Σε μια από τις πιο υπέροχες αραβικές του νύχτες, που χαρακτήρισε «την πιο ευτυχισμένη στιγμή της ζωής μου», ο Λιούις Χάμιλτον κατέκτησε στο Άμπου Ντάμπι ένα πρωτάθλημα πολύ σημαντικότερο -όπως είπε- ακόμα κι από τον πρώτο του τίτλο, το 2008 με τη McLaren.

Όσο κι αν φαίνεται απίστευτο, ο άλλοτε φαινομενικός έφηβος του Ρον Ντένις μέτρησε ήδη έξι χρόνια από εκείνο το πρώτο πρωτάθλημα και σε μόλις ενάμιση μήνα θα γιορτάσει τα 30ά του γενέθλια. Όπως είπε και ο ίδιος, άλλωστε, πριν το αγώνα, είναι τώρα πιο ώριμος από ποτέ.

Αμέσως μετά την καρό σημαία όμως, είπε: «Δεν μπορώ να εξηγήσω πόσα πολλά σημαίνει αυτό για μένα. Σημαίνει περισσότερα ακόμα κι από το πρώτο (πρωτάθλημα). Αισθάνομαι σαν να είναι η πρώτη φορά και νιώθω τόσο ευλογημένος. Αυτή είναι η μεγάλη μέρα της ζωής μου. Το 2008 ήταν ιδιαίτερη στιγμή στη ζωή μου. Το συναίσθημα που έχω τώρα είναι πολύ, πολύ ανώτερο. Είναι το σπουδαιότερο συναίσθημα που είχα ποτέ.

Ήταν μια εκπληκτική χρονιά, δεν μπορώ να το πιστέψω πόσο συγκλονιστική ήταν. Είναι απίστευτα τα βήματα που κάναμε από τότε που ήρθα σε αυτή την ομάδα και μου έλεγαν κάποιοι ότι ήταν λάθος επιλογή. Είναι σαν μια εξωσωματική εμπειρία. Θέλω να βεβαιωθώ ότι θα τους συγχαρώ».

Αργότερα, συμπλήρωσε: «Θα χρειαστώ λίγο χρόνο να το συνειδητοποιήσω. Δεν ξέρω τι έχω να κάνω την εβδομάδα που έρχεται αλλά ελπίζω να δω την οικογένειά μου. Στο τέλος της εβδομάδας θα πάω στο εργοστάσιο να φτιάξουμε τη θέση (του μονοθεσίου του 2015) και ίσως χρειαστεί να ζοριστώ λίγο: Δεν πίνω ιδιαίτερα, οπότε θα αφήσω τους άλλους!.

Ήταν απίστευτη χρονιά, είναι φαινομενικό ότι είμαι εδώ. Η ομάδα έχει τόση ενέργεια! Δεν ήξερα ότι μπορούσα να οδηγήσω όπως οδήγησα σήμερα. Είναι αυτό για το οποίο ποθούσε η καρδιά μου όλη τη χρονιά. Δεν είχα ιδέα ότι θα ερχόταν η οικογένειά μου και η (σ.σ.: μνηστή του) Νικόλ. Έστελνα μηνύματα στον πατέρα μου χθες το βράδυ και ήξερα ότι δεν έπρεπε να τους μπλέξω. Αλλά ο πατέρας μου έστειλε εκείνος μήνυμα. Είπα ότι θα τους ήθελα εδώ, αλλά ήξερα ότι έτσι κι αλλιώς θα έρχονταν".

Μιλώντας για τη μάχη του με τον Νίκο Ρόσμπεργκ, ο Χάμιλτον συμπλήρωσε: " Ο Νίκο έκανε μια εκπληκτική μάχη όλη τη χρονιά. Είναι φαινομενικός αγωνιζόμενος.

Γνωριστήκαμε το 1997 και πάντα λέγαμε ότι θα ήταν εκπληκτικό να τρέχαμε με την ίδια ομάδα και να μαχόμασταν για το παγκόσμιο πρωτάθλημα. Έκανε εκπληκτική δουλειά σήμερα. Είναι πολύ λυπηρό ότι το αυτοκίνητό του δεν είχε την ταχύτητα για να του επιτρέψει να μάχεται μέχρι τέλους.

Παρόλα αυτά, είχε την καλοσύνη να έρθει να με βρει μόλις τώρα. Ήρθε στο δωμάτιο, ήταν επαγγελματίας, και μου είπε ‘οδήγησες πολύ καλά’. Το ίδιο κι εκείνος - όλη τη χρονιά οδήγησε εκπληκτικά καλά, ειδικά στις κατατακτήριες δοκιμές, οπότε του βγάζω το καπέλο".

Για τον αγώνα, είπε: "Το αυτοκίνητο μου χάρισε μια καλή εκκίνηση, σαν πύραυλος, ήταν ίσως η καλύτερη εκκίνηση που έκανα ποτέ. Στον αγώνα είχα δύο διαφορετικές επιλογές πώς να τον προσεγγίσω. Αν το [άλλο] αυτοκίνητο ήταν πίσω μου τότε θα εξετάζαμε πως θα πήγαινε στο πρώτο πιτ-στοπ. Αλλά αν ήταν μπροστά μου, τότε θα είχα έναν αληθινό αγώνα μπροστά μου. Το αυτοκίνητο ήταν φανταστικό, πετύχαμε τέλεια τη ρύθμισή του για τον αγώνα.

Ως οδηγός πάντα σκέφτεσαι τις πιθανότητες ενός μηχανικού προβλήματος. Δεν είναι κάτι που μπορείς να προβλέψεις. Είχαμε σκαμπανεβάσματα και δεν ήξερα τι θα συνέβαινε. Αλλά είχα τόση πολλή πίστη! Ήξερα ότι μπορούσα να το κάνω. Είχα πίστη ότι ο Θεός θα το κρατούσε χωρίς προβλήματα", κατέληξε ο πρωταθλητής.