Είναι εκνευριστικός. Οσο και ο πονοκέφαλος που είχε. Το κεφάλι του κόντευε να σπάσει, όπως… εξηγούσε πολύ γλαφυρά –με σχετικές χειρονομίες στο γιατρό του Παναθηναϊκού-, ζητώντας μια λύση στο πρόβλημα. Πού να ήξερε ο επιστήμονας, πως μαζί με το πρόβλημα του Δημήτρη Διαμαντίδη, θα έλυνε και αυτό των «πρασίνων»; Είπαμε. Η επιστήμη έχει εξελιχθεί, αλλά τόοοσσοοοο;

Πάρτε μέρος στον διαγωνισμό του Sport24.gr, κάντε like και πάρτε μέρος στην κλήρωση για μια διπλή πρόσκληση για το 4ο και κρισιμότερο παιχνίδι της σειράς

Και δεν ήταν να απαλλαγεί από το δυνατό πονοκέφαλο ο Διαμαντίδης. Είδε κατευθείαν ξεκάθαρα το δρόμο προς το 2-1 επί της Μπαρτσελόνα . Και μαζί όλοι όσοι παρακολουθούσαν το ματς.

Ποιος πίστεψε πως θα αστοχήσει, στο τρίποντο που επιχείρησε (σε κατάσταση... πιο μόνος πεθαίνεις από μοναξιά) στα 36.26'', για να δώσει πίσω στην παρέα του το προβάδισμα (μετά σχεδόν οκτώ αγωνιστικά λεπτά); Ουδείς, με τον Τσάβι Πασκουάλ που ξέχεσε τους παίκτες τους, στο τάιμ άουτ, να αποκαλεί αυτό το σουτ ως «το πιο φθηνό που έχουμε φάει». Γιατί ήταν τόσο δεδομένη η κατάληξη, άπαξ και πήρε την μπάλα στα χέρια του... σε πλεονεκτική θέση. Ασχέτως από το αν προηγήθηκαν διάφορες «καραμπόλες» και λίγο έλειψε να κάνει βήματα.

Αλλη ήταν η φάση που έκανε πριονοκορδέλες το νευρικό σύστημα των «μπλαουγκράνα» -και μάταιη την όποια προσπάθεια τους να σταυρώσουν νίκη: όταν στο 38.53, μετά το κλέψιμο του Ματσιούλις, πήρε το σκριν στην κορυφή και σούταρε (με το σώμα του να είναι σε... πλαγιομετωπική θέση), για να βρει η μπάλα ταμπλό πριν καταλήξει στο πλεχτό! ΕΠΕΙΤΑ -ΚΑΙ- ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΠΩΣ ΝΑ ΧΑΣΕΙ Ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ;

Αν έπειτα από όλα αυτά δεν έχετε καταλάβει σε ποιον κύριο αναφερόμαστε, να σας καλωσορίσω στον πλανήτη Γη και να σας συστήσω τον Δημήτρη Διαμαντίδη, που όπως πολύ εύστοχα έγραψε ο Γιάννης Φιλέρης στο Facebook «Το άλλαξε! Από Δημήτρης, Δημήτρεις»!

Εν τω μεταξύ, ενδεχόμενη αναφορά σας στην τύχη επίσης θα ήταν άστοχη, όταν μιλάτε για αυτόν τον παίκτη. Γιατί οφείλετε να ξέρετε ότι η αυτή η κυρία, δεν κοιτά όποιον κι όποιον. Μόνο όσους αξίζουν το βλέμμα της. Και δεν είναι πολλοί...

Το σύστημα «απεταξάμην το Σατανά (βλ. μπάλα)»...

Από την εκκίνηση του ματς έως το φινάλε, δυο ήταν οι παίκτες της Μπαρτσελόνα που ήταν σταθερά άνδρες και όχι παιδάκια. Που δεν είχαν... λερώσει τις κάλτσες τους από την ακράτεια -που προκαλούσε ο φόβος νέας κατραπακιάς: ο Χουάν Κάρλος Ναβάρο και ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους. Τελεία. Ολοι οι άλλοι είχαν εκλάμψεις

Ωραία τα είπε ο Βίκτορ Σάδα, μετά την ήττα από την Γκραν Κανάρια, την Κυριακή («όσοι φοβούνται να μείνουν στη Βαρκελώνη»), αλλά... δεν τα έκανε. Γιατί ο πρώτος που έπρεπε να μείνει σπίτι του (αντί να χρεώσει την ομάδα του με περιττά έξοδα για εισιτήρια, διαμονές, διατροφές κλπ) είναι αυτός. Δεν γίνεται ρε άνθρωπε, να είσαι δυο φορές ελεύθερος (μετά την άλλη έκρηξη παλικαροσύνης του Αντε Τόμιτς των δυο χαμένων βολών στα 50''' για τη λήξη) και... να δίνεις δίπλα την μπάλα, για να μην πάρεις εσύ το καυτό σουτ. Τίμια ο Ναβάρο μπήκε στη ρακέτα, για να σώσει τα προσχήματα και... εξίσου τίμια τον έκοψε ο Στεφάν Λάσμε. Και επειδή δεν ξέρω αν είδατε από την τηλεόραση το ματς, απλά να διευκρινίσω ότι αυτή ήταν η πρώτη τάπα του Γκαμπονέζου στο παιχνίδι (γιατί αν όντως, το είδατε από την TV, δικαίως θα υποθέσατε ότι ήταν... τουλάχιστον η 10η).

....και ο κύριος Μπράμος

Σε αντιπαραβολή της δήλωσης-ανέκδοτο του Σάδα, παραθέτουμε αυτή του Μάικ Μπράμος που την τίμησε και με το παραπάνω: «Σεβόμαστε την Μπαρτσελόνα, αλλά δεν τη φοβόμαστε, γιατί δεν επιτρέπεται να φοβάσαι όταν πατάς στο παρκέ» είπε και ήταν... κύριος! Για την ιστορία, ήταν και καλύτερος από το δεύτερο παιχνίδι. Χαρακτηριστικά, είχε τους εννέα τελευταίους πόντους του Παναθηναϊκού στο α' ημίχρονο (38-29), του οποίου κυριάρχησε κατά κράτος, εξαιρουμένου ενός 7-0 που έτρεξε η «Μπάρτσα» («χτυπώντας» από το λόου ποστ). Η αλήθεια βέβαια, είναι ότι «πράσινοι» ξεκαθάριζαν... ποιοι είναι και τι θέλουν, ως οι μόνοι έχοντες πάθος και ενέργεια, από το πρώτο δεκάλεπτο, όταν είχαν 9/13 σουτ και οι Ισπανοί 4/15...

Η ζώνη της αλλαγής...

Ο Πασκουάλ το έριξε στην άμυνα ζώνης, μήπως και βρει λύση στο πρόβλημα της ομάδας του, δημιουργώντας ένα στην επίθεση του Παναθηναϊκού. Και τα κατάφερε (οι γηπεδούχοι είχαν 1/7 τρίποντα στην τρίτη περίοδο, όταν η Μπαρτσελόνα σκόραρε 10/12 σουτ και άρπαξε 7 ριμπ.). Το προβάδισμα άλλαξε επτά φορές χέρια, έως το 49-51 του Αμπρίνες, στο 28.40. Η επόμενη φορά που οι «πράσινοι» θα το έκαναν δικό τους (το προβάδισμα) θα ήταν... με το πρώτο εύστοχο τρίποντο του Διαμαντίδη. Τη συνέχεια την ξέρετε...

...και ο παράγοντας «Γκιστ» (που «έβγαλε» την εξίσωση)

Για να έχετε όμως, όλες τις πτυχές, οφείλετε να γνωρίζετε πως η παρουσία του Τζέιμς Γκιστ ήταν και πάλι καταλυτικής σημασίας. Αυτή τη φορά δεν έκανε –πάρα- πολλά. Εκανε όμως, κάποια εκ των πιο σημαντικών. Κατ΄αρχάς, έδωσε διαδοχικούς πόντους μετά το 50-55. Και μετά, πήρε δυο κρίσιμα ριμπάουντ. Παρεμπιπτόντως, και τα δυο ήταν έπειτα από άστοχα σουτ του Γιασικεβίτσιους. Το ένα στο 38.14 (για να κάνει στην εξέλιξη της φάσης ο Λάσμε το 61-63) και το άλλο στα 9'' για τη λήξη, διασφαλίζοντας ουσιαστικά τη νίκη

Τώρα, μένει άλλη μια νίκη για το Λονδίνο. Και οι πιθανότητες επιτυχίας είναι σαν και αυτές του Διαμαντίδη, όταν παίρνει την μπάλα για σουτ που θα κρίνει αποτέλεσμα. Μένει να δούμε αν θα... γίνει η δουλειά με ταμπλαδούρα ή χωρίς ταμπλαδούρα!