Η τηλεόραση στο δωμάτιο είναι ανοιχτή όλο το βράδυ. Έτσι το πρωί άκουσα στο BBC ή Sky news δεν θυμάμαι, ότι στην Ατλάντα κάποιοι αθλητές δεν πρόλαβαν να φτάσουν στο γήπεδο και ίσως έχασαν και μετάλλιο έτσι.

Από την κίνηση τους δρόμους. Ναι, θυμάστε μετά στο Σίδνεϊ που καθιερώθηκαν οι Ολυμπιακές λωρίδες κυκλοφορίας; Εικόνες από κλάματα. Από τότε. Ας το καλό.

Ένιωσα τρομερές τύψεις, γιατί στην Αθήνα το 2004 τις είχα παραβιάσει κι εγώ. Τελευταία στιγμή κι αυτοί οι αθλητές πηγαίνουν να αγωνιστούν; Από τα χαράματα έγινε θέμα, λοιπόν. Σταματήστε να παραβιάζεται τις Ολυμπιακές γραμμές στο δρόμο αυτοκίνητα γιατί κάποιος από εσάς μπορεί να κόψει την διάκριση από έναν μελλοντικό Ολυμπιονίκη. Το νου σας Βρετανοί. Αυτό είναι cold blood, όχι παίζουμε. Και να σας πω και κάτι; 30 μίλια είναι, dears μου, σε ολόκληρο το Λονδίνο. Πώς κάνετε έτσι. Ξου ξου. Το πρόστιμο σήμερα ήταν 130 λίρες.

Τέτοια, πάντως, υπήρξε η τρομάρα μου που πηγαίνοντας να πάρω το DLR (το τρένο ντε) κοιτούσα μήπως πατάω κάποια γραμμή που δεν έπρεπε. Πάντως κουκλίτσα η στάση μου με το σήμα της ξιφασκίας, ε; Prince Regent, East London. Φυσικά κάτι πριγκιπικό. Τα σήματα είναι παντού στο Λονδίνο. Όσοι πάντως έχουν βγει και παραέξω, λένε ότι περισσότερα χρώματα Ολυμπιακών δεν θα έβλαπτε. Περνάω την Oyster κάρτα μου στο ειδικό μηχάνημα. Του μιλάω. Πάω στο MPC. Εκεί θα είμαι.

Διαβάζω λίγο εφημερίδα Independent, το βασικό ημερήσιο briefing μου, όπως λέγεται το ένθετο. Μιλάω στο τηλέφωνο. Στη διαδρομή μαθαίνω και τα όσα έγιναν στο twitter με την Βούλα Παπαχρήστου. Θυμήθηκα τους Ιταλούς που έκοψαν τα social media από τους αθλητές τους με τεράστιο πρόστιμο αν ποστάρουν ή τουιτάρουν. Παντού υπάρχει το καλό και το κακό. Ο κόσμος έτσι που και που ισορροπεί. Κοιτάω το βιβλιαράκι που μας έδωσε η Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή. 104 οι ελληνικές ελπίδες πλέον. Στην διαδρομή δεν υπάρχει φωτογραφία να σας στείλω γιατί δεν βγαίνει τίποτα. Τα είπαμε. Το τοπίο εργοτάξιο. Πάω και πάλι στο MPC. Αργότερα θα πάω καμιά βόλτα και πιο πέρα, λέω.

Φτάνοντας παίρνω κι εγώ μια ακόμη γεύση από άλλες Ολυμπιακές γραμμές. Για να πάρω το λεωφορειάκι περνάμε από έλεγχο. Οι δημοσιογράφοι είναι σήμερα περισσότεροι. Η αναμονή για κάποιους είναι παραγωγική καθώς ανταλλάσουν pins. Ποτέ, δυστυχώς, ανακαλύπτω τώρα, ότι δεν μου άρεσε αυτό το σπορ.

Ο ήλιος σήμερα είναι δυνατός, ζεσταίνομαι, καθώς παρατηρώ τις κορυφές πάνω στις σκηνές που γίνεται το σκανάρισμα των διαπιστεύσεων και το τσεκάρισμα των σάκων. Δεν σας θυμίζουν Λόρενς της Αραβίας; Οι troops είναι μέσα. Κάποια στιγμή κάποιος θα με αφήσει να φωτογραφίσω αυτό το φουντάκι που έχουν οι πρασινομπερέδες στο κεφάλι τους. Που θα μου πάει. Hello. I m fine today. You?

Τι έλεγα; Α, στο Main Press Center σήμερα βλέπουμε λίγη μπάλα, ξεκίνησαν οι γυναίκες. Κατά τα άλλα ό,τι γίνεται γύρω από τους Ολυμπιακούς το βλέπεις σε τηλεοράσεις και φτάνει ό,τι θέλει ο κύριος Ρογκ, βεβαίως βεβαίως. Το info+ είναι το σύστημα που μπορείς να βρεις τα πάντα. Κάθομαι σε έναν από αυτούς τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές και το χαζεύω. Για όποιο άθλημα θες έχει τα πάντα. Ομάδες, αθλητές, ονόματα, δηλώσεις, πρόγραμμα, νέα. Ό,τι χρειάζεσαι το τυπώνεις. Θυμάμαι παρόμοιο κι από το Πεκίνο.

Μιλάω με δημοσιογράφους, συναντάω πολλούς γνωστούς από την Ελλάδα και την ΕΡΤ. Το MPC έχει επίσης να κάνεις μασάζ, κομμωτήριο τσάμπα, εφημερίδες που πληρώνεις, σούπερ μάρκετ, υπαίθρια καφέ που δεν μπορείς να κάτσεις από το τσιγάρο, τίποτα σπουδαίο σε φαγητό, για μένα που είμαι περίεργη και δεν τρώω ό,τι να ναι. Ξαναμπαίνω MPC.

Τα news stands είναι έτοιμα να δεχθούν περισσότερες ειδήσεις σιγά σιγά, τα ρολόγια είναι στην ώρα τους και ώρα να φύγω. Ξαναπερνάω την Oyster κάρτα μου και χαιρετώ όποιον με παρακολουθεί. Κοιτάω ψηλά στα ελικόπτερα πάνω από το Ολυμπιακό χωριό. Κοιτάω την κάμερα. Γιαγιά, να προσέχεις το παιδί. Φιλάκια.