Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Ο ΠΑΟΚ θέλει και έχει ανάγκη περισσότερο από κάθε άλλο μέλος του «big-4» την κούπα του Κυπέλλου Ελλάδας. Πέντε χρόνια με Ιβάν Σαββίδη και συνολική επένδυση που αγγίζει τα 90 εκατ. ευρώ είναι πολλά για να μην έχει πανηγυρίσει έναν τίτλο.

Η «καθαρή» ήττα με 2-0 από τον Παναθηναϊκό στον πρώτο ημιτελικό της Λεωφόρου έχει ψαλιδίσει σε μεγάλο βαθμό τις πιθανότητες παρουσίας του στον τελικό της 6ης Μαΐου, αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι ο Δικέφαλος έχει αποκλειστεί. Στην Τούμπα, με τον κόσμο του στο πλευρό του, τα έχει καταφέρει σε δυσκολότερες αποστολές.

Ειδικά φέτος, μπορεί κανείς να επικαλεστεί ότι έχει στη σύνθεσή του αρκετούς παίκτες που μεταμορφώνονται εντός έδρας. Αυτό το στοιχείο, βέβαια, ήταν πρόβλημα στη Λεωφόρο, στην Τούμπα, όμως, μπορεί να αποτελέσει το μεγάλο όπλο του στην προσπάθεια για πρόκριση κι αν κανείς χρειάζεται παράδειγμα για να αποδεχθεί την πιο πάνω θέση, ας συγκρίνει τον Ενρίκε της Τούμπας με εκείνον μακριά από αυτή.

ΝΑ ΤΟΝ ΠΑΡΑΣΥΡΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΚΛΕΙΣΕΙ ΤΟΝ ΜΠΕΡΓΚ

Δύο είναι τα κρίσιμα στοιχεία -αγωνιστικά- για να μπορέσει ο ΠΑΟΚ να κάνει την ανατροπή. Το ένα είναι να… παρασύρει τον Παναθηναϊκό στο δικό του στυλ παιχνιδιού (γρήγορο παιχνίδι, με συνεχή κυκλοφορία μπάλας και επιθέσεις που θα έχουν ως κύριο χαρακτηριστικό τους την ταχύτητά στην εκδήλωσή τους) και δεύτερο να μπλοκάρει -επιτέλους- αποτελεσματικά τον Μπεργκ, και όχι να αρκεστεί απλά στο να μην του βάλει ο Σουηδός γκολ. Γιατί, όπως πολύ καλά αντιλήφθηκαν όλοι στη Λεωφόρο, και ως δημιουργός μπορεί να κάνει τη ζημιά.

Όλα τα παραπάνω, τα οποία θα αναλύσουμε διεξοδικότερα τις επόμενες μέρες και όσο πλησιάζει ο δεύτερος ημιτελικός, απαιτούν πάνω απ’ όλα καλή ψυχολογική προετοιμασία. Καθαρό μυαλό και ήρεμη σκέψη που θα οδηγήσει στις σωστές επιλογές και όχι σαν κι εκείνες που έγιναν το βράδυ της Μεγάλης Τετάρτης. Ο Βλάνταν Ίβιτς δεν έπεισε στον πρώτο ημιτελικό σε τι ακριβώς στόχευε. Κάτι έψαχνε αμυντικά, κάτι στην επίθεση και τελικά ο ΠΑΟΚ δεν πέτυχε τίποτα.

ΕΧΕΙ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΕΙ ΞΑΝΑ ΚΑΤΩΤΕΡΟΣ

Είναι αλήθεια ότι ο ΠΑΟΚ και σε άλλα μεγάλα φετινά ραντεβού παρουσιάστηκε κατώτερος του αναμενομένου. Στη ρεβάνς του τρίτου προκριματικού γύρου του Champions League με τον Άγιαξ, στο πρώτο παιχνίδι για τους «32» του Europa League με τη Σάλκε, στα ντέρμπι του πρωταθλήματος στην Αθήνα, ακόμη και σε ορισμένα ματς, όπως με τον Ηρακλή στο Καυτανζόγλειο, που αν κέρδιζε ίσως μπορούσε να κάνει την υπέρβαση για τον τίτλο.

Μοιάζει, λοιπόν, να φορτώνεται υπερβολική πίεση και άγχος όταν φτάνει στο σημείο να κάνει το βήμα παραπάνω. Μπλοκάρει, χάνει την ευκαιρία, σκορπίζει απογοήτευση και φτου από την αρχή. Προφανώς, η ψυχολογική προσέγγιση θα ήταν διαφορετική αν από το 2012 που ανέλαβε ο Σαββίδης ο ΠΑΟΚ είχε πάρει τουλάχιστον έναν τίτλο, για να πάμε εκεί απ’ όπου αρχίσαμε όλη αυτή την ανάλυση.

Όμως, το να μένουμε υπερβολικά στο ότι δεν τα κατάφερε, οδηγεί μόνο σε ένα πράγμα: Στη δημιουργία ψυχώσεων που δεν αφήνουν τον κόσμο και τους ανθρώπους του συλλόγου να βλέπουν όλη την εξέλιξή του και την πρόοδο που έχει συντελεστεί.

Κάπως έτσι ο ΠΑΟΚ φτάνει να γκρεμίζει και να χτίζει από την αρχή κάθε καλοκαίρι, δίνοντας την αίσθηση ότι βρίσκεται μονίμως σε έναν φαύλο κύκλο.

ΤΟ ΠΟΡΙΣΜΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΒΓΕΙ ΗΔΗ

Φέτος, όμως, δεν έχει κανένα λόγο να συνεχίσει την ίδια τακτική. Το πόρισμα για την ομάδα που χτίζουν από το καλοκαίρι Μίχελ και Ίβιτς είναι θετικό. Έχει ήδη συγκομιδή 10 επιπλέον βαθμών στο πρωτάθλημα σε σχέση με πέρυσι (κι ενώ απομένουν δύο ακόμη αγωνιστικές), η διαφορά από την κορυφή έπαψε να είναι χαοτική (σ’ αυτό συνετέλεσε και η πτώση του Ολυμπιακού μετά το κύμα μαζικών πωλήσεων στα μέσα της σεζόν) και το, κυριότερο, η ομάδα μοιάζει να έχει αποκτήσει κορμό, που χρειάζεται μόνο στοχευμένες προσθήκες με παίκτες-προσωπικότητες.

Με την ίδια λογική, ορθά ο Γιώργος Σαββίδης (σε μία ανάρτηση που θυμίζει την ιδιότητά του ως μέλους της διοίκησης και ως εν δυνάμει προέδρου και όχι αυτή του οπαδού) δήλωσε την στήριξή του στον Βλάνταν Ίβιτς και υποσχέθηκε μακροχρόνια συνεργασία. Τα δείγματα γραφής του Σέρβου τεχνικού είναι αρκετά καλά κι αν υπάρχει κάτι για να του προσάψει κανείς είναι το αναμενόμενο: Απειρία.

Ο Ιβάν Σαββίδης γνώριζε ότι θα την βρει μπροστά του όταν έκανε την επιλογή να εμπιστευτεί νεαρό τεχνικό. Προς τι, λοιπόν, να τη λάβει σοβαρά τώρα που αρχίζει να εξαφανίζεται;

Κοντολογίς, καλώς κινείται όλος ο ΠΑΟΚ γύρω από τη ρεβάνς με τον Παναθηναϊκό, καλώς δίνεται σ’ αυτό το ματς χαρακτήρας τελικού. Ως εκεί, όμως. ΠΑΟΚ με προοπτικές θα υπάρχει και μετά από αυτό το παιχνίδι όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα. Ας μην το ξεχνά κανείς απ’ όσους θα είναι δίπλα στην ομάδα ή στην κερκίδα της Τούμπας το βράδυ της 27ης Απριλίου. Μόνο έτσι και η προετοιμασία που θα γίνει θα πάρει τις διαστάσεις που της αξίζουν και δεν θα οδηγήσει σε υπερβολές και άρα φόρτωμα με επιπλέον άγχος που, προφανώς, θα λυγίσει την ομάδα.

ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΑΠΛΟ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΔΙΑΙΤΗΣΙΑΣ

Και κάτι ακόμη που αφορά στη διαιτησία, γιατί θα το βρούμε μπροστά μας κι άλλες φορές μέχρι το τέλος της περιόδου. Μέχρι τον ημιτελικό της Λεωφόρου, ο ΠΑΟΚ αντιμετώπιζε πολύ… μπλαζέ τους διαιτητές, παρότι υπήρχαν σοβαρές αφορμές για παράπονα (η υπόδειξη του βοηθού Χούσκογλου στο γκολ του Περέιρα που δεν μέτρησε στη Βέροια, η παρουσία του Αρετόπουλου σε Τρίπολη και Καραϊσκάκη κ.α.).

Υπήρχε, μάλιστα, μία τάση που ήθελε να υπογραμμίζει το πόσο πολύ εξυγιάνθηκε ο χώρος μετά τις αλλαγές στην ΚΕΔ. ‘Όλα αυτά σε μία περίοδο που δεν κρίνονταν στόχοι και τα ματς είχαν μικρό ειδικό βάρος. Τώρα που φτάσαμε στην τελική ευθεία, όμως, τα πράγματα έχουν αλλάξει. Και από τον ΠΑΟΚ προκύπτει ανησυχία που εκδηλώθηκε με τα παράπονα για την βαθμολόγηση του Κομίνη από τον παρατηρητή Τεροβίτσα.

Είναι, όμως, το σημείο που και ο ίδιος ο ΠΑΟΚ πρέπει να ξεκαθαρίσει τη σκέψη του. Δεν γίνεται να τα έχει μόνο με τον Κομίνη που δεν είδε το χέρι του Χουλτ στο κοντρόλ του Μάτος και να εξαιρεί από την κριτική τον Σιδηρόπουλο που άλλωστε ήταν εκείνος που πήρε την τελική απόφαση, επειδή ήταν εκείνος που όλοι ήθελαν στην Τούμπα για το ματς της Λεωφόρου.

Έτσι, συνολικά ο οργανισμός που λέγεται ΠΑΟΚ δημιουργεί σύγχυση σχετικά με το τι ακριβώς πιστεύει για τους διαιτητές που σφυρίζουν τα παιχνίδια του. Καλό είναι να υπάρχει μία ξεκάθαρη στάση που θα αρχίζει από την… αποδοχή με επιφυλάξεις κάθε διαιτητή που θα ορίζεται στα παιχνίδια του μέχρι να τελειώσει η σεζόν και όταν αυτή ολοκληρωθεί την κατάθεση του αιτήματος για φρέσκα πρόσωπα προκειμένου να αλλάξει εντελώς η ανθρωπογεωγραφία στην ελληνική διαιτησία.

Άλλωστε, ο ΠΑΟΚ είναι αυτός που δικαιούται, περισσότερο από κάθε άλλο μέλος του Big-4, να ζητά την αλλαγή, αφού δεν μπορεί κανείς να του προσάψει ότι είχε το κουμάντο σε κάποια περίοδο στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο.

Photo Credits: Eurokinissi