Ο Γουίλιαν Αράο δεν είναι καθαρόαιμος κεντρικός αμυντικός. Πόσο μάλλον κεντρικός αμυντικός ώστε να παίζει στα αριστερά του διδύμου των στόπερ. Είναι όμως τη δεδομένη στιγμή (και πιθανώς όχι μόνο αυτή) ο καλύτερος του Παναθηναϊκού. Και, χωρίς δεύτερη σκέψη, μοιάζει να καθιερώνεται ακριβώς εκεί.

Ο Τιν Γεντβάι δεν είναι αριστερός στόπερ. Υπηρέτησε τη θέση καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς, δεχόμενος κριτική για την αφερεγγυότητά του, χωρίς όμως να του πιστωθεί η παραμικρή δικαιολογία που επωμίστηκε έναν ρόλο καθολικά άγνωστο στην καριέρα του, σε θέση που είναι η πιο δύσκολη – για δεξιοπόδαρο – στο σύγχρονο ποδόσφαιρο και όντας ο μόνος (μετά τον τραυματισμό του Μάγκνουσον) που δέχτηκε να υποβληθεί σε αυτή τη δοκιμασία.

Παίζοντας εκεί που γνωρίζει καλύτερα, στα δεξιά δηλαδή, με παρτενέρ που δέχεται αυτός (λόγω και ποδιού που χρησιμοποιεί) να τοποθετηθεί στην άλλη μεριά, είναι καλύτερος, συνεπέστερος, περισσότερο αποτελεσματικός (αν και παραμένει, λιγότερο όμως σίγουρα, επισφαλής).

Ο Γιάννης Κώτσιρας δεν είναι αμυντικός μέσος. Μια φορά όλη κι όλη στην ως την περασμένη Τετάρτη ποδοσφαιρική σταδιοδρομία του είχε χρησιμοποιηθεί σε αυτό τον ρόλο. Τι είχε, τι έχασε. Από – στην καλύτερη – ισότιμος δεξιός μπακ στο rotation, ευκαιρία χωρίς κόστος. Για τον ίδιο, μιας και τη λεζάντα, αυτός που εφάρμοσε την… ευρεσιτεχνία, θα χρεώνονταν.

Το ένα ημίχρονο με τον Ολυμπιακό στο Κύπελλο, έγινε ξεκίνημα στο ντέρμπι κορυφής του πρωταθλήματος με την ΑΕΚ. Κοντά δυόμιση ώρες μπάλας. Επαρκές διάστημα συγκριτικά, σίγουρα δεν είναι, λανθασμένη όμως απόφαση και επιλογή, με ξεκάθαρη πια στάθμιση, όχι, σε καμία περίπτωση δεν λέγεται.

Ο Μπένγιαμιν Βέρμπιτς αγνοείται για όσο καιρό φοράει τα "πράσινα". Εκλάμψεις στιγμών, ούτε καν λεπτών πόσο μάλλον παιχνιδιών, ελάχιστα δικαιολόγησαν την προσδοκία που συνόδευσε τη μεταγραφή του. Ζαριά έμοιαζε και ο δικός του ερχομός από τον πάγκο στο ημίχρονο της μεσοβδόμαδης αναμέτρησης Κυπέλλου.

Δεν ήρθαν εξάρες, όχι, διπλές όμως ναι, έτσι ώστε να ξεκινήσει και αυτός στην OPAP Arena δικαιολογώντας την ενέργεια, την φρεσκάδα και την… πείνα του Σλοβένου, ο οποίος με τη σειρά του έχει "γράψει" τις πιο θετικές, δικές του δυόμιση ώρες στον Παναθηναϊκό.

Ο ασύγκριτος Λιβάι Γκαρσία

Το πρέσινγκ, η διάθεση για τέτοιο, υπήρχε φέτος από την πρώτη στιγμή της σεζόν. Όχι πάντα, όχι παντού, όχι με (μεγάλη τουλάχιστον) διάρκεια, παρότι έδειχνε το δυναμικό, τα τρεξίματα και οι ανάσες, πως περιθώρια υπήρχαν.

Στη Νέα Φιλαδέλφεια, έγινε – ειδικά μετρημένο σε αντίπαλο που αρέσκεται στο... μπούλινγκ των δικών του αντιπάλων – σε διαφορετικά μέτρα, με στόχευση σε συγκεκριμένους χώρους και ποδοσφαιριστές, με μεγαλύτερη ένταση και, όπως φάνηκε από την αναπροσαρμογή της σχετικής τακτικής κατά τη διάρκεια του ενενηνταλέπτου και με μεγαλύτερη, συνολικά διάρκεια.

Ναι, δεν ήταν απόλυτα επιτυχημένο, διαφορετικά ο Λιβάι Γκαρσία δεν θα είχε βρει μισό γήπεδο στο γκολ προβαδίσματος της Ένωσης. Είναι όμως ο Λιβάι Γκαρσία. Το ένα από τα δύο ασταμάτητα θωρηκτά του ελληνικού πρωταθλήματος (το άλλο ο Ιωαννίδης), αυτός που κακά τα ψέματα όταν είναι καλά (έδειξε καλύτερα από κάθε άλλη φορά, ακόμη όμως στο 100% δεν είναι), δεν αποτελεί μέτρο σύγκρισης και αποτελεσματικότητας για κανένα ανασταλτικό πλάνο καμίας ελληνικής ομάδας.

Ήταν σε κάθε περίπτωση μια σαφής, ξεκάθαρη ιδέα, μια σαφής ξεκάθαρη προσέγγιση. Ίσως βιαστική ως προς τα μέτρα που ενίοτε υιοθετήθηκε, αλλά το μήνυμα, όπως και εκεί που έπρεπε, οικεία και αλλότρια, περάστηκε.

Το μακιγιάρισμα των αδυναμιών, ακόμη μία. Ο Κώτσιρας, δεν είναι Ρουμπέν. Ούτε καν Αράο. Όσο και αν ανταποκρίθηκε απόλυτα και έντοκα σε ό,τι καινοφανές του ανατέθηκε, δεν θα μπορούσε (και) να υπηρετήσει build up, δεχόμενος αυτός την πρώτη πάσα. Και ούτε υπήρχε – στο βωμό της προαναφερθείσας πίεσης – διάθεση για χαμηλώματα των άλλων δύο του κέντρου, του Μπερνάρ και του Βιλένα.

Ό,τι δεν φτιάχνεται όμως, αλλάζει, αναπροσαρμόζεται. Ο Παναθηναϊκός άφησε τελείως το build up, εφαρμόζοντας ακριβώς τα όσα η ενδεκάδα του, με τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά των παικτών που την στελέχωσαν, μπορούσαν να κάνουν καλύτερα στο γήπεδο.

Οι πινελιές του Τερίμ

Όσοι, συμπεριλαμβανομένης και της αφεντιάς μου, περίμεναν το αποψινό ντέρμπι για να δουν τι έχει στο μυαλό του ο Φατίχ Τερίμ και κυρίως πως μπορεί να το περάσει στα αποδυτήριά του, τα παραπάνω, όλα, δίνουν κάποιες πρώτες απαντήσεις.

Είχε τον Σένκεφελντ διαθέσιμο ο Τούρκος. Τον άφησε στον πάγκο, εμπιστευόμενος τον καλύτερο στόπερ του και συνολικά το δίδυμο που λειτούργησε καλύτερα, αρμονικότερα μεσοβδόμαδα.

Είχε τον Ζέκα προερχόμενο από το καλύτερο παιχνίδι του μετά την επιστροφή του στον Παναθηναϊκό. Τον έφερε από τον πάγκο, κρατώντας στο γήπεδο αυτόν που "είδε" ως καταλληλότερο να του κάνει τη δουλειά.

Είχε τον Αϊτόρ, με την αξιοσημείωτη προσωπική παράδοσή του κόντρα στην ΑΕΚ. Προτίμησε τον πιο φρέσκο, τον πιο ορεξάτο μεσοεπιθετικό που έχει ζήσει στις σκάρτες είκοσι μέρες που βρίσκεται στην Αθήνα.

Όλα τούτα, ναι προφανώς και τα πιστώνεται ο "Αυτοκράτορας", ο οποίος πόνταρε και ποντάρει – όπως έχει άλλωστε ο ίδιος αναγνωρίσει – πως διαχειρίζεται παραλαμβάνοντας μια καλοδουλεμένη ομάδα. Σε κάθε επίπεδο. Και από απόψε, ναι, μπορεί να ισχυριστεί πως αρχίζει να βάζει πια τις δικές του πινελιές.

Πινελιές προφανώς βασισμένες στην εικόνα που ο ίδιος διαμορφώνει. Καλή, καλή, κρυστάλλινή ή θολή, αυτή ήταν γι’ απόψε. Λειτούργησε. Αν συνεχίσει να λειτουργεί, ο πάντα απαιτητικός – και πολύς ακόμη που απομένει – Ιανουάριος θα το δείξει, δεν… εξαντλήθηκε απόψε, ούτε ο Παναθηναϊκός μπορεί να μείνει και για πολύ στην ισοπαλία (όσο και αν όντως είναι θετικό αποτέλεσμα) ή στην… παρ’ ολίγον νίκη.

Το πρώτο κρατούμενο που απόψε μπορεί να σημειωθεί, είναι πως στο ξεκίνημα της μετά Γιοβάνοβιτς εποχής, στα πρώτα πραγματικά συγκρίσιμα τεστ, ο Παναθηναϊκός μοιάζει να ανταποκρίνεται χωρίς να βιάζεται να περάσει από την πρόσθεση – που έτσι κι αλλιώς είχε ως σύνολο – στον πολλαπλασιασμό.

Κάτι που, ειδικά σε συνθήκες διαφοροποίησης παγιωμένων καταστάσεων και συνηθειών όπως συμβαίνει σε μια ξαφνική αλλαγή προπονητή και δεν συνηθίζεται (αυτοσυγκράτηση γαρ…), αλλά κυρίως φαίνεται πως έτσι ευκολότερα και γρηγορότερα μπορεί να απορροφηθούν και να ξεπεραστούν οι όποιοι κραδασμοί που δεδομένα θα προκύψουν.

Δείτε την Game Night