Καιρός ήταν να αφήσει ο Παναθηναϊκός πίσω του τις …ντροπές και να πιάσει άλλο τροπάριο! Ένα τροπάριο πιο ευχάριστο και πιο μελωδικό από αυτό που έχει ακουστεί κάμποσες φορές στην εφετινή σεζόν και τον κάνει να αδικεί τον εαυτό του...

Συνέχεια εκ του προηγουμένου, λοιπόν: την περασμένη Παρασκευή, στον απόηχο της αιχμαλωσίας που είχε υποστεί ο Παναθηναϊκός στο Νέο Φάληρο από τον Ολυμπιακό έκανα μια αναδρομή στις περιπτώσεις κατά τις οποίες ο Δημήτρης Πρίφτης μίλησε για "ντροπιαστικές εμφανίσεις" και κατέληγα σε ένα παραποιημένο ηθικό δίδαγμα…

Η ντροπή, ντροπή δεν έχει!

Στην αυθεντική εκδοχή της η παροιμιώδης έκφραση λέει πως η τιμή τιμή δεν έχει και χαρά στον που την έχει… Χθες το βράδυ λοιπόν ο Παναθηναϊκός μαχόμενος υπέρ βωμών και εστιών και κραδαίνοντας το λάβαρο της τιμής του, έδωσε και άλλη μια διάσταση σε αυτό το τσιτάτο…

Ανεκτίμητη, μαθές, είναι και η υπερηφάνεια!

Ενώ λοιπόν στη σατιρική ταινία του 1948, ο Βασίλης Λογοθετίδης, έβλεπε στον ύπνο του να ξανάρχονται οι Γερμανοί, χθες ο Αντρέα Τρινκιέρι είδε στον ξύπνιο του να ξανάρχονται οι Έλληνες και να του κάνουν τη ζωή πολλώ λογιώ δύσκολη!

Ένα χαμόγελο στο χειλάκι του Πρίφτη

Οικουρών ελέω του κορονοϊού έβλεπα από την τηλεόραση τον Πρίφτη και αντιπαρέβαλα αυτή την εικόνα με εκείνη της περασμένης Πέμπτης στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Βρείτε τις διαφορές κατά πως λέμε και στα κουίζ…

Τότε ήταν αναμαλλιασμένος, είχε βγάλει το σακάκι και τη γραβάτα, σουλάτσαρε αποκαρδιωμένος φορώντας το λευκό πουκάμισο του και έλεγε πως "ό,τι είναι να πούμε θα το πούμε μεταξύ μας".

Χθες έσκασε ένα χαμόγελο στο χειλάκι του και θέλει να πιστεύει πως αυτό δεν θα μείνει παγωμένο!

Τηρουμένων των αναλογιών και μετά την ταπεινωτική ήττα από τον Ολυμπιακό η κυριακάτικη απόδραση από τη Ρόδο και η χθεσινή νίκη επί των Βαυαρών, θα μπορούσαν να δώσουν το δικαίωμα στον προπονητή του Παναθηναϊκού να βαδίσει, καθ’ υπερβολήν, στα χνάρια του Ρούντι Τομγιάνοβιτς…

"Μην υποτιμάτε την καρδιά των πρωταθλητών"

Να σταθεί στο κέντρο του γηπέδου δηλαδή και εμφορούμενος από τη συγκίνηση, να πει κι ελόγου του: "Don’t ever underestimate the heart of a champion"!

Βεβαίως η υπόθεση της εκ προοιμίου τραβηγμένης αντιδιαστολής των καταστάσεων πάσχει αισθητά καθόσον οι Ρόκετς οι οποίοι εκείνο το βράδυ της 14ης Ιουνίου του 1995 "σκούπιζαν" τους Μάτζικ και πετύχαιναν το repeat έχοντας εκκινήσει από το Νο 6 της κανονικής περιόδου υπερασπίζονταν τα σκήπτρα της προηγούμενης σεζόν…

Αντιθέτως ο Παναθηναϊκός έχει να ανέβει στο θρόνο της Ευρωλίγκας εδώ και έντεκα χρόνια, ενώ κλείνει μια δεκαετία μακριά από τα Final Four που κάποτε τα είχε για πρωινό!

Σωστά όλα αυτά, αλλά όπως λένε και οι Αμερικανοί, είναι κρίμα ν’ αφήνεις μια λεπτομέρεια, να σου χαλάει μια ωραία ιστορία…

Η ιστορία του εφετινού Παναθηναϊκού δεν είναι ωραία, απλώς η χθεσινή εμφάνιση του φτιασίδωσε σε έναν βαθμό την τερατόμορφη εικόνα της περασμένης Πέμπτης…

Τα φίδια και τα σχοινιά

Μετά το ματς με τον Ολυμπιακό ο Πρίφτης βρέθηκε στριμωγμένος στα σχοινιά και φαντάζομαι πως τον είχαν ζώσει τα φίδια και τον κυρίευαν υπαρξιακές αγωνίες και ερωτήματα του τύπου "που είμαι και τι κάνω;".

Δεν ξέρω εάν πέρασε κιόλας από το μυαλό του το εάν και κατά πόσον ήταν ορθή η επιλογή του να αφήσει το Καζάν και να αναλάβει τον Παναθηναϊκό, αλλά ο γέγονεν, γέγονεν…

Έχω ξαναγράψει πως οι ευκαιρίες που χάνει μια ομάδα είναι σαν τις σφαίρες που ρίχνονται και σαν τις κουβέντες που λέγονται: τουτέστιν, δεν γυρίζουν πίσω!

Και οι ήττες ενδεχομένως ανήκουν σε αυτή τη συνομοταξία, απλώς στους κόλπους του Παναθηναϊκού, εν είδει άλλοθι, παρηγοριάς και κινήτρου, καλλιεργείται τις τελευταίες ημέρες η άποψη πως ίσως ο διασυρμός στο ΣΕΦ να τού κάνει μακροπρόθεσμα καλό!

Η αυτοκάθαρση και ο Ομπράντοβιτς

Έχει ξανασυμβεί κάτι τέτοιο στους εξάκις πρωταθλητές Ευρώπης, αλλά και σε πλείστες όσες ομάδες που μέσα από μια συντριβή πέτυχαν την αυτοκάθαρση τους και ξαναβρήκαν τον δρόμο τους…

Αυτό βεβαίως θα κριθεί εν καιρώ τω δέοντι, προς το παρόν ο Παναθηναϊκός δεν έχει άλλη επιλογή από το να δουλεύει σκληρά, ακόμη κι όταν παίζουν στην προπόνηση -ώστε να συμπληρωθούν δυο τετράδες- ο Βασίλης Σίμτσακ, ο Κώστας Χαραλαμπίδης.

Δεν ξέρω για ποιο λόγο ο Πρίφτης αγνόησε σε αυτή την αναφορά του τον έτερο συνεργάτη του, τον Ισίδωρο Κουτσό και συν τοις άλλοις δεν είπε εάν και ο ίδιος υποκύπτει ενίοτε στον πειρασμό του Ζέλικο Ομπράντοβιτς!

Οι ταμπλαδούρες και ο ελέφαντας

Μπορεί να παίρνει την μπάλα και να σουτάρει, άλλωστε, απ’ ό,τι τον περιγράφουν οι παλιοί συμπαίκτες και προπονητές του, ήταν σπεσιαλίστας στις ταμπλαδούρες!

Την περασμένη Πέμπτη ο Πρίφτης υπήρξε εξόχως φειδωλός στις δηλώσεις του, άλλωστε σε τέτοιες περιπτώσεις, τα λέει όλα η σιωπή!

Δήλωσε τότε πως "ό,τι είναι να πούμε, θα τα πούμε μεταξύ μας" και εδώ μπαίνει πάλι στο κάδρο ο Ομπράντοβιτς, ο οποίος μετά από βαριές και ενοχλητικές ήττες τυράνναγε τους παίκτες του επί ώρες, τόσο στο γήπεδο, όσο και στην αίθουσα του βίντεο…

"Video never lies", αυτό να λέγεται!

Θυμάμαι ότι τον Δεκέμβριο του 1999 μετά από μια εντός έδρας ήττα από την Αλμπα, ο Ζοτς είχε κρατήσει τους παίκτες στο γήπεδο επί εννέα ώρες και η προπόνηση εξελίχθηκε σε βασανιστήριο…

Ξεροστάλιαζα για μια συνέντευξη που μου είχε τάξει και όταν εμφανίσθηκε τον ρώτησα εάν ήταν κουρασμένος και ήθελε να την αναβάλουμε… Μου απάντησε αλληγορικά με μια παροιμία της φυλής Κικούγιου: "Όταν παλεύει ο ελέφαντας με τον άνθρωπο, η μάχη δεν σταματάει όταν κουραστεί ο άνθρωπος, αλλά όταν βαρεθεί ο ελέφαντας. Κάτσε τώρα να κάνουμε τη συνέντευξη".

Το μπίρι μπίρι του Αλβέρτη και του Διαμαντίδη

Η επιχείρηση ανασύνταξης του Παναθηναϊκού περιελάμβανε και άλλα εργαλεία, όπως τις παρεμβάσεις του Φραγκίσκου Αλβέρτη και του Δημήτρη Διαμαντίδη, όπως το συνηθίζει ο καθένας τους: ο πρώτος μίλησε στους παίκτες μέσα στα αποδυτήρια προτού μπει ο Πρίφτης, ενώ ο δεύτερος τους έπαισδε κατά μόνας στο μπίρι μπίρι…

Όπως αποδείχθηκε χθες το βράδυ, αυτή η συγχορδία δούλεψε και ο Παναθηναϊκός βγήκε από το σκοτεινό τούνελ λειτουργώντας μάλιστα με προσωπικό ασφαλείας λόγω των απουσιών του…

Εμφανίσθηκαν δέκα παίκτες, έπαιξαν οι εννέα (εκτός του Βασίλη Καββαδά) και έλειπαν τέσσερις: ο Ιωάννης Παπαπέτρου, ο Στέφαν Γιόβιτς, ο Λευτέρης Μποχωρίδης και ο Νεοκλής Αβδάλας…

Ο Αβδάλας σαν τον… Σαράφη!

Οι τρεις είναι τραυματίες, όσο για τον πιτσιρικά βουρλιζόταν τη Δευτέρα με τους παίδες και την Τρίτη με τους εφήβους του Παναθηναϊκού που αντιμετώπιζαν το Περιστέρι στους πρώτους τελικούς των αντιστοίχων πρωταθλημάτων της ΕΣΚΑ, που μάλιστα εξελίχθηκαν σε θρίλερ ολκής.

Η «θυσία» δεν πήγε στράφι, καθώς εν τη παρουσία του Αβδάλα οι Πράσινοι νίκησαν προχθές με διαφορά ενός πόντου στην παράταση και χθες με δυο!

Πλάκα πλάκα ο διακτινισμός του Νεοκλή κολλάει γάντι στην παλιά διαφήμιση των καταστημάτων Σαράφη..

"Σαράφης στα Τρίκαλα, Σαράφης στην Αθήνα, Σαράφης και στο Παρίσι"!

Λίγες ώρες μετά την ανακοίνωση της απόκτησης του Αλέξανδρου Σαμοντούροβ, ο Πρίφτης θα μπορούσε να ανεβάσει στα ύψη την ίντριγκα για την οποία είχε κάνει λόγο νωρίτερα ο Γιώργος Καλαϊτζής.

Θα την ανέβαζε εάν στη δεύτερη περίοδο δίπλα στον Λευτέρη Μαντζούκα και τον Νίκο Χουγκάζ που έπαιξαν μαζί πέταγε μέσα και τον Αβδάλα!

Θα συμβεί πάντως αυτό, σίγουρα πρόκειται για μια σκηνή από το μέλλον…

Η υπερηφάνεια και ο εγωισμός

Μετά τα όσα συνέβησαν στο Νέο Φάληρο, ο Παναθηναϊκός δεν είχε άλλη επιλογή από το να παίξει (πρώτα με τον Κολοσσό και ύστερα με την Μπάγερν) για τις αξίες του που υπερβαίνουν τις αγωνιστικές συνθήκες και τις βαθμολογικές ανάγκες.

Πάει να πει για τη φανέλα, την τιμή, την υπερηφάνεια και τον εγωισμό του που συχνά κιόλας αποδεικνύονται τα ισχυρότερα κίνητρα.

Οι Πράσινοι άλλαξαν το τσιπάκι τους και μετά από τρεις διαδοχικές ήττες στην Ευρωλίγκα πέτυχαν μια νίκη που δεν αναβαθμίζει βεβαίως τη θέση και το status τους, αλλά τουλάχιστον φανέρωσε ότι έχουν σφυγμό, διαθέτουν ανακλαστικά, βγάζουν αντίδραση και δεν πάσχουν από αναισθησία!

Μόνο και μόνο με βάση τα νούμερα και το σκορ, αυτή η εμφάνιση επιδαψιλεύει εύσημα ένθεν και ένθεν: οι 80 πόντοι πού σκόραρε και οι 67 τους οποίους δέχθηκε ο Παναθηναϊκός ανταμείβουν την προσπάθεια του και στις δυο άκρες του γηπέδου, χώρια τα παράπλευρα οφέλη σε ομαδικό και σε ατομικό επίπεδο…

Δεν τα έκαναν μαντάρα

Οι Πράσινοι ήλεγξαν το ματς σε όλη τη διάρκεια του, δεν είδαν ποτέ την πλάτη της Μπάγερν, παρουσίασαν ισορροπία, απέφυγαν τις οβιδιακές μεταμορφώσεις και τις ασύγχρονες διακυμάνσεις στην απόδοση τους και έδειξαν χαρακτήρα χωρίς να πανικοβληθούν και να τα κάνουν μαντάρα στις δυο κρίσιμες περιστάσεις του ματς: αφενός όταν από το +13 (53-40) βρέθηκαν στο +2 (53-51) και αφετέρου στο 65-64 στο οποίο απάντησαν με ένα σερί 9-0 και… πάπαλα!

Υπάρχουν και κάμποσα άλλα γεγονότα που έδωσαν το δικαίωμα στον Πρίφτη να σκάσει ένα χαμόγελο στο χειλάκι του: η εμφάνιση του Λευτέρη Μαντζούκα και η πολλά υποσχόμενη ταυτόχρονη παρουσία του στην πεντάδα με τον Νίκο Χουγκάζ στη δεύτερη περίοδο, το στρωτό και δομημένο μπάσκετ, οι αμυντικές αντιδράσεις, η πολυφωνία στο σκοράρισμα και το γεγονός ότι η ομάδα του δεν κρεμόταν από τα χέρια του Νεμάνια Νέντοβιτς.

Το κομπολόι του Νέντοβιτς και η ορχήστρα του Σαντ Ρος

Βεβαίως-για να πούμε και του… στραβού το δίκιο-όταν έσφιξαν τα γάλατα (όπως έλεγε και ο συχωρεμένος ο Μάκης Δενδρινός), ο Σέρβος γκαρντ πήρε την μπάλα, την έκανε.. κομπολόι στα χέρια του, έβαλε εννέα μαζεμένους πόντους και καθάρισε την μπουγάδα.

Πιο μπροστά είχαν φροντίσει να αφήσουν το αποτύπωμα τους και να βάλουν για τα καλά το πράσινο τρένο στις ράγες της νίκης ο Ντάριλ Μέικον ως πρώτος σκόρερ (18), ο Οκάρο Γουάιτ που διπλασίασε τον μέσο όρο του και πήρε το αίμα του πίσω για τις χαμένες και μοιραίες βολές στο Μόναχο, ο επιβλητικός Γιώργος Παπαγιάννης ως κορυφαίος ριμπάουντερ (14) και ο Λεωνίδας Κασελάκης ως απροσδόκητος καλύτερος πασέρ (5).

Άφησα επίτηδες τελευταίο σε αυτή την ονομαστική απαρίθμηση εκείνον που στο τέλος της ημέρας αναγορεύθηκε MVP: τον Χάουαρντ Σαντ Ρος ο οποίος έκανε τα πάντα όλα τόσο στην άμυνα που άλλωστε είναι η σπεσιαλιτέ του, όσο και στην επίθεση και ήταν όντως ένας παίκτης-ορχήστρα!

Μ’ αυτά και μ’ εκείνα ο Παναθηναϊκός έβγαλε ένα επιφώνημα ανακούφισης και αυτό το βράδυ της Τετάρτης ο Πρίφτης θα κοιμήθηκε χωρίς εφιάλτες, όπως την περασμένη Πέμπτη…