"Είμαι χαρούμενος που βρίσκομαι εδώ. Ήταν μία δύσκολη και σημαντική απόφαση, αλλά πάνω απ' όλα έπρεπε να σκεφτώ τον εαυτό μου και γι' αυτό πήρα τη συγκεκριμένη απόφαση" δήλωνε στις 24 Ιουλίου του 2000 ο Λουίς Φίγκο κατά την παρουσίασή του στη Ρεάλ Μαδρίτης.

Ο Φλορεντίνο Πέρεθ, ο οποίος είχε κερδίσει τις εκλογές, είχε αποφασίσει να ενεργοποιήσει τη ρήτρα των 60 εκ. ευρώ και να τον ντύσει στα λευκά με τον παίκτη να δέχεται τελικά αφήνοντας την Μπαρτσελόνα.

Η συγκεκριμένη μεταγραφή ξεσήκωσε στη συνέχεια θύελλα αντιδράσεων με τον Πορτογάλο να γίνεται ένας από τους πιο μισητούς στους οπαδούς. Παράλληλα, ο Ζοάν Γκασπάρτ, ο οποίος τότε μόλις είχε αναλάβει χρέη προέδρου, δήλωνε λίγο μετά: "Δεν πρόκειται ν' αρχίσουμε κάτι. Δεν ξέρω αν θα ακουστεί απειλητικό, αλλά δεν πρόκειται να το ξεχάσω αυτό. Κάποιος που κάνει κάτι τέτοιο σε μένα το πληρώνει".

Με αυτή την αφορμή το Sport24.gr σας παρουσιάζει κι άλλους παίκτες που ξεσήκωσαν θύελλα αντιδράσεων με την επιλογή τους να πάνε στη μισητή αντίπαλο.

Τζουζέπε Μεάτσα

Ήταν μόλις ο δεύτερος ποδοσφαιριστής που τόλμησε να κάνει το βήμα για την αντίπερα όχθη. Τέσσερα χρόνια μετά τον Εμίλιο Γκατοροντσιέρι ο Μεάτσα έκανε ακριβώς το αντίθετο δρομολόγιο. Η τελευταία του σεζόν στην Ίντερ δεν ήταν η καλύτερη δυνατή λόγω ενός τραυματισμού και τον Νοέμβριο του 1939 αποφάσισε να πάει στη Μίλαν, στην οποία έμεινε για μία διετία.

Αντιδράσεις υπήρξαν αλλά όχι τόσο σφοδρές όσο θα περίμενε κανείς λόγω ίσως και της εκτίμησης που έτρεφαν οι οπαδοί προς το πρόσωπό του, αφού ο Μεάτσα ήταν και θεωρείται ένας από τους θρύλους των "νερατζούρι". Άξιο αναφοράς πως τον Φεβρουάριο του 1940 πριν την έναρξη του ντέρμπι με την Ίντερ ο Μεάτσα έκλαιγε στα αποδυτήρια. Ωστόσο, αυτό δεν τον εμπόδισε από το να σκοράρει κόντρα στην πρώην ομάδα του, στην οποία επέστρεψε το 1946 για να κλείσει την καριέρα του.

Κάρλος Τέβες

Στη διετία που έκατσε στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ αγαπήθηκε καθώς ήταν από τους παίκτες που πέτυχαν καθοριστικά γκολ τόσο στην κατάκτηση των δύο πρωταθλημάτων όσο και σε εκείνη του Champions League το 2008. Οι "κόκκινοι διάβολοι" προσπάθησαν να τον διατηρήσουν στο δυναμικό τους με τον Σερ Άλεξ Φέργκιουσον να δηλώνει μεταξύ άλλων τον Μάιο του 2009: "Ξέρει ότι θέλω να μείνει. Η πρόταση που έχουμε κάνει στον Κάρλος είναι πολύ καλή, επομένως, θα δούμε".

Ο εκπρόσωπος του παίκτη τότε διέψευδε ότι υπάρχει πρόταση από τη Γιουνάιτεντ. Τελικά η άλλη ομάδα του Μάντσεστερ πλησίασε τον Αργεντινό, κάλυψε τις απαιτήσεις του προσφέροντάς του ένα υπέρογκο συμβόλαιο και τον έντυσε στα γαλάζια με τον ατζέντη του παίκτη. Δύο χρόνια μετά ο Φέργκιουσον δήλωσε για τον παίκτη που είχε αναστατώσει εκείνο το καλοκαίρι το Μάντσεστερ: "Ο Τέβες μας είχε πει ότι θα έπαιζε για τέσσερα ακόμα χρόνια. Αν τον παίρναμε με πενταετές συμβόλαιο γνωρίζαμε πως θα σταματούσε και δε θα είχε καμία μεταπωλητική αξία για μας".

Μο Τζόνστον

Η επιλογή του να πάει στους Ρέιντζερς ήταν απροσδόκητη και αποτέλεσε μία από τις μεταγραφές που έμειναν στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Ο Σκωτσέζος επιθετικός μετά από μία τριετία στη Σέλτικ αποφάσισε να δοκιμάσει την τύχη του στο εξωτερικό. Στη Ναντ έκατσε δύο χρόνια και στη συνέχεια εκδήλωσε την επιθυμία να επιστρέψει στη Γλασκόβη για προσωπικούς λόγους, αφού η κοπέλα του ήταν έγκυος.

Άπαντες θεωρούσαν πως θα γυρίσει στους Καθολικούς, κάτι που επιβεβαίωσε και ο ίδιος με δηλώσεις του, όπως φαίνεται και στο κάτωθι βίντεο. "Η Σέλτικ είναι η μόνη ομάδα στην οποία θέλω να παίξω" ισχυριζόταν μεταξύ άλλων ο Τζόνστον, ο οποίος τελικά πήγε στους Ρέιντζερς. Απόρροια της μεταγραφής του ήταν μία σειρά από αντιδράσεις. Οι οπαδοί της Σέλτικ τον αποκαλούσαν Ιούδα, ενώ του πέταξαν και ένα κομμάτι πίτας όταν σκόραρε κόντρα στην ομάδα τους. Από την άλλη, ο Τζόνσον ήταν μισητός και στους οπαδούς των Ρέιντζερς, αφού εκείνοι δεν ήθελαν στην ομάδα τους έναν καθολικό. Έτσι διαμαρτύρονταν έξω από το "Άιμπροξ". Το εντυπωσιακό είναι πως μέχρι και ο υπεύθυνος για τις φανέλες συμμετείχε σε αυτή τη διαμαρτυρία και αρνιόταν να δώσει στον Τζόνστον τη φανέλα του.

Ρομπέρτο Μάτζο

Κανένας οπαδός της Φιορεντίνα δεν πρόκειται να συγχωρέσει τη Γιουβέντους για την αρπαγή του Ρομπέρτο Μπάτζο. Στην πενταετία του στη Φλωρεντία ο κόσμος τον είχε λατρέψει, αφού ο Ιταλός είχε οδηγήσει μεταξύ άλλων τη Φιορεντίνα στον τελικό του UEFA Cup του 1990, στον οποίο οι "βιόλα" ηττήθηκαν από τη Γιουβέντους. Η "γηραιά κυρία" τελικά πείστηκε και δαπάνησε 10 εκ. ευρώ για τον Μπάτζο, ποσό ρεκόρ για την εποχή με τον ίδιο να λέει στους οπαδούς πως "ήμουν υποχρεωμένος να δεχτώ τη μεταγραφή". Οι πληροφορίες, μάλιστα, αναφέρουν πως ο Μπάτζο γνώριζε για τη μεταγραφή πριν τον τελικό με τους "μπιανκονέρι".

Η μεταγραφή του "μικρού Βούδα" ήταν αρκετή για να κυριευτεί από την παράνοια μία ολόκληρη πόλη. Οι οπαδοί της Φιορεντίνα ήταν έξαλλοι που έχαναν τον Μπάτζο με αποτέλεσμα να υπάρξουν στη Φλωρεντία διαδηλώσεις απόρροια των οποίων ήταν να τραυματιστούν 50 διαδηλωτές. Ακόμη, άξιο αναφοράς είναι πως στο πρώτο παιχνίδι κόντρα στη Φιορεντίνα ο Μπάτζο αρνήθηκε να εκτελέσει ένα πέναλτι και αντικαταστάθηκε. Όταν πήγαινε προς τον πάγκο ένας οπαδός της Φιορεντίνα του πέταξε ένα κασκόλ. Εκείνος το σήκωσε και το φίλησε.

Τζον Ρόμπερτσον

Ήταν ένας από τους παίκτες που πανηγύρισε με τη Νότιγχαμ Φόρεστ ένα πρωτάθλημα, δύο κύπελλα και δύο Κύπελλα Πρωταθλητριών. Αποτελούσε μέλος της χρυσής ομάδας του Μπράιαν Κλαφ και ήταν λογικό οι σχέσεις του με την κερκίδα να είναι εξαιρετικές, αφού εκτός των άλλων βρισκόταν στον σύλλογο από το 1970. Παρόλα αυτά το 1983 εγκατέλειψε τους "ξυλοκόπους" για τη Ντέρμπι, πρώην ομάδα του Κλαφ με την οποία η Φόρεστ είχε μεγάλη κόντρα.

Τα "κριάρια" τον έκαναν δικό τους με την αμοιβή να καθορίζεται από ένα δικαστήριο. Η σχέση του Ρόμπερτσον με τον Κλαφ χάλασε λόγω μίας διαφωνίας, ο παίκτης επέλεξε να πάει στην ομάδα του Πίτερ Τέιλορ, πρώην βοηθού του Κλαφ και ο τελευταίος λέγεται πως δεν ξαναμίλησε ποτέ στον Ρόμπερτσον για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ωστόσο, ο Ρόμπερτσον μετά από μία διετία επέστρεψε στη Φόρεστ για να κλείσει την καριέρα του.

Γιόχαν Κρόιφ

Αν υπήρχε μία μεταγραφή που προκάλεσε αίσθηση το καλοκαίρι του 1983 στην Ολλανδία αυτή δε θα μπορούσε να είναι άλλη από την επιλογή του Κρόιφ να πάει στη Φέγενοορντ. Ο Ολλανδός ήταν έξαλλος με την απόφαση του Άγιαξ να μην του ανανεώσει το συμβόλαιο. Εκείνη την περίοδο ο Κρόιφ δεν έκανε προπονήσεις στο μεγαλύτερο μέρος της σεζόν, αλλά έμενε στο γυμναστήριο σε μία προσπάθειά του να διατηρήσει τη φυσική του κατάσταση. Αυτός ήταν, άλλωστε, ένας από τους λόγους που ο τότε πρόεδρος, Τον Χάρμσεν, ήταν διστακτικός στο να του προτείνει νέο συμβόλαιο.

Η απόφαση του Κρόιφ να πάει στη μισητή αντίπαλο του Αίαντα μόνο απαρατήρητη δεν πέρασε. Παρά την ηλικία του ο Κρόιφ ήταν αρκετά καλός με τη Φέγενοορντ χάνοντας μόνο ένα παιχνίδι πρωταθλήματος. Παράλληλα, είχε τη δυνατότητα να πανηγυρίσει το νταμπλ με τη νέα του ομάδα. Αξίζει να σημειωθεί πως οι οπαδοί της Φέγενοορντ τον υποδέχτηκαν με ιδιαίτερη θέρμη, ενώ την ιδέα της μετακίνησής του είχε "ρίξει" στην ομάδα του Ρότερνταμ ο Βίλεμ φαν Χάνεγκεμ, φίλος του Κρόιφ, ο οποίος τον είχε τιμήσει με την παρουσία του στο φιλικό που είχε γίνει εκείνο το καλοκαίρι προς τιμήν του πρώτου.

Σολ Κάμπελ

Δεν είναι σπάνιο φαινόμενο να αποκαλούν Ιούδα έναν παίκτη στο Νησί, όταν έχει πάει στην αντίπαλη ομάδα. Σε αυτή την κατηγορία μπήκε και το καλοκαίρι του 2001 ο Σολ Κάμπελ. Ο Άγγλος αμυντικός έμενε ελεύθερος εκείνο το καλοκαίρι και η Τότεναμ προσπαθούσε να τον κρατήσει στο "Γουάιτ Χαρτ Λέιν". Θέλοντας, μάλιστα, να του δείξει πόσο τον υπολογίζει του πρότεινε ένα συμβόλαιο που θα τον έκανε αυτομάτως τον πιο ακριβοπληρωμένο παίκτη στην ιστορία των "σπιρουνιών".

Οι διαπραγματεύσεις κρατούσαν πολύ και κατά τη διάρκεια αυτών υπήρχαν διαβεβαιώσεις πως ο παίκτης θα παραμείνει τελικά στην Τότεναμ. Ωστόσο, μετά από αρκετούς μήνες ο Κάμπελ αποκάλυψε πως έπρεπε να φύγει, καθώς ήταν αναγκαίο να βρει ομάδα που αγωνιζόταν στο Champions League. Αυτό, άλλωστε, τον είχε συμβουλέψει και ο Σβεν Γκόραν Έρικσον, ο τότε προπονητής της εθνικής Αγγλίας. Υπήρχε ενδιαφέρον από αρκετούς συλλόγους, αλλά εκείνος επέλεξε να μη φύγει από το Βόρειο Λονδίνο και να πάει στην Άρσεναλ, γεγονός που δε του συγχώρεσαν έκτοτε οι οπαδοί της Τότεναμ.

Διαβάστε ακόμη για ποδοσφαιριστές που άλλαξαν στρατόπεδο στην Αγγλία και μισήθηκαν από τους ίδιους οπαδούς που πριν τους λάτρευαν.