Ζήκος: "Έτσι ονειρεύτηκα το τέλος της καριέρας μου"
Σε συνέντευξη του, ο Άκης Ζήκος, αναφέρθηκε στο τέλος της καριέρας του, την ΑΕΚ, την Εθνική και τον Φερέρ
Ο "προπονητής" της ΑΕΚ μέσα στον αγωνιστικό χώρο τα τελευταία δύο χρόνια, μίλησε στην εφημερίδα "Sportday" και αναφέρθηκε τόσο στην καριέρα του όσο και στην ΑΕΚ και την Εθνική ομάδα, ενώ αποκάλυψε τις σχέσεις των παικτών με τον Σέρα Φερέρ.
Σημαντικότερα αποσπάσματα της συνέντευξης:
- Επέστρεψες στην Ελλάδα για να παίξεις δυο χρόνια στην ΑΕΚ και μετά να κρεμάσεις τα παπούτσια όπως και έγινε. Σκέφτηκες κάποια στιγμή να παρατείνεις την καριέρα σου;
"Αγωνιστικά μπορούσα να παίξω ακόμα δυο χρόνια μπάλα άνετα και σε υψηλό επίπεδο! Πάντα όμως με συγκεκριμένο αριθμό αγώνων αφού δεν είμαι σε θέση πλέον να παίζω 30-40 ματς τη σεζόν. Συναισθηματικά δεν σου κρύβω ότι σκέφτηκα πολλές φορές να παρατείνω την καριέρα μου κυρίως όταν ήμουν γερός και δυνατός όμως στο τέλος υπερίσχυε πάντα η λογική και αυτό που είχα σχεδιάσει, δηλαδή να σταματήσω τώρα.
Εάν κάποιος μου έλεγε ότι θα έπαιζα περίπου 20 παιχνίδια τον χρόνο σε συνδυασμό με συγκεκριμένη προπόνηση ίσως και να συνέχιζα. Όμως όταν βρίσκεσαι σε μια ομάδα δεν μπορείς να θέτεις τέτοιους όρους".
- Πόσο δύσκολο είναι για έναν παίκτη στα 34 με τεράστια καριέρα, όπως η δική σου, να κρεμάει τα παπούτσια του τη στιγμή που βρίσκεται στο κορυφαίο σημείο της, αν και όπως ομολόγησες θα μπορούσες να συνεχίσεις.
"Μια τέτοια απόφαση θέλει μαγκιά και δύναμη! Αυτός ήταν ένας στόχος που είχα πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου και έλεγα ότι όταν σταματήσω την μπάλα ο κόσμος θέλω να με θυμάται ψηλά. Θέλω να με θυμούνται ως έναν παίκτη που είχα πάντα πάθος, αγωνιστικότητα και υψηλή απόδοση. Επειδή λοιπόν αυτό το τέλος ονειρευόμουν, αυτό το τέλος έζησα"!
"Το διδακτορικό μου η Μονακό"
- Στην καριέρα σου η Μονακό τι θέση κατέχει;
"Στη Μονακό πέρασα τα πιο αγνά και ειρηνικά χρόνια της καριέρας μου. Στάθηκα τυχερός όχι μόνο γιατί αγωνίστηκα σε αυτή την ομάδα αλλά και γιατί βρέθηκα στην καλύτερη ομάδα που είχε ποτέ η Μονακό στην ιστορία της! Η Μονακό ήταν το διδακτορικό μου. Έπειτα από εκεί ολοκληρώθηκα ως ποδοσφαιριστής".
- Η κορυφαία στιγμή στην καριέρα σου χωρίς αμφιβολία ήταν ο τελικός του Τσάμπιονς Λιγκ με τη Μονακό το 2004 απέναντι στην Πόρτο. Εκείνο το παιχνίδι πόσες φορές το έχεις δει από τότε σε dvd;
"Το έχω δει μόνο μία φορά! Αμέσως μόλις γύρισα από τον τελικό το είδα. Έκτοτε ποτέ ξανά. Όμως έχω σκοπό τώρα που έχω περισσότερο χρόνο να κάτσω να δω αρκετά δικά μου παλιότερα παιχνίδια -οι γονείς μου έχουν φτιάξει μεγάλο αρχείο από τους αγώνες μου- και με την ΑΕΚ και με την Ξάνθη και με τη Μονακό".
"Θα μείνω κοντά στην ΑΕΚ"
- Από εδώ και πέρα έχεις αποφασίσει τι θα κάνεις;
"Θα παραμείνω σίγουρα στο ποδόσφαιρο ως φίλαθλος. Πάντα ήθελα να παρακολουθώ το άθλημα χωρίς έννοιες, άγχος και προβληματισμούς. Θα ξεκουραστώ μέχρι να βαρεθώ!"
- Κοντά στην ΑΕΚ θα είσαι;
"Πάντα θα είμαι κοντά στην ΑΕΚ. Έχω πολλούς φίλους στην ομάδα. Δεν χρειάζεται να έχω κάποιο πόστο για να παραμείνω κοντά".
- Ποιο πόστο πιστεύεις ότι θα σου ταίριαζε καλύτερα;
"Σε μια ομάδα το Α και το Ω είναι τα αποδυτήρια. Το πώς θα μπορέσεις να "παντρέψεις" παλιούς και νέους, το πώς θα συμπεριφερθεί η ομάδα στα δύσκολα, όλα αυτά έχουν αντίκτυπο στον αγωνιστικό χώρο. Θα ήθελα να είμαι κάπου στα αποδυτήρια, όχι όμως ως γενικός αρχηγός. Ίσως κάτι σαν σύμβουλος του ποδοσφαιρικού τμήματος, κάτι τέτοιο".
"Φάγαμε το παραμύθι του Φερέρ"
- Αλήθεια, Φερέρ τι προπονητής ήταν τελικά, διότι έγινε τεράστια κουβέντα για τον χαρακακτήρα του, τις γνώσεις του και γενικά το έργο του στον πάγκο της ομάδας.
"Ο Ντέμης "έφαγε" το παραμύθι από τον Φερέρ από το ξεκίνημα της συνεργασίας τους. Και ομολογώ ότι αυτό το παραμύθι το φάγαμε πολλοί και ένας από αυτούς ήμουν και εγώ. Ο κύριος Φερέρ ήταν εξαιρετικός προπονητής οργανωτικά, δηλαδή μπορούσε να οργανώσει το ποδοσφαιρικό τμήμα ιδανικά, αλλά μέχρι εκεί.
Δεν μπόρεσε ποτέ να έρθει κοντά στους παίκτες, δεν μας ενέπνευσε ούτε μια στιγμή και η στάση του ήταν το λιγότερο αλαζονική! Πίστευε ότι μας κάνει χάρη που βρίσκεται στην Ελλάδα, ένιωθε παντογνώστης, νόμιζε ότι είχε πάντα το αλάθητο αλλά όπως αποδείχθηκε, δεν κατάφερε ποτέ να γίνει μέρος της ομάδας, να δεθεί δηλαδή μαζί μας".
"Ονειρεύτηκα αυτό το τέλος της καριέρας μου"
- Το τέλος της καριέρας ήταν έτσι όπως το είχες φανταστεί τελικά;
"Ναι, ήταν ακριβώς όπως το φανταζόμουν, όπως ακριβώς το ονειρευόμουν όταν ακόμα βρισκόμουν στο Μονακό. Άλλωστε, αυτό το έχω πει πολλές φορές, αυτός ήταν ο λόγος που πήρα και την απόφαση να επιστρέψω στην Ελλάδα και την ΑΕΚ. Οι συνθήκες ήταν ιδανικές στο τελευταίο ματς. Το γήπεδο ήταν γεμάτο, η ατμόσφαιρα γιορτινή, ό,τι καλύτερο για να αποχαιρετήσεις την ενεργό δράση".
- Τώρα που έκλεισες την καριέρα σου, εκτός από την οικογένειά σου ποιους άλλους θα ήθελες να ευχαριστήσεις που σε βοήθησαν να πετύχεις όλα αυτά.
"Υπάρχει ένας άνθρωπος που με βοήθησε, μου έδωσε τις σωστές βάσεις από μικρή ηλικία για να παίξω ποδόσφαιρο και μιλάω για τον Στράτο Σάββα. Άγνωστος ίσως στους περισσότερους, όμως για μένα από τους πλέον ειδικούς για να διδάξει σωστά τον νεαρό παίκτη ποδόσφαιρο.
Αυτός με βρήκε στο Γαλάτσι, αυτός με πήγε στον Παπάγο, αυτός με ετοίμασε για όλη την υπόλοιπη καριέρα μου. Υπάρχουν κι άλλοι βέβαια, όπως ο κ. Δανιήλ που με είχε στην Ξάνθη και με εμπιστεύτηκε, όπως ο Στεπάνοβιτς που με στήριξε αμέσως στην ΑΕΚ και ο Ντεσάμπ, που με δίδαξε ακόμη καλύτερα τη θέση που γνώριζε και γνωρίζει καλά".
"Εμείς στο γήπεδο, αυτοί στα χαρτιά"
- Η ΑΕΚ λέει ότι είναι ηθική πρωταθλήτρια, ο Ολυμπιακός όμως κατέκτησε το πρωτάθλημα. Και, ξέρεις, υπάρχει και η άλλη πλευρά, που λέει ότι στο παιχνίδι υπάρχουν κανόνες και πρέπει να τηρούνται και στην περίπτωση της Καλαμαριάς δεν τηρήθηκαν, σύμφωνα πάντα με την τελική απόφαση του CAS.
"Συμφωνώ ότι υπάρχουν κανόνες και πρέπει να τηρούνται, όμως οι αγώνες δίνονται στο χορτάρι και όχι στα δικαστήρια. Εννοώ ότι υπήρξε μια πρωτόδικη απόφαση από τη Σούπερ Λίγκα, που έλεγε για επανάληψη του αγώνα Καλαμαριά - Ολυμπιακός. Ακόμη και αν δεν ευσταθούσε νομικά, έδινε την ευκαιρία στον Ολυμπιακό να ξαναπαίξει το ματς με κανόνες και να δείξει μέσα στο γήπεδο την αξία του.
Άλλωστε η δυναμικότητα των δύο ομάδων δεν σηκώνει αμφισβήτηση. Μπαίνεις, παίζεις, νικάς και κλείνεις στόματα. Απλώς! Αυτοί προτίμησαν την εύκολη λύση, κάτι που δεν αρμόζει σε μια ιστορική ομάδα όπως ο Ολυμπιακός, οπότε εμείς είμαστε πρωταθλητές στο γήπεδο κι αυτοί στα χαρτιά".
Περήφανος άνθρωπος ο "Ρίμπο"
- Πέρασες από τη Μονακό, ομάδα με μεγάλα αστέρια. Ένα μεγάλο παίκτη-αστέρι συνάντησες και στην ΑΕΚ και μιλάω για Ριβάλντο. Τι εντυπώσεις έχεις από τη συνύπαρξη σου με τον Βραζιλιάνο;
"Ο Ριβάλντο, έπειτα από όσα έχει πετύχει στην καριέρα του, έχει αξιοπρέπεια και ένα δικό του τρόπο σκέψης. Είναι περήφανος και ως άνθρωπος και ως παίκτης, λατρεύει το ποδόσφαιρο, του αρέσει που βρίσκεται στον χώρο του ποδοσφαίρου".
- Θα ήταν μεγάλο πλήγμα για την ΑΕΚ αν μετά τον Ζήκο αποχωρούσε και ο Ριβάλντο φέτος από την ομάδα;
"Σίγουρα η ταυτόχρονη αποχώρηση δύο παικτών με τέτοια προσωπικότητα -και δεν μιλάω για την ποδοσφαιρική κλάση- θα ήταν τεράστιο πλήγμα για οποιαδήποτε ομάδα".
- Επέστρεψες στην Ελλάδα για να παίξεις δυο χρόνια στην ΑΕΚ και μετά να κρεμάσεις τα παπούτσια όπως και έγινε. Σκέφτηκες κάποια στιγμή να παρατείνεις την καριέρα σου;
"Αγωνιστικά μπορούσα να παίξω ακόμα δυο χρόνια μπάλα άνετα και σε υψηλό επίπεδο! Πάντα όμως με συγκεκριμένο αριθμό αγώνων αφού δεν είμαι σε θέση πλέον να παίζω 30-40 ματς τη σεζόν. Συναισθηματικά δεν σου κρύβω ότι σκέφτηκα πολλές φορές να παρατείνω την καριέρα μου κυρίως όταν ήμουν γερός και δυνατός όμως στο τέλος υπερίσχυε πάντα η λογική και αυτό που είχα σχεδιάσει, δηλαδή να σταματήσω τώρα.
Εάν κάποιος μου έλεγε ότι θα έπαιζα περίπου 20 παιχνίδια τον χρόνο σε συνδυασμό με συγκεκριμένη προπόνηση ίσως και να συνέχιζα. Όμως όταν βρίσκεσαι σε μια ομάδα δεν μπορείς να θέτεις τέτοιους όρους".
- Πόσο δύσκολο είναι για έναν παίκτη στα 34 με τεράστια καριέρα, όπως η δική σου, να κρεμάει τα παπούτσια του τη στιγμή που βρίσκεται στο κορυφαίο σημείο της, αν και όπως ομολόγησες θα μπορούσες να συνεχίσεις.
"Μια τέτοια απόφαση θέλει μαγκιά και δύναμη! Αυτός ήταν ένας στόχος που είχα πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου και έλεγα ότι όταν σταματήσω την μπάλα ο κόσμος θέλω να με θυμάται ψηλά. Θέλω να με θυμούνται ως έναν παίκτη που είχα πάντα πάθος, αγωνιστικότητα και υψηλή απόδοση. Επειδή λοιπόν αυτό το τέλος ονειρευόμουν, αυτό το τέλος έζησα"!
"Το διδακτορικό μου η Μονακό"
- Στην καριέρα σου η Μονακό τι θέση κατέχει;
"Στη Μονακό πέρασα τα πιο αγνά και ειρηνικά χρόνια της καριέρας μου. Στάθηκα τυχερός όχι μόνο γιατί αγωνίστηκα σε αυτή την ομάδα αλλά και γιατί βρέθηκα στην καλύτερη ομάδα που είχε ποτέ η Μονακό στην ιστορία της! Η Μονακό ήταν το διδακτορικό μου. Έπειτα από εκεί ολοκληρώθηκα ως ποδοσφαιριστής".
- Η κορυφαία στιγμή στην καριέρα σου χωρίς αμφιβολία ήταν ο τελικός του Τσάμπιονς Λιγκ με τη Μονακό το 2004 απέναντι στην Πόρτο. Εκείνο το παιχνίδι πόσες φορές το έχεις δει από τότε σε dvd;
"Το έχω δει μόνο μία φορά! Αμέσως μόλις γύρισα από τον τελικό το είδα. Έκτοτε ποτέ ξανά. Όμως έχω σκοπό τώρα που έχω περισσότερο χρόνο να κάτσω να δω αρκετά δικά μου παλιότερα παιχνίδια -οι γονείς μου έχουν φτιάξει μεγάλο αρχείο από τους αγώνες μου- και με την ΑΕΚ και με την Ξάνθη και με τη Μονακό".
"Θα μείνω κοντά στην ΑΕΚ"
- Από εδώ και πέρα έχεις αποφασίσει τι θα κάνεις;
"Θα παραμείνω σίγουρα στο ποδόσφαιρο ως φίλαθλος. Πάντα ήθελα να παρακολουθώ το άθλημα χωρίς έννοιες, άγχος και προβληματισμούς. Θα ξεκουραστώ μέχρι να βαρεθώ!"
- Κοντά στην ΑΕΚ θα είσαι;
"Πάντα θα είμαι κοντά στην ΑΕΚ. Έχω πολλούς φίλους στην ομάδα. Δεν χρειάζεται να έχω κάποιο πόστο για να παραμείνω κοντά".
- Ποιο πόστο πιστεύεις ότι θα σου ταίριαζε καλύτερα;
"Σε μια ομάδα το Α και το Ω είναι τα αποδυτήρια. Το πώς θα μπορέσεις να "παντρέψεις" παλιούς και νέους, το πώς θα συμπεριφερθεί η ομάδα στα δύσκολα, όλα αυτά έχουν αντίκτυπο στον αγωνιστικό χώρο. Θα ήθελα να είμαι κάπου στα αποδυτήρια, όχι όμως ως γενικός αρχηγός. Ίσως κάτι σαν σύμβουλος του ποδοσφαιρικού τμήματος, κάτι τέτοιο".
"Φάγαμε το παραμύθι του Φερέρ"
- Αλήθεια, Φερέρ τι προπονητής ήταν τελικά, διότι έγινε τεράστια κουβέντα για τον χαρακακτήρα του, τις γνώσεις του και γενικά το έργο του στον πάγκο της ομάδας.
"Ο Ντέμης "έφαγε" το παραμύθι από τον Φερέρ από το ξεκίνημα της συνεργασίας τους. Και ομολογώ ότι αυτό το παραμύθι το φάγαμε πολλοί και ένας από αυτούς ήμουν και εγώ. Ο κύριος Φερέρ ήταν εξαιρετικός προπονητής οργανωτικά, δηλαδή μπορούσε να οργανώσει το ποδοσφαιρικό τμήμα ιδανικά, αλλά μέχρι εκεί.
Δεν μπόρεσε ποτέ να έρθει κοντά στους παίκτες, δεν μας ενέπνευσε ούτε μια στιγμή και η στάση του ήταν το λιγότερο αλαζονική! Πίστευε ότι μας κάνει χάρη που βρίσκεται στην Ελλάδα, ένιωθε παντογνώστης, νόμιζε ότι είχε πάντα το αλάθητο αλλά όπως αποδείχθηκε, δεν κατάφερε ποτέ να γίνει μέρος της ομάδας, να δεθεί δηλαδή μαζί μας".
"Ονειρεύτηκα αυτό το τέλος της καριέρας μου"
- Το τέλος της καριέρας ήταν έτσι όπως το είχες φανταστεί τελικά;
"Ναι, ήταν ακριβώς όπως το φανταζόμουν, όπως ακριβώς το ονειρευόμουν όταν ακόμα βρισκόμουν στο Μονακό. Άλλωστε, αυτό το έχω πει πολλές φορές, αυτός ήταν ο λόγος που πήρα και την απόφαση να επιστρέψω στην Ελλάδα και την ΑΕΚ. Οι συνθήκες ήταν ιδανικές στο τελευταίο ματς. Το γήπεδο ήταν γεμάτο, η ατμόσφαιρα γιορτινή, ό,τι καλύτερο για να αποχαιρετήσεις την ενεργό δράση".
- Τώρα που έκλεισες την καριέρα σου, εκτός από την οικογένειά σου ποιους άλλους θα ήθελες να ευχαριστήσεις που σε βοήθησαν να πετύχεις όλα αυτά.
"Υπάρχει ένας άνθρωπος που με βοήθησε, μου έδωσε τις σωστές βάσεις από μικρή ηλικία για να παίξω ποδόσφαιρο και μιλάω για τον Στράτο Σάββα. Άγνωστος ίσως στους περισσότερους, όμως για μένα από τους πλέον ειδικούς για να διδάξει σωστά τον νεαρό παίκτη ποδόσφαιρο.
Αυτός με βρήκε στο Γαλάτσι, αυτός με πήγε στον Παπάγο, αυτός με ετοίμασε για όλη την υπόλοιπη καριέρα μου. Υπάρχουν κι άλλοι βέβαια, όπως ο κ. Δανιήλ που με είχε στην Ξάνθη και με εμπιστεύτηκε, όπως ο Στεπάνοβιτς που με στήριξε αμέσως στην ΑΕΚ και ο Ντεσάμπ, που με δίδαξε ακόμη καλύτερα τη θέση που γνώριζε και γνωρίζει καλά".
"Εμείς στο γήπεδο, αυτοί στα χαρτιά"
- Η ΑΕΚ λέει ότι είναι ηθική πρωταθλήτρια, ο Ολυμπιακός όμως κατέκτησε το πρωτάθλημα. Και, ξέρεις, υπάρχει και η άλλη πλευρά, που λέει ότι στο παιχνίδι υπάρχουν κανόνες και πρέπει να τηρούνται και στην περίπτωση της Καλαμαριάς δεν τηρήθηκαν, σύμφωνα πάντα με την τελική απόφαση του CAS.
"Συμφωνώ ότι υπάρχουν κανόνες και πρέπει να τηρούνται, όμως οι αγώνες δίνονται στο χορτάρι και όχι στα δικαστήρια. Εννοώ ότι υπήρξε μια πρωτόδικη απόφαση από τη Σούπερ Λίγκα, που έλεγε για επανάληψη του αγώνα Καλαμαριά - Ολυμπιακός. Ακόμη και αν δεν ευσταθούσε νομικά, έδινε την ευκαιρία στον Ολυμπιακό να ξαναπαίξει το ματς με κανόνες και να δείξει μέσα στο γήπεδο την αξία του.
Άλλωστε η δυναμικότητα των δύο ομάδων δεν σηκώνει αμφισβήτηση. Μπαίνεις, παίζεις, νικάς και κλείνεις στόματα. Απλώς! Αυτοί προτίμησαν την εύκολη λύση, κάτι που δεν αρμόζει σε μια ιστορική ομάδα όπως ο Ολυμπιακός, οπότε εμείς είμαστε πρωταθλητές στο γήπεδο κι αυτοί στα χαρτιά".
Περήφανος άνθρωπος ο "Ρίμπο"
- Πέρασες από τη Μονακό, ομάδα με μεγάλα αστέρια. Ένα μεγάλο παίκτη-αστέρι συνάντησες και στην ΑΕΚ και μιλάω για Ριβάλντο. Τι εντυπώσεις έχεις από τη συνύπαρξη σου με τον Βραζιλιάνο;
"Ο Ριβάλντο, έπειτα από όσα έχει πετύχει στην καριέρα του, έχει αξιοπρέπεια και ένα δικό του τρόπο σκέψης. Είναι περήφανος και ως άνθρωπος και ως παίκτης, λατρεύει το ποδόσφαιρο, του αρέσει που βρίσκεται στον χώρο του ποδοσφαίρου".
- Θα ήταν μεγάλο πλήγμα για την ΑΕΚ αν μετά τον Ζήκο αποχωρούσε και ο Ριβάλντο φέτος από την ομάδα;
"Σίγουρα η ταυτόχρονη αποχώρηση δύο παικτών με τέτοια προσωπικότητα -και δεν μιλάω για την ποδοσφαιρική κλάση- θα ήταν τεράστιο πλήγμα για οποιαδήποτε ομάδα".
