Όπως είναι πιο εύκολο, αν έχεις κάποιες οικονομίες, να πάρεις ένα όμορφο διαμέρισμα, έτσι είναι πιο εύκολο να έρθουν στη χώρα μας αξιόλογοι παίκτες.

Οι Ριέρα, Γκαλάς για παράδειγμα το 2008 ούτε θα καταδεχόντουσαν να συζητήσουν με Έλληνες παράγοντες. Πλέον όμως οι ατζέντηδες ξέρουν πως σε λίγα μαγαζιά υπάρχει ρευστότητα. Πείθουν λοιπόν τους πελάτες τους να ρίξουν τα στάνταρντ τους και τις απαιτήσεις τους.

Η Λίβερπουλ για παράδειγμα πριν μια διετία δεν θα είχε λόγο να αποδεχθεί μια πρόταση στα 4 εκ. ευρώ για έναν ποδοσφαιριστή στο επίπεδο του Ριέρα. Μην πάτε άλλωστε μακριά, στα ίδια νούμερα πάνω κάτω έκλεισε πέρυσι η μεταγραφή του Λέτο, ενός δηλαδή ποδοσφαιριστή που ούτε προπόνηση δεν άξιζε να κάνει με την πρώτη ομάδα.

Πλέον όμως σε όλη την Ευρώπη γίνεται μια προσπάθεια για να έρθουν σε ισορροπία τα έσοδα με τα έξοδα. Δεν υπάρχει και ρευστότητα οπότε οποιαδήποτε οικονομική πρόταση πλέον είναι σεβαστή και εξετάζεται.

Σε αυτήν τη λογική πόνταραν και στον Παναθηναϊκό, όπου φώναξαν τους ατζέντηδες του Γκαλάς για να του προτείνουν συμβόλαιο 1,5 εκ. ευρώ για έναν από τους καλύτερους στόπερ στον κόσμο. Οι μάνατζέρ του μπορεί να έφυγαν τσαντισμένοι από τα γραφεία της ΠΑΕ, όταν όμως έβαλαν κάτω τα πράγματα, διαπίστωσαν πως δεν υπάρχει καλύτερη πρόταση για τον πελάτη τους. Ναι, καλά διαβάσατε, έχουν αλλάξει τόσο πολύ τα οικονομικά δεδομένα που δεν βρίσκεται καλύτερη πρόταση από το 1,5 εκ. ευρώ για έναν στόπερ σαν τον Γκαλάς.

Με τη νέα πραγματικότητα λοιπόν έχω την αίσθηση πως είναι στα χέρια του Τζίγκερ να κερδίσει πόντους στην εκτίμηση του κόσμου του Παναθηναϊκού ανεβάζοντας το επίπεδο της ομάδας, κάνοντας ταυτόχρονα και σωστή οικονομική διαχείριση. Από τη στιγμή που το Champions League συνεχίζει να του δίνει πολύ υψηλά έσοδα και οι τιμές στην αγορά έχουν πέσει τόσο πολύ, είναι στο χέρι οποιουδήποτε ιδιοκτήτη συλλόγου, που έχει τη δυνατότητα να αγωνίζεται η ομάδα του στη διοργάνωση, να παρουσιάσει ένα ποιοτικό ρόστερ χωρίς να ματώνει οικονομικά.

Στον Τζίγκερ δίνεται πιο εύκολα αυτή η δυνατότητα απ’ ό,τι στον Μαρινάκη, γιατί αυτός τρέχει ένα μαγαζί χωρίς χρέη. Όσο και λάθος να είναι η επιλογή Κωσταντόπουλου, έχω την αίσθηση πως εάν ο Παναθηναϊκός δεν χάσει παίκτες και στο ρόστερ μετά τον Γκοβού προστεθεί και ο Γκαλάς, κανένας δεν θα έχει λόγο να βρίζει τον Τζίγκερ. Η λογική λέει πως ένα τόσο ποιοτικό ρόστερ ο κόσμος θα το αγκαλιάσει. Οι φίλοι του Παναθηναϊκού άλλωστε είχαν χρόνια να δουν την ομάδα τους να διαθέτει τόσο πλούσιο υλικό.

Άλλο πράγμα λοιπόν είναι να τα έχει με τον Τζίγκερ και να πηγαίνει στο γήπεδο και να βλέπει τους Σέριτς, Ρομέρο και τελείως διαφορετικό να βλέπεις τον Γκαλάς με τον Γκοβού. Όσα νεύρα και να δημιουργεί η οποιαδήποτε περίεργη επιλογή του Τζίγκερ και στο γήπεδο θα θέλει ο κόσμος να πάει και το θέαμα που θα βλέπει θα τον γεμίζει.

Αυτό που πρέπει να κάνει λοιπόν ο μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ είναι να εκμεταλλευτεί τα νέα οικονομικά δεδομένα (κάποτε με λίγο παραπάνω από 3 εκατομμύρια ευρώ δεν έπαιρνες ούτε τον Κωνσταντίνου και πλέον τα βάζεις στο μπάτζετ μιας χρονιάς και φέρνεις στην Ελλάδα τους Γκοβού, Γκαλάς).

Έχω την αίσθηση πως εάν κλείσει και ο Γκαλάς, δημιουργεί μια ομάδα που μπορεί στον Παναθηναϊκό να φέρει έσοδα. Εάν αυτό συμβεί και ο Τζίγκερ καταφέρει να έχει τον κόσμο ικανοποιημένο χωρίς να ματώνει οικονομικά, δεν έχει λόγο να ασχολείται με τα 15-20 εκ. ευρώ που θέλει να του δώσει ο Βγενόπουλος, ούτε βέβαια ο κόσμος να νοσταλγεί την πολυμετοχικότητα.

Σύμφωνα με τα τελευταία ρεπορτάζ η Παρί έκανε ισόποση πρόταση με αυτήν του Παναθηναϊκού στον Γκαλάς. Θα είναι επικοινωνιακό έγκλημα του Τζίγκερ να μην αυξήσει την προσφορά του και να χάσει σε τόσο λογικές τιμές έναν τόσο σημαντικό ποδοσφαιριστή που θα του λύσει πολλά προβλήματα, όχι μόνο αγωνιστικά.