Τα φώτα της δημοσιότητας, σε αυτή την μεγαλειώδη πορεία, έπεσαν πάνω στον πρώτο της σκόρερ τον Νταβίντ Βίγια, αλλά συγχωρείστε μας, εμείς θα ψηφίζαμε ως πολυτιμότερους παίκτες τις δύο κολώνες αυτού του συγκροτήματος.

Ο πρώτος είναι αυτός που σήκωσε ως αρχηγός το βαρύτιμο τρόπαιο, ο τερματοφύλακας των «Φούρια Ρόχα» Ικερ Κασίγιας που από την φάση των νόκ άουτ «κατέβασε» τα ρολά, δεν δέχτηκε ούτε ένα γκολ (θυμίζοντας τον Μπουφόν του 2006) και ήταν ο ογκόλιθος της ομάδας στην άμυνα δίνοντάς τη σιγουριά στους συμπαίκτες του.

Ο έτερος MVP είναι ο σκόρερ του χθεσινού τελικού, ο «εγκέφαλος» της Ισπανίας που έδενε όλο το κέντρο της ομάδας του όχι μόνο χθες αλλά εδώ και έναν μήνα. Ο Αντρές Ινιέστα είναι ο άνθρωπος που συνέδεσε με τον καλύτερο τρόπο όλες τις γραμμές της Ισπανίας, από την άμυνα ως και την επίθεση και όταν χρειάστηκε πήρε πάνω του την ευθύνη και σαφώς αυτό ήταν το πολυτιμότερο γκολ της καριέρας του.

Σαφώς χρειάζεται και τύχη, για να πάρεις το Παγκόσμιο Κύπελλο στο 116΄, αλλά μήπως δεν είχε η Ολλανδία τύχη στο δρόμο προς τον τελικό ;Έφτασε σε αυτόν με το μοναδικό ρεκόρ των 14 νικών σε ισάριθμα ματς (μαζί με τα προκριματικά), κάτι που σαφώς χρειάζεται και τύχη, ενώ τόσο με τη Βραζιλία όσο και με την Ουρουγουάη, μπιλιάρδο θύμιζε κάποιες στιγμές το παιχνίδι της, από τις καραμπόλες που κατέληγαν τελικά στα δίχτυα.

Ρόμπεν όπως Ρέζεμπρινγκ…

Όμως φαίνεται ότι τους «Οράνιε» δεν τους πάνε οι τελικοί (0/3) και οι παρατάσεις. Ο Αριεν Ρόμπεν «ντύθηκε» Ρέζενμπριγκ, με την μόνη διαφορά ότι ο δεύτερος μια χαμένη μπαλιά στο τελευταίο λεπτό του τελικού του 1978 την πρόλαβε και την έστειλε στο δοκάρι, ενώ ο «Ρομπέν των Ολλανδών» σπατάλησε δύο (ανεπανάληπτο το πρώτο) τετ α τετ προς τον θρίαμβο, αφού μπροστά του βρήκε τον Κασίγιας.

Όμως επιμένουμε ότι το πρώτο τετ α τετ, περισσότερο το έχασε ο Ρόμπεν, παρά το έβγαλε ο Κασίγιας.Οι Ολλανδοί αναλώθηκαν με διαμαρτυρίες, οι περισσότερες ανούσιες, προς τον Χάουαρντ Γουέμπ (περισσότερα παράπονα δικαιούνται ξεκάθαρα να έχουν οι Ισπανοί σε αποβολές κυρίως) αλλά από την αρχή έδειξαν την πρόθεσή τους, παίζοντας υπερβολικά δυνατά (θυμίζοντας περισσότερο Ουρουγουάη ή Ιταλία) και χωρίς να ψάξουν το δικό τους καλό και δημιουργικό παιχνίδι.

Επέλεξαν να αλλάξουν στυλ (κάτι που έκαναν και οι Γερμανοί στον ημιτελικό παίζοντας ουσιαστικά με 8 αμυντικούς !) και το πλήρωσαν ακριβά.Σε τελική ανάλυση όταν βγάζεις (όπως και το 1974) εκτός συνέχειας τη Βραζιλία και δεν παίρνεις τον τίτλο είσαι άξιος της μοίρας σου.

Για όποιον ενδεχομένως ακόμα να αμφισβητεί την Ισπανία να θυμίζουμε ακόμα ότι ήταν «μαγική εικόνα» η μοναδική της ήττα από την Ελβετία στην πρεμιέρα, ενώ ο τρόπος που έπαιξε και τελικά νίκησε την πιο εντυπωσιακή (μέχρι τα ημιτελικά) ομάδα του Μουντιάλ, την Γερμανία, ήταν χαρακτηριστικός, με πλήρη υπεροχή από το πρώτο ως το τελευταίο λεπτό, χωρίς ουσιαστικά να απειληθεί.

Ο ταβερνιάρης…

Στην Ελλάδα, πολλοί «ξερόλες» όταν είχαν πρωτοδεί τον Βιθέντε Ντελ Μπόσκε στον πάγκο της Ρεάλ είχαν βιαστεί να του «κολλήσουν» το παρατσούκλι «Ταβερνιάρης» περισσότερο για την φυσιογνωμία του.

Και εδώ θα θυμίσουμε ότι πήρε δύο Τσάμπιονς Λίγκ με την Ρεάλ Μαδρίτης, την πλουσιότερη ομάδα του κόσμου μεν, που δεν σταύρωσε όμως ούτε τελικό στη συγκεκριμένη διοργάνωση όταν έφυγε ο έμπειρος τεχνικός.

Μεγάλη «γάτα» του πάγκου, το απέδειξε και στον ημιτελικό όταν άφησε για πρώτη φορά έξω τον ανέτοιμο Τόρες και προτίμησε τον πιο «φρέσκο» Πέδρο (τον οποίο τιμώρησε όμως με αλλαγή επειδή δε τελείωσε με πάσα στον Τόρες το ματς). Το απέδειξε γενικότερα, επειδή στηρίχτηκε πάνω στο πλάνο του «Σοφού» προκάτοχού του Λουίς Αραγονιές, έκανε ελάχιστες προσθήκες και η βάση του ήταν η Μπαρτσελόνα, ίσως η καλύτερη ομάδα του κόσμου σε συλλογικό επίπεδο.

Η Ισπανία πήγαινε παλαιότερα στα Μουντιάλ και στα Euro θεωρώντας πολλές φορές ότι πρέπει να της γίνει η απονομή πριν αρχίσουν τα παιχνίδια και συνήθως έσπαγε τα μούτρα τους. Φανταστείτε ότι είναι η μοναδική ομάδα που έχει καταφέρει να αποκλειστεί στη διαδικασία των πέναλτι από τους Αγγλους (προημιτελικός Euro 1996). Όμως όλα αυτά είναι παρελθόν από το 2008, όπου οι «Φούρια Ρόχα» απέβαλλαν τον μανδύα του «λούσερ» από πάνω τους.

Υ.Γ. Μπορεί ο Κλόζε να μην έπαιξε στον αγώνα για την 3η θέση και να έχασε την ευκαιρία να σπάσει το ρεκόρ του Ρονάντο, αλλά καλά να είναι το παιδί, θεωρούμε βέβαιο ότι θα το καταρρίψει ο Τόμας Μίλερ στο μέλλον, που αν προσεχτεί και προσέξει θα ξεπεράσει και τον συνονόματό του Γκέρντ.

ΥΓ 2: Πρωταθλήτρια Κόσμου και Ευρώπης σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ, δεν είναι και άσχημα. Τι λετε ;