Τελικά πόσα πολλά πράγματα μπορείς να γράψεις μετά από έναν τελικό, δε συμφωνείτε; Για να ξεκινήσω με την ουσία, οφείλω να πω ότι στον Πειραιά «έσκασε μύτη» άλλο ένα ντάμπλ, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, που πήγε και το πρωτάθλημα! Δεν ξετρέλαναν οι «ερυθρόλευκοι», αλλά όλοι οι άλλοι ήταν χειρότεροι σε διάρκεια και ουσία. Για να τα λέμε και «ξερά» τα πράγματα, δυο γκολ του Χάρα στο ίδιο γήπεδο, στο ίδιο τέρμα πήγαν μια κούπα στο λιμάνι .

Πρώτα τιμώρησε την ΑΕΚ ο Αργεντίνος και μετά την Ξάνθη! Όμως τις εντυπώσεις, επειδή πάνω απ’ όλα η μπάλα είναι… μαγεία τις έκλεψε ο κλασικός ύποπτος. Ο Τσόρι Ντομίνγκες. Ο ποδοσφαιριστής που κοσμεί το ελληνικό ποδόσφαιρο. Ο κορυφαίος παίκτης της χώρας, έβαλε μια γκολάρα στο ίδιο τέρμα που πριν πολλά χρόνια, είχε σκοράρει ο μεγάλος Λάγιος Ντέταρι. Ο Ούγγρος το έκανε ξεκινώντας πίσω από το κέντρο και λίγο δεξιά για να εκθέσει τον μισό ΟΦΗ, ο Αργεντίνος έκανε το ίδιο από αριστερά και έκανε τη μεγάλη ζημιά στην άμυνα της Ξάνθης. Ο Ντομίνγκες, ο μοναδικός παίκτης που σκόραρε για τον Ολυμπιακό σε όλες τις διοργανώσεις. Ενός Ολυμπιακού που πρόσθεσε άλλο ένα κομμάτι στην ιστορία του, άλλη μια κούπα βάφτηκε κόκκινη, άλλο ένα ντάμπλ(17) είναι γεγονός, ωστόσο οι μεγάλες ομάδες, απολαμβάνουν τις κούπες και προσέχουν πάντα να είναι καλύτερες. Όσοι είδατε το ματς θα καταλάβατε και θα βγάλατε συμπεράσματα!

Η κριτική των παικτών του Ολυμπιακού

Δίχως περιστροφές, πολλά- πολλά και δημοσιογραφικές ζαλάδες, ξεκινάει το ματς και βλέπουμε μια Ξάνθη έτοιμη για τέτοιο παιχνίδι. Είδαμε μια Ξάνθη που όλες αυτές τις μέρες προετοιμαζόταν για να το ζήσει και να το ευχαριστηθεί. Οι «ακρίτες» ήταν εξαιρετικοί. Οργάνωση, κίνηση, ρυθμός, συνεργασίες. Αν το άριστα είναι το 100, είχαν πλησιάσει το 90. Σε πρώτο τελικό στην ιστορία τους και με αντίπαλο τον Ολυμπιακό; Τι να λέμε τώρα; Ο Λουτσέσκου είχε διαβάσει όλα αυτά που γίνονταν, αντίθετα με τον Περέιρα που είχε το μπλοκάκι για τις… παραγγελίες και ανάθεμα κι αν κατάλαβε τι έκαναν οι ποδοσφαιριστές του. Η κόκκινη άμυνα σε… τρικυμία. Δυο στόπερ και γρήγορα, μη λέμε τα ίδια. Η Ξάνθη είχε κλέψει την παράσταση, κανείς Ολυμπιακός δε στάθηκε στο γκολ του Χάρα. Ο Μπέρτος ήταν εκ των κορυφαίων και έκανε μοιραίο λάθος. Πήγε να πασάρει με το στήθος και ο άνθρωπος της διοργάνωσης, ο Χάρα δε λάθεψε. Όταν μου παραχώρησε τη συνέντευξη στον sport24radio , ο Μανώλης Μπέρτος ήταν τόσο ενθουσιασμένος για την παρουσία της ομάδας στο κύπελλο, είπε- αν θυμάστε- και κάτι παραπάνω, αλλά σίγουρα δε φανταζόταν τι θα του επιφύλασσε η μοίρα. Αν σταθούμε στο αποτέλεσμα, ο Ολυμπιακός είχε κάνει τη δουλίτσα του. Αν πλατιάσουμε για να μιλήσουμε και για μπάλα, σας παρακαλώ ρε παιδιά. Τι έκανε ο Ολυμπιακός σε 46 λεπτά, εκτός από το να μας ταλαιπωρεί; Είσαι ο Ολυμπιακός του Πειραιά, πρωταθλητής και παίζεις με γιόμες; Δηλαδή ο Περέιρα κατέβασε μια ομάδα για να δώσει γήπεδο στην Ξάνθη και να την αντιμετωπίσει με «μεγάλες» μπάλες; Την είδε… Γιουβέντους ο Πορτογάλος και θεώρησε ότι απέναντί του είχε τη Ρεάλ; Αλλά και όλα αυτά να τα αφήσω στην άκρη, το πρέσινγκ της Ξάνθης το είδατε; Τη δύναμη με την οποία πήγαιναν αυτά τα παιδιά στη μπάλα; Ο Ολυμπιακός δε βαριόταν, ούτε κακούς παίκτες είχε μέσα στο γήπεδο. Κίνητρο όμως από το προπονητικό του κέντρο δεν είχε κουβαλήσει. Και δικαίως, από τον Μαρινάκη μέχρι τον τελευταίο οπαδό, υπήρχαν και προβληματισμός, αλλά και απώλεια κεφιού.

Η Ξάνθη μπήκε στο γήπεδο από τα αποδυτήρια με στόχο να «το τερματίσει». Να φτάσει στην όποια… απογείωση της απόδοσής της και να διεκδικήσει τούτη τη φορά το γκολ που πραγματικά άξιζε στο 45λεπτο. Αν θέλετε όμως το «όπου φτωχός κι η μοίρα του» μάλλον δε βγήκε κατά τύχη. Όπως δε βγήκε κατά τύχη καμία λαϊκή θυμοσοφία. Η ομάδα της Θράκης λοιπόν πάλεψε να πιέσει και πάλι, πήρε μέτρα, έδειξε την ικανότητά της. Εκεί όμως, ήρθε η γκολάρα του Τσόρι. Ο Μανιάτης με το κοστούμι στον πάγκο δεν πίστευε τι έβαλε ο συμπαίκτης του , ο κόσμος όρθιος να αποθεώνει, ο Αργεντίνος να δείχνει την καρδιά του και η τροπαιοθήκη στην πλατεία Αλεξάνδρας, να ανοίγει την πόρτα της και να περιμένει την κούπα. Οι τελικοί θέλουν τη… στιγμή τους. Θέλουν τους παικταράδες τους. Η Ξάνθη ήταν εξαιρετική, την έβλεπες για 44 λεπτά και χαιρόσουν που προκρίθηκε στον τελικό. Τον Ολυμπιακό όμως δεν τον κερδίζεις, απλά με τη συμπάθεια και την προσπάθεια. Πρέπει να πιστέψεις ότι θα σκοράρεις, πρέπει να μετατρέψεις τις φάσεις σε τέρματα. Και αυτό ο Λουτσέσκου δεν το είδε από τα παλικάρια του. Πραγματικά εύχομαι η Ξάνθη να ξαναφτάσει σε τελικό, γιατί πολύ απλά δεν ήταν περαστική κι ας πήρε το ματς διαστάσεις θριάμβου, μετά και τη φαουλάρα του Φορτούνη. Το πάλεψαν οι «ακρίτες»!

Τα γκολ του τελικού

Ο Περέιρα αποθεώθηκε από τον Τύπο, όταν όλα έγιναν καλά για τον Ολυμπιακό. Ο Πορτογάλος (επιτρέψτε μου τη γνώμη μου δίχως να ‘στε υποχρεωμένοι να συμφωνήσετε) σώθηκε από τον… Μπέρτο. Γιατί η Ξάνθη ήταν γκαζωμένη, μια Σταχτοπούτα όμορφη αγριεμένη, που απλά όπως όλες οι… Σταχτοπούτες μόλις έγινε η γκέλα, μόλις μεταμορφώθηκε ξαφνικά από «πριγκίπισσα» σε «υπηρέτρια», έχασε τη γη από τα πόδια της και απλά πήρε το γκολ που άξιζε στο τέλος από τον Καπετάνο. Ο Περέιρα κατέβασε έναν Ολυμπιακό που δεν είχε τέμπο, δεν είχε ρυθμό, δεν είχε προσανατολισμό. Δεν ήταν έτοιμοι και αποφασισμένοι οι «ερυθρόλευκοι» και είμαι υποχρεωμένος να γράψω ότι δεν ξέρω τι θα γινόταν αν το 45λεπτο έκλεινε στα… κουλούρια. Όταν έγινε το 1- 0 σαφέστατα ανακουφισμένος ο Πορτογάλος, μπόρεσε να διαχειριστεί κάθε κατάσταση. Του βγήκαν οι αλλαγές, του βγήκαν όλα. Και κυρίως; Μόλις η Ξάνθη πήγε πάλι να «κουνηθεί», σημείωσε τη γκολάρα ο Τσόρι.

Τέλος η σεζόν για τον Ολυμπιακό! Ντάμπλ! Γιατί στο τέλος, αυτό που μένει, είναι η… ιστορία!