς δεν μπορεί να ξέρει πού και πότε θα είναι η επόμενη φορά.
Το πρώτο κείμενο εδώ στο Sport24.gr το έγραψα πέρυσι στις 30 Νοεμβρίου. Αμέσως μετά το Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός 2-0 στο "Καραϊσκάκης". Έλεγα, λοιπόν, τότε ότι το πρωτάθλημα θα το πάρει ο Παναθηναϊκός. Ότι ο Ολυμπιακός δεν με ψήνει ότι μπορεί να έχει διάρκεια. Ένα ματς με υπερπροσπάθεια κερδίζεται. Το πρωτάθλημα όχι.
Από πού να αρχίσεις και πού να τελειώσεις; Άλλωστε και ο Ολυμπιακός δίχως αρχή και τέλος δεν ήταν; Αυτό που θέλω στην αρχή να επισημάνω, είναι ότι στο προηγούμενο άρθρο, γράφοντας ότι «η πρόκριση χρειάζεται για πολλούς λόγους», οι μόνες απαντήσεις που δέχθηκα ήταν του στυλ «μην τα βάζετε με τον Λίνεν».
Το πρώτο φιλικό ουδέποτε αποτέλεσε κριτήριο για ασφαλή συμπεράσματα. Πόσο μάλλον όταν το παρθενικό δείγμα γραφής της Εθνικής Ελλάδος δόθηκε στην Κύπρο απέναντι σε μια ομάδα που αγωνίζεται στην… Α2 του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος.
Έχουμε δει ταχείς επιθετικούς να διασύρουν αργούς αμυντικούς. Ντριμπλαδόρους να ξεφτιλίζουν μαντουμαδόρους. Επιθέσεις με κάτω τη μπάλα και κάθετες πάσες να τρυπάνε άμυνες. Δυνατά και ψηλά κορμιά να φαίνονται γίγαντες απέναντι σε νάνους σε στημένες φάσεις.
Ο Μπάγεβιτς ανέβασε από μόνος του, πολύ γρήγορα και χωρίς ουδείς να τον πιέσει, πολύ ψηλά τον πήχη των απαιτήσεων και τον προσδοκιών. Δεν έκρυψε ότι η εφετινή ΑΕΚ, του θυμίζει εκείνη που άρχισε να «χτίζεται» στις αρχές της δεκαετίας του ’90 και η οποία για μια πενταετία απέδωσε ποδόσφαιρο που θαυμάστηκε από το πανελλήνιο.
Είναι δεδομένο ότι ο Άρης με την πρόσληψη και μόνο του Έκτορ Ραούλ Κούπερ άλλαξε επίπεδο. Ο Αργεντίνος όχι μόνο έφερε μια άλλη φιλοσοφία στην ομάδα (η οποία πέρασε και στους παίκτες που δεν νοιώθουν πλέον οι...φτωχοί συγγενείς Αθήνας και Θεσσαλονίκης), αλλά έδωσε και άλλη αίγλη.
Έτσι όπως πήγε η "δουλειά", στην πρώτη αναμέτρηση Ολυμπιακού- Μακάμπι, καταλαβαίνετε ότι ο αγώνας στο Τελ Αβίβ, έχει ξεχωριστή σημασία για τους Πειραιώτες.
Πρεμιέρα του Γιούρο 2008 στο Σάλτσμπουργκ με το κωλοπαίχνιδο Σουηδία-Ελλάδα 1-0. Η Εθνική είναι να μασάς και να φτύνεις και η γκρίνια στην παρέα είναι διάχυτη. Πηγαίνοντας κόντρα στο ρεύμα, κάνω μια ξυπνιτζίδικη ερώτηση:
Τρία συμβόλαια, των Πετρέα, Μηνούδη, Ψάρα κατέθεσε προχθές ο Παναθηναϊκός και μαζί με το υπάρχον διετές του Παπαδημητρίου μπορεί να παίξει στο πρωτάθλημα βόλεϊ, χωρίς ουδείς να γνωρίζει ποιος θα πληρώσει και ποιους παίκτες θα έχει ο Στέλιος Καζάζης.
Παίρνεις ένα ζευγάρι παπούτσια κι ακριβά μάλιστα. Τα φοράς για πρώτη φορά, τα καμαρώνεις στον καθρέφτη, αλλά στη συνέχεια ανακαλύπτεις ότι έχει γίνει μαλακία. Δεν τα υπολόγισες καλά όταν τα δοκίμασες και σε χτυπάνε. Είναι στενά και κοντά. Μέχρι να γυρίσεις πίσω, τα πόδια σου έχουνε γίνει τούμπανο.
Πάει καιρός που οι φίλοι της ΑΕΚ έβρισκαν (συνεχόμενες κι όχι περιστασιακές) αφορμές για να χαμογελούν. Μίζερες καταστάσεις, άνευ λόγου και αιτίας διχασμοί στην εξέδρα, καισαρικές και α-μέτοχες διοικήσεις, φθόνος, ίντριγκα, καχυποψία.
Σε καμία περίπτωση το 2- 1 του Ολυμπιακού επί της Μακάμπι, δεν ικανοποίησε τους φίλους των «ερυθρόλευκων». Και μην κοιτάτε, που υπήρξε ανατροπή και «έσκασαν» κάποια χαμόγελα, επειδή το 0- 1, έγινε 2- 1.
Κατά κανόνα αυτά συμβαίνουν μόνο στο σινεμά. Εκεί που ο ήρωας είναι τραυματίας και ανήμπορος κι ο κακός έτοιμος για τη χαριστική βολή, να γίνεται ακριβώς το αντίθετο. Να είναι ο εφτάψυχος ήρωας αυτός που δίνει το τελικό χτύπημα και βγαίνει νικητής.
O Ζαν Αλέν Μπουμσόνγκ είναι τελικά ο killer του Παναθηναϊκού. Ο Μπουμσόνγκ δεδομένα έχει προσόντα που έλειπαν από τους στόπερ που είχε ο Νιόπλιας στη διάθεσή του και χρειαζόντουσαν να προσθέσουν για να υπάρχει χημεία στο ρόστερ. Η προσθήκη του είναι σίγουρα σημαντική.
Οι απαντήσεις δίδονται μέσα στο γήπεδα, ανεξάρτητα από την ηλικία, τα χρόνια κόπωσης που κουβαλά ο καθένας στις πλάτες του, την ενδεχόμενη εσωτερική φθορά από την καθημερινή τριβή και την προσπάθεια να ξεπερνάς τον πόνο, την κούραση, το ταλαιπωρημένο μυϊκό σύστημα.
Πρώτα απ’ όλα, να ξεκαθαρίσω πως όλα αυτά που ακολουθούν, είναι η προσωπική μου άποψη και δεν απαιτώ από κανέναν να συμφωνήσει, να την ασπαστεί ή να με αποθεώσει.
H επιστροφή του Αλέκου Λεώνη στον Ηρακλή, άλλαξε τα πάντα στον "γηραιό", υπάρχει πλέον ένα αφεντικό στην ομάδα, αλλά και ένας προπονητής με μεγάλη ικανότητα να σχεδιάζει ομάδες.
Σύμφωνα με τα τελευταία ρεπορτάζ η περίπτωση Γκαλάς απομακρύνεται για τον Παναθηναϊκό, καθώς τις δύο πλευρές τις χωρίζει μεγάλη οικονομική απόσταση. Παράλληλα οι άνθρωποι του συλλόγου φρόντισαν να συλλέξουν πληροφορίες για τον χαρακτήρα του ποδοσφαιριστή. Οι συστάσεις φαίνεται πως δεν ήταν οι καλύτερες.
Μπαίνοντας στο απέραντο γαλάζιο, όχι του Αιγαίου, αλλά του SPORT 24 δεν μπορείς να μην ξεκινήσεις τη μέρα σου θετικά, σαν να βρίσκεσαι σε διακοπές σε κάποια υπέροχη παραλία και ετοιμάζεσαι να...καταδυθείς.
Μαλακία έκανε ο Μοράτι στην Ίντερ. Που έδωσε του κόσμου τα λεφτά για να πάρει προπονητή τον Μπενίτεθ. Θα μπορούσε σχεδόν στο τσάμπα να πάρει τον Παύλο Δερμιτζάκη της Ιταλίας και να κάνει τη δουλειά του μια χαρά. Και να του πει να ξεσηκώσει τα κόλπα του Μουρίνιο.
Διαβάζοντας το ρεπορτάζ του ΠΑΟΚ την τελευταία εβδομάδα καταλαβαίνεις εύκολα πως κάτι δεν πήγαινε καλά. Όσα συμβαίνουν στον ΠΑΟΚ δεν μου προκαλούν έκπληξη αλλά απογοήτευση.
Διαπιστώνοντας τον πακτωλό εκατομμυρίων ευρώ που ξοδεύουν οι δύο «αιώνιοι» προς απόκτηση εγνωσμένης αξίας ποδοσφαιριστών, η ΑΕΚ δουλεύει αθόρυβα και μεθοδικά.
