Μέχρι την Τετάρτη (28/1), άνηκε κατά 80% στην Independiente και κατά 20% στην πρώτη του ομάδα, την Comisión de Actividades Infantiles (εν συντομία CAI). Μέχρι την Πέμπτη (29/1) που επισκέφτηκε τα γραφεία της ΠΑΕ Παναθηναϊκός και υπέγραψε το συμβόλαιο του , είχε ως όνειρο να υπογράψει σε μια μεγάλη ομάδα -όπως είχε πει στην τελευταία του συνέντευξη. Ήξερε πως το καλοκαίρι θα είναι ελεύθερος να διαπραγματευτεί το μέλλον του και για αυτό δεν αγχωνόταν.

Γενικά ωστόσο, δεν αγχώνεται ο Lucas Villafañez -ο νέος εξτρέμ των "πρασίνων". Δεν το έκανε όταν του δόθηκε η πρώτη μεγάλη ευκαιρία και τραυματίστηκε σοβαρά, πριν καν συνηθίσει την παρουσία του στην Independiente. Πίστευε στον εαυτό του. Ήξερε πως θα τα καταφέρει. Τώρα, μένει να τακτοποιήσει και ένα ακόμα θέμα που αφορά την Ελλάδα: την έκδοση διαβατηρίου. Ο παππούς του, Δημήτρης Πετρινόλης, από την πλευρά της μητέρας του, ήταν ελληνικής καταγωγής και έχει αποφασίσει να μην αφήσει την ευκαιρία να πάει χαμένη. Προς το παρόν, βρίσκεται στο πρώτο στάδιο (συγκεντρώνει τα έγγραφα), αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία πως θα φτάσει... στο τελείωμα της φάσης. Γιατί; Διαβάστε.

Ο Lucas Martin Villafañez γεννήθηκε στις 4/10 του 1991, στην πόλη Comodoro Rivadavia (182.631 κατοίκων). Ανήκει στην περιφέρεια Patagonia της Αργεντινής, στο νότιο άκρο της Νότιας Αμερικής -που από τη μια πλευρά "βρέχεται" από τον Ειρηνικό Ωκεανό και από την άλλη από τον Ατλαντικό. Έχει και μια ποδοσφαιρική ομάδα: την Comisión de Actividades Infantiles. Ο σύλλογος είχε δημιουργηθεί (το 1984) ως αθλητικός οργανισμός για τους νέους. Πέντε χρόνια μετά, είχε μόνο ένα τμήμα: αυτό του ποδοσφαίρου.

Όταν ο Villafáñez έφτασε τα 16, έκανε και την πρώτη επαγγελματική εμφάνιση, στη Primera B Nacional (δεύτερη τη τάξει κατηγορία). Ακολούθησαν και άλλες. Από το 2008 έως το 2010 είχε μετρήσει 55 συμμετοχές και 11 γκολ, ως κεντρικός μέσος, με δεύτερο... ρόλο αυτόν του επιθετικού. Το video που ακολουθεί, είναι από τη 12η αγωνιστική της πρώτης του σεζόν. H ομάδα του επικράτησε εκτός της Atletico 2-3 και εκείνος σκόραρε δυο φορές.

Το καλοκαίρι του 2010 η Independiente είχε να κάνει μια πρόταση στην CAI που αφορούσε τον πρωταγωνιστή της ιστορίας μας. Τον ζήτησε ως δανεικό για ένα χρόνο και είχε τη διάθεση να δώσει 350.000 ευρώ. Τότε λοιπόν, τα sites της χώρας έγραψαν πως στα πλεονεκτήματα του ήταν η πάσα, η τεχνική και το ηγετικό του χαρακτήρα του, ενώ στη λίστα με τις αδυναμίες υπήρχαν το νεαρό της ηλικίας του και ότι οι πάσες του δεν γίνονταν ακριβώς... με μοιρογνωμόνιο. Θα πρόσθεταν ότι "μοιράζει την καθημερινότητα του μεταξύ της ζωής ενός φυσιολογικού εφήβου και του τεράστιου πάθους που έχει για το ποδόσφαιρο. Ο στόχος του είναι να παίζει για χρόνια. Η ηλικία του ήταν ο κύριος λόγος που πέρασε πολλά ματς στον πάγκο. Στην ίδια θέση, η ομάδα του είχε δυο βετεράνους του είδους. Κάθε φορά ωστόσο, που χρησιμοποιήθηκε, ξεχώρισε και σε αυτό βοήθησε το πόσο καλά βλέπει γήπεδο. Οι συμπαίκτες του έχουν ήδη αναγνωρίσει τη δυναμική του και όσα μπορεί να προσφέρει, όταν βρίσκεται στο γήπεδο. Δεν υπήρχε αμφιβολία πως θα τραβήξει την προσοχή μεγάλων ομάδων της Αργεντινής".

Πριν ιδρώσει για πρώτη φορά τη φανέλα της κατόχου του Copa Sudamericana (το πήρε το 2010) είχε παίξει με την U20 της Αργεντινής, σε διεθνές τουρνουά ("Integración Latinoamericana") που είχε διεξαχθεί στην Παραγουάη και πάτησε στο δεύτερο σκαλοπάτι του βάθρου. Είχε ζήσει την πρώτη εμπειρία, στο ματς με την Ουρουγουάη. Σηκώθηκε από τον πάγκο στο 21ο λεπτό, ως αντικαταστάτης του Luis Fariña και το συνέχισε από εκεί. Θα τολμούσε να πει πως καλύτερες συνθήκες για να κάνει τη μετακόμιση στη Avellaneda δεν θα μπορούσε να βρει. Η πραγματικότητα ήταν λίγο διαφορετική.

Δεν είχε συμπληρώσει μήνα στη νέα του ομάδα -είχε προλάβει να δώσει τρία παιχνίδια με τη δεύτερη ομάδα- όταν τραυματίστηκε. Έπαθε κάταγμα στο πέμπτο μετατάρσιο του αριστερού ποδιού και χρειάστηκε να μείνει εκτός για μήνες. Ούτως ή άλλως ήταν δύσκολο να να βρει τη θέση του (και τα λεπτά συμμετοχής) από τη μια μέρα στην άλλη, προερχόμενος από ομάδα της Β' κατηγορίας, η κατάσταση έγινε ακόμα πιο περίπλοκη. Αλλά δεν... ένιωσε. Ο Christian Diaz, τότε προπονητής της ομάδας, είχε μια τακτική που τον ωφέλησε. Συνήθιζε να χωρίσει τους παίκτες σε δυο γκρουπ (βάσει της δυναμικότητας), να καλεί και παιδιά από τη δεύτερη ομάδα και να βλέπει ποιος είχε τη μεγαλύτερη διάθεση να παίξει στην ομάδα.

"Ήξερα πως ήμουν πίσω από την άποψη της φυσικής κατάστασης και δεν είχα συνέπεια, με την επιστροφή μου από τον τραυματισμό. Ήλπισα πως θα καταφέρω να βελτιωθώ και να βρω ένα ρόλο. Γνώριζα εκ των προτέρων ότι ναι μεν, ήμουν καλός για τη δεύτερη κατηγορία, τόσο που θα μπορούσα να επιβιώσω στην πρώτη, αλλά όχι όσο καλός χρειαζόταν για να γίνω βασικός και μετά ήλθε ο τραυματισμός. Δεν το έβαλα κάτω. Ευχαριστώ το Θεό που η συνεργασία μου με τον προπονητή, ήταν εξαιρετική εκτός και εντός γηπέδων. Ελπίζω όλα να πάνε καλά", είχε πει σε συνέντευξη του στην Diario Patagónico. Είχε ομολογήσει πως η υπομονή του θα πρέπει να επεκταθεί και στο θέμα της εθνικής, αφού το πρόβλημα τον είχε θέσει εκτός. "Πιστεύω ότι θα καταφέρω να τους κάνω να με ξανακαλέσουν", είχε σχολιάσει.

Με την επιστροφή του (παρεμπιπτόντως, γύρισε εναντίον της Tigres, στις 6/2 του 2011, εξηγώντας ότι "ξεκινώ από το μηδέν, αλλά είμαι ήρεμος") πρόλαβε να παίξει σε επτά ματς της Clausura και να σκοράρει δυο γκολ. Έκανε "σεφτέ" στο τρίτο του ματς, στις 2/5 του 2011, εναντίον της Boca Juniors, στο Bombonera (τελείωσε 1-1). Μπήκε ως αλλαγή, στο 71' και πέντε λεπτά μετά βρήκε το δρόμο προς τα δίχτυα. Μετά τη διαδικασία, παραδέχθηκε πως "δύσκολα θα ξεχάσω τι έγινε απόψε. Το γήπεδο ήταν γεμάτο, το ματς ήταν clásico και το σκορ ισόπαλο. Θα προσπαθήσω να κοιμηθώ, αλλά δεν νομίζω ότι θα τα καταφέρω". Δυο αγωνιστικές αργότερα, σκόραρε και στο ματς με την Estudiantes (η παρέα του νίκησε 2-0) και τον Απρίλιο δέχθηκε την πρόσκληση του Walter Perazzo για την εθνική.

Η θέληση που είχε δείξει ο "Villita", το τεράστιο πείσμα και η σκληρή δουλειά ήταν οι λόγοι που η Independiente αγόρασε το 80% του Villafañez από την CAI -η οποία διατήρησε το υπόλοιπο 20. Οι έχοντες γνώση, έλεγαν πως θυμίζει πολύ τον Néstor Gorosito και ότι είχε τις δυνατότητες να εξελιχθεί σε νέο Diego Buonanotte. Όλοι δήλωναν ανυπόμονοι για τη συνέχεια. Εκείνος πρόσφερε στιγμές σαν και αυτή που ακολουθεί (για το Copa Sudamerica του 2012).

Η πρώτη φορά που ακούσαμε το όνομα του στην Ελλάδα, ήταν τον Ιούνιο του 2012 οπότε είχε προκύψει η πληροφορία πως ενδιαφέρεται για εκείνον ο Ολυμπιακός. Κάπου εδώ θα ήταν χρήσιμο να διευκρινίζουμε ότι προ διημέρου είχαμε διαβάσει κάτι άλλο: ότι τον είχε προτείνει η Independiente στον Ολυμπιακό, για να "σβήσει" το χρέος που είχε μείνει από τη μεταγραφή του Leonel Núñez (βλ. 1.000.000 ευρώ). Εν πάση περιπτώσει, ο ίδιος ο παίκτης είπε σε συνέντευξη που είχε δώσει πέρυσι, στην ιστοσελίδα aerasnews.gr του Αγρινίου ότι "πριν τρία χρόνια είχα πρόταση από τον Ολυμπιακό, που όμως δεν είχε αίσιο τέλος. Δεν ξέρω τους λόγους. Ξέρω πως συνέχισα στην ομάδα που ήμουν".

Το καλοκαίρι του 2013 η Independiente υποβιβάστηκε για πρώτη φορά στην ιστορία της στη Primera B Nacional, άλλαξε προπονητή και ο Miguel Ángel Brindisi τον ενημέρωσε πως δεν τον υπολογίζει. Έτσι, τον Αύγουστο του 2013 δόθηκε -ως δανεικός- στην Huracán F.C. Προηγήθηκαν πολλές ημέρες διαπραγματεύσεων, αφού κάθε μέρα προέκυπτε και άλλο εμπόδιο. Τελικά, όμως, έγινε η αλλαγή. Στη Huracán (που εδρεύει στο Parque Patricios, γειτονιά του Buenos Aires) μετείχε σε 20 ματς και έβαλε δυο γκολ και στο τέλος της σεζόν γύρισε στην Independiente για να του δώσουν άλλα δυο χρόνια συμβόλαιο και μετά να του πουν...να βρει τον επόμενο σταθμό. Αυτός ήταν ο Παναιτωλικός, με τον τεχνικό διευθυντή και αντιπρόεδρο της ΠΑΕ, Μάκη Μπελεβώνη να είναι ο άνθρωπος που τον εντόπισε και κίνησε τις σχετικές διαδικασίες.

Στις 31/7 του 2014 ανακοινώθηκε από τον Παναιτωλικό , ως δανεικός για δυο χρόνια, με option της ομάδας του Αγρινίου να αγοράσει τον παίκτη έπειτα από την πρώτη σεζόν και έναντι του ποσού του 1.000.000 ευρώ. Ή τουλάχιστον έτσι έγραψε η infiernorojo.com, διευκρινίζοντας πως σε αυτήν την περίπτωση η Independiente θα έπαιρνε 300.000 ευρώ. Τα ελληνικά μέσα έγραψαν πως η option ήταν 400.000 ευρώ και ότι το κασέ του παίκτη δεν ξεπερνούσε τα 200.000 ευρώ. Όπως και να 'χει η αγορά δεν έγινε -πέρυσι το καλοκαίρι. Οπότε ας προχωρήσουμε. Η τελευταία σημείωση των Αργεντίνων ήταν πως επρόκειτο να ξαναβρεθεί με τον Fernando Godoy, πρώην συμπαίκτη του στους "Diablos Rojo". Προφανώς και έκανε καλή δουλειά ( δείτε το σχετικό video του Γιώργου Χριστοφόρου ) αν και ήταν εκτός από τις 21/2 και για ένα μήνα, λόγω κατάγματος στο χέρι, και για αυτό το καλοκαίρι του 2015 τον "τσέκαρε" ο ΠΑΟΚ -γιατί άρεσε στον Frank Arnesen- και είχαν προκύψει δημοσιεύματα που τον ήθελαν να 'ναι και στις σημειώσεις της ΑΕΚ.

Σεζόν	Διοργάνωση	Παιχνίδια	Γκολ	Ασίστ	Χρόνος
2015-16	Super League	19	6	2	1.403'
2014-15	Super League	36	10	6	2.578'
	Κύπελλο	2	-	-	142'

Το ενδιαφέρον της Ένωσης έγινε ξεκάθαρο τον περασμένο Δεκέμβριο, οπότε οι πληροφορίες τον ήθελαν να 'χει δεχθεί προσφορές και από τον ΠΑΟΚ, αλλά και από τον Αστέρα Τρίπολης . Μόνο που η ΑΕΚ φερόταν να 'χει ξεκαθαρίσει πως θέλει μεν, να τον "κλείσει" από τώρα, αλλά για να ενσωματωθεί το καλοκαίρι , οπότε μένει ελεύθερος από τους Αργεντίνους. Λίγες ημέρες μετά, προέκυψε ένα νούμερο: γράφτηκε πως η Independiente ζητά 1.000.000 ευρώ για να τον δώσει, όπου ήταν να τον δώσει. Αυτό που δεν γράφτηκε ήταν ότι τόσα χρήματα χρωστά η συγκεκριμένη ομάδα στον Villafañez και εκείνος κινήθηκε νομικά για να τα διεκδικήσει -με το αρμόδιο όργανο να δεσμεύει τα έσοδα από τα τηλεοπτικά δικαιώματα, προκειμένου να πληρωθούν οι οφειλές. Αντιλαμβάνεστε λοιπόν, πως ο 25χρονος Αργεντινός ενδεχομένως να έκανε... σκόντο για να πάει όπου επέλεγε να πάει. Δηλαδή, στον Παναθηναϊκό που προέκυψε στην εικόνα στις αρχές του Γενάρη και ολοκλήρωσε τη δουλειά την Τετάρτη 28/1 . Η πληροφορία που αφορά το οικονομικό μέρος, είναι πως η μεταγραφή ξεπερνά τις 600.000 ευρώ -χωρίς να περιλαμβάνεται σε αυτό το ποσό ο μισθός του παίκτη.