Ο Παναθηναϊκός για ακόμα μία φορά κατάφερε να χάσει παιχνίδι που δεν ήταν χειρότερος. Με εξαίρεση το ματς με τον Ιωνικό, όταν δεν καταφέρνει να είναι σημαντικά ανώτερος από τους αντιπάλους του, βρίσκει έναν τρόπο να χάνει τα παιχνίδια. Αυτό έχει συμβεί σε πολλά εκτός έδρας ματς, έγινε και το Σάββατο με τον Αστέρα Τρίπολης στην Λεωφόρο.

Είχε τον έλεγχο του αγώνα, δεν μπόρεσε να μετουσιώσει την κατοχή του, σε μεγάλες ευκαιρίες, είχε πρόβλημα στο να περάσει την μπάλα μέσα στην περιοχή και να βάλει το φορ του μέσα στο παιχνίδι και στο τέλος, όταν έπρεπε να αξιοποιήσει τον παίκτη παραπάνω, βρήκε τρόπο να χάσει.

Ο πιο δραστήριος ποδοσφαιριστής του, Σάντσες σε μία φάση που φάνηκε η έλλειψη ποιότητας του, χάρισε την νίκη στον αντίπαλο.

Η αλήθεια είναι, πως από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό, ο Παναθηναϊκός έπαιζε σε ένα ρυθμό που βοηθούσε τον Αστέρα να διαχειριστεί εύκολα το παιχνίδι. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με την σειρά.

Χωρίς τον Βιγιαφάνιες, ήταν απαραίτητος ο Βιτάλ στο αρχικό σχήμα

Ο Ίβαν Γιοβάνοβιτς, είχε να διαχειριστεί την απουσία του Βιγιαφάνιες. Μου έκανε εντύπωση, που σε ένα παιχνίδι, που απουσιάζει ο ποδοσφαιριστής, που είναι ο καλύτερος στην δημιουργία σε μικρό χώρο και μπορεί να περνά κάθετες πάσες προς την επίθεση, κράτησε στον πάγκο τον Βιτάλ.

Παρότι ο Βραζιλιάνος έχει παίξει στην καριέρα του σαν επιτελικός χαφ, ο Γιοβάνοβιτς δεν τον έχει δοκιμάσει ποτέ σε αυτόν τον ρόλο, ακόμη και όταν τον έβαλε σαν αλλαγή, τον κράτησε στα αριστερά. Ακόμη κι έτσι όμως, από την στιγμή που δεν θα βρισκόταν στο γήπεδο ο Βιγιαφάνιες, ήταν σημαντικό να υπάρχει, έστω και στα αριστερά ποδοσφαιριστής, που μπορεί να προσφέρει, αυτά που χάνει ο Παναθηναϊκός από τον Βιγιαφάνιες.

Δεν έμπαινε με την μπάλα μέσα στην περιοχή

Ο προπονητής του Παναθηναϊκού, απέναντι σε έναν αντίπαλο, που έχει καταφέρει να κερδίσει με 1-0, τα 4/5 τελευταία του παιχνίδια, έπαιζε αναγκαστικά χωρίς τον δημιουργό του, στον άξονα. Έχοντας τριάδα στον άξονα, που δεν είχε παιχνίδι σε μικρούς χώρους και και χρησιμοποιώντας στα άκρα, τους δύο εξτρέμ, στο καλό τους πόδι, εξασφάλισε πως η περιοχή, θα είναι άδεια. Αυτό φυσικά βοήθησε, πως σε αυτές τις συνθήκες δεν βολεύεται και ο Καρλίτος. Με λίγα λόγια η περιοχή του Αστέρα, δεν μπόρεσε να γεμίσει πραγματικά ποτέ.

Επειδή ο Παναθηναϊκός, είναι εκπαιδευμένος, στο να έχει μία ήρεμη κατοχή, έφτιαξε ένα παιχνίδι, που έδειχνε δύσκολο να απειληθεί, είχε ηρεμία στην άμυνα και έψαχνε τρόπο να το πάρει στο 1-0.

Επιθέσεις μόνο από την πλευρά του Τασουλή

Στο πρώτο ημίχρονο, υπήρξε μία πίεση, στην πλευρά του Τασουλή. Ο τρόπος για να απειλήσει ο Παναθηναϊκός, ήταν να βγει η μπάλα στα δεξιά και να αξιοποιήσει την αδυναμία του Τασουλή, να παίξει στο ένας με ένας τον Παλάσιος. Συνέβη όμως, ο Αργεντίνος, ποτέ δεν κατάφερε να τελειώσει σωστά μία φάση. Στο 18' πήρε την μπάλα από τον Αλεξανδρόπουλο, είχε καλές επιλογές καθώς πάτησαν παίκτες την περιοχή, έπρεπε να γυρίσει διαγώνια, προς τα πίσω για να βρεθεί καθαρή εκτέλεση, πάσαρε παράλληλα.

Η έλλειψη ποιότητας στην τελική απόφαση φάνηκε και στο 27' όταν ξανά ο Παλάσιος είχε παίκτες μέσα στην περιοχή, όμως επέλεξε να κάνει σέντρα σουτ, που έφυγε άουτ. Οι δύο καλές στιγμές του Παναθηναϊκού, ήρθαν με τον ίδιο τρόπο, με ατομική ενέργεια, στην δεξιά πλευρά, στο 23' του Παλάσιος και στο 38' του Αϊτόρ.

Δεν έφθανε η μπάλα στον Καρλίτος

Το ημίχρονο έφυγε, με τον Αστέρα να κρατά πολύ εύκολα το μηδέν και τον Παναθηναϊκό να έχει ένα μονότονο στιλ παιχνιδιού, που αφήνει τους παίκτες του Ράσταβατς, να παίζουν με τον χρόνο. Ήταν φανερό, πως έπρεπε να ανέβει ο ρυθμός, η ένταση στον τρόπο που επιτίθεται, να προσπαθήσει να ανεβάσει το τέμπο του αγώνα και να βρει τρόπο να φέρει την μπάλα μέσα στην αντίπαλη περιοχή.

Το μεγάλο πρόβλημα ήταν, πως δεν έφτανε η μπάλα χαμηλά στον Καρλίτος και δεν μπορούσε ο Παναθηναϊκός, να κρατήσει μπάλα μέσα στην αντίπαλη περιοχή. Δεν ήταν και εύκολο να συμβεί αυτό, χωρίς κάποιον καθαρό επιτελικό χαφ, με δύο εξτρέμ, να παίζουν ανοιχτά και δίχως η μπάλα να ακουμπά συχνά στον φορ. Ο Γιοβάνοβιτς, άργησε να κάνει τις αλλαγές και ο χρόνος κυλούσε υπερ του Αστέρα, πήγαινε το παιχνίδι στο 0-0.

Προσπάθησε να κερδίσει, με πιο απειλητικό παίκτη τον Σάντσες

Οι αλλαγές άργησαν να γίνουν, ο Αστέρας είχε οχυρωθεί και το πόσο δύσκολο ήταν για τον Παναθηναϊκό, να βρει τελικές και το πόσο μπλοκαρισμένος ήταν, φαινόταν από το γεγονός, πως ο πιο απειλητικός παίκτης του, ήταν ο Σάντσες. Έπαιζε συνέχεια, ανοιχτά ο δεξιός εξτρέμ και ο ποδοσφαιριστής, που γινόταν δεύτερος επιθετικός, παίζοντας εσωτερικά προς τα μέσα ήταν ο Αργεντίνος, που θέληση είχε όμως η ποιότητα του, δεν τον βοήθησε για να τελειώσει σωστά μία φάση, στο τέλος ήταν και ο μοιραίος.

Η αποβολή του Μουνάφο, στο 74', έδινε το δικαίωμα σε μία ομάδα, που έχει μεγάλα νούμερα κατοχής και μεταφέρει με ασφάλεια την μπάλα, να ψάξει για 20 λεπτά, με αριθμητικό πλεονέκτημα το γκολ της νίκης. Θα ήταν πολύ σημαντικό και για την ψυχολογία της ομάδας, αλλά και βαθμολογικά, να πάρει το παιχνίδι ο Παναθηναϊκός. Μέχρι να κάνει το λάθος ο Σάντσες, πραγματική ευκαιρία, δεν υπήρχε. Σέντρες, περίεργες εκτελέσεις κόρνερ και αποτυχημένες τελικές από τον Αργεντινό.

Τεράστια η νίκη του Αστέρα

Ο Αστέρας Τρίπολης, έμεινε πιστός στο πλάνο του, κρατούσε εύκολα και δίκαια το μηδέν στην άμυνα και στο τέλος, ο Ριέρα βρήκε τρόπο, να εκθέσει τον Σάντσες και να πάρει το πέναλτι, που έφερε ένα τεράστιο διπλό για τον Αστέρα.

Σε συνδυασμό με την ήττα του ΌΦΗ στην Λαμία, το διπλό στην Λεωφόρο του Αστέρα, φέρνει πολύ κοντά την ομάδα του Ράσταβατς, στην πρώτη 6άδα. Ο Παναθηναϊκός σε ένα διάστημα που είχαν δημιουργηθεί προϋποθέσεις για να έχει καλή ψυχολογία, έδειξε, πως θέλει ακόμη δουλειά.

Δεν ψάχνει ποδοσφαιριστές στις θέσεις που πραγματικά έχει ανάγκη

Επίσης προκαλεί εντύπωση που η ομάδα ψάχνει ποδοσφαιριστές, για τον άξονα, για τα άκρα της επίθεσης, ενώ το μεγάλο πρόβλημα έχει να κάνει με την κορυφή της επίθεσης. Επίσης δεν είναι η πρώτη φορά φέτος, που πληρώνει την έλλειψη καθαρού μυαλού, πιθανότητα και ποιότητας από τον δεξί της μπακ. Από λάθη του Κώτσιρα, έχασε το ντέρμπι με την ΑΕΚ και στον Βόλο, από λάθος του Σάντσες, έχασε σήμερα.

Δεν μπορεί να πιέσεις καμία ομάδα, να κάνει μεταγραφές τον Ιανουάριο, μπορείς όμως να απαιτείς να ψάχνει σωστά, να ξέρει τι θέλει. Ο Παναθηναϊκός φωνάζει πως χρειάζεται σέντερ φορ, όχι μόνο για τα γκολ, που μπορεί να πάρει από την συγκεκριμένη θέση από έναν καλό ποδοσφαιριστή, αλλά για να μπορεί να σπάει τις οργανωμένες άμυνες, κρατώντας περισσότερο την μπάλα στην αντίπαλη περιοχή.

Ο Καρλίτος δεν έχει καθόλου παιχνίδι με πλάτη. Σε αγώνες, που ο αντίπαλος αμύνεται μαζικά και έχει την γνώση για να μην κάνει λάθη παίζοντας σε χαμηλά μέτρα, είναι απαραίτητο, για να του βάλεις δύσκολα, να έχεις έναν επιθετικό που να μπορεί να φέρει, την μπάλα και τους συμπαίκτες του, στην αντίπαλη περιοχή.

Το γεγονός πως ο Καρλίτος ήταν ουσιαστικά εκτός αγώνα, έκανε εύκολη την ζωή των παικτών του Αστέρα, που κρατούσαν πολύ εύκολα το μηδέν στην άμυνα.

Το γράφω από το καλοκαίρι, όταν χτίστηκε η ομάδα και το τελευταίο διάστημα, υπάρχει και σε άλλες αρθρογραφίες, από το ρόστερ λείπει, ένας πραγματικά μεγάλος φορ και επίσης, ο Παναθηναϊκός χρειάζεται να βρει, έναν δεξί μπακ, με μεγαλύτερη ποιότητα από αυτούς που διαθέτει στο ρόστερ.