Κατά τη διάρκεια του 1-1 με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα ήταν εμφανές πως οι ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ διακατέχονταν από έναν διαρκή εκνευρισμό για την αντιμετώπιση που είχαν από τον διαιτητή. Δε λέω, ο Βούλγαρος Καμπάκοφ ελέγχεται για μία - δύο περιπτώσεις, ειδικότερα για εκείνο το φάουλ που σφύριξε υπέρ του Σιμάνσκι μέσα στην περιοχή της Ένωσης κι ενώ ο Λιβάι Γκαρσία, στον οποίον αρνήθηκε το πλεονέκτημα, ξεχυνόταν σε μία αντεπίθεση που θα έβγαζε την Ένωση με τρεις απέναντι σε δύο. Ήταν ομολογουμένως ένα μη αποδεκτό λάθος.

Από κει και πέρα, όμως, καλό θα ήταν στην ΑΕΚ να καθίσουν κάποια στιγμή και να σκεφτούν όλα αυτά τα στραβά που συμβαίνουν κι έχουν οδηγήσει την ομάδα στην απόλυτη ανυποληψία όταν αγωνίζεται σε παιχνίδια ντέρμπι. Αν δηλαδή για να πάρουν ένα ματς θα πρέπει να παίξουν με τον ΠΑΟΚ Β, τότε να μας το πουν. Άλλωστε η σύνθεση ανάγκης του αντιπάλου σού δείχνει μία πολύ μεγαλύτερη εικόνα ν' ασχοληθείς, από το να κάνεις focus με το δάχτυλο σε δύο ανάποδες αποφάσεις ενός διαιτητή.

Δείχνει ότι δημιούργησες τούβλο με τούβλο την καταστροφική σεζόν ενός τερατουργήματος, ενώ για να επιβραβεύσεις αυτούς που το κατάφεραν, τους αφήνεις να οικοδομήσουν και την επόμενη. Δείχνει ότι την ανημποριά σου να πάρεις ένα παιχνίδι που θα σου δώσει αέρα για να εξασφαλίσεις το ευρωπαϊκό εισιτήριο, προσπαθείς να τη φορτώσεις σε άλλες πλάτες για να ρίξεις την μπάλα στην εξέδρα, επειδή τώρα συντελείται μία αλλαγή προπονητή και πρέπει εκεί να εστιάσουμε, αλλά όχι στο γεγονός ότι η ΑΕΚ εξακολουθεί να εκτίθεται αγωνιστικά απέναντι σε όλους τους μεγάλους.

Αρρωστημένη σε όλα τα επίπεδα η νοοτροπία

Η νοοτροπία είναι αρρωστημένη σε όλα τα επίπεδα, ακόμα και τώρα που διακυβεύεται το μίνιμουμ των στόχων. Αντί να κάτσεις και να σκεφτείς το πως ένα τέτοιο παιχνίδι μία φυσιολογική ΑΕΚ θα το είχε κερδίσει με έμφαση απέναντι στον ΠΑΟΚ των επιπλέον 15 αγώνων μέσα στη σεζόν και της πειραματικής χθεσινής ενδεκάδας του, αντί να λες ευχαριστώ στην τύχη σου που ο Ολιβέιρα, μόνος του απέναντι στον Στάνκοβιτς, θυμήθηκε πόσο "χασογκόλης" ήταν στη δεύτερη σεζόν της καριέρας του στην ΑΕΚ, επιλέγεις ως ομάδα να εστιάσεις σε καταστάσεις που απλά ξεγελούν τον ίδιο τον εαυτό σου. Ή τουλάχιστον επιχειρείς να το κάνεις διότι ακόμα κι αυτός, γελάει με την όψη του στον καθρέφτη.

Αντί να κάτσεις και να σκεφτείς ότι ο αρχηγός (και διαφημιζόμενος ως ηγέτης) της ομάδας Πέτρος Μάνταλος σε τόσα και τόσα παιχνίδια απέναντι στον ΠΑΟΚ έχει καταφέρει το σχεδόν τίποτα και φτάνει στο σημείο να γίνεται αλλαγή από έναν ποδοσφαιριστή που ουδείς κατάλαβε γιατί είναι στην ΑΕΚ και με ποιο σκεπτικό αποκτήθηκε -αναφέρομαι στον απίθανο Φράνσον, που αν θυμάμαι σωστά, στα 8 λεπτά που έπαιξε δεν ακούμπησε τη μπάλα- επικεντρώνεις σε πράγματα τα οποία όχι απλώς δεν θα σε βοηθήσουν να κάνεις ένα βήμα μπροστά αλλά θα σε κρατήσουν σταθερά φυλακισμένο σε αυτήν την ανυπόφορη μετριότητα που με τόση σπουδή έχεις καλλιεργήσει τα τελευταία χρόνια.

Ακούς τον Οφρυδόπουλο και κάπως ηρεμείς

Μέσα σε όλη αυτή την δραματική ποδοσφαιρική αναλγησία, ακούς τον Σωκράτη Οφρυδόπουλο και κάπως ηρεμείς. Να μιλάει αμιγώς ποδοσφαιρικά, να αποφεύγει τις φαυλότητες και να σου εμπνέει την ελάχιστη εμπιστοσύνη που μπορεί να υπάρξει ότι τουλάχιστον έχει καταλάβει ο άνθρωπος που κάθεται στον πάγκο τι ακριβώς συμβαίνει και διακυβεύεται.

Με την εικόνα που είχαν οι ποδοσφαιριστές στην Τούμπα θεωρώ ότι οι περισσότεροι που έπαιξαν στο συγκεκριμένο ματς ήταν τουλάχιστον μέσα στο πνεύμα του, ασχέτως με τα πολλά ατομικά λάθη και την έλλειψη καθοδήγησης από έναν μαέστρο στο γήπεδο που τόσο λείπει από την ομάδα και που ακόμα δεν μπορεί να είναι ο Κριχόβιακ, παρά την απλότητα και σιγουριά που κατά διαστήματα προσφέρει.

Επιλέγω λοιπόν να μείνω περισσότερο σε αυτό που ο προπονητής είπε. Ότι επί της ουσίας πρέπει να είμαστε ευχαριστημένοι που κερδήθηκε ένας βαθμός από τον μισό ΠΑΟΚ, που συνήθως νικάει την ΑΕΚ. Κι αυτή -λυπηρή μεν, αλλά- είναι η πραγματικότητα.

Οι άλλοι μπορούν να δηλώνουν εκνευρισμένοι με το διαιτητή, μπορούν να αναζητούν δικαιολογίες για την τόσο χαμηλή επάρκεια τους στις απαιτήσεις αυτής της φανέλας, δεν μπορούν ωστόσο να μακιγιάρουν την αγωνιστική κατάντια της Ένωσης όταν αυτή, με αδιαμφισβήτητη δόση αλήθειας, παραδέχεται ότι πέτυχε κάτι σημαντικό στο συγκεκριμένο παιχνίδι. Επειδή απλά δεν έχασε...