Το πρόβλημα ήταν ο Πογέτ
Ο Βαγγέλης Αρναούτογλου θυμάται τα λόγια του Γκουστάβο Πογέτ, την αυθόρμητη ατάκα του Μίτσελ όταν η ΑΕΚ τον πλησίασε και εξηγεί γιατί οι προπονητές από τα αζήτητα δίνουν αυτά που παίρνουν: Λίγα!
Ήταν εκείνες οι ημέρες που το στοχευμένο ανάθεμα μερίδας του Τύπου κατά του Πογέτ είχε τερματίσει τα όρια της λογικής, ταξιδεύοντας πλέον στις πύλες του ανεξήγητου. Το πώς ο προπονητής που πήρε τα ντέρμπι, αυτός που έμαθε την ΑΕΚ να νικά, εκείνος που αξιοποιούσε το περιορισμένο ρόστερ στο έπακρον, έγινε σε ένα βράδυ το μαύρο πρόβατο, ο αγνώμονας, ο αλαζόνας, ο υπερφίαλος, μπορεί εύκολα να απαντηθεί σήμερα.
Θα θυμάστε ότι τότε είχα συνταχθεί με τη δική του λογική, παρόλο που ήταν ομολογουμένως ένα αυτογκόλ η γραπτή δήλωσή του στον Τύπο. Διότι επί της ουσίας έκανε το χατίρι στη διοίκηση ώστε να τον απομακρύνει, κερδίζοντας εκείνη τις εντυπώσεις. Προφανέστατα και ήταν ένα ηθελημένο αυτογκόλ, επειδή και ο ίδιος είχε πλέον αποφασίσει να αποχωρήσει. Έχοντας όμως διαπιστώσει ότι δεν θα συμβούν ποτέ αυτά που είχε στο μυαλό του.
Ζητούσε μπάτζετ ο Πογέτ. Πολύ υψηλότερο από αυτό που η διοίκηση σκόπευε να κάνει διαθέσιμο για την ομάδα. Ουδέποτε επίσης είχε συμφωνήσει ότι θα κριθεί στο τέλος της σεζόν, σύμφωνα με συγκεκριμένα δημοσιεύματα εκείνης της περιόδου, τα οποία παραμύθιαζαν τον κόσμο της ΑΕΚ. Σήμερα, όλα είναι τόσο καθαρά.
Η ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΠΟΓΕΤ ΕΠΟΧΗ...
...έφερε τον Τιμούρ Κετσπάγια, ο οποίος με ένα τηλεφώνημα και χωρίς καν να ρωτήσει τι περιμένουν από εκείνον, αφίχθη το ίδιο απόγευμα στην Αθήνα προκειμένου να οδηγήσει την Ένωση στην κορυφή (λέμε τώρα). Σαφώς θα έχετε όλοι αντιληφθεί πλέον, ότι η επιλογή του Γεωργιανού έγινε με κριτήρια μπακαλίστικης λογικής.
Αφού η ΑΕΚ απέτυχε να πείσει έστω έναν από τους ξένους προπονητές με τους οποίους εισήλθε σε συζητήσεις, ότι είχε ένα ξεκάθαρο και σοβαρό πλάνο, ανέβασε στο άσπρο άλογο "το δικό μας παιδί, αυτόν που ξέρει τι σημαίνει ο Δικέφαλος". Λογική '90ς σε ποδόσφαιρο 26 χρόνια μετά.
Στο μεσοδιάστημα, όπως είχατε διαβάσει και σε προηγούμενο άρθρο μου, μεσάζοντας ο οποίος δρούσε για λογαριασμό της ΑΕΚ, έκανε μια ερώτηση στον Μίτσελ. Θυμίζω την απάντηση: "Εγώ δεν θέλω πολλά για μένα, θέλω όμως να πάρω το πρωτάθλημα από τον Ολυμπιακό. Για να συμβεί αυτό θα χρειαστούν 20 εκατ. ευρώ". Τουτ τουτ, τουτ τουτ…
ΑΦΟΥ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΑΠΟΔΕΙΧΘΗΚΕ...
...ότι ο Τιμούρ δεν είναι ο τεχνικός που θα εξυπηρετούσε το πλάνο μιας ωραίας και ελκυστικής ΑΕΚ, αφού ο Δημήτρης Μελισσανίδης παραδέχθηκε ότι "είναι μάγκας αλλά δεν μου κάνει, θέλω μια ομάδα που να παίζει επιθετικό ποδόσφαιρο", έπεσε η επόμενη ζαριά. Αφίχθη ο Ζοζέ Μοράις, ένας πρώην βοηθός, ο οποίος αποφάσισε να ξαναγίνει πρώτος προπονητής. Κουβαλώντας μαζί του την αύρα του Μουρίνιο, προσέφερε τροφή για πρόωρους πανηγυρισμούς.
Η αλήθεια είναι ότι μεταμορφώθηκε το κλίμα στα αποδυτήρια. Έγινε γρήγορα συμπαθής στους παίκτες, άρχισε να δουλεύει σε τομείς που είχαν εντελώς παρατηθεί από τον προκάτοχό του (ειδικά η τακτική), άλλαξε τον τρόπο της προπόνησης προκειμένου να τους είναι πιο ευχάριστη. Ένα πράγμα δεν μπόρεσε να κάνει ο Μοράις: Να γίνει Μουρίνιο! Δες κάτι περίεργα πράγματα ε; Να φέρνεις στην Ελλάδα τον επί επταετίας βοηθό του Special One και να τα πηγαίνει τόσο άσχημα στο κοουτσάρισμα...
Ουδείς έφτιαξε αληθινή καριέρα στην πλάτη ενός άλλου. Και ασφαλώς ο ιδιαίτερα εργατικός και γνώστης του ποδοσφαίρου Μοράις δεν ευθύνεται επειδή αδυνατεί να διαχειριστεί ένα τόσο μεγάλο καράβι για εκείνον. Το μεγαλύτερο, κατά ομολογία του, που έχει κυβερνήσει ως πρώτος προπονητής.
Την ημέρα που η ΑΕΚ χώρισε τους δρόμους της με τον Πογέτ, θα έπρεπε, βάσει της ποδοσφαιρικής λογικής ή έστω και από πείσμα επειδή τότε ο Ουρουγουανός δήλωσε με σιγουριά ότι "ο πρόεδρος δεν θα φέρει παίκτες για πρωταθλητισμό", να ψαχτεί για τεχνικό με πιο δυνατό προφίλ και βιογραφικό. Αντιθέτως, έριξε τον πήχη όσο πιο χαμηλά γινόταν. Τα λάθη είναι για να διορθώνονται κι ας είναι επαναλαμβανόμενα. Αρκεί να υπάρχει βούληση και αληθινή διάθεση για επένδυση. Υπάρχει; Θα φανεί από τον επόμενο...
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ:
