Πού χάθηκε η ταχύτητα του Όσκαρ Πιάστρι

Τα λάθη του Αυστραλού στο Μπακού, η απουσία του από το βάθρο στους τελευταίους 4 αγώνες, η παντελής του έλλειψη ανταγωνιστικότητας στο Τέξας και το Μεξικό και η παραδοχή του ότι χρειάστηκε να κάνει μεγάλες αλλαγές στον τρόπο οδήγησής του στην πίστα των “Ερμάνος Ροντρίγκεζ” δεν θυμίζουν σε τίποτα τον Πιάστρι που κυριαρχούσε στο πρώτο μισό της φετινής σεζόν της Formula 1.

Μετά το GP της Ολλανδίας, στο τέλος Αυγούστου, με 6 νίκες και 14 βάθρα σε 16 αγώνες, ο Πιάστρι είχε προβάδισμα 34 βαθμών από τον δεύτερο Λάντο Νόρις και 104 βαθμών από τον τρίτο Μαξ Φερστάπεν. Πέντε GP αργότερα, έχει πέσει δεύτερος στη βαθμολογία – 1 βαθμό πίσω από τον Νόρις και μόλις 35 μπροστά από τον Φερστάπεν.

Αυτό το γκρέμισμα της ταχύτητάς του εν μέρει εξηγείται από την πτώση της απόδοσης της McLaren σε πίστες που δεν ήταν ευνοϊκές για τη MCL39 – στη Μόντσα, στο Μπακού, στη Σιγκαπούρη. Πίστες με μεγάλες ευθείες και αργές στροφές.

Στους αγώνες αυτούς ο Πιάστρι -όπως και ο Νόρις- μπήκε σε έναν κυκεώνα προσπάθειας να ανταποκριθεί με τις ρυθμίσεις του σε συνθήκες μη ευνοϊκες για το μονοθέσιο, και όλοι γνωρίζουμε πλέον πόσο περίπλοκο είναι αυτό στην εποχή των σύγχρονων μονοθεσίων του ground effect. Ειδικά για έναν οδηγό που βρίσκεται μόλις στην 3η του σεζόν στη F1. Όμως, στο Μεξικό, ο Νόρις ήταν “αόρατος” στην κορυφή με την έτερη McLaren.

Οι θεωρίες συνωμοσίας που πλημμυρίζουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης περί σαμποτάζ του από την ομάδα μόνο ως ανέκδοτα μπορούν να εκληφθούν. Για ποιο λόγο η McLaren, με τον τίτλο κατασκευαστών ήδη εξασφαλισμένο, να έβλαπτε σκόπιμα τη βαθμολογική συγκομιδή του οδηγού της που είχε τη μεγαλύτερη διαφορά από τον Φερστάπεν;

Και γιατί, άραγε, ανανέωσε φέτος -με τεράστια αύξηση εκατομμυρίων δολαρίων- το συμβόλαιό της με τον Αυστραλό; Μήπως τον σαμποτάρει για κάποιες φήμες περί πιθανού φλερτ με τη Ferrari που ίσως σκόπιμα έχει διασπείρει ο Μαρκ Ουέμπερ (μάνατζερ του Πιάστρι) για να ασκήσει πίεση στη McLaren;

Η αιτία της πτώσης του Πιάστρι θα πρέπει να αναζητηθεί στα λόγια του διευθυντή της McLaren F1, Αντρέα Στέλλα, ότι το οδηγικό στιλ του Αυστραλού -σε αντίθεση με του Νόρις- δεν μπορεί να ταιριάζει σε ολισθηρά σιρκουί. Στο Μπακού κατέληξε στον τοίχο, στο Μεξικό δεν ήταν ανταγωνιστικός, στο Μονακό απείχε πολύ από τον Νόρις.

“Κάτι τέτοιο έρχεται φυσικά στον Λάντο, και λιγότερο φυσικά στον Όσκαρ”, εξήγησε ο Στέλλα. “Έχει να κάνει μόνο με την άντληση της μέγιστης απόδοσης του αυτοκινήτου όταν αυτό γλιστράει. Δεν υπήρξαν λάθη στους γύρους του, πρέπει μόνο να βρει αυτά τα χιλιοστά του δευτερολέπτου σε κάθε στροφή”.

Ο Πιάστρι το επιβεβαίωσε: “Για κάποιο λόγο, τα δύο τελευταία τριήμερα χρειάστηκαν έναν πολύ διαφορετικό τρόπο οδήγησης. Ό,τι δούλευε καλά για μένα στους προηγούμενους 19 αγώνες, δεν ισχύει, τώρα χρειάζεται κάτι εντελώς διαφορετικό και προσπαθώ να καταλάβω γιατί – είναι λίγο δύσκολο να το αφομοιώσω.

Αλλά, τελικά, ο αγώνας [του Μεξικού] ήταν μια ευκαιρία για πειραματισμό με αυτά τα πράγματα, γιατί θα συμφωνούσα: ο τρόπος που χρειάστηκε να οδηγήσω τα τελευταία δύο τριήμερα δεν μου έρχεται φυσικά. Προσπαθώ απλώς να εκμεταλλευτώ όσα μπορώ από αυτό”.

Τα λόγια του Αυστραλού, δηλαδή, αφορούσαν στην αλλαγή του τρόπου οδήγησής του συγκεκριμένα για την ολισθηρή άσφαλτο του Autodromo Hermanos Rodriguez, και όχι γενικώς – όπως είχε προσπαθήσει να κάνει ο προκάτοχός του στη McLaren, Ντάνιελ Ρικιάρντο.

Ο Νόρις οδηγεί με μια ιδιαίτερη ευαισθησία στις κινήσεις του τιμονιού σε συνδυασμό με τις πιέσεις στο γκάζι, κάτι που -όταν έχει την αίσθηση που χρειάζεται από το μονοθέσιο- τον βοηθά να φορτίζει το αυτοκίνητο στην είσοδο των στροφών σε συνθήκες χαμηλής πρόσφυσης και να χρησιμοποιεί μικρά, ελεγχόμενα γλιστρήματα για να στρίβει.

Ο Πιάστρι, από την άλλη, αισθάνεται πιο άνετα φρενάροντας αργότερα και στρίβοντας με μεγαλύτερη γωνία εισόδου, κάτι που τον καθιστά εξαιρετικά ταχύ όταν υπάρχει υψηλή πρόσφυση. Ωστόσο, σε άσφαλτο χαμηλής πρόσφυσης ή όταν το μονοθέσιο γλιστράει με συγκεκριμένο τρόπο, αυτό φαίνεται να του στερεί λίγη αυτοπεποίθηση, κάνοντάς τον πιο επιφυλακτικό στην είσοδο των στροφών.

Αυτό ήταν ορατό στις κατατακτήριες του Μεξικού, όπου η McLaren του Νόρις έδειχνε σαν να είχε περισσότερη πρόσφυση στο εμπρός μέρος, εξαιτίας της διαφοράς στον τρόπο που οι δύο οδηγοί έμπαιναν στη στροφή. Επίσης, είναι κάτι που είδαμε και με την κυριαρχική νίκη του Βρετανού φέτος στο Μονακό.

Ο Πιάστρι, τροποποιώντας -όπως είπε- το οδηγικό του στιλ, βελτιώθηκε όσο προχωρούσε το τριήμερο, όμως οι επιμέρους απώλειες ήταν μικρές αλλά παρούσες παντού – και έτσι, αθροιστικά, κόστισαν σημαντικό χρόνο στο συνολικό γύρο. Εξ ου και τα “χιλιοστά του δευτερολέπτου” που ανέφερε ο Στέλλα.

Ο 24χρονος βελτίωσε το ρυθμό του την Κυριακή σε σχέση με το Σάββατο στο Μεξικό, αλλά μπλέκοντας στο κυκλοφοριακό με άλλα μονοθέσια δεν ήταν σε θέση να το καρπωθεί για να καταδιώξει τους Λεκλέρ-Φερστάπεν για το βάθρο.

Κατά συνέπεια, δεν είναι ότι οι πυλώνες της πρωταθληματικής προσπάθειας του Πιάστρι ξαφνικά κατέρρευσαν. Αντίθετα, η εμπειρία από το Τέξας και το Μεξικό θα τον βοηθήσει να γίνει “μια πιο ολοκληρωμένη εκδοχή οδηγού της Formula 1”, σύμφωνα με τον Στέλλα.

Και το επιβεβαίωσε και ο ίδιος ο 24χρονος, σε μετέπειτα δηλώσεις του: “Δεν νιώθω κάτι διαφορετικό. Αισθάνομαι ότι οδηγώ με τον ίδιο τρόπο που οδηγούσα όταν τα πράγματα πήγαιναν καλύτερα. Προσπαθώ να βγάλω άκρη, διότι τα μαθηματικά δεν βγαίνουν”.

Άρα, ίσως ο σύμβουλος της Red Bull Χέλμουτ Μάρκο να λανθάνει λέγοντας πως “νομίζω ότι ο Πιάστρι προφανώς τελικά δεν χειρίζεται και τόσο καλά την πίεση”. Ο Αυστριακός βεβαίως συμπλήρωσε πως “τουλάχιστον έτσι φαίνεται τελευταία, αν και δεν τον γνωρίζω αρκετά για να είμαι σίγουρος”.

Κι ο Στέλλα επιβεβαίωσε ότι το πρόβλημα του Όσκαρ έχει να κάνει με τη μηχανική, και όχι την ψυχολογική πτυχή των πραγμάτων: “Είμαι σίγουρος ότι όσοι μάχονται για το παγκόσμιο πρωτάθλημα βρίσκονται υπό πίεση. Ο Όσκαρ είναι ένας πολύ ήρεμος τύπος. Δεν πιστεύω ότι το παρακάνει [πιέζοντας πάνω από το όριο]”, είπε ο Ιταλός.