Οι Ten Years After έχουν, ωστόσο, γράψει κι άλλα τραγούδια. Διαλέγετε και παίρνετε: "Over the hill", "Going to Try", "You can't win them all" (ή μήπως όχι;). Ίσως ο Γιαννάκης και οι παίκτες του να προτιμούν το "Here They Come". Να' τοι έρχονται. Έτοιμοι να πετάξουν, όπως γράφουν κι οι στίχοι του τραγουδιού. Ίσως, πάλι, να τους αρκεί το σλόγκαν της Wind, του δικού τους χορηγού,δηλαδή, που εδώ και καιρό (ακόμη κι όταν το φάιναλ-φορ δεν ήταν τόσο κοντά) εμφάνιζε τον Θοδωρή Παπαλουκά, να δηλώνει "Θέλω να κλείσω εισιτήρια για το Βερολίνο".

Ο Τεό, που λίγο μετά τη λήξη του αγώνα δεν σήκωνε μύγα στο σπαθί του. Σήκωσε ψηλά τα χέρια, χαιρέτησε τους Ισπανούς που τον αποδοκίμαζαν (όπως κι όλη την αποστολή) κι όταν οι Μαδριλένιοι δημοσιογράφοι θέλησαν να τον προβοκάρουν με ερώτηση για την τελευταία φάση, στην άμυνα του Βασιλόπουλου, πάνω στον Μπούλοκ, απάντησε χαμογελώντας: " Ίδια φάση έγινε στο Μιλάνο, με τον Γκριρ να έχει τη μπάλα στη τελευταία επίθεση. Κανείς από μας δεν τα έριξε στην διαιτησία..."

Ο αρχηγός του Ολυμπιακού ήταν όλος χαμόγελα, μοίραζε συγχαρητήρια και πλάκα-πλάκα, θα είναι παρών στην κορυφαία γιορτή του ευρωπαϊκού μπάσκετ για έβδομη συνεχόμενη χρονιά. Έξι με την ΤΣΣΚΑ και άλλη μία, φέτος,με τους Πειραιώτες. Στο αεροδρόμιο της Μαδρίτης αποκάλυπτε ότι το κινητό του είχε γεμίσει από μηνύματα: " Τα περισσότερα από τη Μόσχα". Οι καλοί του φίλοι στην πρωταθλήτρια Ευρώπης δεν τον ξέχασαν. Το αντίθετο. Τον περιμένουν με ανυπομονησία, έστω και (για πρώτη φορά) σαν μεγάλο αντίπαλο.

Η εμπειρία του Θοδωρή είναι ένα από τα όπλα των "ερυθρολεύκων" εν όψει του καυτού τριήμερου στη γερμανική πρωτεύουσα. Θα έχει να πει αρκετά στους συμπαίκτες του. Όπως κι ο Βούισιτς, βεβαίως. Ο μεγάλος απών στη Μαδρίτη, στις δυο καθοριστικές μάχες με τη Ρεάλ: "Να πω την αλήθεια, ήθελα πολύ να παίξω. Έβλεπα τα παιδιά να παλεύουν και έλεγα, τώρα θα με σηκώσει ο Γιαννάκης να μπω μέσα" εκμυστηρευόταν ο Κροάτης, που φυσικά δεν μπορούσε να αγωνιστεί, όντας εκτός δωδεκάδας. Ήταν όμως, όπως είπε, και εν μέρει αρκετά ...ήσυχος: "Ο Γιάννης με διαβεβαίωσε ότι θα έπαιζε και για μένα" εξήγησε δείχνοντας τον φοβερό και τρομερό Γιάννη Μπουρούση.

Ο Μπουρούσαρος σε ρεσιτάλ

Ο ...Μπουρούσαρος (σ.σ νονός είναι ο Παναγιώτης Γκαραγκάνης, σε ανύποπτο χρόνο μάλιστα) ήταν, πράγματι, όλα τα λεφτά. Ο Ρέγιες δεινοπάθησε (το ίδιο κι ο Βαν Ντεν Σπίγκελ), από τα μακριά του χέρια. Και τελειώνοντας με 25π (9/11δ, 7/9β) 6ρ, 2 ασ και 3 κοψίματα, μπορεί να έχασε το ατομικό ρεκόρ πόντων στην Ευρωλίγκα (έχει 26 εναντίον της Μπένετον, με τη φανέλα της ΑΕΚ) υπέγραψε, ωστόσο, την κορυφαία εμφάνισή του στην διοργάνωση: " Η κορυφαία; Δεν το ξέρω. Ίσως να έχω κάνει και καλύτερες και πιστεύω ότι θα έρθουν ακόμη πιο καλές" δήλωνε αυθόρμητα, στο ταξίδι της επιστροφής, περικυκλωμένος από τους ρεπόρτερ. "Εντάξει, έλειπε ο Νίκο, που όλοι ξέρουμε πόσο σημαντικός είναι για την ομάδα, έπρεπε να παίξουμε καλά όλοι για να αναπληρώσουμε το κενό του. Ε, αυτό έκανα κι εγώ..." πρόσθεσε.

Οι μάχες του με τον Ρέγιες, πάντως, θύμιζαν γιγαντομαχία: " Είναι καλός παίκτης. Σπουδαίος αντίπαλος και δεν συμφωνώ που τον λέτε υπερβολικό στις αντιδράσεις του. Αν είναι αυτός υπερβολικός, εγώ ...τι είμαι;" αναρωτήθηκε και είχε έτοιμη την απάντηση για το τι πρέπει να κάνουν, πλέον, όλοι στον Ολυμπιακό, ώστε να αποφύγουν την (λογική όσο και) τεράστια πίεση που σημαίνει ένας ημιτελικός με τον Παναθηναϊκό: " Να μη μας ζαλίζετε με συνεχείς συνεντεύξεις, ερωτήσεις και τα λοιπά"!

Στα 24 του χρόνια, πάντως, ο σέντερ του Ολυμπιακού κάνει μια εκπληκτική χρονιά στην Ευρωλίγκα (12.4π-7.2ρ, συνολικά σε 20 αγώνες) και μοιάζει πιο ώριμος από ποτέ, καθώς από ψηλός που βλέπει μόνο το καλάθι, έβαλε πλάτη κι έγινε ένας από τους ακρογωνιαίους λίθους της διαδρομής ως το Βερολίνο: " Όλοι παίξαμε καλά. Αν δεν κερδίζαμε, άλλωστε, δεν θα είμαστε εδώ. Αυτό, που μετράει πλέον είναι οι πράξεις και όχι τα λόγια, χορτάσαμε από δαύτα. Άλλωστε ο Ολυμπιακός, για να λέμε την αλήθεια, ήταν μεγάλη ομάδα στην δεκαετία του 90. Εμείς προσπαθούμε να τον ξανακάνουμε σε αυτή τη δεκαετία. Η πρόκριση στο φάιναλ-φορ είναι ένα σημαντικό βήμα, όμως δεν σταματάμε εδώ..."

Πριν από δέκα χρόνια, ο Μπουρούσης πήγαινε γυμνάσιο, θυμάται "αμυδρά" τους ημιτελικούς Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού και ήδη ετοιμάζεται για το επόμενο ραντεβού (της πρωτομαγιάς με τους "πράσινους"): " Ξέρουμε τον Παναθηναϊκό και μας ξέρει. Έχουμε μια νίκη και δυο ήττες σε τρία παιχνίδια, που παίξαμε ως τώρα, κι αυτή τη φορά τον αντιμετωπίζουμε σε ένα ημιτελικό. Θα πρέπει να είμαστε διαβασμένοι, προσεχτικοί και συγκεντρωμένοι. Δεν έχω να πω περισσότερα. Ο κόσμος που θα πάει στο Βερολίνο, ελπίζω να είναι ήσυχος, να μη γίνουν επεισόδια και τα υπόλοιπα θα τα βρούμε στην πορεία. Εντάξει, το φάιναλ-φορ είναι μια πρωτόγνωρη εμπειρία, θα ρωτήσω τον Παπαλουκά που είναι...παλιός στο είδος, αλλά ό,τι κι αν σου πουν, σημασία έχει πως θα εμφανιστείς εσύ. Κι εκεί, στο φάιναλ-φορ, πρέπει να είμαστε απόλυτα συγκεντρωμένοι..."

Ο κρυφός και ευτυχισμένος Έρτζεκ...

Αλλά ο Μπουρούσης δεν ήταν μόνος. Εκεί που ο Πλάθα είχε ρίξει όλη, σχεδόν, την προσοχή του στο πως θα εξουδετέρωνε τον ψηλό του Ολυμπιακού, του προέκυψε ο Ζόραν Έρτζεκ. "Αυτός είναι πολύ καλός παίκτης..." έλεγε, σχεδόν, σαν προφήτης ο Κώστας Μπογατσιώτης στην τελευταία προπόνηση των "ερυθρολεύκων" στο Βισταλέγκρε.

Ο "Ζόκι" έκανε όλη τη δουλειά στο δεύτερο ημίχρονο. Με τον Γιαννάκη, ενδεχομένως, να ρισκάρει παίζοντας με δυο ψηλούς στο τέλος, ο νεαρός Σέρβος τον δικαίωσε στο έπακρο, με 4/4 βολές και φυσικά εκείνο το τρίποντο στα 36΄΄ που έκανε το σκορ 73-70, δίνοντας το μαξιλαράκι ασφαλείας και πρόκρισης στην ομάδα του.

"Α, εσένα δεν σε περίμενε ο Πλάθα" του είπε στο πούλμαν προς το αεροπλάνο, ο περιχαρής αντιπρόεδρος Παναγιώτης Αγγελόπουλος. Ο Έρτζεκ συμφώνησε, με ένα πλατύ χαμόγελο: " Τι να σας πω; Ότι είμαι ευτυχισμένος; Είμαι! Και που έπαιξα στο τελευταίο δεκάλεπτο, που έβαλα το τρίποντο και τις βολές, αλλά και που θα παίξω για πρώτη φορά σε ένα φάιναλ-φορ" δήλωνε λίγο νωρίτερα, για να θυμίσει: " Το μυστικό του Ολυμπιακού είναι αυτό που φάνηκε και σε αυτό τον αγώνα. Όλοι μας είμαστε έτοιμοι, κάθε φορά, να τα δώσουμε όλα. Κάποιες φορές δεν τα καταφέρνουμε, ωστόσο, η φιλοσοφία μας είναι συγκεκριμένη. Και μέχρι στιγμής μας δικαιώνει".

Κι ο "δράκος" που χαίρεται...

Κάτι τέτοια βλέπει και ο Γιαννάκης και δηλώνει ένας απόλυτα ευτυχισμένος προπονητής. "Κάτι ...κουτσοκαταφέρνουμε" έλεγε χαμογελώντας με νόημα, αμέσως μετά τη νίκη-πρόκριση και στο αεροπλάνο-τσάρτερ της επιστροφής, με βραχνιασμένη φωνή εξηγούσε: "Νιώθω πολύ όμορφα, όταν βλέπω ένα παιδί, όπως ο Έρτζεκ, να μπαίνει στο γήπεδο και να βγάζει όλο το ταλέντο του, με καθαρό μυαλό και αποτελεσματικότητα. Έχουμε εμπιστοσύνη σε όλους τους παίκτες. Για παράδειγμα, ο Πάργκο. Σήμερα δεν έβαλε τα σουτ. Αύριο θα τα βάλει. Έτσι είναι το μπάσκετ".

Ο Γιαννάκης επιστρέφει στο φάιναλ-φορ μετά από 13 χρόνια. Τότε ήταν, ακόμη, παίκτης, φορώντας μάλιστα τη φανέλα του Παναθηναϊκού. Ο "δράκος" δημιουργεί ένα ιδιότυπο ρεκόρ, καθώς γίνεται ο πρώτος άνθρωπος που εμφανίστηκε σαν παίκτης του ΠΑΟ και σαν προπονητής του Ολυμπιακού!

" Να πω την αλήθεια, από τη θέση του προπονητή είναι ίσως πιο ωραίο, υπό την έννοια ότι βλέπεις την προσπάθεια των παιδιών να καρποφορεί, να μπαίνουν στο γήπεδο και να βγάζουν τον καλύτερό τους εαυτό, κανοντάς σε περήφανο. Κάπως έτσι αισθάνομαι..." θα απαντήσει ο 49χρονος κόουτς που θύμισε ότι: " Ο πρώτος μας στόχος ήταν να δημιουργήσουμε μια ομάδα με ξεχωριστό χαρακτήρα. Ήμασταν μια νέα ομάδα, που έπρεπε να μάθει να παίζει μαζί. Ήταν φυσιολογικό να υπάρχουν σκαμπανεβάσματα, ζητήσαμε ευθύς εξ' αρχής μεγάλη υπομονή, αλλά είναι και δύσκολο να συνδυάζουμε τον τρόπο που παίζουμε και τα αποτελέσματα".

Ο επιμένων (και ...υπομένων) ωστόσο νικά. Ο Γιαννάκης το ξέρει, γι αυτό έχει μαλλιάσει η γλώσσα του να ζητάει "υπομονή": " Νομίζω ότι κάπως έτσι δικαιωθήκαμε. Δεν ήταν εύκολο, γιατί υπάρχει τεράστια κούραση, τόσο σωματική, όσο και πνευματική, μέχρι να ξεκαθαρίσει η σκέψη των παικτών. Πιστεύω ότι κάθε μηνα γινόμασταν καλύτεροι, παίζαμε καλύτερα και φτάσαμε στο φάιναλ-φορ".

Ένα φάιναλ-φορ, όπου για πολλούς μέσα στην ομάδα είναι πρωτόγνωρη εμπειρία: "Νομίζω ότι έχουμε παίξει, ήδη, παρόμοια ματς με αυτά που θα δώσουμε στο φάιναλ-φορ. Εννοώ αγώνες υψηλού επιπέδου, που καταφέραμε να κερδίσουμε, χωρίς πανικό, σε στιγμές που ενδεχομένως να δείχναμε ότι χάναμε ρυθμό. Κάναμε ένα βήμα παραπάνω σαν ομάδα. Ένα βήμα πολύ σταθερό θα έλεγα. Γιατί όταν χρειάστηκε, δείξαμε ότι κάνουμε αυτό που πρέπει, χωρίς το παραμικρό λάθος. Έτσι θα είναι το φάιναλ-φορ. Δεν θα πρέπει να βιαζόμαστε και να έχουμε ομαδική και πνευματική ισορροπία".

Ο Γιαννάκης επέμεινε στον χαρακτήρα που έχτισε όλη τη χρονιά η ομάδα του: "Ήταν θέμα συγκέντρωσης, ειδικά μετά τον τελικό του Κυπέλλου. Στα ματς με την Ολύμπια και την Ταού κάναμε νίκες που μας έχτισαν αυτή τη νοοτροπία που θέλαμε. Διαχειριστήκαμε καταστάσεις, που για πολλούς έδειχναν εύκολες, αλλά μόνο τέτοιες δεν ήταν. Κι αυτό συνιστά μόνο πρόοδο για το μέλλον".

Ο Σοφοκλής κι ο ...εμφύλιος

Μέχρι το φάιναλ-φορ, φυσικά, μένει σχεδόν ένας μήνας. Υπολογίζει ο Γιαννάκης στον Σοφοκλή Σχορτσιανίτη, που εδώ και τριάντα μέρες είναι "εκτός ομάδας"; " Κάνει προπόνηση. Ελπίζουμε να βελτιώσει τον τρόπο που σκέφτεται τεχνικά και αγωνιστικά. Αλλά όλα θα τα δούμε στη συνέχεια. Αυτό που προέχει είναι να ξεκουραστούμε και να επιστρέψουμε στις προπονήσεις".

Όσο για τον "εμφύλιο" με τον Παναθηναϊκό; " Για μας είναι ένα ακόμη παιχνίδι, με ένα εξαιρετικό αντίπαλο. Δε νομίζω ότι έχει σημασία που θα παίξουν δυο ελληνικές ομάδες. Όποιος και να ήταν ο αντίπαλος το ίδιο θα λέγαμε. Είναι σημαντικό, ωστόσο, για το ελληνικό μπάσκετ να χαρούν όλοι το παιχνίδι, ειδικά ο κόσμος που θα βρεθεί στο Βερολίνο..."

Δεν τρελάθηκαν...

Όσο κι αν η πρόκριση είναι ιστορική, στον Ολυμπιακό δεν ...πετάνε στα σύννεφα. Εντάξει, το πανηγύρισαν όσο έπρεπε, αλλά το κλίμα της επιστροφής ήταν απόλυτα φυσιολογικό. Η αποστολή αποχώρησε εν μέσω αποδοκιμασιών των οπαδών της Ρεάλ (περίμεναν σχεδόν μία ώρα έξω από τα αποδυτήρια) και σκέφτεται, πλέον, το επόμενο ματς. Με τον Πανιώνιο...

Ρεάλ Μαδρίτης-Ολυμπιακός