Η παραδοχή δεν είναι ντροπή, η Εθνική μας είναι λίγη
Για ακόμα ένα παιχνίδι η Εθνική δεν έκανε τίποτα που να της επιτρέπει να αισθάνεται άτυχη. Το 1-1 με το Κόσοβο μπορεί να ήρθε στο 92', αλλά απέδωσε (εν μέρει) δικαιοσύνη. Ας το παραδεχτούμε, δεν είναι δα και ντροπή, η γαλανόλευκη έχει πολύ χαμηλό ταβάνι και δεν δικαιούται να ονειρεύεται ούτε Μουντιάλ, ούτε τίποτα. Γράφει ο Νίκος Συριώδης.
"Αυτή η στάνη, αυτό το γάλα βγάζει", λέει μια παλιά λαϊκή ρήση και ταιριάζει γάντι στο σημερινό ελληνικό ποδόσφαιρο, που η "βιτρίνα" του είναι η Εθνική ομάδα. Δεν είναι κακό να το παραδεχτούμε, ούτε είναι ντροπή, το επίπεδο είναι πάρα πολύ χαμηλό και οι επιτυχίες κάποια χρόνια πριν φαντάζουν τόσο μα τόσο μακρινές.
Ούτε κατά διάνοια μπορεί το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα να ζητά προκρίσεις σε τελικές φάσεις μεγάλων διοργανώσεων με αυτή την αποκαρδιωτική εικόνα. Όπως πολύ εύστοχα έγραψε ο Τσάρλυ μετά τον χθεσινό αγώνα με το Κόσοβο (1-1), το ποδόσφαιρο μας σταμάτησε να δημιουργεί ολοκληρωμένους ποδοσφαιριστές. Είναι μια πραγματικότητα που οφείλουμε να την κοιτάξουμε κατάματα και να την αποδεχτούμε.
Δεν αξίζουμε να ονειρευόμαστε μεγάλα τουρνουά
Για ακόμα μια φορά μετά το 2014, όταν και ήρθε το τέλος εποχής εκείνης της ονειρεμένης δεκαετίας, η Εθνική ομάδα αποτυγχάνει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Με εξαίρεση την περίοδο Σκίμπε, όπου πράγματι υπήρξε μια κανονικότητα, έπιασε το ταβάνι της στα προκριματικά, πήγε στα μπαράζ πρόκρισης στο Μουντιάλ της Ρωσίας και έχασε από τη μετέπειτα φιναλίστ της διοργάνωσης, Κροατία. Μια εξαίρεση που απλά επιβεβαίωσε τον κανόνα.
Ας με γελιόμαστε, ακόμα και τα χρυσά χρόνια με Ρεχάγκελ και Σάντος, οι επιτυχίες αφορούσαν την Εθνική αυτή καθ' εαυτή, δεν ήταν προϊόν δουλειάς στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Υπήρξαν απλά δυο σπουδαίοι προπονητές, που πράγματι διαχειρίστηκαν ένα δεδομένα καλύτερο υλικό και το έφτασαν σε επιτυχίες. Πλέον, δεν υπάρχουν παίκτες αυτού του επιπέδου, ούτε αντίστοιχες προσωπικότητες, η ομάδα είναι ανερμάτιστη και χωρίς κανένα σχέδιο και παρουσιάζει μια θλιβερή και ταλαιπωρημένη εικόνα στο γήπεδο.
Τέσσερις (!) τελικές στην εστία σε τρεις αγώνες
Σε αυτή την προκριματική φάση, η Εθνική πήρε έναν τυχερό βαθμό με την Ισπανία (1-1), ο οποίος θα μπορούσε να δώσει ώθηση για το κάτι παραπάνω, αλλά ήρθε η Γεωργία και μας προσγείωσε απότομα. Το τελικό 1-1 σε εκείνο το ματς στην Τούμπα ήταν... κολακευτικό, αφού ξεκάθαρα έπρεπε να χάσουμε.
Απέναντι στο Κόσοβο υποτίθεται δίναμε τελικό επιβίωσης και η εικόνα στο χορτάρι ήταν αποκαρδιωτική. Κανένα επιθετικό πλάνο, καμία ανάπτυξη, καμία σοβαρή αμυντική λειτουργία κόντρα σε έναν πολύ αδύναμο αντίπαλο, ούτε καν στοιχειώδης σοβαρότητα για να διατηρηθεί το προβάδισμα με το... buzzer beater του Δουβίκα στις καθυστερήσεις του ημιχρόνου από την πολύ ωραία κάθετη του Μπακασέτα. Η απάντηση ήταν "όλοι πίσω και βλέπουμε".
Να δούμε και τη συνολική εικόνα σε τρεις αγώνες; Η Ελλάδα έχει μόλις τέσσερις (!) τελικές προσπάθειες εντός στόχου και είναι στην τελευταία θέση της σχετικής λίστας, κάτω από ομάδες όπως το Γιβραλτάρ, το Λιχτενστάιν, το Σαν Μαρίνο, το Κόσοβο και η Λιθουανία. Σε ό,τι αφορά, δε, στο σύνολο των τελικών προσπαθειών, η Ελλάδα έχει 11, ξεπερνώντας μόνο Γιβραλτάρ και Λιχτενστάιν που έχουν από 10. Με τέτοια νούμερα είναι θράσος να ζητάς προκρίσεις σε Μουντιάλ και Euro.
Δεν είναι ντροπή να το παραδεχτούμε, απλά δεν μπορούμε
Το δια ταύτα είναι πολύ απλό και δεν χωράει μεγάλη ανάλυση. Η Εθνική ομάδα έχει πολύ χαμηλό ταβάνι και το επίπεδό της δεν φτάνει για να νικήσει ομάδες που δεν υπάρχουν στον ποδοσφαιρικό χάρτη. Οι απουσίες είναι δικαιολογίες για αγρίους. Δεν χρειάζεται να 'σαι πάνοπλος για να νικήσεις αντιπάλους όπως το Κόσοβο.
Όσο για τον ομοσπονδιακό προπονητή, δήλωσε μετά τον αγώνα πως "δεν έχει χαθεί η πρόκριση, έχει γίνει πιο δύσκολη. Θέλουμε αποτελέσματα, στόχος μας η 2η θέση". Δεν γνωρίζω αν όντως το πιστεύει ή θέλει να κρατήσει ζωντανό το κίνητρο στην ομάδα του, αλλά η αλήθεια είναι μια και ξεκάθαρη: Κόουτς Φαν Σιπ, η πρόκριση έχει ήδη χαθεί και η 2η θέση είναι όνειρο θερινής νυκτός...
Το μέλλον του Φαν Σιπ στον πάγκο της Εθνικής
Αναφορικά με το μέλλον του Φαν Σιπ στον πάγκο της Εθνικής, θα σταθούμε στον στόχο που ο ίδιος είχε θέσει αμέσως μετά την αποτυχία στο προηγούμενο Nations League, λέγοντας ότι θέλει να στείλει την γαλανόλευκη στα γήπεδα του Κατάρ. Ο στόχος όχι απλά έχει απομακρυνθεί, αλλά φαντάζει πλέον ουτοπικός.
Οπότε, είναι εύλογο να υποθέσει κάποιος ότι και ο ίδιος δεν θα πρέπει να αισθάνεται και πολύ άνετα, μιας και τα "κανονάκια" τελειώνουν ένα ένα. Και δεν είναι μονάχα τα αποτελέσματα, αλλά και η εικόνα της ίδιας της ομάδας στο χορτάρι που δεν πείθει. Το ματς με τη Σουηδία είναι κάτι παραπάνω από κομβικό και ο Ολλανδός κρίνεται για τα καλά...
