Η Σαχάρα, ο παλαίμαχος και ο Πιτ Παπαδάκος
Ο Κώστας Καίσαρης γράφει για το Παναθηναϊκός - Σταντάρ 1-2. Για τον καύσωνα της Λεωφόρου, το ελλιπές ρόστερ του Παναθηναϊκού, για τη δημοσιογραφία της φουστανέλας και τη δήθεν απεργία των δημοσιογράφων.
Ο σχολιαστής και ο βοηθός του, από τον αγωνιστικό χώρο, είχανε φτιάξει ντε και καλά το σενάριο όπου οι ποδοσφαιριστές της Σταντάρ Λιέγης θα λυγίσουν κάτω από το βάρος της αφόρητης ζέστης. Λες και το ματς γινόταν στην έρημο Σαχάρα. Στους 30 βαθμούς Κελσίου, η θερμοκρασία," κάτι που ενδεχομένως θα βοηθήσει τον Παναθηναϊκό" το σχόλιο πριν ακόμα ο διαιτητής σφυρίξει τη σέντρα. Όπως ακριβώς είχαν το ίδιο πλεονέκτημα, σχετικά με τις κλιματολογικές συνθήκες οι Βραζιλιάνοι στον Μουντιάλ, απέναντι στη Γερμανία, όταν το κοντέρ έγραψε επτά.
Παρά τη ζέστη, η Σταντάρ γύρισε το 0-1 σε 2-1, αλλά με την πάροδο του χρόνου, κι όσο ο Παναθηναϊκός πίεζε, ο εκφωνητής επανερχόταν στο αρχικό σενάριο: "Οι ποδοσφαιριστές της Σταντάρ δείχνουν να έχουν επηρεαστεί από τη ζέστη", στο 62 '. Στο 73' ξανά-μανά "τους έχει επηρεάσει η ζέστη".
Στη συνέχεια "χρόνος υπάρχει και κούραση υπάρχει για την Σταντάρ". Τελικά αυτοί που κέρδισαν 2-1 ήταν οι κουρασμένοι κι αυτοί που έχασαν οι ξεκούραστοι. Ο καύσωνας είχε τσακίσει τους ποδοσφαιριστές της βελγικής ομάδας, αλλά τα δοκάρια ήταν που σταμάτησαν τον Παναθηναϊκό. Όπως έχει πει άλλωστε και ο Αίσωπος: "Ποτέ μην αφήσεις την πραγματικότητα να σου χαλάσει το παραμύθι που έχεις φτιάξει".
Δεν ήταν όμως αυτό το μοναδικό σενάριο που διαψεύστηκε. Αμέσως μετά το 0-0 του πρώτου ματς, κοινή ήταν η διαπίστωση της πατριωτικής δημοσιογραφίας: "Δεν γλυτώνει η Σταντάρ στη Λεωφόρο. Αυτά που δεν μπήκανε στο Βέλγιο θα μπούνε το κλουβί". Πρόκειται για δημοσιογραφία της δεκαετίας του '50 που είχαμε γράψει τις προάλλες.
Δημοσιογραφία Πιτ-Παπαδάκου. Προβλέπουμε τα μελλούμενα, και πάντα με αισιοδοξία, για να κολακεύσουμε τον οπαδό-αναγνώστη. Κι αν δεν κάτσει το σενάριο, φταίει η πουτάνα η τύχη και τα δοκάρια που στέρησαν την πρόκριση από τον Παναθηναϊκό.
Το τρίτο σενάριο, ήταν, με δεδομένο ότι στην εξέδρα θα βρισκόταν ο Κλαούντιο Ρανιέρι, πέντε ποδοσφαιριστές του Παναθηναϊκού χτυπάνε την πόρτα της Εθνικής. Τριανταφυλλόπουλος, Κουτρουμπής, Κλωναρίδης, Λαγός, Καρέλης. Και λες και τους ματιάσανε και τους πέντε.
Θέλουμε να ξαναπούμε για ακόμα μία φορά, ότι όποιος βιάζεται στο ποδόσφαιρο, κατά κανόνα, σκοντάφτει. Όποιος ντε και καλά κάνει την επιθυμία του πραγματικότητα, εννέα στις δέκα θα πιαστεί κορόιδο. Ο Γιάννης Αναστασίου, που είχε κρατήσει πράγματι χαμηλά τον πήχη της αισιοδοξίας, μετά το 2-1 της Τρίτης είπε ότι δικαιώθηκε σχετικά με το 0-0 του πρώτου ματς, ότι "πρόκειται για πονηρό σκορ". Δεν είχε απέναντι του όμως ο Παναθηναϊκός το σκορ. Δεν έπαιζε κόντρα στο 0-0. Η Σταντάρ ήταν ο αντίπαλος του και για να περάσει όφειλε να την κερδίσει.
Κι αντί να κερδίσει, έχασε. Είπε ακόμα "δυο φάσεις κάνανε, δυο γκολ βάλανε". Δεν είναι ακριβώς έτσι. Κι άλλες δυο ίδιες σχεδόν φάσεις βγάλανε από αριστερά. Τη μία την έκοψε τελευταία στιγμή ο Σίλντενφελντ και την άλλη ο Νάνο. Συμβαίνει αυτό στο ποδόσφαιρο. Άλλωστε πάντα αυτός που βάζει τα περισσότερα γκολ κερδίζει.
Τα γκολ μετράνε όχι τα δοκάρια, Κι αν το πάμε έτσι, σχετικά με την τύχη και την ατυχία, η Σταντάρ στα δυο ματς έβαλε δυο γκολ και ο Παναθηναϊκός κανένα. Αυτό στη Λεωφόρο που προηγήθηκαν οι πράσινοι ήταν 100% αυτογκόλ.
Να το μαζέψουμε όμως σιγά-σιγά. Σαφώς και δεν τελειώνει η ζωή για τον Παναθηναϊκό μετά απ' αυτό το 1-2 και τον αποκλεισμό από τα πλέι οφ του Τσάμπιονς Λιγκ.
Σαφώς και δεν ήρθε το τέλος του κόσμου. Η σεζόν έχει πολύ δρόμο ακόμα. Χάθηκε ωστόσο μία ευκαιρία. Μία ευκαιρία μετά το 0-0 του πρώτου ματς. Κι όταν, μάλιστα, έχεις απέναντι σου έναν μέτριο, για να μην πούμε κακό, αντίπαλο. Συμβαίνει αυτό όμως στο ποδόσφαιρο. Και συνέβη ειδικά στην περίπτωση του Παναθηναϊκού, επειδή πρόκειται για μία καινούργια ομάδα, με συγκεκριμένες δυνατότητες.
Κακά τα ψέμματα. Δεν είναι ψηλά το ταβάνι αυτής της ομάδας. Μπορεί αυτή η ομάδα να ξεπέρασε τον εαυτό της και τα όρια της τη περυσινή σεζόν, αλλά αυτό δεν είναι δυνατόν να συμβαίνει κάθε φορά. Η ποιότητα των ποδοσφαιριστών του Παναθηναϊκού είναι συγκεκριμένη. Και δεν είναι για πολλά πράγματα. Στην άμυνα εύκολα γίνεται το λάθος. Στα χαφ ο παίκτης που θα κάνει τη διαφορά και το παραπάνω δεν υπάρχει.
Ούτε στην επίθεση, δεύτερος αξιόπιστος κυνηγός μετά τον Μπεργκ. Ο Πέτριτς θυμίζει παλαίμαχο. Στον Παναθηναϊκό με τη δουλειά και την προσπάθεια ξεπέρασαν αδυναμίες, βελτιώθηκαν σε πολλούς τομείς, αλλά ομάδα που έχει το ειδικό βάρος για να σηκώνει το ρόλο του φαβορί, δεν έχει γίνει ακόμα. Και για να μην ξεχνιόμαστε σε σχέση με πέρσι είναι ακόμα στο -2. Έχει χάσει Αμπέντ-Καπίνο, ενώ δεν έχει παίξει κανένας καινούργιος.
Κι ένα τελευταίο. Αυτό το καραγκιοζιλίκι με τις "απεργίες" των δημοσιογράφων δεν έχει τέλος. Τη Τρίτη μετά το ματς στη Λεωφόρο, λόγω απεργίας δεν έγιναν ερωτήσεις από δημοσιογράφους, προς τον Γιάννη Αναστασίου. Μιλάμε για την απόλυτη γελοιότητα. Ο δημοσιογράφος, αν και απεργεί πάει στο γήπεδο, κρατάει σημειώσεις, γράφει για το σάιτ που εργάζεται, γράφει έστω την άλλη μέρα για την εφημερίδα.
Όλα αυτά επιτρέπονται και θα θεωρηθεί απεργοσπάστης αν υποβάλλει ερωτήσεις στους προπονητές. Αυτό δεν είναι συνδικαλισμός. Είναι καραγκιόζ-μπερντέ.
(Τζέρι Λι Λιους-Τσακ Μπέρι και ρολ όβερ Μπετόβεν)
