"Έμαθα να επιβιώνω στις μεγαλουπόλεις όπου οι άνθρωποι άλλα σκέφτονται, άλλα σου λένε και άλλα πράττουν, γιατί από νωρίς κατάλαβα ότι η μπάλα σχεδόν ποτέ δεν πάει εκεί που την περιμένεις".

Αλμπέρ Καμί, Γάλλος διανοούμενος και τερματοφύλακας της Εθνικής Αλγερίας

"Αιώνιο" ντέρμπι στον Stoiximan.gr με 0% Γκανιότα & 140 + ειδικά στοιχήματα!

Αντί προοιμίου

Καταρχάς να ξεκαθαρίσουμε ότι μιλώντας για ένα "παιχνίδι" Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός ή Παναθηναϊκός - Ολυμπιακός δεν μιλάμε για ντέρμπι. Ντέρμπι είναι οι αγώνες από ομάδες προερχόμενες από την ίδια πόλη. Άρα ντέρμπι είναι τα Ίντερ - Μίλαν, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ - Μάντσεστερ Σίτι, ΠΑΟΚ - Άρης κλπ. Αντιθέτως κλασσικά παιχνίδια (με την έννοια του διαχρονικού και του σημαντικού) είναι τα Ρεάλ - Μπαρτσελόνα, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ - Λίβερπουλ και φυσικά το Ολυμπιακός -Παναθηναϊκός ή Παναθηναϊκός - Ολυμπιακός.

Ένα δεύτερο άξιο μνείας σημείο είναι ότι όταν μιλάμε για ένα ποδοσφαιρικό "παιχνίδι" μιλάμε για το ίδιο το παιχνίδι της ζωής ουσιαστικά. Μιλάμε για τη μοίρα (το δοκάρι), μιλάμε για τον έρωτα (το πάθος για τη φανέλα και την ομάδα), μιλάμε για τη μοναξιά (του τερματοφύλακα στο πέναλτι), μιλάμε για τη σχετικότητα του χρόνου (αχ!! αυτό το γκολ στο 90'), μιλάμε για το απρόοπτο (το τραγικό λάθος, το αυτογκόλ) και ακόμα μιλάμε για την προδοσία (τα "πουλημένα" παιχνίδια, την αλλαγή φανέλας με αυτή του μισητού αντιπάλου ή και το όχι τόσο "αθώο" σφύριγμα).

Και τέλος για να τοποθετήσουμε το πλαίσιο για "ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ" μιλάμε για ποδόσφαιρο. Μιλάμε για ένα κοινωνικό φαινόμενο με τους μύθους, τις αλήθειες και τις χιλιάδες ιστορίες. Ιστορίες βγαλμένες μέσα από τις σελίδες του τύπου (ποτέ δεν κατάλαβα γιατί ενοχλούν οι οπαδικές εφημερίδες και όχι οι κομματικές) αλλά και βιβλίων, όπως "Ποδόσφαιρο, μια θρησκεία σε χέρια πολυεθνικών" του Μανουέλ Βάσκεθ Μονταλμπάν άρρωστου οπαδού της Μπάρτσα ή ο "Πυρετός της μπάλας" του Νίκ Χόρμπι που περιγράφει την ιστορία ενός άνδρα εγκλωβισμένου στο πάθος του για την Άρσεναλ.

Το ματς και η ιστορία

Τι είναι αυτό που ένα απλό ποδοσφαιρικό "παιχνίδι" μεταξύ αυτών των δύο ομάδων το κάνει τόσο σημαντικό κάθε φορά σε σχέση με όλα τα άλλα παιχνίδια και ανεξάρτητα του διακυβεύματος (πιθανόν αδιάφορο βαθμολογικά, όχι οι καλύτερες ομάδες εκείνη τη στιγμή, κακό θέαμα αρκετές φορές, δεν υπάρχει τρόπαιο για τον νικητή κλπ.)

Θα μπορούσε να είναι το γόητρο, η ελάχιστη αποκατάσταση στα μάτια των οπαδών (για μένα αυτές οι ομάδες έχουν οπαδούς και όχι φιλάθλους) για μια πιθανά χαμένη χρονιά ή ακόμα η προσπάθεια για εξιλέωση συνειδητή ή ασυνείδητη των παικτών απέναντι σε διοίκηση και το "λαό" τους. Αρκεί αυτό;

Αν πάμε λίγο πίσω ιστορικά θα δούμε ότι η ίδρυση του Ολυμπιακού του Πειραιά ήτανε η απάντηση των προσφύγων και μεροκαματιάρηδων, που δυναμικά αρχίζανε να διεκδικούν τη θέση τους, στους μεσοαστούς της πρωτεύουσας. Ήτανε η αντίθεση του κόσμου των ρεμπέτικων και των καταγωγίων στους φρεσκοξυρισμένους θαμώνες των "καφέ - σαντάν" της εποχής του 1920. Βέβαια από τότε πολύ νερό κύλισε στο αυλάκι, ο Χιώτης έβαλε το μπουζούκι στα σαλόνια και οι ομάδες μπήκανε κάτω από τη σκεπή μεγάλων και αντικρουόμενων πολλές φορές οικονομικών συμφερόντων (για να είμαστε ειλικρινείς αυτό είναι και παγκόσμιο φαινόμενο… να και η παγκοσμιοποίηση στη μπάλα).

Με άλλα λόγια δεν πρόκειται για ένα μόνο "παιχνίδι" αλλά για δύο κόσμους όπου οι ομάδες για τους οπαδούς τους δεν είναι απλά η φανέλα, όσο ένα concept (μια αντίληψη), ένα trend (μια τάση) ή µια ιδέα. Είναι κάτι σαν ένας όρος-οµπρέλα (Ολυμπιακός ή Παναθηναϊκός, Παναθηναϊκός ή Ολυμπιακός) που περιγράφει περισσότερο ένα τρόπο ζωής. Άλλωστε τα πάντα στη ζωή μας μπορούμε να τα αλλάξουμε.. ομάδα μάλλον ποτέ.

Αντί επιλόγου

Οι παραπάνω σκέψεις θα μπορούσαν να αναφέρονται και σε άλλες ομάδες - φάρους της παγκόσμιας και ελληνικής ποδοσφαιρικής κοινότητας με τις ιδιαιτερότητες της κάθε μιας αλλά οι ημέρες ενέπνευσαν το παραπάνω κείμενο.

Δημήτρης - Διονύσης Κουτσούρης

Καθηγητής ΕΜΠ, Διευθυντής Εργαστηρίου Βιοϊατρικής Τεχνολογίας

Αριθμός Μητρώου Μέλους του Ολυμπιακού 11917