Ο όρος “καμμένη γη” χρησιμοποιείται πολύ συχνά ελαφρά τη καρδία στον αθλητισμό για να περιγράψει μία κακή κατάσταση σε μία ομάδα. Αυτό που παρέλαβε ο Κένι Άτκινσον ανέλαβε χρέη πρώτου προπονητή στους Νετς το 2016 έμοιαζε ακόμα χειρότερο.

Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να περιγράψει κάποιος την κατάσταση στους Νετς το καλοκαίρι του 2016. Η λέξη “χάλια” μοιάζει πραγματικά μικρή. Όταν ο Άτκινσον χρίστηκε πρώτος προπονητής των Νετς καλά-καλά δεν είχαν ακόμα τον έλεγχο των δικών τους επιλογών στο ΝΒΑ Draft και δεν θα το είχαν μέχρι το 2018. Ο λόγος ήταν μία καταστροφική ανταλλαγή που έκαναν το 2013, με τους Σέλτικς, όταν υποθήκευσαν ντραφτ πικ 5 χρόνων (είτε απευθείας, είτε δίνοντας το δικαίωμα στους Σέλτικς να ανταλλάξουν τα μεταξύ τους πικ) για χάρη της τριάδας των Κέβιν Γκαρνέτ, Πολ Πιρς και Τζέισον Τέρι.

Κάπως έτσι, χάρη σε αυτή την ανταλλαγή κατέληξαν στην Βοστώνη τα επόμενα χρόνια οι Τζέιλεν Μπράουν, Τζέισον Τέιτουμ και – μέσω ανταλλαγής το 2017 που έγινε χάρη στη πικ των Νετς του 2018 που είχαν στην κατοχή τους οι Σέλτικς και επιλέχθηκε ο Κόλιν Σέξτον – ο... Καϊρί Ίρβινγκ. Όσο συνέβαιναν όλα αυτά, οι Νετς ήταν μία από τις χειρότερες ομάδες του ΝΒΑ χωρίς ψηλά ντραφτ πικ πρώτου γύρου και χωρίς κανέναν παίκτη να θέλει να παίξει για αυτούς. Και μετά ήρθε ο Άτκινσον, ο οποίος ανέτρεψε τα πάντα, αλλά αυτό δεν εμπόδισε τους Νετς να του δείξουν την πόρτα της εξόδου.

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΕΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΤΟ ΤΟΥΝΕΛ

Ο Κένι Άτκινσον πήρε το 2016/17 μία ομάδα χωρίς κίνητρο, με μοναδικό παίκτη κλάσης τον Μπρουκ Λόπεζ (τότε ήταν All Star) και δεύτερο καλύτερο παίκτη τον Μπόγιαν Μπογκντάνοβιτς. Έναν χρόνο αργότερα (2017/18) δεν είχε ούτε τον Λόπεζ – παραχωρήθηκε στους Λέικερς – παρά έναν τριτοετή γκαρντ που έψαχνε τον εαυτό (ΝτιΆντζελο Ράσελ) και παίκτες από το... πανέρι, που δεν τους ήθελε κανείς, όπως ο Σπένσερ Ντίνγουιντι, ο Τζο Χάρις, ο Καρίς ΛεΒέρτ. Ο δυναμικός τεχνικός είχε στα χέρια του... άνθρακα για δύο χρόνια. Την τρίτη του σεζόν όμως μετέτρεψε τον άνθρακα σε χρυσάφι.

Με τον Άτκινσον να ασχολείται με κάθε παίκτη ξεχωριστά και να περνάει ώρες στο γήπεδο, οι Νετς ξαφνικά έγιναν πέρυσι ομάδα επιπέδου playoffs στην αδύναμη Ανατολή. Ο Ράσελ έγινε All Star, ο Ντίνγουιντι ένας από τους καλύτερους έκτους παίκτες του ΝΒΑ, ο ΛεΒέρτ έγινε σταρ, οι Χάρις και Τζάρετ Άλεν πενταδάτοι. Ο Άτκινσον πήρε το βέλτιστο ακόμα και από ξεχασμένους παίκτες όπως ο Άλεν Κραμπ, ο ΝτεΜάρε Κάρολ, ο Σαμπάζ Νέιπιερ, ο Εντ Ντέιβις.

Οι Νετς επέστρεψαν στο προσκήνιο, βγήκαν από ένα τούνελ από το οποίο δεν φαινόταν να υπάρχει φως. Όλο το ΝΒΑ μιλούσε για την κουλτούρα του Μπρούκλιν που είχε στήσει ο Άτκινσον, για την βελτίωση των νεαρών παικτών, για το πώς όλο αυτό άρεσε σε όλους και πιθανότατα θα άρεσε στους σταρ της λίγκας. Αποδείχθηκε ότι άρεσε στους Κέβιν Ντουραντ και Καϊρί Ίρβινγκ, οι οποίοι αποφάσισαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους και να πάνε μαζί στο Μπρούκλιν. Και κάπου εκεί ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση.

Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΧΗΜΕΙΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΤΑΡ ΕΦΕΡΕ ΤΟ ΔΙΑΖΥΓΙΟ

Ο Άτκινσον είχε δημιουργήσει μία κουλτούρα στους Νετς, όπου ήταν αυτός που είχε τον πρώτο λόγο. Το ΝΒΑ όμως είναι μία λίγκα που κάνουν κουμάντο οι σταρς και οι Νετς είχαν μόλις συμφωνήσει με δύο σταρ που είναι γνωστό ότι... μιλάνε πολύ. Πάρα πολύ για την ακρίβεια, με τον Ίρβινγκ ειδικά να είναι γνωστό ότι θέλει να έχει άποψη για όλα.

Η πρώτη απόδειξη για το πώς όλα θα περιφέρονταν (εντός και εκτός παρκέ) γύρω από τους δύο σταρ ήταν ότι για να πάνε στο Μπρούκλιν ζήτησαν να έρθει μαζί τους και ο κολλητός τους, ΝτιΆντρε Τζόρνταν. Δεν είχε σημασία που έπαιζε στην ίδια θέση με έναν από τους καλύτερους νέους παίκτες των Νετς, τον Τζάρετ Άλεν. Ο Τζόρνταν ήταν... προϋπόθεση για να έρθουν μαζί οι Ντουράντ και Ίρβινγκ. Το πράγμα είχε ήδη αρχίσει να στραβώνει.

Με τον Ντουράντ εκτός δράσης λόγω του σοβαρού τραυματισμού του στους περσινούς τελικούς του ΝΒΑ (ρήξη αχίλλειου τένοντα) όλοι ήξεραν ότι οι Νετς θα ήταν φέτος η ομάδα του Ίρβινγκ. Το θέμα ωστόσο ήταν πως όσο καιρό ο All Star γκαρντ ήταν υγιής (κάτι που ίσχυσε μόλις για 20 αγώνες φέτος) οι Νετς ήταν χειρότερη από πριν. Το παιχνίδι του Ίρβινγκ ερχόταν σε σύγκρουση με αυτά των Ντίνγουιντι και ΛεΒέρτ, οι οποίοι χρειάζονται τη μπάλα στα χέρια τους για να είναι αποδοτικοί, με αποτέλεσμα οι Νετς να έχουν θέματα στην επίθεση. Το γεγονός ότι έπαιξαν καλύτερο μπάσκετ με τον Ίρβινγκ τραυματία σίγουρα δεν βοήθησε.

Σύμφωνα με αυτά που γράφουν στις ΗΠΑ, ο Άτκινσον δεν βρήκε ποτέ χημεία με τους δύο σταρ και ειδικά τον Ίρβινγκ, ο οποίος φάνηκε από νωρίς να μην ενθουσιάζεται με την προπονητική φιλοσοφία του προπονητή του. Υπάρχουν και πηγές που αναφέρουν ότι το διαζύγιο με τους Νετς ήταν κάτι που ζήτησε επισταμένως και ο Άτκινσον, λέγοντας πως “ η φωνή μου δεν έχει την δύναμη που είχε στο παρελθόν”, σε μία ξεκάθαρη απόδειξη ότι είχαν αλλάξει οι ισορροπίες και δεν ήταν το απόλυτο αφεντικό. Και, κάπως έτσι, ήρθε το τέλος στην σχέση των δύο πλευρών

ΤΟ ΝΒΑ ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Η ΛΙΓΚΑ ΤΩΝ ΠΑΙΚΤΩΝ

Ο Άτκινσον θεωρείται ένας από τους πλέον ελπιδοφόρους προπονητές στο ΝΒΑ. Η λογική λέει ότι δεν θα αργήσει να βρει δουλειά, αφού άφησε έργο πίσω του στο Μπρούκλιν. Όσο για τους Νετς; Απέδειξαν ότι έχουν κοντή μνήμη, ξεχνώντας αρκετά εύκολα ότι ο λόγος που ξανάγιναν γοητευτικός προορισμός ήταν η δουλειά του Άτκινσον. Αυτό όμως είναι το τίμημα που πληρώνει μία ομάδα του ΝΒΑ που θέλει να έχει ικανοποιημένους τους σταρ της.

Η αλήθεια είναι ότι ο πάγκος των Νετς μοιάζει εξαιρετικά γοητευτικός αυτή τη στιγμή, τουλάχιστον στα χαρτιά. Ποιος δεν θα ήθελε εξάλλου να προπονήσει την επόμενη σεζόν μία ομάδα με βλέψεις τίτλου, που θα έχει υγιείς τους Ίρβινγκ και Ντουράντ και στο πλευρό τους μία σειρά από ελπιδοφόρους παίκτες; Ίσως η απάντηση να μην είναι τόσο απλή από την στιγμή που ήδη όλοι ξέρουν ότι ο νέος προπονητής θα πρέπει να έχει ικανοποιημένους τους Ίρβινγκ και Ντουράντ, οι οποίοι την τελευταία διετία ειδικά μοιάζουν μονίμως... ανικανοποίητοι. Και το γεγονός ότι ήδη ο Ίρβινγκ φέρεται να πρότεινε στους Νετς να κάνουν κίνηση για τον Τάιρον Λου, τον οποίο είχε προπονητή στους Καβαλίερς και πλέον εργάζεται ως βοηθός στους Κλίπερς, μάλλον δείχνει την κατεύθυνση που πρέπει να ακολουθήσουν οι Νετς.

Όπως και να έχει, η απομάκρυνση του Άτκινσον έμοιαζε με μία σκληρή υπενθύμιση προς όλους στο ΝΒΑ ότι κάποιες φορές δεν έχει σημασία τι κάνει και τι έχει προσφέρει ένας προπονητής. Σημασία έχει να είναι οι σταρ ικανοποιημένοι. Το ΝΒΑ εξάλλου πάντα ήταν η λίγκα των παικτών. Και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει.

AP Photo/Brandon Dill, Kathy Willens, Mary Altaffer, David Zalubowski