Οι ποδοσφαιρικές αναλύσεις, η προϊστορία της κάθε αναμέτρησης, τα ιστορικά στοιχεία, τα στατιστικά και πολλά ακόμα αφιερώματα είναι το ορεκτικό κάθε μεγάλου ντέρμπι στο Sport24.gr.

Αυτή τη φορά εκτός από όλα αυτά θελήσαμε να δώσουμε τα πληκτρολόγια σε δύο φίλους του Παναθηναϊκού και της ΑΕΚ για να μας περιγράψουν τις δικές του ημέρες/ σκέψεις πριν από ένα τέτοιο παιχνίδι.

Ο Πάνος Βελαχουτάκος* και ο Δημήτρης Χριστόπουλος* (Δημήτρη είναι γηπεδούχος γι αυτό μπαίνει πρώτος) έκατσαν μπροστά από τον υπολογιστή τους και με χιλιάδες λέξεις αποτύπωσαν ανάλογα συναισθήματα, σκέψεις, μνήμες, επιθυμίες και προβληματισμούς που αφορούν μεν τις ομάδες τους αλλά ξεπερνούν τα στενά όρια ενός ντέρμπι. Καθίστε αναπαυτικά και απολαύστε τους...

Ένας Παναθηναϊκός πριν το ντέρμπι με την ΑΕΚ

Ήταν την Τρίτη το μεσημέρι όταν ο Γιάννης Φιλέρης μου ζήτησε να γράψω για το επικείμενο ντέρμπι του Παναθηναϊκού με την ΑΕΚ. Μου είπε πως κι ένας συνάδελφος θα γράψει τα δικά του ως Αεκτζής. Λογικά δεν θα έχει να πει και πολλά.
Μου έφτιαξε τη μέρα και τον ευχαριστώ πολύ για την τιμή να με φιλοξενήσει το Sport24.gr.

Ήταν το Δεκέμβριο του 1980 όταν για πρώτη φορά ο πατέρας μου με πήγε στη Λεωφόρο να δω παιχνίδι του Παναθηναϊκού. Τα προηγούμενα χρόνια είχε φροντίσει όπως κάθε καλός γονιός να με γαλουχήσει και να με κάνει ένα αφοσιωμένο οπαδό του Τριφυλλιού. Δεν θυμάμαι και πολλά από εκείνο τον αγώνα, είναι λίγο ασπρόμαυρη η ανάμνηση στο μυαλό μου. Θυμάμαι σίγουρα πως κερδίσαμε τη Γιουβέντους 4-2 στο Ουέφα. Η αρχή λοιπόν ήταν καλή.
Τα επόμενα χρόνια πήγαμε αρκετές φορές στο γήπεδο μέχρι που βαρέθηκε και μετά ανέλαβε ο θείος μου που είχε προσκλήσεις από τον Καπετάνιο και με πήγαινε στο ΟΑΚΑ. Μέχρι και στο ματς με τον ΟΦΗ με είχε πάει που είχαμε χάσει 2-5. Όλα αυτά τα χρόνια πάντως χόρτασα μπάλα. Είδα ζωντανά όλους αυτούς τους ποδοσφαιριστές που μάζευα σε χαρτάκια ή τσακωνόμουνα για αυτούς με τους συμμαθητές μου στο σχολείο. Σαραβάκος, Γεωργακόπουλος, Ζάετς, Ρότσα, Αφοί Δημόπουλοι, Γαλάκος, Κυράστας και αμέτρητοι άλλοι.

Toν επόμενο καιρό καθώς δεν είχα όμως πολλούς φίλους Παναθηναϊκούς πήγαινα πλέον πιο σπάνια στο γήπεδο. Αξέχαστο το ματς με τη Γιουβέντους (3-1) και αυτό με τον Άγιαξ που φάγαμε τρία (ρίξαμε όμως κι ένα, στο άλλο ματς), το 4-1 επί της Φενέρμπαχτσε, το 1-0 με τη μούφα πέναλτι επί της Μπαρτσελόνα. Όλη η παρέα αποτελούταν κι από τους τρεις του ΠΟΚ. Τους θαύμαζα γι' αυτό. Ποτέ μου δεν πήγα και δεν θα πάω να δω άλλη ομάδα πλην του Παναθηναϊκού στο γήπεδο. Στην τηλεόραση εντάξει βλέπεις απ' όλα, αλλά από κοντά μόνο την ομάδα σου. Όπως επίσης μην με ρωτήσεις τι ομάδα είμαι στην Αγγλία γιατί θα σου πω Ρόβερς ( εκεί που έπαιζε ο Ρόι Ρέις). Δεν υποστηρίζω καμία ομάδα σε καμία άλλη χώρα. Είμαι Παναθηναϊκός. Σε όλες τις χώρες.

Πιο πολύ πάντως πήγαινα με τον Άγγελο, Αεκτζής, που κι αυτός είχε από κάπου άκρες με τον Καπετάνιο. Πηγαίναμε κατά βάση σε αγώνες Champions League. Που να παίξει η ΑΕΚ C.L, οπότε ερχόταν μαζί να πάρει μυρωδιά. Μετά σταμάτησα. Δεν φταίει ο Τζίγκερ. Απλά έτυχε.

Διαρκείας

Το 2008 έγινε επανεκκίνηση και με το Δημήτρη από το γραφείο, παίρνουμε διαρκείας 4 συνεχόμενα χρόνια. Φάγαμε τη φόλα, όπως συνηθίζουμε να λέμε από Πατέρα και Βγενόπουλο πως κάτι πάει να αλλάξει.

Τόση μουρμούρα που έχουμε ακούσει στο ΟΑΚΑ από τους διπλανούς, δεν έχουν ακούσει όλα τα στρουμφάκια μαζί από τον Γκρινιάρη. Σαν αυτοί οι άνθρωποι να περιμένουν να πάει Κυριακή να πάνε στο γήπεδο να βγάλουν όλη τη μιζέρια της ζωής τους στα πρόσωπα των ποδοσφαιριστών, των προπονητών, των διαιτητών. Στη θύρα 9 δε, για 2 συνεχόμενα χρόνια και σε μόνιμη βάση, παρακολουθούσαμε εκτός του αγώνα και στενές επαφές μεταξύ οπαδών του Παναθηναϊκού. Ξύλο σχεδόν κάθε φορά. Είτε εις το όνομα του Τεν Κάτε, είτε εις το όνομα του Τζίγκερ, των οργανωμένων, του Σεϊταρίδη, του Κατσουράνη κλπ. Πάντα κάποιος διαφωνεί με τον άλλο και αυτό ασφαλώς πρέπει να λυθεί με μπουνιές.
Μετά τον αγώνα σχεδόν κάθε φορά λέγαμε για το πόσο πολύ είχε πονέσει το μυαλό και τα μάτια μας από το ανορθόδοξο ποδόσφαιρο που παίζει ο Παναθηναϊκός, για τις αλλοπρόσαλλες επιλογές του προπονητή, για... Ώπα. Κι εμείς γκρινιάζουμε. Δεν πρέπει όμως, τα τελευταία 4 χρόνια έχουμε δει και 5 ωραία ματς...

Μπάσκετ

Είπαμε πολλές φορές να το κόψουμε το διαρκείας, γιατί και το θέαμα που προσφέρει η ομάδα τα τελευταία χρόνια δεν είναι ιδιαίτερα ελκυστικό. Δεν κόβεται όμως. Σαν το τσιγάρο. Παίρνεις ηλεκτρονικό και σε 2 μέρες έχεις γυρίσει στο κανονικό.

Είπαμε να πάμε για μπάσκετ. Όλοι οι φίλοι και γνωστοί αυτό συμβουλεύουν. "Στο μπάσκετ είστε αχτύπητοι ακόμα με το ποδόσφαιρο ασχολείστε;" Ναι ακόμα με αυτό. Μπάσκετ έβλεπα μετά μανίας όταν ο έπαιζε ο Ανδρίτσος με τον Ιωάννου και ο Βράνκοβιτς με τον Γιαννάκη. Όταν ο Αλβέρτης ήταν συμπαίκτης του Οικονόμου. Τα χρόνια όμως πέρασαν και τα 6 Ευρωπαϊκά και τα αμέτρητα Πρωταθλήματα και Κύπελλα στην Ελλάδα έφεραν τον κορεσμό. Το μπάσκετ είναι ωραίο, αλλά παίζεται με τα χέρια, στο τέλος κερδίζει πάντα ο Παναθηναϊκός και εγώ διψάω για διακρίσεις στο ποδόσφαιρο. Κουσούρι το ξέρω αλλά αυτό είναι. Δεν παύεις να ελπίζεις πως θα δεις κάτι καλύτερο. Πως άσχετα αν θα πάρει η ομάδα σου τον τίτλο το Μάιο, τουλάχιστον θα σου δοθεί η ευκαιρία να δεις 3-4 καλά ευρωπαϊκά παιχνίδια, πως θα πάρεις τα ντέρμπι.

Μανιφέστο;
Εκτός θέματος;
Δεν έχει σημασία. Μια φορά μου δίνετε η ευκαιρία, δεν θα γράψω μόνο για τον αγώνα με την ΑΕΚ, θα βγάλω τα εσώψυχα μου.

AΕΚ

Τη συμπαθώ την ΑΕΚ. Όταν παίζει στην Ευρώπη κι όταν κόβει βαθμούς από τον Ολυμπιακό. Τη συμπαθώ γιατί έχω αρκετούς στον κοινωνικό και οικογενειακό μου κύκλο που την υποστηρίζουν και την αγαπούν. Μέχρι και η γυναίκα μου ΑΕΚ είναι και μάλλον θα την αφήσω να κάνει και την κόρη μου Αεκτζού, καθώς βρίσκω χαριτωμένο να είναι ένα κοριτσάκι ΑΕΚ. Το γιο τον έχω ήδη κάνει σαν τα μούτρα μου και πέρυσι όλη τη σεζόν μας μιλούσε για τον αγαπημένο του παίχτη τον Θιθέ. Οι μέρες πέρασαν, το ψεύδισμα έφυγε και μαζί και ο Σισέ. Όσο όμως και να παθιάζεσαι και να αγαπάς ένα παίχτη, κάποια στιγμή θα φύγει αλλά δεν πειράζει γιατί πάντα θα βρίσκεις να γουστάρεις κάποιον άλλο τριφυλλοφόρο.

Τη συμπαθώ την ΑΕΚ. Συμπαθώ τον Κατσουράνη, το Βαγγέλη Βλάχο, το Γεωργαμλή, ακόμα και τους Σαραβάκο, Λυμπερόπουλο, και Μπασινά και σχεδόν όλους αυτούς που άλλαξαν στρατόπεδα, είτε από εδώ είτε από εκεί. Δεν πήγαν δα και στον Ολυμπιακό. Έχουμε έναν πολύ ισχυρό δεσμό με την ΑΕΚ. Αντιπαθούμε το ίδιο τον Ολυμπιακό. Βέβαια όπως λέει και ο Σταύρος που είναι Ολυμπιακός, τι θέλει αυτή η ΑΕΚ και μπαίνει ανάμεσα μας. Εμείς οι δύο είμαστε, ΠΑΟ & ΟΣΦΠ, οι υπόλοιποι έπονται. Όπως και να 'χει όμως όλοι χαιρόμαστε με τα ξένα κόλλυβα όταν αυτά σερβίρονται.

Το ντέρμπι

Στην κατάσταση που βλέπεις τις δύο ομάδες δεν σηκώνει κουβέντα για το ποιος θα είναι ο νικητής του αγώνα της Κυριακής. Ο Παναθηναϊκός είναι σε πρωτοφανή φόρμα και αποδίδει το καλύτερο ποδόσφαιρο που έχουμε δει από αυτόν εδώ και πολλά χρόνια. Τα παλτά που κάναμε μεταγραφή το καλοκαίρι έχουν γίνει σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα παιχταράδες, ζογκλέρ, μάγοι κλπ. και με την βοήθεια των "παλιών" οδηγούν τον Παναθηναϊκό σε επιτυχίες χωρίς άγχος και χωρίς πίεση. Και δεν είναι τα γκολ και τα υψηλά σκορ που με κάνουν να το λέω αυτό. Είναι το καραγκούνιο πάθος για ποδόσφαιρο που έχουν και η ομοψυχία. Είναι συγκινητικό να βλέπεις τους παίχτες της ομάδας σου να είναι ενωμένοι και να φχαριστιούνται αυτό που κάνουν. Αν έρθει και ο πρίγκηπας ακόμα καλύτερα, θα γίνουν 2-3 μεταγραφές για χριστουγεννιάτικο δώρο, θα πέσει και το χρήμα για να κοιμούνται όλοι ήσυχοι και η ομάδα θα είναι από υποψήφια για την έκτη θέση που λέγαμε τον Αύγουστο, φαβορί για τον τίτλο.

Η ΑΕΚ δεν πείθει, φάνηκε και στο ματς της Πέμπτης με τη Λοκομοτίβ, όμως είναι πάντα μια ομάδα που παλεύει στα ντέρμπι και δεν είναι λίγες οι φορές που μας έχει κηδεύσει από το πουθενά.
Είμαι αισιόδοξος πάντως και πιστεύω πως θα συνεχιστεί η φόρμα και η ρέντα του Παναθηναϊκού και θα το πάρει εύκολα το παιχνίδι.

Ας γίνει λοιπόν ένα όμορφο ματς και ας κερδίσει ο Παναθηναϊκός με ένα ξεδιάντροπο 5-0. Α, θα ήθελα και να κλαίνε σαν παιδάκια οι Μάκος, Καφές και Μανωλάς στη λήξη του αγώνα, όσο ο Κατσουράνης θα συνθέτει την επόμενη ραπ επιτυχία του Λυμπερόπουλου.

Τί εννοείς είναι πάνω από 1200 λέξεις και μόνο ο Κρεκούκιας μπορεί να γράφει τόσο μεγάλα κείμενα;

Πάνος Βελαχουτάκος

Ένας ΑΕΚτσής πριν το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό

Και όλο κλαίνε τα βαζελάκια.........

Πολλές φορές έχουμε πανηγυρίσει και έχουμε περάσει όμορφα σε ντέρμπι με την ομάδα που έχει για σήμα την αλογοτροφή (Δεν ειρωνεύομαι είναι αλήθεια ότι το τριφύλλι είναι αγαπημένη τροφή του αλόγου).

Ποιος θα ξεχάσει την περσινή πρόκριση έστω και με δόση τύχης επί του ΠΑΟ με το γκολ στο τελευταίο λεπτό

Το 3-0 με την γκολάρα του Λου Τσανκο

Το 1-2 με τον Τραϊανό

Γενικότερα είναι πολλές οι καλές στιγμές.

Βέβαια όπως σε όλα τα ντέρμπι υπάρχουν και ήττες.

Υπάρχουν όμως και τα χειρουργεία. Με ποιο χαρακτηριστική την περίπτωση Μπούρμπου που ο Κος Βασσάρας δεν επέτρεψε στην ΑΕΚ με τον μη καταλογισμό του πέναλτι να έχει την δυνατότητα να παίξει στους ομίλους του Champions League.

Διαδικασία πριν απο το Ντερμπυ:

Ξεκινάει κάπου στην αρχή της εβδομάδας αφού αμέσως μετά το σφύριγμα της λήξης του αγώνα της προηγούμενης Κυριακής γυρίζει στο μυαλό το μάτς της επόμενης εβδομάδας με τον “βαζελο” ή τον “γαύρο”.

Τις πρώτες μέρες της εβδομάδας είμαι και καλά αδιάφορος αλλά μόλις ακούσω ή διαβάσω κάτι για τραυματισμό παίχτη δικού μας ή της αντίπαλης ομάδας ξεκινά αμέσως διαδικασία Amber Alert.

Παράλληλα προς τα μέσα της εβδομάδας ξεκινάει η συζήτηση για τα διαδικαστικά της μέρας του αγώνα, όπως σε ποιο σπίτι θα δουμε το ματς (εαν ειναι εκτός εδρας), ποια θα είναι τα μεζεκλικια που θα μας συνοδεύουν στο 90λεπτο καθώς και το χρώμα του κρασιού Λευκο, ροζε ή κόκκινο?

Εαν το ματς είναι εντός έδρας τότε υπάρχει μια ανάλυση για να δούμε ποια είναι τα παιχνίδια της ΑΕΚ σε μπάσκετ – βολλευ και handball ώστε να δούμε εάν είναι εφικτό να υπάρξει ένας συνδυασμός σαν pregame show.

Η μέρα του αγώνα

Ξεκινάει σχετικά νωρίς ειδικά τώρα με τον Κωστένογλου για να είμαστε και σε σωστό mood θα πάμε πρώτα εκκλησία. Έπειτα θα μαζευτούμε στο γνωστό στέκι να συζητήσουμε συντροφιά με μια πλειάδα αθλητικών εφημερίδων τις πιθανές ενδεκάδες τα συν και τα πλην καθώς και θα γίνει η απαραίτητη ιστορική αναδρομή σε παιχνίδια του παρελθόντος.

Ενώ το ρολόι πλέον δείχνει τις πρώτες ώρες του μεσημεριού και η στάθμη του καφέ έχει κατέβει αρκετά αποχωρούμε και μαζευόμαστε στο σπίτι ενός από την παρέα όπου γίνεται μια θυσία αρνιού ή χοιρινού στην ψησταριά ώστε να εξευμενίσουμε τους θεούς και να ερθει το πολυπόθητο αποτέλεσμα, το μυστικό ώστε η ιεροτελεστία να είναι ολοκληρωμένη προϋποθέτει να υπάρχει καλής ποιότητας οίνος.

Πλέον η ώρα έχει πλησιάσει 17:00 και πίνοντας ενα εσπρεσάκι αποχωρούμε με σκοπό να δούμε την ΑΕΚ σε μπάσκετ ή handball ή βόλλευ. Δεν μας πειράζει το άθλημα σημασία έχει να πάρεις μια μικρή δόση από κιτρινόμαυρη θεά πριν το ντέρμπι.

Η ώρα του μεγάλου ντέρμπι πλησιάζει και εάν το ματς είναι εντός έδρας ξεκινά η πορεία γρήγορα προς το ΟΑΚΑ καθώς μένουν μόνο μερικά λεπτά πριν την έναρξη του αγώνα.

Εάν όμως είναι εκτός έδρας όπως την Κυριακή με τον ΠΑΟ τότε η πορεία είναι προς την τηλεόραση όπου με την συνοδεία μεζέδων και φίλων ακόμα και Παναθηναϊκών θα δοθεί η μάχη στο σαλόνι του σπιτιού με αλληλοπειράγματα.

Τα εκτός έδρας μερικές φορές είναι καλύτερα καθώς μας δίνουν την δυνατότητα να μαζευόμαστε όλοι γύρω από την τηλεόραση Παναθηναϊκοί και Αεκτζήδες και να γίνονται αναλύσεις την ώρα του αγώνα επιπέδου Νίκου Αλέφαντου – Γιώργου Γεωργίου, άλλωστε δεν είναι λίγες οι φορές που κεφτεδάκια έχουν παίξει το ρόλο αμυντικού χάφ στην ανάλυση επί της πιατέλας ενώ οι τυροκροκέτες καθως ειναι μακρύτερες παίζουν σταθερά το ρόλο του λίμπερο ή του σέντερ μπακ ανάλογα με το σύστημα της ομάδας..

Με την λήξη του αγώνα υπάρχει ένας άγραφος νόμος που ορίζει ότι οι ηττημένοι μαζεύουν πιάτα ποτήρια κλπ ενώ σε περίπτωση ισοπαλίας δυστυχώς για την νοικοκυρά δεν έχει κανείς διάθεση να ασχοληθεί με αυτή την διαδικασία οπότε ο κλήρος και το βαρύ φορτίο πέφτει επάνω της.

Η αξία της ΑΕΚ

Αθλητισμός δεν είναι μόνο πρωταθλήματα κύπελλα και διακρίσεις.

Είναι πολύ περισσότερα.

Καλός ή κακός πλέον οι περισσότερες διοργανώσεις βασίζονται σε οικονομικά

συμφέροντα και κάποιοι οπαδοί μπερδεύουν την Αγάπη τους για την ομάδα και την αξία τους με βάση τις επιτυχίες που πολλές φορές αποτελούν εμπορικές συναλλαγές πολλών εκατομυρρίων ευρω ή ακομα και συναλλαγές σε διάφορα επιχειρηματικά παιχνίδια. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο οτι πολλές φορές οπαδοί εκλέγουν βουλευτές ή δημάρχους με βάση το ποια ομάδα υποστηρίζουν.

Ευτυχώς ενα μεγάλος μέρος των φιλάθλων της ΑΕΚ δεν σκέφτεται έτσι.

Εγω ομως θα ασχοληθώ με την δική μου Α.Ε.Κ την μεγαλύτερη και καλύτερη ομάδα του κόσμου.

Η ΑΕΚ ειναι αυτό που πολλοί αποκαλούν Άλλη Εντελώς Κατάσταση.

Είμαι περήφανος για την ομάδα μου για πολλούς λόγους μερικοί από αυτούς είναι:

1.) 7 Απριλίου 1999 η Α.Ε.Κ κόντρα σε όλους και σε όλα πήγε στο Βελιγράδι να παίξει ένα ματς για την ΕΙΡΗΝΗ με την Παρτιζάν. Πολλοί δεν καταλαβαίνουν την σημασία αλλά εμένα λίγο με νοιάζει. Εκείνη την ημέρα δεν την αλλάζω ούτε με 10 ούτε με 20 ούτε με 30 πρωταθλήματα σερί. Ηταν κάτι το μοναδικό.

Ενδεικτικά οι εφημερίδες της επόμενη μέρα έγραφαν:

Marca : "Απίστευτο, μια Ελληνική ομάδα πήγε να παίξει ποδόσφαιρο στα χαρακώματα".

Bild : "Η ΑΕΚ πήγε να παίξει εναντίον της Παρτιζάν, με το σύνθημα έξω ο πόλεμος από τη Γιουγκοσλαβία".

Gazzetta dello Sport : "Παιχνίδι-παρένθεση στον πόλεμο με ειρηνευτικό χαρακτήρα"

Sport : "Αδέλφια με αδέλφια, κόντρα στον πόλεμο"

Ενω χαρακτηριστική είναι η δήλωση του Μανώλη Γλέζου: "Μετά το 40'-41', πρώτη φορά οι Έλληνες ομόθυμα στο πλευρό ενός λαού. Έχω γίνει πλέον φανατικός οπαδός της ΑΕΚ".

2.) Η Α.Ε.Κ είναι απο τις λίγες ομάδες που δεν έχει σήμα αλλά έμβλημα.

3) Σε ενα τοίχο στην Νεα Ιωνία είναι γραμμένο: ΑΕΚ σημαίνει προσφυγιά ξεριζωμένη.

Η Α.Ε.Κ δεν ειναι απλώς μια ομάδα ειναι τρόπος ζωής.

Ειναι ολα αυτα που μας διηγήθηκαν οι παλαιότεροι.

Α.Ε.Κ είναι να παλεύεις καθημερινά.

4) Τις χρονιές που πήρε πρωτάθλημα ενδεικτικά τα 3 τελευταία στο ποδόσφαιρο που τα έζησα και τα θυμάμαι ήταν ευρέως αποδεκτό ότι έπαιζε την καλύτερη "μπαλίτσα" δεν χρειαζόταν ούτε σπρώξιμο από τον κύριο με την σφυρίχτρα ούτε κάποιες αποφάσεις δικαστηρίου που να αφαιρούν βαθμούς για να σηκώσουν την κούπα επίσης δεν χρειάστηκε ποτέ παιχνίδια κατω απο το τραπέζι. Αυτό ισχύει και στο μπάσκετ ποιος ξεχνάει άλλωστε την επική ανατροπή απο 0-2 σε 3-2..... Ακόμα και στο handball περισυ.

5. Σε ΤΕΛΙΚΟ κυπέλλου και με το σκορ στο 0-0 η ΑΕΚ βάζει γκολ και ο επιθετικός αντι να πανηγυρίσει ζητάει απο τον διαιτητή να το ακυρώσει γιατι το έβαλε με το χέρι. Αυτή είναι η διαφορετικότητα απο το να πανηγυρίσεις ενα κάλπικο πέναλτι που κέρδισες οπως έκαναν διάφοροι βουτηχτες με πράσινες και κόκκινες φανέλες.

Οι λόγοι που αγαπάμε την ΑΕΚ είναι πολλοί περισσότεροι και διαφορετικοί για τον καθένα από εμάς αλλά το κείμενο θα αρχίσει να πλησιάζει σε μέγεθος τα αμίμητα σεντόνια του φίλου Θανάση Κρεκούκια οπότε κάπου εδώ θα σταματήσω.

Υ.Γ 1 : η Α.Ε.Κ ήταν είναι και θα είναι μια πολύ μεγάλη ομάδα που δεν θα βασίζεται σε μεγάλους επιχειρηματικούς παράγοντες, σεΐχηδες και ανθρώπους της νύχτας. Θα παλεύει με μοναδικό εφόδιο την αγάπη του κόσμου της για την ίδια και όχι για τις χαρές που απορρέουν από αυτήν.

Υ.Γ 2 : Γηπεδο στην Νεα Φιλαδέλφεια, όχι όμως μόνο ποδοσφαίρου αλλά όλων των αθλημάτων.

ΥΓ3 : Πρέπει όλοι να αγκαλιάσουμε ξανά την αγαπημένη μας ομάδα σε ολα τα αθλήματα. Μόνο με γήπεδο γεμάτο και χωρίς επεισόδια θα επανέλθει η Α.Ε.Κ εκεί που πρέπει να είναι, στην κορυφή.

Υ.Γ4: Γιατι να μην κερδίσουμε την Κυριακή τον ΠΑΟ επειδή θα είναι εκει ο Τσακα-τσούκας ;

Η μήπως επειδή έχει καλύτερους Παίχτες?

Ποιους ?

Τον Καπίνο? Τον Σπυρόπουλο? Ή μήπως τον Κλευτον και τον Μπουμσονγκ?

Ακόμα και στα χειρότερα μας είμαστε η Α.Ε.Κ

Υ.Γ5: Τα βίντεο είναι από διάφορους χρήστες του διαδικτύου και θα ήθελα να τους ευχαριστήσω. Για λόγους διαχείρισης τα πέρασα σε ένα λογαριασμό. Επίσης θέλω να ευχαριστήσω τον φίλο Βαγγέλη Κατσαϊτη που με βοηθησε να βρώ τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων για το ματς με την Παρτιζαν.

Δημήτρης Χριστόπουλος

* Ευχαριστούμε τους συναδέλφους της 24Media που... άλλαξαν πόστο για λίγο και έγραψαν για το ντέρμπι και την ομάδα τους.