Είναι δεδομένο ότι όσο φουντώνει η μάχη κορυφής στο πρωτάθλημα, τόσο πιο έντονη θα γίνεται η συζήτηση για αμφιλεγόμενα ή κραυγαλέα λανθασμένα σφυρίγματα των διαιτητών στα ματς του Ολυμπιακού, του ΠΑΟΚ και του Παναθηναϊκού.

Ένα κομμάτι κάθε πλευράς θα βρίσκει επιχειρήματα για να εμφανίσει τον αντίπαλο «ευνοημένο» και να δημιουργήσει και ένα άλλοθι σε περίπτωση αποτυχίας.

Φυσικά και η κατάσταση με τη διαιτησία δεν είναι 33-33-33 και για όσους θέλουν να βλέπουν με ψυχραιμία τα πράγματα, ο Ολυμπιακός είναι αυτός που έχει τα περισσότερα σφυρίγματα με το μέρος του. Αρκεί να θυμηθεί κανείς διαιτησίες σε ντέρμπι για να πειστεί για του λόγου το αληθές.

Με την ίδια ψύχραιμη ματιά, ωστόσο, μπορεί εύκολα να καταλάβει κανείς, ότι η υπερβολή στην ενασχόληση με τα σφυρίγματα των διαιτητών δεν ωφέλησε ποτέ καμία ομάδα. Τα όσα είπε ο Άγγελος Αναστασιάδης στα αποδυτήρια στους παίκτες του με βρίσκουν σύμφωνο μέχρι… τελευταίας λέξης και είναι αλήθεια ότι χθες στη διάρκεια του ματς έκανε μεγάλη προσπάθεια για να κρατήσει όσους ήταν γύρω τους ήρεμους.

Για σχεδόν ένα ολόκληρο γύρο πέτυχε να κρατήσει την ομάδα του μακριά από διαμαρτυρίες και τσάμπα κάρτες, ωστόσο, τις τελευταίες αγωνιστικές η κατάσταση γίνεται δύσκολη. Ο ΠΑΟΚ είναι πλέον κοντά στο σημείο να ξεφύγει από τα όρια του και να ζήσει περσινές καταστάσεις. Χθες, ευτυχώς και ο κόσμος που βρέθηκε στην Τούμπα, αντιλήφθηκε στο δεύτερο ημίχρονο ότι η ομάδα του είχε ανάγκη από συνθήματα στήριξης και όχι ξεφωνητά στον Δελφάκη και τους βοηθούς του και την έσπρωξε προς τη νίκη.

Ας σκεφτούν όλοι ξανά ποιο είναι το σωστό σ’ αυτή την κομβική περίοδο για τον ΠΑΟΚ κι ας αναρωτηθούν με ποια φιλοσοφία πορεύτηκαν ως τώρα για να βρίσκεται ο ΠΑΟΚ στην κορυφή της βαθμολογίας.

Και γιατί να προσαρμοστεί στο παιχνίδι του αντιπάλου;

Αφήνοντας το θέμα διαιτησία που εκτιμώ ότι μόνο ατέρμονες συζητήσεις έχει να μας προσφέρει, πάμε σε ένα, πολύ σημαντικό κατά τη γνώμη μου ζήτημα. Την κριτική που ασκείται στον Αναστασιάδη για το γεγονός ότι ο ΠΑΟΚ προσπαθεί να παίξει πάντα αυτό που έχει μάθει και δεν προσαρμόζεται καθόλου στις ιδιαιτερότητες του αντιπάλου που αντιμετωπίζει κάθε φορά.

Γιατί δεν έκλεισε τους γρήγορους μεσοεπιθετικούς του ΠΑΣ στα Γιάννινα, γιατί δεν έβαλε-χθες-μαν του μαν στον Ιμπαγάσα, γιατί ο προπονητής του δεν διαβάζει τους αντιπάλους του;

Ερωτήματα που δεν απαντώνται μόνο αν κάποιος δεν θέλει να μπει στη φιλοσοφία του Αναστασιάδη και τη σκέψη που έχει για το πώς ο ΠΑΟΚ μπορεί να χτυπήσει τον τίτλο. Στη δική του λογική, το ζητούμενο είναι πρώτα απ’ όλα η νίκη, ειδικά στην Τούμπα. Το είχε πει μετά το διπλό στο Καραϊσκάκη: «Εμείς σήμερα παίζαμε για δύο αποτελέσματα και ήταν πιο εύκολο για μας. Στην Τούμπα με τον Παναθηναϊκό, όμως, που έπρεπε να κερδίσουμε οπωσδήποτε τα πράγματα ήταν πολύ πιο δύσκολο».

Αυτή τη δήλωση δεν μπορούσες να την ακούσεις ποτέ από το στόμα του Φερνάντο Σάντος. Στη λογική του Πορτογάλου κυριαρχούσε η ρήση «πρώτα να σιγουρέψω ότι δεν θα χάσω και μετά θα κερδίσω».

Γι’ αυτό και σκορ σαν το 3-2 με τον Πανιώνιο ήταν αδιανόητα για εκείνο τον ΠΑΟΚ που είχε μάθει να κερδίζει με μισό-μηδέν. Επικαλούμαι την σύγκριση με την εποχή Σάντος, πολύ απλά γιατί αυτή έχουν στο μυαλό τους όσοι κατηγορούν τον Αναστασιάδη για έλλειψη προσαρμογής στο πλάνο του αντιπάλου.

Θυμάμαι ακόμη πολύ έντονα ένα από τα περιβόητα «πηγαδάκια» των ρεπόρτερ του ΠΑΟΚ με τον πρώην Ομοσπονδιακό τεχνικό μετά τις συνεντεύξεις Τύπου που έδινε. Ανέλυε πως μπλόκαρε ένα αντίπαλο, πως οι δέκα παίκτες της ενδεκάδας δούλευαν για να μην αισθανθεί καθόλου πίεση ο τερματοφύλακας. Για το πώς θα βάλει γκολ ο ΠΑΟΚ… κουβέντα. Είχε, βέβαια, το μεγάλο όπλο των στημένων, όμως, αυτό δεν αρκούσε για να κάνει τον ΠΑΟΚ πρωταθλητή. Και απόδειξη ότι στο πιο κομβικό ματς που ο ΠΑΟΚ έπρεπε οπωσδήποτε να κερδίσει, κόντρα στον Άρη στο «Βικελίδης», επιθετικά ήταν ανύπαρκτος, κάτι που «κρύφτηκε» στην εγκληματική διαιτησία του Σπάθα.

Ας φύγουμε, όμως, από το παρελθόν. Ας πάμε στο τώρα. Σ’ αυτό που «καίει» τον οπαδό του ΠΑΟΚ. Με τη λογική του Αναστασιάδη φέτος, ο ΠΑΟΚ καταφέρνει να είναι πρωτοπόρος. Έτσι κέρδισε στο Καραϊσκάκη, έτσι πέρασε από έδρες που δεν έπαιρνε αποτέλεσμα (π.χ. Αγρίνιο), έτσι έκανε και κάποιες γκέλες. Αλλά είναι πρώτος. Και αν μπορέσει να συμμαζέψει λίγο την ανασταλτική λειτουργία του για να θυμίζει κάτι από την ομάδα των πρώτων αγωνιστικών (το ότι παίζει επιθετικά δεν σημαίνει ότι πρέπει αναγκαστικά και μη να βγάζει όβερ όλα τα παιχνίδια του), τότε έχει πολλές ελπίδες για να κόψει πρώτος το νήμα.

Άλλωστε, από αυτόν τον ΠΑΟΚ ο οπαδός του μπορεί να περιμένει νίκη σε κάθε γήπεδο.

Υ.Γ. Ο Φερνάντο Ουσέρο αποτελεί μέγιστη συμπάθειά μου από τους μέσους που παίζουν στο ελληνικό πρωτάθλημα. Θεωρώ ότι η απόκτησή του από τον ΠΑΟΚ είναι ο ορισμός της στοχευμένης μεταγραφής και θα βοηθήσει άμεσα, όπως πρέπει να είναι το ζητούμενο για κάθε μεταγραφή του Γενάρη.