Ο Ολυμπιακός γνώριζε εξ αρχής ότι μία νίκη στην έδρα τη Αναντολού Εφές δεν ήταν ακριβώς ρεαλιστικός στόχος. Πόσω δε μάλλον όταν έλειπαν και οι Μιλουτίνοβ και Σπανούλης. Η τελική ήττα (91-79) σίγουρα δεν προκαλεί έκπληξη, ούτε είναι λόγος προβληματισμού.

Η αλήθεια είναι ότι οι “ερυθρόλευκοι” δεν πήγαν για... βόλτα στην Τουρκία για να αντιμετωπίσουν την – βάσει ρεκόρ – καλύτερη ομάδα της φετινής EuroLeague. Πάλεψαν το παιχνίδι, δοκίμασαν πράγματα, αλλά στο τέλος απλώς υποκλίθηκαν στην ανωτερότητα της Αναντολού και του σπουδαίου Σέιν Λάρκιν.

ΤΟ ΚΑΛΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΚΑΙ Η ΑΜΕΣΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε στοχευμένα το παιχνίδι. Σημάδεψε ξεκάθαρα το δίδυμο των Σέιν Λάρκιν - Τίμπολ Πλάις σε κατάστασεις Πικ εν Ρολ, βρίσκοντας πόντους, ενώ σημείωσε μαζεμένα σουτ σε κατάσταση αιφνιδιασμού, παίρνοντας μία μικρή διαφορά. Σημαίνοντα ρόλο σε αυτό έπαιξε ο Ντουάιτ Μπάικς, ο οποίος διάβαζε σωστά ό,τι του έδινε η άμυνα της Εφές και είτε σούταρε, είτε δημιουργούσε. Η τουρκική ομάδα όμως δεν γινόταν να μην απαντήσει.

Με το σκορ στο 5-13, οι Τούρκοι έβαλαν μπροστά τις μηχανές τους. Συνέχισαν αρχικά να σημαδεύουν τον Οκτάβιους Έλις σε καταστάσεις Πικ εν Ρολ (αφού ο Αμερικανός σέντερ είχε την εντολή να μένει πίσω στο σκριν για να κλείσει πιθανή διείσδυση) ταΐζοντας διαρκώς τον Πλάις. Σταδιακά όμως άλλαξαν προσέγγιση. Έβγαλαν τον Σέιν Λάρκιν off screen καταστάσεις (έβγαινε από σκριν και εκτελούσε), έδωσαν τη μπάλα στον Μίσιτς για να δημιουργήσει ανισορροπία και να πασάρει στην περιφέρεια, δίνοντας έτσι άλλα δύο ελεύθερα σουτ στον Λάρκιν. Ο Ολυμπιακός είχε ήδη αρχίσει να έχει πρόβλημα.

Η Εφές έκανε τα απλά. Βασικά τα απλά για αυτήν, λόγω της ποιότητάς της. Έχοντας γκαρντ που μπορούν να σουτάρουν μετά από ντρίμπλα, αλλά και να πάνε μέχρι μέσα στο καλάθι (Λάρκιν, Μίτσιτς, Σιμόν, Μπουμπουά) απλώς έδινε τη μπάλα σε έναν από αυτούς σε κατάσταση Πικ εν Ρολ. Όταν το Πικ εν Ρολ γινόταν με τον σέντερ (Ντάνστον ή Πλάις) οι γκαρντ τροφοδούσαν τον ψηλό. Όταν γινόταν με παίκτη από τις θέσεις 1-4 (όπου ο Ολυμπιακός παίζει με αλλαγές) έπαιζαν σε κατάσταση ένας εναντίον ενός, δημιουργούσαν υπερφόρτωση και αμυντικές περιστροφές και έβγαζαν ελεύθερο σουτ.

ΔΥΟ ΞΕΣΠΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΛΑΡΚΙΝ ΗΤΑΝ ΑΡΚΕΤΑ

Η προσωπικότητα του Λάρκιν επισκίασε τα πάντα για ακόμα μία φορά για την Εφές, που στρεφόταν σε αυτόν όποτε είχε ανάγκη στο παιχνίδι. Αυτό φάνηκε ξεκάθαρα στα δύο ξεσπάσματά της που έκριναν το παιχνίδι, το πρώτο στην τρίτη περίοδο (όταν η διαφορά έφτασε στους 19 πόντους) και το δεύτερο στο τέλος της τέταρτης περιόδου.

Και στις δύο περιπτώσεις οι Τούρκοι σημάδεψαν αλύπητα τον Έλις, ανεξάρτητα από την άμυνα που είχε επιλέξει ο Ολυμπιακός να παίξει. Όταν στην τρίτη περίοδο οι “ερυθρόλευκοι” έδωσαν την εντολή στον Αμερικανό να παίζει drop (να στέκεται πίσω από το σκριν), ο Λάρκιν βρισκόταν μετά από το σκριν που έπαιρνε με τρία μέτρα χώρο μπροστά του, σουτάροντας ελεύθερος. Όταν στην τέταρτη περίοδο ο Ολυμπιακός έπαιζε παντού με αλλαγές, ο Λάρκιν έπαιξε με τον Έλις πριν σουτάρει ξανά μετά από ντρίμπλα ή κάποιες στιγμές πάει μέσα.

Υπάρχει κάτι που πρέπει να γίνει σαφές: Κόντρα σε έναν παίκτη σε τέτοια κατάσταση, ο Ολυμπιακός πρακτικα έκανε ό,τι μπορούσε. Άλλαξε τη μισή περιφερειακή γραμμή του στο μαρκάρισμά του, δοκίμασε να παίξει παράλληλο Hedge Out (με τον ψηλό να τον ακολουθεί μέχρ ενός σημείου πριν επιστρέψει πίσω), δυναμικό Hedge Out (στα όρια της παγίδας), Drop (ο ψηλός έμενε πίσω), αλλαγές. Ό,τι και να έκανε δεν είχε αποτέλεσμα. Ήταν δύσκολο να έχει αποτέλεσμα σε μία βραδιά που ο Λάρκιν είχε 40 πόντους με 10/15 τρίποντα και παράλληλα οι δύο σέντερ της Εφές (Πλάις-Ντάνστον) είχαν μαζί 24 πόντους με 9/11 δίποντα. Ακόμα και αν βρισκόταν λύση σε αυτό, υπήρχε ο Μίσιτς σε ρόλο δεύτερου δημιουργού, να χτυπάει τις αλλαγές στα σκριν του Ολυμπιακού πηγαίνοντας συχνά αντίθετα σε αυτά, τελειώνοντας τον αγώνα με 12 πόντους και 9 ασίστ.

Ο Ολυμπιακός πάλεψε όσο μπορούσε. Είδε αρχικά τον Μπαίκς και εν συνεχεία τον Μπάλντουιν να δίνουν λύσεις σε καταστάσεις Πικ εν Ρολ, χτυπώντας το δίδυμο των Λάρκιν-Πλάις μαζί με τον Έλις. Πήρε πόντους στο post από τον Πρίντεζη, αλλά και σε close out επιθέσεις από τον Βεζένκοφ. Παράλληλα όμως είδαν ότι δε μπορούσαν να κάνουν αυτά που έκαναν σε προηγούμενα ματς. Η Εφές ήταν διαβασμένη, έκοψε τον δημιουργικό ρόλο του Παπανικολάου, έκλεισε τον αγαπημένο δεξιό διάδρομο του ΜακΚίσικ μην αφήνοντάς τον να κάνει τα ίδια που έκανε στα προηγούμενα παιχνίδια, τιμώρησε την αδυναμία του Ολυμπιακού στο Πικ εν Ρολ.

ΕΚΑΝΕ Ο,ΤΙ ΜΠΟΡΟΥΣΕ

Μία ήττα στην Κωνσταντινούπολη από την Αναντολού Εφές θεωρείται αναμενόμενη. Ο Ολυμπιακός δε μπορεί να πει ότι δεν πάλεψε με ό,τι είχε, απλώς στο τέλος δεν άντεξε. Η διαφορά επιπέδου ανάμεσα στις δύο ομάδες απλώς δεν είναι μετρήσιμη αυτή τη στιγμή, με την Αναντολού Εφές να ελέγχει απόλυτα το παιχνίδι από το 5ο λεπτό του αγώνα κι έπειτα. Για να νικήσει ο Ολυμπιακός έπρεπε να κάνει το τέλειο παιχνίδι και παράλληλα να βρει την Εφές σε μία κακή βραδιά. Καμία από αυτές τις συνθήκες δεν ίσχυε.

Ο Ολυμπιακός έχει αρχίσει να βρίσκει ταυτότητα. Κόντρα στην Αναντολού Εφές τέσταρε τις δυνάμεις του και παράλληλα προσγειώθηκε στην πραγματικότητα. Είδε ποια είναι η απόστασή του από τις ομάδες της ελίτ. Μία ελίτ στην οποία κάποτε ανήκε και τώρα προσπαθεί ξανά να φτάσει βήμα-βήμα. Παιχνίδι-παιχνίδι. Τα σημαντικά παιχνίδια για τον Ολυμπιακό όμως είναι αυτά που έρχονται. Αν εκεί δείξει μία εικόνα αντίστοιχη με των προηγούμενων αγώνων, τότε θα μπορεί να περιμένει αρκετά.