Η Τσέλσι ήταν εντυπωσιακή αμυντικά -δημιούργησε και κάποιες ευκαιρίες- για να περάσει στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ.

Ο Πεπ Γκουαρντιόλα έκανε μία έκπληξη αφήνοντας τον Ντάνι Άλβες στον πάγκο, ενώ επανέφερε τον Ζεράρ Πικέ στην άμυνα. Ο Ισάακ Κουένκα ήταν στο πλάι και ο Σεσκ Φάμπρεγκας είχε το ρόλο του επιτελικού μέσου.

Ο Ρομπέρτο Ντι Ματέο δεν άλλαξε τίποτα στην ενδεκάδα που είχε νικήσει με 1-0 στον πρώτο αγώνα, ενώ διατήρησε και τον ίδιο σχηματισμό.

Υπήρχαν δύο αλλαγές λόγω τραυματισμού, ο Γκάρι Κέιχιλ βγήκε και αντικαταστάθηκε από τον Ζοσέ Μποσίνγκουα, με τον Μπράνισλαφ Ιβάνοβιτς να περνάει κεντρικός αμυντικός. Ο Ζεράρ Πικέ, επίσης, έγινε αλλαγή, με τον Άλβες να μπαίνει ως αλλαγή και τον Χαβιέρ Μασεράνο να πηγαίνει στο κέντρο της αμυντικής τριάδας.

Από που ν' αρχίσω; Όπως και στο πρώτο παιχνίδι η Τσέλσι επαναπαύθηκε σε μερικές πολύ καλές ευκαιρίες της Μπαρτσελόνα, αλλά συνολικά η εμφάνισή της αμυντικά ήταν εξαιρετική.

Ο σχηματισμός της Μπαρτσελόνα

Η παράταξη της Μπαρτσελόνα ήταν ένα 3-3-1-3, με τον Λιονέλ Μέσι να παίζει ως δεκάρι. Ο Κουένκα τοποθετήθηκε δεξιά, κίνηση-αντίδραση λόγω της αδυναμίας της Μπάρτσα να δώσει πλάτος στο γήπεδο στο πρώτο παιχνίδι. Συχνά έχανε την μπάλα όταν προσπαθούσε να περάσει το μπακ, αλλά έβγαλε την ασίστ στο γκολ του Σέρχιο Μπουσκέτς, το οποίο προήλθε από την παραμονή του στη γωνία. Με αυτό το σκεπτικό έκανε καλά τη δουλειά του.

Ο Αλέξις Σάντες χρησιμοποιήθηκε στην κορυφή, όπου έκανε πολύ καλή δουλειά το Σάββατο κόντρα στη Ρεάλ Μαδρίτης. Συνδυάστηκε με τον Μέσι και παρόλο που ο Μέσι δεν έκανε καλό παιχνίδι, τουλάχιστον, τα έξυπνα τρεξίματα του Αλέξις αποσπούσαν την προσοχή των κεντρικών αμυντικών της Τσέλσι και έδιναν την ευκαιρία στον Μέσι να μένει μόνος του. Ο Σάντες, επίσης, πήρε και την αποβολή του Τζον Τέρι.

Ο σχηματισμός της Τσέλσι

Η μεγάλη διαφορά που είχε η αλλαγή του συστήματος της Μπαρτσελόνα σε 3-4-3 ήταν πως η Τσέλσι μπορούσε να είναι ακόμα πιο σφιχτή στο γήπεδο σε σχέση με τον πρώτο αγώνα, ο οποίος παιζόταν κυρίως στο κέντρο του γηπέδου. Ο Ραμίρες, ο οποίος είχε πέρασε το πρώτο ημίχρονο επιτηρώντας τον Ντάνι Άλβες, αυτή τη φορά δεν έπαιζε στο πλάι και μπορούσε να έρθει ως επιπλέον μέσος, ενώ ο Μάτα έκανε το ίδιο από την άλλη πλευρά. Υπήρχαν, επίσης, ακόμα περισσότεροι χώροι, ο Ραμίρες και ο Άσλεϊ Κόουλ τους εκμεταλλεύτηκαν στα πρώτα λεπτά, αλλά στη συνέχεια η Τσέλσι δεν είχε την μπάλα.

Ωστόσο, ο Πετρ Τσεχ προσπαθούσε να βρει τον Ντρογκμπά, κάτι που είχε συμβεί και στο πρώτο παιχνίδι. Αυτή η τακτική δημιούργησε προβλήματα κάποιες φορές και ίσως η πιο εμφανής φάση ήταν όταν ο Βίκτορ Βαλντές βγήκε γρήγορα σε μία διεκδίκηση της μπάλας από τους Ντρογκμπά και Πικέ.

11 εναντίον 10

Όταν ο Ντι Ματέο πήγε στα αποδυτήρια με τους παίκτες του, ουσιαστικά δεν άλλαξε την άμυνα που έπαιζε η Τσέλσι μέχρι την κόκκινη κάρτα. Η άμυνα ήταν 4+5 με τον Ντρογκμπά να παίζει αριστερά, όπως είχε κάνει ο Ντιέγκο Μιλίτο για την Ίντερ το 2010. Επομένως, δεν υπήρχε καμία αλλαγή στον τρόπο με τον οποίο αμυνόταν η Τσέλσι. Δεν είχαν, όμως, κανέναν επιθετικό, δεν μπορούσαν να κρατήσουν την μπάλα και έπρεπε να κάνουν πολλά περισσότερα.

Οι παίκτες τους είχαν σωστές τοποθετήσεις και ο άνθρωπος για τον οποίο ίσως ανησυχούσαν, ο Μποσίνγκουα, έκανε καλά τη δουλειά του στο κέντρο της άμυνας. Έχει ειπωθεί και στο παρελθόν πως οι πλάγιοι μπακ τα καταφέρνουν καλύτερα όταν παίζουν στο κέντρο της άμυνας κόντρα στον Μέσι από τους ψηλούς δυνατούς κεντρικούς αμυντικούς. Η Μπαρτσελόνα σπάνια σηκώνει την μπάλα ψηλά και ο Μποσίνγκουα δεν εκτέθηκε.

Ο Γκουαρντιόλα είχε αλλάξει το σύστημά του στο δεύτερο ημίχρονο, μεταφέροντας τον Ινιέστα προς τα μέσα, βάζοντας τον Κουένκα αριστερά και δίνοντας εντολή στον Άλβες να ανεβαίνει. Ο Γκουαρντιόλα προσπαθούσε να ακολουθήσει την κλασική στρατηγική κόντρα σε ομάδα με αριθμητικό μειονέκτημα, να δώσει πλάτος στο γήπεδο. Η απάντηση της Τσέλσι ήταν να παίξει με μεγαλύτερο πλάτος στο κέντρο. Τα κατάφεραν εξαιρετικά, δεν άφησαν ποτέ όλη τους την ομάδα να πάει μόνο στη μία πλευρά και η Μπαρτσελόνα δεν είχε ποτέ έναν παίκτη να βγει από πίσω και να έχει πολύ χώρο. Ο Ντρογκμπά παραχώρησε ένα πέναλτι, αλλά τουλάχιστον βοηθούσε αμυντικά.

Ευκαιρίες;

Το πέναλτι ήταν καθοριστικό για την εξέλιξη του παιχνιδιού και η Τσέλσι έπρεπε να βασιστεί στα άσχημα τελειώματα των παικτών της Μπαρτσελόνα, όπως και στον πρώτο αγώνα. Υπήρχαν κάποιοι που έλεγαν πως η προσέγγιση της Τσέλσι του πρώτου αγώνα δεν ήταν αποτελεσματική γιατί η Μπαρτσελόνα έκανε ευκαιρίες, αλλά η Μπαρτσελόνα πάντα θα κάνει μερικές ευκαιρίες. Είναι πολύ καλή για να μείνει για 90 λεπτά χωρίς φάση.

Το κλειδί ήταν πως η Τσέλσι περιόρισε τις ευκαιρίες που δέχτηκε συγκριτικά με τον πρώτο αγώνα, περίπου πέντε ήταν σε μία πολύ δύσκολη έδρα. Αυτός είναι ένας αποδεκτός αριθμός κόντρα στην Μπαρτσελόνα. Σε μία κακή μέρα μπορείς να δεχτείς πέντε γκολ, αλλά η Μπαρτσελόνα χάνει ευκαιρίες, επομένως, αυτό σε κάνει να ελπίζεις.

Επιπλέον, το πέναλτι του Μέσι ήταν η πέμπτη ευκαιρία του παιχνιδιού. Επομένως, με μεγάλη δυσκολία δημιουργούσαν φάσεις έχοντας κυρίως μικροευκαιρίες.

Τα προβλήματα της Μπαρτσελόνα

Η Μπαρτσελόνα είχε δύο μεγάλα προβλήματα στο δεύτερο ημίχρονο. Το πρώτο ήταν πως υπήρχαν πολλοί αμυντικογενείς παίκτες στο γήπεδο, οι Χαβιέρ Μασεράνο και Κάρλες Πουγιόλ ως κεντρικοί αμυντικοί και ο Σέρχιο Μπουσκέτς ως αμυντικός μέσος. Η Τσέλσι προσπαθούσε να βγει στις αντεπιθέσεις, αλλά όταν η Μπαρτσελόνα είχε την μπάλα, κάτι που συνέβη σχεδόν σε όλο το ημίχρονο, είχε στα μετόπισθεν τρεις παίκτες, οι οποίοι δεν μάρκαραν κανέναν. Ο Μασεράνο θα μπορούσε να θυσιαστεί, ο Μπουσκέτς να παίζει έναν ενδιάμεσο ρόλο και να κάνει και πάσες στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου.

Το δεύτερο πρόβλημά τους το είχαν και κόντρα στην Ίντερ πριν δύο χρόνια. Δεν είχαν εναλλακτικό πλάνο απέναντι σε μία στατική άμυνα. Δεν μπορούσαν να σηκώσουν την μπάλα στον αέρα. Πριν δύο χρόνια το λάθος του Γκουαρντιόλα ήταν πως έπαιξε αρχικά με το εναλλακτικό του πλάνο και στη συνέχεια με το βασικό του, δηλαδή ο Ζλάταν Ιμπραχίμοβιτς άρχισε στο παιχνίδι, όταν η Ίντερ έπαιζε ψηλά, και στη συνέχεια έγινε αλλαγή όταν η Μπαρτσελόνα χρειαζόταν έναν κεντρικό αμυντικό. Τότε η Μπαρτσελόνα είχε βάλει μπροστά τον Ζεράρ Πικέ και παρόλο που δεν κατάφερε να πάρει την πρόκριση ο Πικέ είχε πετύχει ένα πολύ όμορφο τέρμα.

Ο Ιμπραχίμοβιτς πουλήθηκε και ο Πικέ τραυματίστηκε χθες. Η Μπαρτσελόνα δεν είχε κανέναν και αυτός ίσως να ήταν ο λόγος που ο Σεϊντού Κεϊτά μπήκε στη θέση του Σεσκ Φάμπρεγκας, παρά το γεγονός πως ο Κεϊτά είναι αμυντικός μέσος. Ο Κεϊτά έκανε ελάχιστα, αλλά η κίνησή του είχε κάποια λογική.

Εκείνη τη στιγμή οι παίκτες της Μπαρτσελόνα δεν είχαν θέση, αλλά ο ρόλος τους ήταν ξεκάθαρος. Υπήρχαν τρεις στην άμυνα, ο Τσάβι να οργανώνει από πίσω, ο Κρίστιαν Τέγιο και ο Άλβες στα άκρα και οι Κεϊτά, Ινιέστα, Μέσι και Σάντες να γυρνούν γύρω από την περιοχή.

Η Τσέλσι περίμενε

Η Τσέλσι συνέχισε να είναι πολύ σφιχτή στο κέντρο και οι Λάμπαρντ, Μεϊρέλες, Μίκελ δεν άλλαξαν τον τρόπο παιχνιδιού τους παρά τις όποιες τακτικές αλλαγές έγιναν. Έμειναν στο κέντρο και όταν ο Τσάβι είχε την μπάλα και προσπαθούσε να περάσει κάποια πάσα ο ένας τον έκλεινε, όχι για να του πάρει την μπάλα, αλλά για να τον αναγκάσει να τη βγάλει στα πλάγια. Ο Μίκελ ήταν ξανά πρώτος σε αυτό.

Η μόνη διαφορά σε σχέση με τη στρατηγική της Ίντερ ήταν πως η Τσέλσι δεν γυρνούσε αμέσως στην περιοχή. Στην πραγματικότητα όταν η Μπαρτσελόνα προσπαθούσε να κάνει παιχνίδι από την περιοχή της η Τσέλσι ήταν αρκετά ψηλά. Ήταν έκπληξη που η Μπαρτσελόνα δεν προσπάθησε να περάσει κάποιες γρήγορες μπαλιές, οι πάσες της ήταν αργές και προβλεπόμενες. Επίσης, η Μπαρτσελόνα είχε πολλές αποτυχημένες προσπάθειες όταν έκαναν οι παίκτες της ντρίμπλες.

Επιθέσεις

Η Τσέλσι κατάφερε να απειλήσει κάποιες φορές. Ο Ντρογκμπά ήταν φοβερός και κέρδισε το κόρνερ από το οποίο θα μπορούσε ο Ιβάνοβιτς να έχει σκοράρει. Ο Καλού αντικατέστησε τον Μάτα και βρέθηκε σε θέση για γκολ, αλλά έχασε την ευκαιρία.

Ο Φερνάντο Τόρες αντικατέστησε προς το τέλος τον Ντρογκμπά και έγινε ήρωας με το γκολ στο φινάλε. Δεν υπήρχε λογική σε αυτό, ο Ντογκμπά προσέφερε πολλά περισσότερα. Ο Τόρες βγήκε σε θέση για γκολ σε μία φάση που όλα άρχισαν από την αποτυχία του να προσπεράσει έναν αντίπαλο. Στα τελευταία λεπτά η Μπαρτσελόνα έπαιζε με 0-5-5.

Το γκολ προήλθε από μία απομάκρυνση από την περιοχή της Τσέλσι. Αυτή την προσέγγιση είχε η Τσέλσι και στο "Στάμφορντ Μπριτζ" -όταν ο Ντρογκμπά απέτυχε να κοντρολάρει από μπαλιά του Τσεχ- και έτσι πέρασε στον τελικό.

Συμπέρασμα

Στη συνέντευξη Τύπου της Δευτέρα ο Πέτρ Τσεχ ρωτήθηκε αν είχε συνομιλία με τον Ζοσέ Μουρίνιο και αν του ζήτησε συμβουλές για να νικήσει την Μπαρτσελόνα. Η ερώτηση ήταν σε σύγκριση με τη νίκη του Σαββάτου της Ρεάλ Μαδρίτης με 2-1, αλλά θα ήταν καλύτερο να το συγκρίνουμε με τον προ διετίας θρίαμβο του Μουρίνιο. Η κατάσταση ήταν παρόμοια. Ήταν το δεύτερο παιχνίδι ενός ημιτελικού, υπήρχε μία κόκκινη κάρτα νωρίς, επιθετικοί έπαιζαν ως πλάγιοι μπακ και ο αντίπαλος της Μπαρτσελόνα έπαιζε μαζική άμυνα. Όταν δύο ομάδες έχουν εντελώς διαφορετική προσέγγιση ο αγώνας μπορεί να είναι φοβερός.

Η Μπαρτσελόνα κατέκτησε δύο φορές το Τσάμπιονς Λιγκ υπό τις οδηγίες του Γκουαρντιόλα με παρόμοιες συνθήκες (νικώντας με διαφορά δύο τερμάτων τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ), και έχει αποκλειστεί δύο φορές με παρόμοιο τρόπο (αποτυγχάνοντας στο "Νόου Καμπ" κόντρα σε ομάδα που παίζει φουλ άμυνα). Ωστόσο, αξίζει να σημειωθεί πως έχασαν την πρόκριση τόσο στον πρώτο όσο και στον δεύτερο αγώνα. Ίσως ήταν καλύτεροι στο δεύτερο ημίχρονο. Επίσης, απέτυχαν να πετύχουν εκτός έδρας γκολ, το οποίο σήμαινε πως το τέρμα του Ραμίρες ήταν πολύ σημαντικό.

Με τόσους παίκτες να έχουν πιάσει τέτοια απόδοση είναι άδικο να διαλέξουμε μόνο έναν ποδοσφαιριστή, αλλά ο Ραμίρες είναι ιδανικός για να παίζει κόντρα στην Μπαρτσελόνα. Η ευελιξία του, η σκληρή δουλειά και η ενέργειά που βγάζει χωρίς μπάκα ήταν πολύ σημαντικά στοιχεία, όπως και το γεγονός πως έκλεβε την μπάλα. Έβγαινε ψηλά και πίεζε. Το τελείωμά του στο γκολ ήταν απλώς ένα μπόνους.

Εν κατακλείδι, το τελικό συμπέρασμα είναι κάτι που είπα και την προηγούμενη φορά, οι ημιτελικοί του Τσάμπιονς Λιγκ είναι πολύ ενδιαφέροντες, απρόβλεπτοι στο σύγχρονο ποδόσφαιρο και σου προσφέρουν αξέχαστες στιγμές.