Για το ελληνικό ποδόσφαιρο, την εθνική ομάδα, την οικονομική κρίση και αρκετά ακόμα μίλησε ο Γιώργος Καραγκούνης σε συνέντευξη που παραχώρησε στην "Guardian".

Ο Έλληνας μέσος χαίρει του σεβασμού όλων στο Νησί και παραχώρησε μια συνέντευξη στην οποία δε στάθηκε στη Φούλαμ και τις πρώην ομάδες του, αλλά στην Ελλάδα.

"Η νίκη μας με τη Ρωσία ήταν ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα. Αν αναλογιστεί κανείς απέναντι σε ποιους παίζαμε, ήταν σχεδόν σαν αυτό που κάναμε στην Πορτογαλία, όταν το πήραμε. Ήμασταν εμείς εναντίον όλων. Είχαμε καθήκον να κάνουμε τον κόσμο να χαμογελάσει" ήταν το πρώτο του σχόλιο, το οποίο αναφερόταν στη νίκη επί των Ρώσων στο πρόσφατο Euro.

Στη συνέχεια αναφέρθηκε στην οικονομική κρίση που πλήττει τη χώρα μας: "Είμαι πιο τυχερός από τους περισσότερους Έλληνες, αλλά όταν βλέπεις τους φίλους σου να μη χαμογελούν, να μην παρέχουν στις οικογένειές τους όσα θα ήθελαν, να μην αγοράζουν στο Σούπερ Μάρκετ όσα θα έπρεπε... Δεν γίνεται να μη σε νοιάζουν αυτά, όταν άλλοι δυσκολεύονται. Δεν υπάρχει καμία διαφυγή.

Όλοι το νιώσαμε στο Euro. Υπήρχε μία απόγνωση να τα πάμε καλά. Έπρεπε να δώσουμε στον κόσμο κάτι θετικό. Ήθελαν να τους κάνουμε να χαμογελάσουν και αυτός ήταν ο λόγος για τον οποίο υπήρχε διπλή χαρά μετά τη νίκη επί της Ρωσίας και η πρόκριση. Η Ελλάδα έκανε κάτι και ταυτόχρονα χαροποιούσε τον κόσμο ακόμα κι αν όλα ήταν κατά μας.

Παίξαμε το πρώτο παιχνίδι (κόντρα στους συνδιοργανωτές Πολωνούς) με 10 παίκτες. Πήρα κίτρινη με τη Ρωσία σε μία φάση που ήταν ξεκάθαρο πέναλτι και έτσι δεν μπόρεσα να παίξω στον προημιτελικό. Σε κάθε παιχνίδι ήταν σα να παίζουμε εκτός, γιατί οι Έλληνες φίλαθλοι δεν άντεχαν οικονομικά να έρθουν. Παρόλα αυτά καταφέραμε να πάμε στα προημιτελικά. Κάναμε τον κόσμο χαρούμενο και αυτό σήμαινε κάτι για όλους".

Επίσης, αναφέρθηκε και στην αντίδρασή του μετά την κίτρινη που είδε στο παιχνίδι με τη Ρωσία, όπως και στον χαμένο -για εκείνον- τελικό της Πορτογαλίας: "Ήταν μία συγκινησιακά φορτισμένη περίσταση. Όταν πήγαμε στο Euro είχαμε όλοι ένα ονειρικό σενάριο στο μυαλό μας. Το δικό μου ήταν να παίξουμε με τη Γερμανία, εν μέρει επειδή δεν είχαμε παίξει μαζί τους για μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά και γιατί αυτή η αναμέτρηση θα ήταν πάρα πολύ σημαντική. Γι' αυτό αντέδρασα έτσι όταν πήρα την κίτρινη με τη Ρωσία.

Ήμουν καταρρακωμένος κι αν έμενα στο γήπεδο θα μπορούσα να έχω αποβληθεί. Ήμουν εκτός εαυτού, στα πρόθυρα του να κάνω καμία ανοησία. Αυτή είναι η εθνική ομάδα, η δική μου εθνική ομάδα, και χρειαζόμασταν έμπειρους παίκτες κόντρα στη Γερμανία. Ήταν σκληρό όταν χάσαμε (4-2). Έχω παίξει σε πάρα πολλούς αγώνες, αλλά έχασα τον τελικό του 2004 λόγω τιμωρίας. Μετά άλλαξαν οι κανονισμοί. Ήμουν ο τελευταίος που έχασα έναν τελικό λόγω του παλιού συστήματος".

Για τον προγραμματισμό που είχε γίνει το 2004, όταν η εθνική πήγε στο Euro της Πορτογαλίας σχολίασε: "Ο κόσμος μιλάει για την οργάνωσή μας στο γήπεδο αλλά εκτός αγωνιστικού χώρου δεν υπήρχε οργάνωση. Ήμασταν ίσως η μοναδική εθνική ομάδα του τουρνουά που δεν είχε διαθέσιμες εγκαταστάσεις. Μέναμε σε ένα ξενοδοχείο περίπου 30 χιλιόμετρα έξω από το Πόρτο, χωρίς κανένα γυμναστήριο. Επομένως, αν ήθελε κάποιος να πάει και να εξασκηθεί έπρεπε να βρει κάποιο τοπικό.

Ωστόσο, υπήρχε μία αίσθηση ενότητας στην ομάδα. Δουλεύαμε μαζί, περνούσαμε μαζί τις δυσκολίες και βγάζαμε ο ένας τον καλύτερο εαυτό του άλλου. Ήμασταν αφοσιωμένοι, ένα σφιχτό σύνολο και αυτό ήταν το πλεονέκτημά μας. Όλη η ομάδα ήταν σα μια οικογένεια. Το μόνο κακό ήταν πως δεν εκμεταλλεύτηκαν στην Ελλάδα αυτό που κάναμε.

Σίγουρα, υπήρχε μία νέα ομάδα που θα σέβονταν. Στο παρελθόν υπήρχε μία νοοτροπία πως οι σύλλογοι ήταν πιο σημαντικοί. Οι παίκτες δε θα ρίσκαραν κάποιον τραυματισμό για να παίξουν για την εθνική, αντιθέτως θα φυλάγονταν για διοργανώσεις όπως το Champions League. Αυτό άλλαξε.

Ωστόσο, όσον αφορά τη οργάνωση και τις υποδομές η κατάκτηση του Euro 2004 δεν έγινε κάποια νέα αρχή. Είχαμε μία ομάδα, αλλά κανένα οικοδόμημα. Τώρα είναι χειρότερα απ' ότι τότε λόγω της οικονομικής κρίσης. Οι απαιτήσεις έχουν αυξηθεί, αλλά το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι χειρότερο απ' ό,τι πριν 10 χρόνια".

Επιπλέον, δεν έκρυψε την πικρία του για πολλά πράγματα: "Οι εγκαταστάσεις, οι υποδομές, η έλλειψη πολιτικής είναι πίσω απ' όλα... Μου αρέσει εδώ. Υπάρχει μία απλότητα σε όλα και αυτό είναι αναζωογονητικό. Κανονικό ποδόσφαιρο. Δε νομίζω πως τα χρόνια που πέρασα στην Ιταλία πήγαν χαμένα, ακόμα κι αν δεν έπαιξα πολλά παιχνίδια. Ωστόσο, είχα την ευκαιρία να έρθω στην Αγγλία μετά από αυτό και γνώριζα πως έπρεπε να μην την αφήσω. Πήγα στην Μπενφίκα και μου άρεσε εκεί, τώρα είμαι εδώ. Το κίνητρο ακόμα υπάρχει. Απολαμβάνω τη ζωή, αυτό κάνω, και οι φίλαθλοι μου αναγνωρίζουν το πόσο προσπαθώ. Είναι πολύ μεγάλη η επιρροή αυτών των επτά μηνών. Είναι μία φοβερή εμπειρία".

Τέλος, για να παραμείνει στη Φούλαμ θα πρέπει τόσο να μετακομίσει στο Λονδίνο η οικογένειά του όσο και να είναι μικρής διάρκειας το νέο του συμβόλαιό, κάτι που επιβεβαίωσε ο ίδιος: "Χρειάζεται να συμβούν και τα δύο προτού να μάθουμε που θα είμαι τη νέα σεζόν, αλλά σίγουρα υπάρχουν συζητήσεις με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Θέλω να συνεχίσω να παίζω και ιδανικά να πάω στο Mundial της Βραζιλίας. Θα ήταν πολύ τιμητικό να πάω εκεί τη χώρα μου, ο τέλειος τρόπος για να κλείσω την καριέρα μου".