Ψάχνουν όλοι από το βράδυ της Κυριακής τους λόγους για τους οποίους ο Παναθηναϊκός ηττήθηκε απ’ τον Πανθρακικό. Άλλος λέει ότι ευθύνεται η άμυνα, άλλος ο Καπίνο, άλλος τα χαφ, άλλος ο Κουκουλάκης και ο βοηθός του, άλλος ότι χάθηκε ο προσανατολισμός στην ομάδα διότι άπαντες στην ΠΑΕ ασχολούνται με τον Ολυμπιακό τρεις εβδομάδες πριν από το ντέρμπι, άλλος η διακοπή για τις εθνικές ομάδες, άλλος ο Αναστασίου, οι επιλογές του και το σύστημά του κ.ά..

Γενικώς ο καθένας έχει τη δική του εξήγηση-ερμηνεία για το στραπάτσο στο 500ό ματς του Τριφυλλιού στη Λεωφόρο από καταβολής Α’ Εθνικής. Και πιθανώς όλοι να έχουν δίκιο…

Παναθηναϊκός-Πανθρακικός 1-2

Σε πολλά απ’ αυτά (αν όχι σε όλα) συμφωνώ κι εγώ ότι έπαιξαν τον ρόλο τους για την πρώτη εντός έδρας ήττα εφέτος. Σε εκείνο όμως για το οποίο διαφωνώ κάθετα είναι στη διαπίστωση αρκετών ότι ο Παναθηναϊκός «πίσω έχει πρόβλημα αλλά μπροστά πάει καλά». Πράγματι στην άμυνα η «μαύρη τρύπα» βγάζει μάτι, ωστόσο να με συγχωράτε. Από πού προκύπτει ότι επιθετικά το Τριφύλλι βελτιώνεται; Διότι οι αριθμοί αλλά και η πραγματικότητα άλλα δείχνουν…

Μήπως έχετε προσέξει ότι ο Παναθηναϊκός έχει πετύχει μόλις εννέα γκολ σε οχτώ αγώνες και διαθέτει μόλις την ένατη επίθεση στο πρωτάθλημα, με λιγότερα τέρματα όχι μόνο από τον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟΚ αλλά ακόμη και από τον Απόλλωνα, τον Πανθρακικό και τον Εργοτέλη;

Αν λειτουργούσαν οι μεσοεπιθετικοί

Αν θεωρούν κάποιοι, επιθετική βελτίωση το γεγονός ότι τις περισσότερες φορές σκοράρει η… κλάση και το «φονικό ένστικτο» του Μπεργκ και του Φιγκερόα (έχουν πετύχει έξι από τα εννέα γκολ), τότε πάω πάσο. Η αλήθεια όμως είναι ότι και οι δύο επί της ουσίας σκοράρουν περίπου με… μιάμιση φάση ανά παιχνίδι.

Φανταστείτε λοιπόν πόσο καλύτερα θα ήταν τα πράγματα για τον Παναθηναϊκό αν λειτουργούσε πιο ομαλά στην οργάνωση, στη δημιουργία και στην τελική πάσα, έχοντας αυτά τα δύο «υπερατού» στην επίθεση…

Και επ’ αυτού δεν υπάρχει αμφιβολία. Το πρόβλημα πηγάζει κατά κύριο λόγο από τους μέσους και τους μεσοεπιθετικούς, οι οποίοι επί του παρόντος δεν μπορούν ούτε να αμυνθούν επαρκώς, ούτε όμως και να δημιουργήσουν ικανοποιητικά. Ως εκ τούτου, προκύπτουν ένα σωρό προβλήματα στη συνολική λειτουργία της ομάδας.

Αχίλλειος πτέρνα τα στημένα για τον ΠΑΟ

Βλέπεις για παράδειγμα τον 31χρονο Μέντες και αναρωτιέσαι πότε και αν θα μπορέσει να κάνει τη διαφορά, καθώς ούτε κλείνει τρύπες, ούτε παίρνει οργανωτικές πρωτοβουλίες, ούτε γενικώς βοηθά με την εμπειρία και την ωριμότητά του.

Λίγος είναι προς τα πίσω, λίγος και προς τα μπρος. Και το να δηλώνουμε ευχαριστημένοι από την απόδοσή του, επειδή ήταν ένα «κλικ» καλύτερος από τα προηγούμενα παιχνίδια που δεν βλεπόταν, δεν νομίζω ότι συνιστά και τόσο μεγάλη πρόοδο. Ας μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για έναν από τους τρεις παίκτες (ο Σίλντελφεντ και ο Μπεργκ οι άλλοι δύο) γύρω από τους οποίους θα έχτιζε την ομάδα ο Αναστασίου. Κι επί του παρόντος έχω την αίσθηση ότι ο Λαγός βρίσκεται δύο επίπεδα πιο πάνω από τον Ολλανδό…

Ντεφορμέ και ο Ζέκα

Παράλληλα, το ντεφορμάρισμα συνεχίζεται και για τον Ζέκα, ο οποίος από τη στιγμή που πήρε το περιβραχιόνιο του αρχηγού, παίζει λες και τον βάρυνε απότομα η φανέλα. Πολλά λάθη, αρκετό άγχος, φουλ στα νεύρα. Μόνο η ενέργεια και το πάθος που βγάζει στο γήπεδο τον κρατάει όρθιο. Και ο Πράνιτς όμως, ενώ βλέπεις με δυο-τρεις κινήσεις ότι διαθέτει προσωπικότητα και ποιότητα, υστερεί ακόμη σε διάρκεια.

Επίσης, ο Ατζαγκούν, αν και είναι φανερό ότι έχει καλά στοιχεία (σωστή μεταβίβαση, κίνηση χωρίς μπάλα, πατάει περιοχή) υπάρχουν πολλές στιγμές που χάνεται μέσα στο γήπεδο, ενώ κάτι ανάλογο ισχύει για τον Κλωναρίδη και πολύ περισσότερο για τον Ντίνα, απ’ τον οποίο λείπει η ουσία. Ο Αμπεΐντ συνεχίζει να κινείται σε μετριότατα επίπεδα, ενώ ο Μπαϊράμι αγνοείται από την καλοκαιρινή προετοιμασία, προτού ακόμη τραυματιστεί.

Ήττα στη Λεωφόρο μετά από 11 χρόνια

Οταν λοιπόν οι περισσότεροι χαφ προσπαθούν ακόμη να βρουν τα πατήματά τους, έχει λογική εξήγηση η αγωνιστική εικόνα του Παναθηναϊκού και κυρίως η αστάθεια και τα νεκρά σημεία που παρουσιάζει στη διάρκεια των 90 λεπτών. Για πόσο ακόμη όμως θα συνεχιστεί αυτή η κατάσταση; Διότι τα περιθώρια στενεύουν…

Ηδη η ομάδα βρίσκεται στο -11 από την κορυφή, ενώ έχει υποστεί δύο απώλειες βαθμών στη Λεωφόρο (Βέροια, Πανθρακικός), μια βαριά ήττα στη Νέα Σμύρνη (Πανιώνιος) και δύο ακόμη γκέλες σε Περιβόλια και Τούμπα (Πλατανιάς και ΠΑΟΚ).

Αναστασίου; "Δεν μετανιώνω"

Και ακολουθεί πρόγραμμα φωτιά με δύο εκτός έδρας ματς στον Εργοτέλη (το ένα για την πρόκριση στο Κύπελλο), ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στη Λεωφόρο και επικίνδυνη αποστολή με τον Αρη στο «Βικελίδης». Οπως γίνεται εύκολα αντιληπτό δεν θέλει και πολύ για να γυρίσει το πράγμα…