Ο Παναθηναϊκός κλείνει με 5/5 τον πρώτο κύκλο της σεζόν κι οι οπαδοί του έπειτα από 12 χρόνια δικαιούνται να κάνουν όνειρα τίτλου. Η εικόνα του δεν ήταν τόσο εντυπωσιακή όσο δείχνει το τελικό αποτέλεσμα, όπως και δεν είναι τόσο εντυπωσιακή όσο φαντάζει το ρεκόρ των πέντε συνεχόμενων νικών που τρέχει.

Όμως, ο Παναθηναϊκός που βλέπουμε σε αυτό το ξεκίνημα της σεζόν είναι μία σοβαρή ομάδα, που πλέον έχει μάθει να κερδίζει κατώτερους αντιπάλους, δίχως να χρειάζεται να χαλάσει πολλές δυνάμεις.

Χτίζει τον Παναθηναϊκό με τον δικό του ορθολογικό τρόπο

Το παιχνίδι με τον ΠΑΣ έμοιαζε δύσκολο, μέχρι να αρχίσει το προσωπικό κρεσέντο ο Αϊτόρ. Φαινόταν ότι το κάνουν πιο δύσκολο κάποιες επιλογές του Γιοβάνοβιτς.

Για τους περισσότερους προπονητές, το ρίσκο θα ήταν να ξεκινήσουν σε διαδοχικούς αγώνες το δίδυμο Ζβόνιμιρ Σάρλια - Αχιλλέα Πούγγουρα να παίζουν με τους Φακούντο Σάντσες - Κριστιάν Γκάνεα στα άκρα και να μην φροντίσουν να κάνουν όσο γίνεται πιο γρήγορα βασικό τον ακριβό ποδοσφαιριστή που απέκτησε η διοίκηση το καλοκαίρι.

Εμπιστεύεται τη δουλειά και τους παίκτες του

Ο Γιοβάνοβιτς όμως τα σκέφτεται όλα λίγο διαφορετικά, πιο ορθολογικά κι αυτή η εμπιστοσύνη που δείχνει στη δουλειά του και στην ομάδα είναι που τελικά κάνει τη διαφορά.

Για τον Σέρβο τεχνικό το ρίσκο θα ήταν να μην παίξει με τους στόπερ που έχουν βρει ρυθμό -ας είναι κατώτεροι- και να βιαστεί να περάσει τους Χόρντουρ Μάγκνουσον και Μπαρτ Σένκεφελντ στη βασική ενδεκάδα. Το ρίσκο θα ήταν να κάνει το ίδιο και με τον Χουάνκαρ και τον Μπερνάρντ.

Υπάρχει όμως και μία λεπτομέρεια που κάνει τη διαφορά. Η δική του δουλειά, η κατάσταση που έχει φέρει τους ποδοσφαιριστές του, είναι αυτή που του δίνει το δικαίωμα να κατέβει σε παιχνίδι πρωταθλήματος με την αναπληρωματική αμυντική τετράδα κι ένα πιο συντηρητικό σχήμα από αυτό που χρειάζεται το παιχνίδι.

Η πραγματική δουλειά του προπονητή είναι να έχει σε καλή κατάσταση τους παίκτες

Ο προπονητής του Παναθηναϊκού γνωρίζει πως έχει τους ποδοσφαιριστές του κοντά στο "ταβάνι" τους και από τη στιγμή που συμβαίνει αυτό, έχει το δικαίωμα να χρησιμοποιεί τους ποδοσφαιριστές που βρίσκονται στην καλύτερη ατομική κατάσταση, αυτούς που γνωρίζει ο ίδιος πως είναι πιο πάνω σε αγωνιστικό ρυθμό.

Οι περισσότεροι που κρίνουν το άθλημα στέκονται και κρίνουν λεπτομέρειες που αφορούν τις επιλογές του κάθε προπονητή σε τακτικό επίπεδο. Το πιο σημαντικό από όλα όμως, η πραγματική δουλειά του προπονητή, είναι να καταφέρνει να έχει τους αθλητές του στο καλύτερο δυνατό επίπεδο.

Αν το πετύχει, οι ποδοσφαιριστές του μπορούν να τα διορθώσουν ακόμα και πιθανά δικά του λάθη. Ακόμη κι αν δεν συμβεί αυτό, ο χρόνος είναι δεδομένα με τη δουλειά του, με το μέρος του.

Στο πρώτο ημίχρονο υπήρχαν συνθήκες για να εγκλωβιστεί

Στο 1ο ημίχρονο, ο Παναθηναϊκός είχε δυσκολίες από τον τρόπο που ο Γιοβάνοβιτς επέλεξε -σε ένα βαθμό υποχρεώθηκε- να παρουσιάσει την ομάδα.

Απέναντι σε έναν αντίπαλο που ο μοναδικός στόχος του ήταν να κλείσει τους διαδρόμους, το γεγονός πως στα άκρα της άμυνας δεν υπήρχαν οι Χουανκάρ και Γιάννης Κώτσιρας και πως στον άξονα έπαιζε με τους Δημήτρη Κουρμπέλη και Άνταμ Τσέριν πιο κοντά στον Ρούμπεν Πέρεθ παρά στον Άντραζ Σπόραρ, δημιουργούσε δυσκολία στο να βρεθεί τρόπος για να γίνει απειλητικός. Έλειπαν οι παίκτες που προσφέρουν το πλάτος από χαμηλά και ο χαφ που θα πλησιάσει από τον άξονα τον Σπόραρ.

Το έκανε εύκολο μόνος του

Για να συμβεί αυτό χρειαζόταν κάτι εξαιρετικό, ένα μεγάλο προσωπικό παιχνίδι από κάποιον από τους τρεις παίκτες που έπαιζαν ψηλά. Οι ομάδες που θέλουν να κάνουν πρωταθλητισμό πρέπει να έχουν και τους παίκτες οι οποίοι θα κάνουν οι ίδιοι εύκολο ένα παιχνίδι που θα μπορούσε να δυσκολέψει την ομάδα τους.

Αυτό ακριβώς έκανε ο Αϊτόρ. Είχε φανεί πως είναι σε καλή κατάσταση νωρίτερα, από την πρώτη εκτέλεση φάουλ. Στο 15ο λεπτό πέρασε με υπέροχο τρόπο πάσα στον Σπόραρ, που έκανε καλή εκτέλεση αλλά νικήθηκε από τον Βασίλη Σούλη. Στο 20ό λεπτό πήγε σε ατομική ενέργεια, έκανε ένα πλασέ χαμηλά, αλλά η μπάλα πέρασε λίγο έξω από δεξί δοκάρι του τερματοφύλακα του ΠΑΣ.

Αυτές ήταν οι καλές στιγμές του Παναθηναϊκού μέχρι ο Ισπανός εξτρέμ να ανοίξει το σκορ με εξαιρετική εκτέλεση φάουλ. Ο Αϊτόρ είναι μία απόδειξη πως ένας καλός προπονητής μπορεί να αναγεννηθεί, να πάρει τον καλύτερο εαυτό ενός ποδοσφαιριστή και πως μία κακή δουλειά που γίνεται σε μία ομάδα, μπορεί να χαντακώσει έναν σπουδαίο ποδοσφαιριστή, κάτι που συνέβη την πρώτη του χρονιά.

Η είσοδος του Μπερνάρντ γλύκανε την εικόνα

Το πλάνο του Γιοβάνοβιτς ήταν όπως πάντα μετρημένο, ορθολογικό. Ο Μπερνάρντ που την περασμένη εβδομάδα στο ντέρμπι με την ΑΕΚ μπήκε στο 78ο λεπτό, δεν γινόταν να ξεκινήσει.

Είχε φροντίσει να του δώσει το δεύτερο ημίχρονο κι η αλήθεια είναι πως η παρουσία του Βραζιλιάνου βοήθησε ώστε ο Παναθηναϊκός να κυκλοφορήσει καλύτερα την μπάλα. Έδειξε σε πολλές περιπτώσεις την ποιότητά του, την ευκολία που μπορεί να απαλλαγεί από το μαρκάρισμα και συνολικά η μπάλα κυκλοφόρησε καλύτερα όταν πέρασε στο γήπεδο, καθώς έμπαινε ανάμεσα στις γραμμές του αντιπάλου.

Ο Παναθηναϊκός καθάρισε το παιχνίδι με τρία τέρματα του Αϊτόρ, τα δύο από εκτέλεση φάουλ. Στην πράξη, η νίκη ήρθε με την ασφάλεια που σου έδινε πως δεν πρόκειται να απειληθεί και τη γνώση πως η δουλειά του Γιοβάνοβιτς θα φέρει τουλάχιστον έναν παίκτη σε κατάσταση να κάνει τη διαφορά.

Παίζοντας για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα με την αναπληρωματική αμυντική τετράδα, ήταν αδύνατον να υπάρχει το χτίσιμο από χαμηλά που ήθελε ο προπονητής του. Υπήρχε όμως η σοβαρότητα κι η σιγουριά πως το παιχνίδι θα κερδηθεί.

Έχει αρχίσει να ροκανίζει τη διαφορά

Είναι ακόμη νωρίς και είναι δεδομένο -το είπε και ο πάντοτε ειλικρινής Γιοβάνοβιτς- πως ήταν ευνοϊκό και το πρόγραμμά. Τα 4 από τα 5 παιχνίδια ήταν στη Λεωφόρο.

Πέρυσι, ο Παναθηναϊκός έμεινε 22 βαθμούς πίσω από τον Ολυμπιακό στην τελική βαθμολογία. Σε σχέση με πέρυσι, στα αντίστοιχα πέντε παιχνίδια που είχε δώσει μέχρι σήμερα στην κανονική περίοδο, έχει πάρει μέχρι στιγμής τρεις περισσότερους βαθμούς, το διπλό στο Ηράκλειο. Ο Ολυμπιακός μέχρι στιγμής έχει χάσει τέσσερις περισσότερους από όσους στα αντίστοιχα περσινά παιχνίδια που είχε δώσει.

Ουσιαστικά, τις πρώτες πέντε αγωνιστικές έχει καλύψει τους επτά από τους 22 βαθμούς που έμεινε πίσω την προηγούμενη χρονιά. Αυτή είναι η πραγματική εικόνα του πρωταθλήματος. Καταλαβαίνετε πως ακόμα υπάρχει πολύς δρόμος, όμως υπάρχει ένα υπόβαθρο, μία σοβαρή ποδοσφαιρική δουλειά που δίνει στον κόσμο της ομάδας το δικαίωμα να κάνει όνειρα.