Ας ξεκινήσουμε από την παιδική σου ηλικία. Γεννήθηκες στη Χειμάρρα, στη Βόρεια Ηπειρο και ήρθες εδώ όταν ήσουν ενός έτους. Τι θυμάσαι από εκείνα τα χρόνια;

« Ηταν πολύ δύσκολα... Πάρα πολύ δύσκολα (το λέει δύο φορές και η μελαγχολία τον κάνει να σκύψει το κεφάλι)... Δεν θέλω να πω λεπτομέρειες. Δεν μπορώ...
Ο κόσμος μάς έβλεπε καχύποπτα... Πράγματα που φαίνονταν απλά, εμείς δεν είχαμε τη δυνατότητα να τα ζήσουμε! Προσέχαμε να μη δίνουμε δικαιώματα...
Πήγαινα να παίξω αλλά δεν ήταν εύκολο να μπω στις παρέες της γειτονιάς. Μας αντιμετώπιζαν διαφορετικά.

..».

Είχες μιλήσει με τον αείμνηστο Γιάννη Παθιακάκη;

«Οχι, δεν τον πρόλαβα... Το μόνο που θυμάμαι είναι όταν ήρθε μαζί με τον αείμνηστο Γιάννη Κυράστα για να δούνε μια προπόνηση. Μου έκανε εντύπωση γιατί ο ένας ήταν προπονητής στην ΑΕΚ και ο άλλος στον Παναθηναϊκό. Είχα πολύ καλή σχέση με τον γιο του, Γιώργο, στον οποίο χρωστάω πολλά. Σε αντίθεση με όσα ακούγαμε, περί απαίτησης των σχολών ή των Ακαδημιών να παίρνουν χρήματα για να δίνουν το δελτίο μας σε μια ομάδα, ο Γιώργος μάς πρότεινε από μόνος του σε διάφορους συλλόγους»

Είναι αλήθεια ότι «χτύπησε» και την πόρτα του Ολυμπιακού;
Ηθελε να μας στείλει για δοκιμή. Ναι, πήγε στον Ολυμπιακό, αλλά δεν δέχτηκαν να μας δοκιμάσουν. Το ίδιο και η ΑΕΚ.
Μετά σκέφθηκε τον Παναθηναϊκό και είπαμε ότι, αν αρνηθούν κι εκεί, θα πάμε στον Ακράτητο...».


Κατέληξες στον Παναθηναϊκό, αλλά δεν είπες ποια ομάδα υποστήριζες σε μικρότερη ηλικία...
«Συμπαθούσα όλες τις ομάδες, κυρίως τις μεγάλες, τον Παναθηναϊκό, τον Ολυμπιακό... Δεν ήξερα και πολλά τότε...

Μου άρεσε η Ρεάλ σε μια εποχή που έπαιρνε το Τσάμπιονς Λιγκ και ξεχώριζε από τις υπόλοιπες».

Είχες πρότυπα κάποιους ποδοσφαιριστές;
«Πολλοί μου άρεσαν. Στο δωμάτιό μου είχα αρκετές αφίσες, μεταξύ άλλων του Ροναλντίνιο και του Ριβάλντο...».

Με το σχολείο τι έγινε;
Συνέχισα στο Κορωπί. Εκεί, οι καθηγητές ήξεραν ότι ήμασταν από την ομάδα ότι κουραζόμασταν περισσότερο από άλλα παιδιά και έδειχναν μεγαλύτερη κατανόηση στις απουσίες ή στην απόδοσή μας. Φέτος πήρα το απολυτήριο και τον Φεβρουάριο θα δώσω Πανελλήνιες για να μπω σε μια σχολή».

Ποιες είναι οι προτεραιότητές σου;
«Μπορώ να μπω όπου θέλω, αν πιάσω τη βάση, λόγω των συμμετοχών μου και των διακρίσεων της Εθνικής ομάδας.
Πιστεύω να τα καταφέρω. Μ' ενδιαφέρει η Γυμναστική Ακαδημία ή μια σχολή σχετική με Διοίκηση Επιχειρήσεων».



Σκέφθηκες κάποια στιγμή να τα παρατήσεις;
«Ναι, αλλά όχι στα σοβαρά... Σκέφθηκα ότι δεν θα έχω την τύχη να προχωρήσω και πως όλα κρέμονταν σε μία κλωστή...
Εβλεπα καλούς παίκτες στην ομάδα των νέων να φεύγουν και να χάνονται, είτε γιατί δεν τους δόθηκε η ευκαιρία είτε γιατί οι ίδιοι απογοητεύτηκαν και περίμενα ότι θα συμβεί το ίδιο και με μένα. Οταν είδα τον Παπασταθόπουλο να παίζει, θυμάμαι που το σχολιάζαμε με τα παιδιά. Παρακαλούσαμε να βρεθεί και για μας ένας άνθρωπος να μας προωθήσει.Εκείνες τις στιγμές σκεφτόμουν την κουβέντα του κ. Ταράση. «Αν προσπαθήσεις μπορεί ν αποτύχεις, αν δεν προσπαθήσεις σίγουρα θ αποτύχεις». Και συνέχιζα...».


Και ξαφνικά βρέθηκε ο άνθρωπος που σε πήγε στην πρώτη ομάδα...

«Ποτέ δεν πίστεψα ότι κάτι μπορεί να γίνει και να ανέβω στην πρώτη ομάδα... Αυτό που λέμε πολλές φορές για άλλες δουλειές, εδώ στην Ελλάδα ισχύει και στο ποδόσφαιρο.
Αν δεν έχεις κάποιον να σε «σπρώξει» δεν γίνεται τίποτα...Πρώτα με είδε ο Μαλεζάνι όταν μας φώναζε στα διπλά γιατί έλειπαν οι διεθνείς και δεν συμπληρώνονταν οι ενδεκάδες. Είχε πει καλά λόγια στον κ. Ταράση αλλά και ότι «ακόμα είναι μικρόσωμος και θέλει δουλειά»...




O διάλογος με τον Μουνιόθ


Xαρακτηριστικός ο διάλογος του Νίνη με τον Μουνιόθ, λίγο μετά την πρώτη συμμετοχή του με το τριφύλλι:

Σήμερα παίζουμε, ε; Μου λέει...
- Ναι...
- Πρώτη φορά είσαι στη 18άδα. Πώς νιώθεις;
- Φανταστικά...
- Αν όμως παίξεις έστω και για ένα λεπτό, θα νιώσεις ακόμα καλύτερα;
- Φυσικά! Η συμμετοχή είναι σπουδαίο πράγμα...
- Εγώ θα σε βάλω από την αρχή, για να παίξεις 90 λεπτά...

«Στην αρχή πίστεψα ότι μου είπε κάτι άλλο και πως έφταιγαν τα... σπαστά αγγλικά που μιλούσε... Οταν το συνειδητοποίησα, πήγα να τρελαθώ...
Αν μου ζητήσετε να θυμηθώ εκείνο τον αγώνα, δεν μπορώ να το κάνω... Από το ζέσταμα ένιωθα τη γη να κουνιέται κάτω από τα πόδια μου».


Πιστεύεις ότι φέτος θα χεις τις ευκαιρίες που στερήθηκες πέρυσι;
«Θέλω ν αποδείξω ότι άξιζε να παίζω. Η φετινή χρονιά αποτελεί ένα στοίχημα για μένα και σκοπεύω να το κερδίσω! Το... μάθημα της περασμένης χρονιάς με βοηθάει και ήδη αισθάνομαι πιο ώριμος και πιο έτοιμος».



Το ίδιο αισθάνεσαι και για την ομάδα;
«Ναι, είναι πολύ πιο ζεστά τα πράγματα απ ό,τι τις προηγούμενες χρονιές. Στο επίκεντρο είναι η ομάδα, εμείς οι ποδοσφαιριστές, και θα κάνουμε τα πάντα για να πετύχουμε τους στόχους μας. Πρέπει οπωσδήποτε να πάρουμε το πρωτάθλημα. Δεν τα καταφέραμε πέρυσι, στα 100 χρόνια του συλλόγου, είμαστε... καταδικασμένοι να το κάνουμε φέτος. Διαθέτουμε την ποιότητα, έχουμε έναν πολύ καλό προπονητή και το θέλουμε πολύ».

Η γνώμη σου για τον Τεν Κάτε;
«Ξέρει να προετοιμάζει και να φτιάχνει την ομάδα, έχει τη φιλοσοφία του και μας έχει «κερδίσει» με τον τρόπο που δουλεύει και σκέφτεται... Είναι πάνω απ όλους αυτός, και όλοι απέναντί του είναι ίσοι. Καταλαβαίνεις πολύ νωρίς ότι έχεις να κάνεις με μια σημαντική προσωπικότητα. Νομίζω ότι είναι ο κατάλληλος για να οδηγήσει την ομάδα στην κορυφή. Απόδειξε ότι δεν «κολλάει» σε ονόματα και ηλικίες... Ομως, κι εγώ και ο καθένας πρέπει ν αποδίδει το μάξιμουμ, όχι μόνο στον αγώνα αλλά και στην προπόνηση. Αν δεν το κάνουμε, δεν θα είμαστε στις επιλογές του...».

Είστε μια ανάσα κι από την πρόκριση στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ...
«Πήραμε καλό αποτέλεσμα (2-1) εκτός έδρας, αλλά δεν πρέπει να επαναπαυτούμε. Οι Τσέχοι θα έρθουν αποφασισμένοι και πρέπει να παίξουμε σαν να είναι το πρώτο παιχνίδι και ν αρχίζουν όλα από το 0-0... Ξέρουμε ότι ο κόσμος θα μας συμπαρασταθεί και περιμένει την πρόκριση. Το ίδιο θέλουμε κι εμείς, αλλά θα χρειαστεί να είμαστε σοβαροί, ψύχραιμοι και να παίξουμε καλύτερα απ ό,τι στην Πράγα για να κερδίσουμε και στην Αθήνα».