Ο χαρακτηρισμός "αμφιλεγόμενη προσωπικότητα"... υπάρχει για να χρησιμοποιείται για τύπους σαν και αυτόν. Στο τέλος της ημέρας, δεν γινόταν να ξεφύγει από τη γενικότερη "οδηγία" που υπάρχει και αφορά τους προπονητές: στις ήττες είναι οι κύριοι υπεύθυνοι, στις νίκες... είναι κάπου μέσα στην εικόνα -ποτέ σε πρώτο πλάνο.

Αν ο Αντρέα Τρινκιέρι είναι ο μόνος υπεύθυνος για όσα ζήσαμε -ως εθνική ομάδα- το περασμένο καλοκαίρι στη Σλοβενία; Δύσκολα. Αρκεί να ρίξετε και μια ματιά λίγο πιο πίσω -μέχρι να βρείτε την τελευταία μας επιτυχία ως αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος, αλλά και την τύχη που είχαν οι προκάτοχοι της θέσης.

Αν αυτό είναι κάτι που μπορεί ακόμα να τον αφορά; Ενδεχομένως, διότι υπάρχει και ένα συμβόλαιο στη μέση. Ο λόγος ωστόσο, που το Euroleague Greece επικοινώνησε με τον κόουτς της Ούνιξ ήταν άλλος. Η Euroleague, μαζί και το 32-2 που έχει η ρωσική ομάδα, στην οποία υπάρχουν τέσσερις Έλληνες (Βουγιούκας, Ζήσης, Καϊμακόγλου και Καντζούρης -με τη σειρά να είναι αλφαβητική!).

Πριν περάσουμε στο θέμα ματς (τη Εuroleague), τον ρωτήσαμε πώς είναι η ζωή στο Καζάν (για τους Ρώσους "Καζάνι"). Ενημέρωσε πως " είχαμε έναν ήπιο χειμώνα. Μπορώ να πω ότι ήμασταν τυχεροί, ως προς αυτό. Γενικότερα, δεν υπάρχει και πολύς ελεύθερος χρόνος, γιατί διαρκώς ταξιδεύουμε για κάπου. Είμαστε λίγο μακριά από όλους". Τι ακριβώς εννοεί;

Οκτώ ημέρες στο δρόμο -και στον αέρα

Ζητήσαμε να μάθουμε ποιο ήταν το πιο μεγάλο ταξίδι που έκανε η Ούνιξ, έως τώρα; " Ξεκινήσαμε ξημερώματα Σαββάτου, στις 04.00 με προορισμό τη Μόσχα, όπου μείναμε 3 1/2 ώρες, πριν πάμε στο Βερολίνο. Εκεί, μας περίμενε λεωφορείο, για να μας μεταφέρει στο Zgorzelec της Πολωνίας. Φτάσαμε έπειτα από 2 1/2 ώρες, είχαμε ένα γρήγορο γεύμα, πριν αποσυρθούμε στα δωμάτια μας και δώσουμε ραντεβού λίγες ώρες αργότερα, για προπόνηση. Το επόμενο πρωί, ημέρα Τρίτη, κάναμε shootaround, μετά είχαμε το παιχνίδι (για τη VTB United League, εναντίον της Τουρόφ), επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο και το πρωί της Δευτέρας φύγαμε για τη Ζιελόνα Γκόρα, με λεωφορείο -απόσταση διάρκειας 2 1/2 ωρών.

Μείναμε εκεί δυο ημέρες, παραμονή του ματς -την Τετάρτη- κάναμε προπόνηση, ανήμερα σουτ και μετά είχαμε το παιχνίδι με τη Ζιελόνα Γκόρα. Την επομένη φύγαμε για το Βερολίνο (απόσταση 2 1/2 ωρών), όπου η Άλμπα μας είχε παραχωρήσει ευγενικά το γήπεδο της για να κάνουμε τη δουλειά μας. την Παρασκευή το πρωί "πετάξαμε" για τη Μόσχα (πτήση διάρκειας τριών ωρών), μείναμε πέντε ώρες στο αεροδρόμιο και έπειτα επιβιβαστήκαμε στο αεροπλάνο για το Κρασνογιάρσκ, ομάδα που αντιμετωπίζαμε για τη VTB United League. Προσγειωθήκαμε στις 07.00 -για... εσάς 12 το μεσημέρι, αφού αυτή η πόλη είναι στη Σιβηρία και υπάρχει μια αρκετά μεγάλη διαφορά. Προλάβαμε να ξεκουραστούμε για λίγες ώρες, πριν φάμε πρωινό και μεσημεριανό μαζί και πάμε για το παιχνίδι.

Το θετικό είναι ότι μετρήσαμε τρεις νίκες σε ισάριθμα ματς. Το ταξίδι βέβαια, δεν είχε ολοκληρωθεί. Έπρεπε να επιστρέψουμε στο Καζάν. Η πτήση ήταν 5 ώρες, αλλά υπήρχε χιονοθύελλα, καθυστερήσαμε να φτάσουμε στη Μόσχα και χάσαμε την ανταπόκριση. Περιμέναμε άλλες έξι ώρες -αυτή τη φορά σε ξενοδοχείο κοντά στο αεροδρόμιο- και το βράδυ επιστρέψαμε στη βάση μας. Διάρκεια ταξιδιού; Οκτώ ημέρες".

Χειρότερος εχθρός είναι ο εαυτός σου

Πέραν των προφανών λοιπόν, έχει να διαχειριστεί και την κούραση των παικτών του. " Αν μου έλεγες πριν λίγα χρόνια πως θα ταξιδεύω 20 ώρες για να δώσω και να "πάρω" ένα ματς, θα σου έλεγα είσαι τρελή. Σκεφτόμουν πως ήταν... βουνό το ταξίδι από το Μιλάνο στο Μοντεγκρανάρο -επτά ώρες με το λεωφορείο. Τώρα, καταλαβαίνω ότι ο χειρότερος εχθρός που πρέπει να νικήσεις, είναι ο εαυτός σου. Όταν πήγα για πρώτη φορά στο Καζάν και είδα τι έχουμε μπροστά μας, είπα στους παίκτες μου πως η κούραση δεν θα γινόταν ποτέ δικαιολογία".

Από ποιους ζητά συγγνώμη

Αυτή είναι η πρώτη του σεζόν εκτός Ιταλίας (" το cocktail blood που έχω με βοήθησε να προσαρμοστώ., συν του ότι καταλαβαίνω κατά 70% τα ρώσικα. Ο πρώτος κανόνας για όσους αφήνουν το μέρος όπου νιώθουν ασφαλείς είναι να μην μπουν ποτέ στη διαδικασία σύγκρισης. Αν ήθελα τον ίδιο καφέ που έπινα στο κέντρο του Μιλάνου, θα έμενα εκεί. Παντού υπάρχουν ωραία πράγματα, αρκεί να θες να τα δεις") και ήλθε μετά την αποτυχία στην Εθνική.

" Μου πήρε χρόνο να επεξεργαστώ όσα συνέβησαν το περασμένο καλοκαίρι. Ποτέ δεν κρυβόμουν από τα λάθη μου και δεν θα αρχίσω να το κάνω τώρα. Όποιος ξέρει μπάσκετ και ακολουθεί την ελληνική ομάδα, μπορεί να καταλάβει τι συμβαίνει ανά πάσα ώρα και στιγμή. Δεν είναι ο ρόλος μου, δεν είμαι αυτός που μπορεί να αλλάξει πράγματα τα οποία άλλοι δεν θέλουν να αλλάξουν. Ζητώ συγγνώμη για το αποτέλεσμα, από όσους αγαπούν την Εθνική και από τους παίκτες που προσπάθησαν σκληρά".

Το συμβόλαιο που είχε υπογράψει πέρυσι ήταν διετούς διάρκειας. Τον έχει ενοχλήσει κανείς από την ομοσπονδία; Υπάρχει κάποια εξέλιξη; "Θα κάνω χρήση της αμερικανικής υπηκοότητας που έχω και του 5th Αmendment". Ελληνικά, την πέμπτη τροποποίηση του συντάγματος των ΗΠΑ που δίνει στους πολίτες το δικαίωμα να μην απαντήσουν -ώστε και να μη χρησιμοποιηθεί εναντίον τους κάτι που θα πουν.

Πού θέλει να επιστρέψει

Σε περίπτωση που δεν είστε ενήμεροι, η Ούνιξ Καζάν έχει φέτος ρεκόρ 32-2 (σε VTB United League, Eurocup και ρωσικό κύπελλο) " κάτι που στο μυαλό μου σημαίνει πως θα κάνουμε περισσότερο θόρυβο, αν πέσουμε. Ι don't give a shit για αυτό το ρεκόρ. Το μόνο που κρατάμε είναι ότι είμαστε πρώτοι στον όμιλο μας στη VTB και μπορούμε να επικεντρωθούμε στο Eurocup", όπου για τη φάση των "16" οι Ρώσοι θα συναντήσουν τη Νίμπουργκ.

Πώς όμως, έφτασε στο 32-2 η ομάδα του, στην πρώτη του χρονιά και με αρκετούς νέους παίκτες; " Οι Έλληνες, ο Καϊμακόγλου, ο Βουγιούκας και ο Ζήσης, οι οποίοι με ήξεραν από πριν, με βοήθησαν πάρα πολύ να αναπτύξω ένα σύστημα που να είναι θετικό. Το δεύτερο στοιχείο ήταν ότι ποτέ δεν χρησιμοποιήσαμε τα ταξίδια και την κούραση ως δικαιολογία". Απώτερος στόχος της Ούνιξ "είναι φυσικά να επιστρέψουμε στη Euroleague. Μπορώ να ομολογήσω ότι μου λείπει το... devotion".

Διαβάστε τι είπε ο Κώστας Καϊμακόγλου για την Ούνιξ και τον Τρινκιέρι

Ρεάλ, Μπαρτσελόνα, ΤΣΣΚΑ... και μένει μία

Μέχρι νεοτέρας παρακολουθεί τα όσα γίνονται εκεί (στη Euroleague), ανελλιπώς " μολονότι έχουμε διαφορά ώρας και πολλές φορές δεν κοιμόμαστε, ώστε να μπορούμε να παρακολουθήσουμε τα ματς". Από τον πρώτο γύρο του ΤΟΡ16 του έκανε εντύπωση " η Μπαρτσελόνα. Χωρίς να είναι η καλύτερη "Μπάρτσα" της τελευταίας πενταετίας, κατάφερε να εξελιχθεί, να βελτιωθεί μέσα στη χρονιά και να γίνει solid. Ο Ναβάρο απέκτησε ένα καλό back up, τον Όλεσον, ενώ ο Λόρμπεκ ακόμα δεν έχει φτάσει στο pick του. Σκεφτείτε λοιπόν, ότι αυτή η ομάδα θα συνεχίσει να γίνεται καλύτερη, γιατί το επιτρέπουν αυτό οι καλοί ρολίστες που έχει (για παράδειγμα ο Σάδα), οι οποίοι βοηθούν τους σταρ να γίνουν καλύτεροι.

Η Ρεάλ είναι πάντα εκεί. Η ήττα από την ΤΣΣΚΑ τους πήρε κάτι από την αυτοπεποίθηση τους και από το up tempo παιχνίδι τους, στην επίθεση, αλλά έχουν ό,τι χρειάζεται για να τα καταφέρουν. Όσο για την ΤΣΣΚΑ, πιστεύω ότι θα ξαναβρεί το δρόμο για το Final Four. Είναι θέμα... συνήθειας. Αυτή η ομάδα έχει συνηθίσει σε κάποια συγκεκριμένα πράγματα που την ορίζουν".

Ποια θα είναι η τέταρτη ομάδα του Μιλάνου; " Αν δούμε στον όμιλο των Ελλήνων, υπάρχουν οι Αρμάνι, Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός και Φενέρμπαχτσε να διεκδικούν τρεις θέσεις. Όποιος μείνει εκτός, θα κάνει θόρυβο". Και η Αρμάνι; "Ναι, γιατί το Final Four είναι στην πόλη της. Πιστεύω ότι τα ματς "κλειδιά" είναι ξεκάθαρα: το Αρμάνι-Παναθηναϊκός, το Ολυμπιακός-Αρμάνι και το Παναθηναϊκός-Φενέρμπαχτσε. Και για κερασάκι στην τούρτα, θα έχετε το Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός, στην τελευταία αγωνιστική του ΤΟΡ16. Είναι ξεκάθαρο πως θα έχουμε ένα εκπληκτικό β' γύρο".

Η μοναξιά του Σπανούλη και ο... αέρας του Διαμαντίδη

Πώς βλέπει φέτος τους "αιώνιους"; " Επηρεάστηκαν πολύ από τους τραυματισμούς τους. Παρ' όλα αυτά, διεκδικούν ακόμα μια θέση στα πλέι οφ., στους οκτώ καλύτερους της χρονιάς. Βρίσκονται σε δυο διαφορετικές στιγμές. Ο Παναθηναϊκός έκανε μια πολύ καλή και σημαντική επιλογή παικτών αυτό το καλοκαίρι, επλήγη από τραυματισμούς, πάλεψε αρκετά, αλλά όσο "ανεβαίνει" ο Διαμαντίδης βελτιώνεται και η αποτελεσματικότητα όλης της ομάδας. Έχει μια πραγματική ευκαιρία να τα πάει ακόμα καλύτερα.

Ο Ολυμπιακός είχε μια εξαιρετική εκκίνηση και μετά ήλθαν οι τραυματισμοί να αλλάξουν τις ισορροπίες. Θεωρώ ότι η απώλεια του Λο ήταν δραματική. Ήταν το ιδανικό συμπλήρωμα του Βασίλη Σπανούλη, ο αμυντικός ηγέτης της ομάδας. Βέβαια, οι "ερυθρόλευκοι" έχουν ακόμα τον Billy ως ηγέτη. Με εκπλήσσει πάντα το πόσο εύκολα ξεχνά ο κόσμος. Όχι τι έγινε προ δεκαετίας, αλλά... πριν ένα χρόνο. Ο Σπανούλης είναι ο back to back MVP της Euroleague και επειδή είχα την πολυτέλεια να τον κοουτσάρω, ξέρω πολύ καλά τι παίκτης είναι. Τον έχουν αφήσει μόνο τελευταία, χωρίς μεγάλη βοήθεια. Σε αυτό το άθλημα όλοι χρειάζονται βοήθεια. Κυρίως, οι ηγέτες των ομάδων. Ακόμα και ο δυνατός Σπανούλης".