Τον λένε Σεμπάστιαν Φέτελ, έχει μόλις κλείσει τα 26 του χρόνια, έχει κατακτήσει με τηRedBullτέσσερις φορές το παγκόσμιο πρωτάθλημα στη σειρά κάνοντας νίκες που θα ζήλευε κι ο Μίκαελ Σουμάχερ.

Και παρά την παγκόσμια αναγνώριση δυσκολεύεται να βρει αυτό που κάθε οδηγός τηςF1 έχει ανάγκη: δηλαδή την απόλυτη παραδοχή ότι είναι το νούμερο ένα των καιρών μας, αυτός που θα διαδεχτεί στην ιστορία θηρία όπως ο Λάουντα, ο Πρόστ, ο Σένα, ο Σουμάχερ.

Τα τελευταία χρόνια αυτοί είναι ουσιαστικά οι μεγάλοι του αντίπαλοι.Στην Ιαπωνία, λίγες μέρες πριν σφράγισε ένα τίτλο, που τον είχε στο τσεπάκι εδώ και πολύ καιρό και το έκανε μετά από μια καταστροφική εκκίνηση στην οποία είχε βρεθεί στην τρίτη θέση και παραλίγο να μείνει κι εκτός αγώνα αφού συγκρούστηκε ελαφρά με το μονοθέσιο του Χάμιλτον.

Στην Ινδία, όπου τον τίτλο τον πήρε και τυπικά, ήταν ως συνήθως άψογος, απόλυτα απελευθερωμένος από το άγχος που μόνο ο ίδιος ξέρει να προκαλεί στον εαυτό του. Ο καθηγητής Αλέν Προστ, ένας από αυτούς που θα μπορούσε να θεωρηθεί σε στυλ και μεθόδους ιδεολογικός του ινστρούχτορας, είχε πει ότι «ο Φέτελ είναι ένα εξαιρετικά ώριμο παιδί γιατί δεν κάνει όλα τα λάθη που κάνουν και οι υπόλοιποι οδηγοί, αλλά ποτέ το ίδιο λάθος δυο φορές!».

Έτσι κέρδισε τον τίτλο ο Φέτελ

Αυτή η αναζήτηση ενός περφεξιονισμού όχι μόνο στην οδήγηση, αλλά στην ίδια την προετοιμασία του αγώνα, κάνει το Φέτελ πολύ συχνά εξαιρετικά βαρετό: σου δίνει πάντα την εντύπωση ότι κερδίζει χωρίς να κουραστεί, ότι ο κάθε αγώνας του υπάρχει στο μυαλό του, προσχεδιασμένος και ελάχιστα συναρπαστικός, λίγο σαν τηF1 του καιρού μας, που είναι κομμάτι ορφανή από συγκινήσεις. Ο Νίκο Ρόζμπεργκ του είπε συγχαρητήρια για τον τίτλο και του έδωσε την ευχή να είναι ο τελευταίος! Σε πολύ κόσμο ο Φέτελ κάθεται στο σβέρκο.

Λένε ότι κερδίζει συνεχώς γιατί έχει το καλύτερο αυτοκίνητο – έτσι είναι και από τον καιρό που ο Λάουντα επιτηρούσε προσωπικά ακόμα και την κατασκευή του κράνους του έτσι συνήθως συμβαίνει στηF1. Όμως το ίδιο αυτοκίνητο χρησιμοποιεί κι ο Γουέμπερ που είναι από τους ταχύτερους οδηγούς του καιρού μας, όμως προκοπή δεν βλέπει.

Με φαγωμένα τα ελαστικά

Φέτος στη Μαλαισία τον κατηγόρησε γιατί δεν σεβάστηκε την οδηγία της ομάδας να κρατήσει τη θέση του (ήταν δεύτερος πίσω του) και τον προσπέρασε: ο Φέτελ έχει την κακή συνήθεια να κερδίζει πολύ κι αυτή είναι η διαφορά του με τον ομόσταυλο Αυστραλό. Ο Σουμάχερ που ξέρει να παρακολουθεί τις λεπτομέρειες των αγώνων και που τον έχει στέψει διάδοχό του έξι χρόνια πριν, έχει πει ότι η διαφορά του Φέτελ από τους υπόλοιπους είναι ότι έχει το κουράγιο να πιέζει το αυτοκίνητο ακόμα κι όταν τα ελαστικά έχουν «φαγωθεί»: στην Ιαπωνία πρόσφατα κέρδισε με δυο πιτ στοπ, ενώ ο ταχύτερος Γουέμπερ έκανε τρία. Όμως δεν είναι αυτές οι λεπτομέρειες που κάνουν ένα οδηγό αγαπητό στον κόσμο.

Όσοι τον αντιπαθούν βλέπουν ένα μανιώδη νικητή, ένα τύπο που ζει για να κερδίζει χωρίς να συμμετέχει στο υπόλοιπο πανηγύρι τηςF1.OΧάμιλτον απασχολεί τα βρετανικάtabloidsμε τους έρωτές του, ο Αλόνσο ξέρει την τέχνη της δημοσιότητας που χαρίζουν οι κατά καιρούς καυστικές δηλώσεις ακόμα και για τα αφεντικά του, ο Ραϊκόνεν σου δίνει την εντύπωση ότι μέσα στο μονοθέσιο κουβαλάει ένα μπουκάλι ουίσκι, τον Σέρχιο Πέρεζ, όπως έχουν σωστά πει, για κάποια πράγματα που κάνει στα γραν πρι θα τον άρχιζε στα χαστούκια και η μάνα του!

Ο άνθρωπος που σπάει τα ρεκόρ

Ο Φέτελ σε σχέση με όλους αυτούς είναι ένας συγκεντρωμένος στη δουλειά του επαγγελματίας: μετά τα δοκιμαστικά μένει και τρώει με τους μηχανικούς του, κανένας δεν τον έχει δει σε κλαμπ παραμονές αγώνα, υπάρχει στη ζωή του πέντε χρόνια μια και μόνη γυναίκα που κρατά μακριά από τις κάμερες και η η διασκέδαση του είναι να βλέπει ποδόσφαιρο, (Τσάμπιονς λιγκ και Μπουντεσλίγκα) με τους ελάχιστους φίλους του. Ζει μόνος από τα εφηβικά του χρόνια, χωρίς η ανεξαρτησία του αυτή να είναι συνώνυμο κάποιας ευκαιρίας για ξεσάλωμα. Ένας από τους μηχανικούς του τον θυμάται 19 χρονών στη Φαένσα, τον καιρό που ήταν ένας ανερχόμενος οδηγός της μικρήςToroRosso.

Καθαριότητα και ... βαρεμάρα

Κάλεσε τους συνεργάτες του για φαγητό σπίτι, μαγείρεψε ο ίδιος, τους ζήτησε να βγαίνουν στο μπαλκόνι να καπνίσουν, κι όποιος έβγαινε έβλεπε ότι σε αυτό είχε τα παπούτσια του, αφού το πάτωμα έπρεπε να λάμπει! Ήταν μανιακός με την τάξη από τότε. Και φρικτά βαρετός.Κι όμως δεν είναι όλες οι επιτυχίες του βαρετές. Το 2010 κέρδισε τον πρώτο του παγκόσμιο τίτλο έχοντας μια νίκη στα πρώτα οκτώ γκραν πρι!

"Η καλύτερη μέρα της ζωής μου"

Τον κατηγόρησαν ότι κάνει βαθμοθηρία και ότι τους μεγάλες οδηγούς τους κάνουν οι πρωτιές: την επόμενη χρονιά είχε έξι τέτοιες (!) στα πρώτα 8 γκραν πρι! Το 2012 η πιθανή κατάκτηση του τίτλου από αυτόν φαίνονταν απίθανη υπόθεση 7 αγώνες πριν το τέλος.

Στη Μόντσα δεν είχε μπει στην 20αδα και στη γενική βαθμολογία είχε τρεις δελφίνους του θρόνου του (Αλόνσο, Χάμιλτον, Ραϊκόνεν) μπροστά του: με 4 νίκες στα τελευταία επτά γκραν πρι και μια δεύτερη θέση πίσω από το Χάμιλτον στις ΗΠΑ κάλυψε 39 βαθμούς διαφορά από τον Αλόνσο κι έφερε τα πάνω κάτω!Φέτος ναι, έκανε περίπατο.

Ξέφρενο πάρτι στο Φέτελ-χάιμ

Του χρόνου θ αλλάξουν πολλά σε ό,τι αφορά τις κατασκευαστικές προδιαγραφές και τους κινητήρες των αυτοκινήτων: λέγεται ήδη ότι ηRedBullθα χάσει την υπεροχή από τηLotusκαι τη Μercedesίσως και από τη ΜcLarenπου δουλεύει πάνω στις νέες νόρμες καιρό. Ισως δούμε το Φέτελ να ιδρώνει και να υποφέρει για να κερδίσει: αυτό μοιάζει να είναι το ζητούμενο, δηλαδή να τον ταλαιπωρήσουν.

Γιατί ότι θα βρει τρόπο πάλι να τους κερδίσει δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία: ο τύπος κυνηγάει τον Σουμάχερ και τους επτά τίτλους του. Ας πρόσεχε όταν του έδωσε το δαχτυλίδι της διαδοχής…