Ήταν μία δύσκολη εβδομάδα για τον Τραϊανό Δέλλα. Τα όσα ειπώθηκαν και γράφτηκαν, ψιθυρίστηκαν ή συνοδεύτηκαν από ανούσιες κραυγές αγωνίας μετά τη γκέλα (0-0, φανταστείτε δηλαδή να είχε χάσει κιόλας η ΑΕΚ) απέναντι στον Α.Ο. Περιστερίου, όπως και να το κάνουμε δημιούργησαν ένα εις βάρος του κλίμα.

Αποδείχθηκε ότι η υπομονή και η στήριξη δεν περισσεύουν καθώς το πράγμα ξέφυγε γρήγορα... Σχόλια για το αν έχει προπονητική επάρκεια, γκρίνια για το σύστημα που επιλέγει ως και γραφικότητες του στυλ « ζήτα συγγνώμη» επειδή η ΑΕΚ απώλεσε 7-8 κλασικές ευκαιρίες και ο Ντακόλ δεν μπόρεσε να σκοράρει δύο φορές από το μισό μέτρο σε εκείνο το ματς.

Η ακατάσχετη κινδυνολογία συνεχίστηκε σε όλη τη διάρκεια της εβδομάδας που προηγήθηκε του αγώνα με τον Ηλυσιακό. Δοκιμές στην προπόνηση έκανε και κάποιοι κλαψούριζαν για το επερχόμενο τέλος του κιτρινόμαυρου σύμπαντος επειδή σκεφτόταν να αφήσει εκτός 11αδας τον Κορδέρο! Υπάρχουν στιγμές που νιώθω ότι ο κόσμος της ΑΕΚ κατακλύζεται από τα ψυχαναγκαστικά σύνδρομα του καθενός που νομίζοντας ότι επισημαίνει κάτι έξυπνο και ψάχνοντας να βρει κάτι που δεν έχουν σκεφτεί οι άλλοι (το αν ευσταθεί ή όχι δεν έχει και τόση σημασία...) όχι μόνο αποπροσανατολίζει αλλά καρφώνει ενέσεις αποσταθεροποίησης και αμφισβήτησης.

Αυτή η ψυχαναγκαστική μπούρδα ότι «η ΑΕΚ πρέπει να κάνει το 28 στα 28», κάτι που (επί παραδείγματι) δεν κατάφεραν στην επανεκκίνησή τους από μικρότερες κατηγορίες η Γιουβέντους, η Ρίβερ Πλέιτ, οι Ρέιντζερς (και κάμποσες ακόμα μεγάλες ομάδες) , καρφώθηκε δυστυχώς σε αρκετούς εγκεφάλους και συνέβαλε ώστε να χαθεί γρήγορα η ουσία. Η άνοδος μας ενδιαφέρει, όχι το απόλυτο. Ποιος θα θυμάται τα αποτελέσματα και τα σερί όταν την επόμενη σεζόν η ομάδα θα αγωνίζεται στη Β'; Αντιθέτως όλοι θα θέλουμε να ξεχάσουμε ότι το ζήσαμε διανύοντας την τελευταία σεζόν της περιπέτειας.

Τώρα εξελίσσεται ο Δέλλας

Είναι ανόητο και άδικο να κρίνεται ένας (ο οποιοσδήποτε) προπονητής μέσα από τρία επίσημα ματς. Πως θα φανεί η δουλειά του και ποιο συμπέρασμα θα εξαχθεί με βεβαιότητα; Το ίδιο θα έγραφα ακόμα και αν το 3-0 επί του Ηλυσιακού ήταν το δεύτερο συνεχόμενο 0-0. Ο Δέλλας δεν ήταν προπονητής, τώρα εξελίσσεται σε τέτοιον. Αυτό το γνώριζαν στην ΑΕΚ όταν αποφάσιζαν να συνεχίσουν μαζί του. Είναι από μόνος του ένα project που πρέπει να στηριχθεί για να αποδώσει. Και όχι να βάλλεται με τέτοια ευκολία και δίχως κανέναν ενδοιασμό.

Άλλα πράγματα θέλω να να δω από τον Δέλλα πέραν της ανόδου και σίγουρα όχι το απόλυτο νικών ή το να μην υποστεί η ομάδα την παραμικρή ήττα γιατί τούτος (στα φτωχά μυαλά ορισμένων) είναι λόγος απόλυσης. Περιμένω να δω νεαρούς παίκτες να ξεπετάγονται, να βελτιώνονται και να κερδίζουν θέσεις στην ΑΕΚ του μέλλοντος. Το ότι (οι μέχρι το περασμένο καλοκαίρι παντελώς άγνωστοι στο κιτρινόμαυρο κοινό) Αργυρίου και ο Πεταυράκης παρουσιάζονται ανώτεροι των Τσουμάγκα και Τσουκαλά που έχουν ήδη εμπειρία Σούπερ Λίγκας, αποδεικνύει ότι ο προπονητής και μάτι έχει και να εξελίξει παίκτες θα καταφέρει.

Όχι, δεν πηγαίνω στο άλλο άκρο, όχι δεν ενίσταμαι για να υποστηρίξω ότι ο Κολοσσός έγινε σε ένα βράδυ ο καλύτερος προπονητής του κόσμου. Ούτε στο ίδιο διάστημα ωστόσο μπορεί να κριθεί ως μη ικανός ή ανεπαρκής. Θα κριθεί σε βάθος χρόνου και βάσει των έργων του. Ως τότε καλό θα είναι όσοι δεν έχουν υπομονή και με την πρώτη ευκαιρία περιμένουν με το πιστόλι στον κρόταφο, να ανοίξουν ένα λεξικό και να αναζητήσουν τη λέξη «λογική». Θα μάθουν πολλά μέσα από την ερμηνεία της...