Το όνομα μου είναι Μέμφις, ξεχάστε τον Ντεπάι
Τα τραυματικά παιδικά χρόνια του Μέμφις Ντεπάι, τα προβλήματα με τις αρχές, οι κοπάνες, η απέχθεια για τον πατέρα του και η παρουσία του, στην εθνική Ολλανδίας.
Τον αποκαλούν παιδί-θαύμα. Θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα του ολλανδικού ποδοσφαίρου τα τελευταία χρόνια.
Το περασμένο καλοκαίρι η PSV έχασε τους Στρόουτμαν, Λενς και Μέρτενς ωστόσο η απώλεια των παραπάνω παικτών αντισταθμίστηκε από την ανέλιξη του Μέμφις Ντεπάι.
Ο 20χρονος εξτρέμ κέρδισε την εμπιστοσύνη του Φιλίπ Κοκού, που τον εμπιστεύεται στο αρχικό σχήμα του ολλανδικού συλλόγου καταφέρνοντας να κερδίσει μία θέση στους "οράνιε".
Γεννήθηκε στο Μούρντρεχτ, μία περιοχή έξω από το Ρότερνταμ πριν από 20 χρόνια από Γκανέζο πατέρα και Ολλανδέζα μητέρα.
Οι γονείς του Μέμφις χώρισαν όταν ήταν μόλις τεσσάρων ετών με τον πιτσιρικά να ζει μαζί με τη μητέρα του. Τα οικογενειακά προβλήματα επέδρασαν αρνητικά στην ψυχολογία του Ολλανδού διεθνή που ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο σε ηλικία 9 ετών στην Σπάρτα Ρότερνταμ.
Ο Ντεπάι δεν μπορούσε να διαχειριστεί τον θυμό του, ενώ δεν γνώριζε πως να συμπεριφερθεί στους συμπαίκτες αλλά και τους προπονητές του.
Το 2006 σε ηλικία 12 ετών άφησε την Σπάρτα Ρότερνταμ για να μεταπηδήσει στα τμήματα υποδομής της PSV Αϊντχόφεν έχοντας θετούς γονείς.
Αδιαφορούσε για τα μαθήματα του, ενώ ερχόταν συνεχώς σε σύγκρουση με τους προπονητές του στην Αϊντχόφεν έχοντας κλίση στη ραπ μουσική.
Παρά την ανησυχία που είχε προκαλέσει στον ολλανδικό σύλλογο με την απρόβλεπτη συμπεριφορά του, ουδείς αμφισβητούσε τις ικανότητες του και το ταλέντο του.
Η PSV ανέθεσε στον κόουτς Γιούστ Λέντερς να τον καθοδηγήσει στον αγωνιστικό χώρο βοηθώντας τον να εξελιχθεί στον ποδοσφαιριστή που θαυμάζουμε στο Μουντιάλ της Βραζιλίας.
Ο νεαρός εξτρέμ είχε φτάσει ένα βήμα από την αποχώρηση του μετά από διαμάχη με τον πρώην προπονητή Χενκ Φράσερ. Λίγο πριν επιβιβαστεί στο τρένο της επιστροφής για το Ρότερνταμ, ο Λέντερς τον μετέπεισε.
Μία μέρα μετά την συμπλήρωση του 15ου έτους του, ο Ντεπάι έχασε τον αγαπημένο παππού του. Λειτουργούσε σαν πατρική φιγούρα για τον Ολλανδό διεθνή από την στιγμή που δεν τον στήριξε ποτέ ο βιολογικός πατέρας του.
Αρχισε να ωριμάζει, να βελτιώνεται καθημερινά. Απέκτησε ατζέντη, που τον βοήθησε να ελαττώσει τα ξεσπάσματα του, υπογράφοντας το πρώτο του συμβόλαιο με την PSV Αϊντχόφεν σε ηλικία 16 ετών.
Ένα χρόνο αργότερα άδραξε την ευκαιρία ξεκινώντας προπονήσεις με την πρώτη ομάδα υπό την προπονητική επίβλεψη του Φρεντ Ρούτεν που τον πήρε μαζί του στην προετοιμασία του συλλόγου στην Ισπανία.
Ο Ρούτεν απολύθηκε από την διοίκηση της PSV, όμως ο διάδοχος του Φιλίπ Κοκού (υπηρεσιακός αρχικά) ήταν διατεθειμένος να του δώσει ευκαιρίες, όπως και έκανε.
Ανταπέδωσε την εμπιστοσύνη του προπονητή του με τρία γκολ και μία ασίστ σε 8 ματς, εντυπωσιάζοντας με τις εμφανίσεις του.
Με τον Άντβοκαατ στον πάγκο, έχασε τη θέση του, ωστόσο παρέμεινε ήρεμος και δούλεψε σκληρά. Μάλιστα προσέλαβε διατροφολόγο για τον βοηθήσει, αλλά και λογιστή για να διαχειριστεί τα οικονομικά του.
Το 2012 αποφάσισε να αφαιρέσει από τη φανέλα του το επώνυμο του καθιερώνοντας το "Μέμφις". Τα δύσκολα παιδικά χρόνια στιγμάτισαν τη ζωή του και ήθελε να αποβάλει από τη μνήμη του οτιδήποτε σχετίζονταν με τον πατέρα του.
Ο Άντβοκαατ αποχώρησε και ο Κοκού μονιμοποιήθηκε στην τεχνική ηγεσία του ολλανδικού συλλόγου. Σκόραρε στα προκριματικά του Champions League ενώ ο ολλανδικός Τύπος έφτασε στο σημείο να τον συγκρίνει για την τεχνική του στις εκτελέσεις φάουλ με τον Κριστιάνο Ρονάλντο.
Η αλματώδης πρόοδος του και οι ηγετικές ικανότητες του υπέπεσαν στην αντίληψη του Λουίς φαν Χάαλ που του εμπιστεύθηκε μία θέση στην εθνική Ολλανδίας.
'Εχοντας νικήσει τους δαίμονες του βροντοφωνάζει: " Αντί να κατηγορώ τους άλλους για τα λάθη μου, κοιτούσα τον εαυτό μου, υπέφερα, όμως κατάφερα να ξεφύγω".
