Γκαλίνοβιτς:



Σταθερός στις εξόδους του, δεν χρειάστηκε να κάνει την μεγάλη επέμβαση, καθώς η άμυνα του λειτούργησε άψογα. Στάθηκε τυχερός στην φάση του Τάχερ, όπου ήταν αδύνατον να αντιδράσει αν η μπάλα πήγαινε στην εστία.

Βίντρα:



Σταθερός και φανερά βελτιωμένος από την αρχή της περιόδου. Δεν επέτρεψε στους Κύπριους να πλαγιοκοπήσουν την άμυνα των «πρασίνων» σταματώντας την κατάλληλη στιγμή κάθε φορά, τους αντιπάλους του.

Σαριέγκι:



Αυτή τη φορά δεν χρειάστηκε να...σκοράρει, αλλά η ομάδα του προκρινόταν αν κρατούσε το μηδέν στην άμυνα όπως και έγινε. Ο Ισπανός ήταν λίρα εκατό στα μετόπισθεν και «καθάρισε» όλες τις φάσεις μαζί με τον Γκούμα στο κέντρο της άμυνας.

Γκούμας:




Σταθερή αξία, από τις σημαντικότερες μονάδες στην αμυντική λειτουργία του Παναθηναϊκού, που μετά τα επτά γκολ του πρώτου γύρου, δεν είδε την εστία του να παραβιάζεται στο δεύτερο γύρο. Και ο αρχηγός στο κέντρο της άμυνας, ήταν η εγγύηση για αυτό.

Σπυρόπουλός:




Προσπάθησε να δώσει πνοή και στη δημιουργία, καθώς συχνά πυκνά ανέβαινε προς το κέντρο. Δεν του βγήκαν οι μπαλιές όπως θα ήθελε, αλλά στα αμυντικά του καθήκοντα ήταν σχεδόν άψογος.

Τζιόλης:



Από τους καλύτερους παίκτες του Παναθηναϊκού, συνέχισε το σερί από τη Βρέμη και μετά. Ώριμο παιχνίδι με πολύ καλή κυκλοφορία της μπάλας και άψογες (όπως πάντα) μεταβιβάσεις.

Σιμάο:



Αθόρυβη δουλειά, με ατελείωτο τρέξιμο και μαρκάρισμα σε όλους τους χώρους.

Ζιλμπέρτο Σίλβα:


Μια ακόμα αρχοντική εμφάνιση, έστω και αν δεν του βγήκαν κάποιες φάσεις ιδιαίτερα στο δημιουργικό κομμάτι. Κάθε φορά που είχε τη μπάλα όμως στο κέντρο, αποτελούσε σιγουριά για τους συμπαίκτες του. Μεγάλη κλάση παίκτη.

Καραγκούνης:



Χωρίς αμφιβολία ο κορυφαίος του Παναθηναϊκού. Μόνιμη πηγή κινδύνων για τους Κύπριους (από την αρχή με τις στημένες φάσεις), «μύρισε» το λάθος στη φάση του 69 και κλέβοντας τη μπάλα, σούταρε χωρίς σκέψη αιφνιδιάζοντας τον Ούγγρο «κήπερ». Ιδανικό φινάλε στους ομίλους για τον «μπαλαντέρ» της ομάδας. Κατέβαζε μπάλα, έπαιρνε φάουλ και ήταν πανταχού παρών.

Κλέιτον:



Από τους πιο θετικούς παίκτες των «πρασίνων». Ιδιαίτερα στον δημιουργικό τομέα, έστω και αν έχασε κλασσική ευκαιρία στο δεύτερο μέρος να ανοίξει το σκόρ. Έφτιαχνε όλο το παιχνίδι του Παναθηναϊκού μπροστά και ήταν ιδιαίτερα επικίνδυνος, δικαιώνοντας τον προπονητή του.

Μάντζιος:



Σίγουρα δεν ήταν η μέρα του. Δεν ήταν κακός αφού ήταν μέσα σχεδόν σε όλες τις φάσεις, αλλά δεν του βγήκε τίποτε και δεν μπόρεσε να σκοράρει, ούτε καν στο τετ α τετ στο οποίο βρέθηκε. Η ατυχία του ολοκληρώθηκε στο φινάλε με τον (ευτυχώς όχι σοβαρό) τραυματισμό του.

Οι αλλαγές:



Ο Δημήτρης Σαλπιγγίδης έκανε τη σέντρα στο γκολ και ήταν πολύ δραστήριος στα λεπτά που αγωνίστηκε, ενώ ο Ρουκάβινα δεν πρόλαβε να δώσει μεγάλη ενέργεια στην επίθεση.

Ο προπονητής:



Ο Χεν Τεν Κάτε, κατάφερε να κάνει τα καλύτερα γενέθλια της ζωής του, αλλά έβαλε και αυτός το χέρι του με την έξοχη τακτική του, ιδιαίτερα στα τέσσερα τελευταία παιχνίδια του ομίλου. Δεν ρίσκαρε, γνωρίζοντας ότι η ομάδα του περνάει και με την ισοπαλία και προτίμησε αντί του Σαλπιγγίδη να ξεκινήσει τον Κλέιτον και αντί του Νίνη, τον σαφώς πιο έμπειρο και «ψημένο» για τέτοια ματς Καραγκούνη.

Δικαιώθηκε, κυνηγώντας και το γκολ στο δεύτερο ημίχρονο, προκειμένου να φύγει το άγχος από τους παίκτες του.

Ηταν ο πολυτιμότερος κρίκος στην αλυσίδα των επιτυχιών του Παναθηναϊκού στην Ευρώπη.