Ο Ότο Ρεχάγκελ δεν ξεψυχάει με τίποτε. Δεν κέρδισε μόνο τη ΝΙγηρία. Κέρδισε, ταυτόχρονα, όλους εμάς τους δημοσιογράφους που τον είχαμε βγάλει ξοφλημένο. Η εύκολη ανάγνωση είναι να πούμε ότι ο Γερμανός είδε τα λάθη του, τα διόρθωσε κι έπραξε το σωστό.

Ακόμα και το αυτονόητο στο ποδόσφαιρο, όμως, δεν είναι τόσο εύκολο όσο φαίνεται. Και δεν είναι καθόλου εύκολο μια ομάδα που προέρτχεται απ’ αυτό το στραπάτσο με την Κορέα να σηκωθεί. Για να τα λέμε όλα, βέβαια, στο Φρι Στέιτ Στέντιουμ του Μπλουμφοντέιν έγιναν δυο παιχνίδια.

Ένα, μέχρι το 33΄, όταν έπαιζαν έντεκα εναντίον έντεκα κι άλλο ένα όταν η Νιγηρία έμεινε με δέκα. Και παρά το γεγονός ότι στη φάση του 1-0, ο Αλέξης Τζόρβας θύμισε τον Σιλβέστερ Σταλόνε με γάντια τερματοφύλακα “στην απόδραση των έντεκα” η Εθνική Ελλάδος μέχρι την αποβολή του Καϊτά δεν υπήρχε στο γήπεδο.

Αποκτώντας αριθμητικό πλεονέκτημα, όμως, το γύρισε και σχετικά εύκλολα. Κάτι που σε επίπεδο Μουντιάλ, θέλει θέληση και προσπάθεια για να γίνει. Άλλωστε, ήταν και η πρώτη ανατροπή στα 19 παιχνίδια της διοργάνωσης.

Έστω κι αν ο κεντρικός αμυντικός της Νιγηρίας, με το νο 6, θύμιζε σε κιλά και όγκο Σοφοκλή Σχορτσιανίτη, η Εθνική κατάφερε να κάνει προσπάθειες για γκολ που δεν έχει κάνει με αντίπαλους Μάλτα και Λουξεμβούργο.

ΚΑΠΟΙΑ στιγμή πήγε να περάσει το μήνυμα ότι “πάμε να το φχαριστηθούμε”. Από ένα σημείο και μετά φτάσαμε να ζητάμε έστω και το πρώτο γκολ. Άντε και τον πρώτο βαθμό και στην καλύτερη περίπτωση τους τρεις.

Τους πήραμε. Χάσαμε όμως την ευκαιρία να μπούμε για τα γεμάτα στο κόλπο της πρόκρισης. Με την Κορέα να έχει συντελεστή τερμάτων 3-4, αν είχαμε κάνει το 3-1, αντί για το 2-3 που έχουμε ως τώρα σαν απολογισμό, θα είχαμε το πλεονέκτημα του 3-3. Και σαφώς πολύ μεγαλύτερες πιθανότητες, αφού με ισοπαλίες στα ματς τελευταίας αγωνιστικής, τερματίζουμε δεύτεροι.

Ένα γκολ, που με βάση την εικόνα του ματς, αν το είχαμε ζητήσει περισσότερο, θα το είχαμε βάλει. Μια σημαντική λεπτομέρεια, που δεν μπορεί όμως να χαλάσει ούτε τη νίκη, ούτε τις εντυπώσεις. Έστω κι αν μετά την αποβολή του Καϊτά έγινε ένα εντελώς διαφορετικό παιχνίδι, αυτός ο προπονητής, αυτή η ομάδα πήραν μεγάλη ρεβάνς.

Θα πούνε πολλοί βέβαια, όταν κι αν είχαν γίνει οι σωστές επιλογές με τη Κορέα, θα ήμασταν τώρα, με το ένα πόδι στους “16″. Η κριτική, όμως, για όλα αυτά είχε γίνει. Τώρα, είναι η ώρα του εύγε. Γι αυτή την ομάδα, γι αυτόν τον προπονητή