Το μόνο σίγουρο είναι πως στην Ελλάδα μπορούμε να είμαστε περήφανοι για το μπάσκετ μας, κάτι που δεν είναι συμπέρασμα το οποίο βγήκε τώρα. Απλά επιβεβαιώθηκε μετά από τους τελικούς που είδαμε, μιλώντας για το αγωνιστικό πρόσωπο που έδειξαν οι δύο ομάδες.

Πέρα όμως, από τις αμφίρροπες αναμετρήσεις, είδαμε και εξαιρετική ατμόσφαιρα στις περισσότερες των περιπτώσεων. Και φυσικά, δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε στην κίνηση του Δημήτρη Γιαννακόπουλου μετά το τέλος του τέταρτου τελικού και σε μία πολύ δύσκολη βραδιά για τον Παναθηναϊκό. Ο ισχυρός άνδρας του "τριφυλλιού" επισκέφτηκε τ' αποδυτήρια των "ερυθρόλευκων" για να δώσει συγχαρητήρια στους πρωταθλητές κι έχει μεγάλη σημασία μετά απ’ ότι έχει συμβεί τα προηγούμενα χρόνια.

Μπορεί αυτό να μοιάζει αυτονόητο αλλά έχουμε να δούμε πολλά χρόνια κάτι ανάλογο από ιδιοκτήτες ομάδων, έπειτα από έναν χαμένο τίτλο και μέσα σε ένα κλίμα ιδιαίτερα φορτισμένο! Τουλάχιστον έχει ανοίξει ο δρόμος για το μέλλον, ώστε να κινηθούμε σε άλλα επίπεδα…

Από κει και πέρα, ακούγοντας προσεκτικά, τις δηλώσεις του Δημήτρη Διαμαντίδη και το παρατεταμένο χειροκρότημα μέσα στην αίθουσα Τύπου, η αλήθεια είναι πως χάνεις τα λόγια σου καθώς παρέμεινε ταπεινός μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο ως εν ενεργεία αθλητής, παρά το γεγονός πως έχει ζήσει αμέτρητες χαρές κι επιτυχίες. Όπως μας συνήθισε όλα αυτά τα χρόνια, δίνοντας πάντα τις ασίστ στους υπόλοιπους. Σεμνός και αλτρουιστής…

Στη διάρκεια των δηλώσεων του Διαμαντίδη, περνούσαν σαν ταινία από το μυαλό όλες οι στιγμές που έβαλε με τον καλύτερο τρόπο τη δική του υπογραφή. Και φυσικά όχι μόνο με την φανέλα του Παναθηναϊκού αλλά κι εκείνη της Εθνικής μας ομάδας, άλλωστε εκείνος χαρακτήρισε ύψιστη τιμή τη συμμετοχή του στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα και το μόνο παιχνίδι που θα έπαιζε ξανά ήταν ο τελικός με την Ισπανία στο Παγκόσμιο της Ιαπωνίας.

Είναι αλήθεια πως μπορείς να γράφεις ατελείωτα πράγματα για τον αρχηγό του "τριφυλλιού", είτε τον γνωρίζεις, είτε όχι. Ακόμα και αν τον έχεις παρακολουθήσει μόνο από την τηλεόραση. Το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι: Μήτσο, σ' ευχαριστούμε για όλα!

ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΝΑ ΣΩΣΕΙ ΤΗ ΧΡΟΝΙΑ

Με τη λήξη του τέταρτου τελικού, ο Παναθηναϊκός ολοκλήρωσε μία κακή χρονιά που μπαίνει αρνητικό πρόσημο και εκεί θα μπούμε σε μία σύγκριση. Πέρσι ο Παναθηναϊκός με πολύ μικρότερο μπάτζετ, χειρότερο υλικό, πήρε το Κύπελλο νικώντας με τα πιτσιρίκια τον Ολυμπιακό και προσπάθησε να παλέψει απέναντι στην πανίσχυρη ΤΣΣΚΑ στα πλέι οφ της Euroleague, παίρνοντας έστω μια νίκη. Φέτος τελείωσε μόνο με το Κύπελλο ενώ στην Ευρωλίγκα αποκλείστηκε σχετικά εύκολα με 3-0 από την Λαμποράλ, χωρίς να έχει παίξει έναν μήνα καλό μπάσκετ. Η διαφορά είναι ότι φέτος, το μπάτζετ ήταν πολύ μεγαλύτερο ενώ η διοίκηση το ανέβασε ακόμα περισσότερο με τρεις προσθήκες που έκανε στη μέση της σεζόν. Το χειρότερο δε, είναι πως λίγο ακόμα θα έμμενε… καμένη γη για την επόμενη μέρα του «τριφυλλιού». Αυτή η εισαγωγή θα μας βοηθήσει να βγάλουμε ένα συμπέρασμα παρακάτω...

Αρχικά όμως, θα πούμε για τον Αργύρη Πεδουλάκη που όπως είπε και ο ίδιος επιστρατεύτηκε για να ολοκληρωθεί η σεζόν. Κατά γενική ομολογία, με την παρουσία του ο Παναθηναϊκός προσπάθησε να παίξει μπάσκετ, έστω και στο τελευταίο κομμάτι της χρονιάς, κόντρα σε όλες τις δυσκολίες, με ένα ρόστερ μακριά από τη δική του φιλοσοφία. Αυτή η προσπάθεια είχε αποτέλεσμα σε σύντομο χρονικό διάστημα, αν και πάντα ο στόχος είναι ο τίτλος. Σίγουρα μπορούμε να βρούμε λάθη, ειδικά στον τελευταίο τελικό αλλά οι αποφάσεις που παίρνουν οι προπονητές κρίνονται από την κατάληξη που θα έχουν. Επέλεξε να πάει με συγκεκριμένους παίκτες στη μάχη και στο κρίσιμο σημείο ο Παναθηναϊκός δεν άντεξε αλλά όπως κύλησε η σεζόν έχει το μικρότερο μερίδιο ευθύνης.

Άλλωστε, ο Πεδουλάκης την εμπιστοσύνη την έχει κερδίσει με το… σπαθί του, άσχετα αν υπάρχουν κομμάτια που μπορεί να διαφωνήσει κανείς μαζί του και γι’ αυτό έχει πιθανότητες να παραμείνει στον πάγκο της ομάδας για την οδηγήσει στην επόμενη μέρα και την μετά-Διαμαντίδη εποχή. Πλέον, ο Παναθηναϊκός πρέπει να κοιτάξει μπροστά και να παρθούν αποφάσεις για το πλάνο που θ’ ακολουθήσουν οι "πράσινοι".

Είναι σημαντικό αυτό το σταυροδρόμι καθώς η ομάδα του "τριφυλλιού" έχει να χάσει δύο συνεχόμενα Πρωταθλήματα από τη δεκαετία του '90 και σε συνδυασμό με την απόσυρση από τη δράση του Διαμαντίδη. Είναι πιο δύσκολη αυτή η μετάβαση, ακόμα και από το καλοκαίρι του 2012 που ολοκληρώθηκε η συνεργασία με τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς.

Το φιάσκο μετά την περσινή επιλογή, πρέπει ν’ αποτελέσει το καλύτερο παράδειγμα για τους "πράσινους" για τον τρόπο που θα κινηθούν στο θέμα του προπονητή. Όπως και να έχει, αν ο Παναθηναϊκός δεν θέλει να πάει σε μεγάλα μεγέθη (αναλόγως και με το μπάτζετ που θα κινηθεί), δεν χρειάζεται να πάει μακριά, εκτός Ελλάδας, ώστε να βρει τη λύση που θα τον οδηγήσει στη συνέχεια. Ο κορμός υπάρχει στην ομάδα και ο ηγέτης που θα πάρει τη σκυτάλη για τα επόμενα χρόνια, από τη στιγμή που οι "πράσινοι" γυρίζουν σελίδα…

Όσο για εκείνους που θα φύγουν κι όσους θα έρθουν θα τ’ αναλύσουμε τις επόμενες ημέρες αφού αυτό το οποίο προέχει τώρα, είναι το θέμα του προπονητή για να πιάσει αμέσως δουλειά και να "χτίσει" το σύνολο που θα επιστρέψει στην κορυφή.

Photo Credits: Action Images

Διαβάστε ακόμη

Η αποθέωση στον Δημήτρη Διαμαντίδη

Διαμαντίδης: "Είμαι ευλογημένος με όσα έζησα"

Συγκλονιστικές στιγμές με Διαμαντίδη έξω από τα αποδυτήρια

Οι παίκτες του Ολυμπιακού χαιρέτησαν Διαμαντίδη

Συγχαρητήρια Γιαννακόπουλου και Αγγελόπουλου