Το Amphicar 770 πρωτοπαρουσιάστηκε το 1961, στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Νέας Υόρκης, αν και η ιδέα είναι πολύ παλιότερη και πρωτοεμφανίζεται την δεκαετία του 1900. Κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου μάλιστα, τόσο η Ford και η Willys στις ΗΠΑ όσο και οι Porsche και Volkswagen στη Γερμανία, είχαν δημιουργήσει αντίστοιχα στρατιωτικά οχήματα.

Η ιδέα για το Amphicar ανήκει στον Γερμανό μηχανικό Χανς Τρίπελ και βασίζεται στο Schwimmwagen, το αμφίβιο τετρακίνητο στρατιωτικό όχημα που είχε κατασκευάσει η Volkswagen για τις γερμανικές ένοπλες δυνάμεις κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Αν και το Amphicar κατασκευαζόταν στη Γερμανία, από τον Όμιλο Quandt, εντούτοις οι περισσότερες πωλήσεις του έγιναν στις ΗΠΑ. Ο εμπνευστής της ιδέας πίστευε ότι ένα όχημα που μπορούσε να κινηθεί τόσο στο δρόμο όσο και στο νερό, ήταν ιδανικό για τους Αμερικανούς που λάτρευαν το ψάρεμα στις λίμνες.

Βέβαια, άλλο αυτοκίνητο και άλλο βάρκα… Άλλες οι απαιτήσεις δηλαδή από ένα αυτοκίνητο, που πρέπει να είναι ελαφρύ, να έχει χαμηλό κέντρο βάρους για να κρατάει καλά στο δρόμο και επιδόσεις για να ταξιδεύει άνετα, και άλλες οι ανάγκες από μια βάρκα που πρέπει να έχει ύψος και να πλέει σταθερά, χωρίς φυσικά να βουλιάζει.

Το Amphicar ήταν παραδόξως μια χαρά στο νερό. Η ταχύτητα έφτανε τους 7 κόμβους αρκεί να μην υπήρχε έντονος κυματισμός, ενώ ο έλεγχος γινόταν όπως ακριβώς και στο… αυτοκίνητο: με το τιμόνι, που έστριβε τους τροχούς. Την κίνηση έδινε ένα ζεύγος προπέλες, ενώ υπήρχε και τρόμπα σε περίπτωση που το σκάφος έπαιρνε νερά – κάτι που ομολογουμένως συνέβαινε σπάνια.

Στο δρόμο όμως, οι ενισχύσεις αύξαναν το βάρος με συνέπεια οι επιδόσεις και το κράτημα να είναι κάτω του μετρίου. Ο λιλιπούτειος για την αμερικανική αγορά κινητήρας που προερχόταν από το Triumph Herald απέδιδε μόλις 44 ίππους από 1.147 κυβικά εκατοστά, έχοντας να κινήσει τα 1.054 κιλά του… σκάφους.

Η κίνηση μεταδιδόταν στους πίσω τροχούς μέσω αυτόματου κιβωτίου 4 σχέσεων, ενώ η τελική ταχύτητα ήταν 110 km/h. Αργότερα ο κυβισμός ανέβηκε στα 1,5 λίτρα, αλλά δεν υπήρξε κάποια τρομερή βελτίωση στις επιδόσεις.

Τελικά, η παραγωγή του Amphicar σταμάτησε το 1965, με τις πωλήσεις του μικρού αμφίβιου κάμπριο να φτάνουν το 1968 τα 3.880 περίπου αυτοκίνητα. Και να φανταστείτε ότι ο στόχος της εταιρίας ήταν 20.000 πωλήσεις το χρόνο!

Ένα τόσο τρελό όχημα, προφανώς αποτέλεσε την ιδανική αφορμή για αντίστοιχα τρελά εγχειρήματα. Το 1965 για παράδειγμα, τέσσερις Άγγλοι διέσχισαν τη Μάγχη με δύο Amphicar, ενώ την ίδια χρονιά άλλα δύο Amphicar κατέβηκαν τον ποταμό Γιούκον στην Αλάσκα.

Ακόμη πιο τρελός είναι ίσως όποιος θέλει να αποκτήσει ένα Amphicar. Το 2020 για παράδειγμα, στο BringATrailer πουλήθηκε το εικονιζόμενο λευκό Amphicar 770 του 1964 έναντι 59.000 ευρώ περίπου!