Ιδού λοιπόν πως επιβεβαιώνεται για μια ακόμα φορά η ρήση του Ακαδημαϊκού και για παρά μια ψήφο Νομπελίστα Πητ Κουτρουμπούση ότι "όσο ζεις και δεν πεθαίνεις, τόσο πιο πολλά μαθαίνεις". Πάνω στο ζάπινγκ λοιπόν την Κυριακή το βράδυ και στο ψάξιμο που θα βρεις τα καλύτερα νούμερα να σχολιάζουν τα εκλογικά αποτελέσματα, κατ' αρχήν πέφτεις διάνα στον Θόδωρο Πάγκαλο.

Στη συνέχεια γίνεται η μεγάλη έκπληξη. Ο Κριστιάν Ρονάλντο και ο Λιονέλ Μέσι της πολιτικής σκέψης στην συσκευασία του ενός. Ή της μιας για να είμαστε συγκεκριμένοι: στην Ανθή Σαλαγγούδη. Ο λόγος της μεστός και περιεκτικός: "σ' ένα θολό τοπίο η αγανάκτηση και ο θυμός συμβαδίζουν με τον φόβο. Είναι επικίνδυνο και θλιβερό να υποστηρίζουν οι νέοι άνθρωποι τη Χρυσή Αυγή".

Συμπέρασμα: αυτοί οι μπαγάσηδες στην τηλεόραση καλοπερνάνε. Μπορεί οι μισθοί να έχουνε πέσει κάπως λόγω της κρίσης, αλλά τίποτα δεν τους λείπει. Συμπέρασμα Νο2: Ποια Εύα Καϊλή και ποια Αλ Σαλέχ; Μία δεν κάνουνε τα κορίτσια του Βενιζέλου μπροστά στην Ανθή. Κι όχι επειδή είναι δύο μέτρα γυναίκα. Μακριά από τον υποφαινόμενο οτιδήποτε το σεξιστικό. Πολιτικά μιλάμε και μόνο. Κρίμα κι άδικο, λοιπόν, να είναι στην απ' έξω μια Σαλαγγούδη και η Νέα Δημοκρατία να στέλνει στην Ευρωβουλή μία Βόζεμπεργκ και μία Σπυράκη. Και μιας και το το έφερε η κουβέντα στις γυναίκες, η Ρένα Δούρου αποδείχτηκε το Νο1 καθορόαιμο άλογο του Σύριζα, ενώ σε καμιά περίπτωση δεν μπορούμε να αγνοήσουμε τη λαϊκή αγωνίστρια που ακούει στο όνομα Ραχήλ Μακρή.

Κάτι όμως που σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να βάλει σε δεύτερη μοίρα τη γυναικεία φύση. Δεν είναι μόνο ωραία και γοητευτική στην ηλικία που βρίσκεται η Ραχήλ. Είναι και κοκέτα. Άλλο σακάκι, άλλο κολιέ, άλλο ρολόι σε κάθε τηλεοπτική εμφάνιση. Σεβόμενη τον εαυτό της, αλλά και τον Έλληνα τηλεθεατή. Στο πρώτο κανάλι που εμφανίστηκε το χρώμα που κυριαρχούσε στο ντύσιμο της, ήταν το κόκκινο. Αλλάζοντας τηλεοπτική στέγη, άλλαξε και εμφάνιση: μπλε ταγιέρ, μπλε ρολόι. Τη γκαρνταρόμπα και το νεσέρ με τα καλλυντικά τα είχε στο αυτοκίνητο.

Κι επειδή αρκετά ασχοληθήκαμε με τις σαχλαμάρες, πάμε τώρα να το σοβαρέψουμε: η παρακολούθηση των εκλογικών αποτελεσμάτων είναι σαν τον τελικό του Μουντιάλ: κάθε τέσσερα χρόνια. Παρέα απέναντι στην τηλεόραση πίτσες και μπύρες. Εκτός αν είσαι τυχερός όπως στη δικιά μου περίπτωση και πέσεις σε καλή μαγείρισσα, που έχει φτιάξει ένα κατσικάκι να γλύφεις τα δάχτυλα σου. Οπότε όταν κάποια στιγμή ρίχνεις ένα βλέφαρο στο ρολόι διαπιστώνεις ότι η ώρα κοντεύει δύο τα μεσάνυχτα. Όταν έβγαλε δηλαδή το λόγο στο Ζάππειο ο Τσίπρας με κάποιον κακεντρεχή από την παρέα να σχολιάζει: "Πράγματι. Έχει το χάρισμα του ψεύτη. Σαν να βλέπεις να σου μιλάει ο Ανδρέας Παπανδρέου. Ή ο Πέτρος Κωστόπουλος".

Κι επειδή η μια κουβέντα φέρνει την άλλη, τέθηκε από την ταπεινότητα μου το κλασσικό σ' αυτές τις περιπτώσεις ερώτημα: έξι κανάλια πανελλαδικής εμβέλειας (Νερίτ, Μέγκα, Αντένα, Άλφα, Σταρ, Σκάι) συμπλήρωσαν εφτά ώρες ζωντανής εκπομπής. Έκαστον. Που αλλού στην Ευρώπη μπορεί να έχει συμβεί αυτό. Υπάρχει, δηλαδή, σε άλλη Ευρωπαϊκή χώρα, Άδωνις Γεωργιάδης; Υπάρχει Λιάνα Κανέλλη του εκεί Κομμουνιστικού Κόμματος, να τσακώνεται με τους δήθεν αριστερούς του οικείου Σύριζα;

Και δεν λέμε για σοβαρές χώρες σαν την Ελβετία ή την Αυστρία που ο κόσμος είχε πάει νωρίς νωρίς για ύπνο. Ακόμα και στη Μεσόγειο. Στην Ιταλία, στην Ισπανία; Λέγανε μαλακίες μέχρι τις δύο μετά τα μεσάνυχτα στα έξι (τουλάχιστον) κανάλια; Ότι η Νέα Δημοκρατία που βγήκε δεύτερη κέρδισε; Ότι το ΠΑΣΟΚ που κρύφτηκε κάτω από τον φερετζέ της Ελιάς και βγήκε τέταρτο κόμμα "είναι εδώ ενωμένο δυνατό";

Εδώ να υπενθυμίσουμε μια παροιμία που είναι ευρέως διαδεδομένη στην Κεϋλάνη κι έχει ως εξής: "αν δεν βρέξεις κώλο, ψάρι δεν τρως". Στον Πειραιά ο Μαρινάκης ένα μήνα που κράτησε η προεκλογική περίοδος ήταν συνέχεια μέσα στη θάλασσα. Από το πρωί μέχρι το βράδυ. Δεν θέλω να ακούω βλακείες ότι στις εκλογές του Πειραιά κέρδισε ο Ολυμπιακός. Δηλαδή ο Ολυμπιακός στον Πειραιά έχει 55%, όσο πήρε ο Μώραλης; Ο Μαρινάκης κέρδισε τις εκλογές. Ο Μαρινάκης χάλασε ένα τσουβάλι λεφτά.

Αντίθετα ο μεγάλος ηττημένος των εκλογών ήταν ο Μελισσανίδης. Και στον Πειραιά και στην περιφέρεια και στη Νέα Φιλαδέλφεια. Στον Πειραιά και στην περιφέρεια ειδικότερα, δεν μπορούσε να κάνει τίποτα. Έτσι μαζί με την ήττα του Σγουρού, χάνεται και το εικοσάρικο εκατομμύρια για το γήπεδο. Αν υποθέσουμε όμως ότι ο Δήμος Νέας Φιλαδέλφειας παίζει σημαντικό ρόλο για την ανέγερση της Αγίας Σοφιάς, πως πήγε να τον πάρει ο Μελισσανίδης; Με τον Λύσανδρο Γεωργαμλή και την "ώρα για σπορ"; Μια μπουκιά τον έκανε ο Βσιλόπουλος του Σύριζα. Ο μοναδικός υποψήφιος που είχε βγει ανοιχτά κατά του γηπέδου, βγήκε Δήμαρχος.

Κλείνοντας να θυμηθούμε το κείμενο που είχαμε γράψει παραμονές των εκλογών. Και να πούμε ότι ο Θεός έβαλε το χέρι του. Στη συνέχεια να δώσουμε συγχαρητήρια στον ελληνικό λαό για τη σοφία που έδειξε. Ψηφίζοντας στις ευρωεκλογές με αίσθηση ευθύνης. Δίνοντας ποσοστό νίκης στην Ελιά και στον Ευάγγελο Βενιζέλο την εντολή να συνεχίζει να στηρίζει την Κυβέρνηση. Ο ελληνικός λαός αποφάσισε να επιλέξει την σταθερότητα. Ο Παναγιώτης Φασούλας μπορεί να είναι ήσυχος. Η Κυβέρνηση δεν πέφτει με τίποτα. Τον μισθό των 2.500 ευρώ του συντονιστή διευθυντή του ΣΕΦ μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει δεν μπορεί να του τον πάρει κανείς. Οι χιλιάδες Φασούλες του κρατικού μηχανισμού είναι ανίκητοι.

(Τον Νοέμβριο του 1981 οι Ρόλινγκ Στόουνς βρίσκονται σε περιοδεία στο Σικάγο. Αποδίδουν φόρο τιμής στον Μάντι Ουότερς επισκέπτοντας το κλαμπ που εμφανίζεται κι ιδού το αποτέλεσμα)