Μετά από 16 χρόνια καριέρας, ο Κώστας Τσαρτσαρής επέλεξε να πει αντίο στην ενεργό δράση, έχοντας κατακτήσει ένα ακόμα νταμπλ με τον Παναθηναϊκό.

Μία απόφαση που όπως αποκάλυψε στο Sport24.gr σκεφτόταν σχεδόν έναν ολόκληρο χρόνο και δεν ήταν καθόλου εύκολο να πάρει. Επέλεξε όμως να τελειώσει μία επιτυχημένη καριέρα με αξιοπρέπεια όπως μας είπε.

Και κλείνοντας είχε έναν καλό λόγο για όλους... Για τον Ομπράντοβιτς που του "χάρισε" 19 τίτλους τον Διαμαντίδη που είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος ηγέτης του Παναθηναϊκού και φυσικά τον Πεδουλάκη που θεωρεί δεύτερο πατέρα του και φυσικά τους φίλους του Σπανούλη και Μπατίστ.

Ο Κώστας Τσαρτσαρής παραδέχτηκε πως το νέκταρ των επιτυχιών δεν το χορταίνεις ποτέ, αναφέρθηκε στην εποχή που έπαιζε στο Περιστέρι, λέγοντας πως ήταν για μπάτσες και σχολίασε ότι αν άκουγε το Διαμαντίδη που προσπάθησε να τον μεταπείσει, θα έπρεπε να παίζει μέχρι τα 50!

Έξυπνες ατάκες, αρκετή δόση αυτοκριτικής και ευγνωμοσύνη για όσους τον βοήθησαν από τον Κώστα Τσαρτσαρή που ξεκαθάρισε ότι με το μπάσκετ θα ασχοληθεί και στο μέλλον, αφού πρώτα πάρει τις απαιτούμενες ανάσες και καθαρίσει το μυαλό του. Απολαύστε τον...

Κώστα, νταμπλ για τον Παναθηναϊκό μετά από μία πολύ δύσκολη και μεταβατική σεζόν. Αλήθεια το περίμενες εσύ και ο Διαμαντίδης που είχατε μείνει στην ομάδα από πέρσι;

"Ξέραμε ότι το καλοκαίρι ξεκινούσε μία καινούρια χρονιά, μια καινούρια αρχή για την ομάδα. Δύο μόνο μείναμε από την παλιά ομάδα, από το αγωνιστικό τμήμα. Γνωρίζαμε ότι ήταν πολύ δύσκολο το εγχείρημα και πάρα πολύ δύσκολη η αποστολή του κ. Πεδουλάκη: να παντρέψει 15 καινούριους παίκτες υπό νέα διοίκηση, με τον κόσμο να είναι πολύ σκεπτικός αλλά και απαιτητικός. Παρ' όλα αυτά είχαμε εμπιστοσύνη στις επιλογές του κόουτς, της διοίκησης, ξέραμε ότι ήθελε χρόνο αυτή η προσπάθεια γι' αυτό και ήμασταν υπομονετικοί και περιμέναμε όσο περνούσε η χρονιά να βελτιωνόμαστε και να δούμε που μπορούμε να φτάσουμε".

Από πόσα στάδια πέρασε ο φετινός Παναθηναϊκός για να γίνει ομάδα;

"Είχαμε πολλά σκαμπανεβάσματα, είχαμε και δύσκολες στιγμές μέσα κι έξω από το παρκέ, αλλά αυτές οι δυσκολίες είναι που σφυρηλατούν τις μεγάλες ομάδες. Από τις δυσκολίες κι από τις μάχες που χάνονται γινόμαστε δυνατότεροι. Έτσι κι εμείς εκμεταλλευτήκαμε όποια παιχνίδια χάσαμε, όποιες δυσκολίες αντιμετωπίσαμε προς όφελος μας".

Στους τελικούς τι υπερίσχυσε; Το κίνητρο για να νικήσετε τον πρωταθλητή Ευρώπης ή το στήσιμο του προπονητή;

"Νομίζω, όλα μαζί. Σίγουρα το κίνητρο είναι πολύ σημαντικό στον αθλητισμό. Εμείς είχαμε το μεγαλύτερο δυνατό κίνητρο, όπως και να το κάνουμε απέναντι στον πρωταθλητή Ευρώπης, απέναντι στην ομάδα η οποία κατείχε ήδη το ελληνικό πρωτάθλημα και θέλαμε να τη ρίξουμε από την κορυφή. Μια καινούρια ομάδα αμφισβητούμενη, ήταν πολύ σημαντικό για εμάς να καταφέρουμε κάτι καλό. Από εκεί και πέρα όμως ωραία είναι τα λόγια, αλλά αν δεν υπάρχει η τακτική στο χαρτί και το πλάνο ενός προπονητή δεν μπορεί να γίνει τίποτα".

Ποιος ή ποιοι από τους παίκτες που ήρθαν φέτος στην ομάδα, θεωρείς ότι βοήθησαν περισσότερος από τους άλλους;

"Όλοι ήταν εξαιρετικοί παίκτες, απλά κάποια στιγμή ορισμένοι μπορεί να μην κολλάνε στο σύστημα της ομάδας και ο προπονητής να ζητάει κάτι διαφορετικό. Εκ του αποτελέσματος μπορούμε να πούμε ότι τα παιδιά που ήρθαν στο τέλος βοήθησαν τα μέγιστα. Και ο Κάρι και ο Γκουίν ήταν εξαιρετικοί παίκτες, μας έδωσαν πολλές λύσεις αλλά θα ήταν αδικία και για τα άλλα παιδιά που μπορεί να μη συνέχιζαν στην ομάδα, όμως πρόσφεραν είναι εξαιρετικοί παίκτες και χαρακτήρες θα μπορούσαν να παίξουν οποιαδήποτε στιγμή στην ομάδα".

Κεφάλαιο Παναθηναϊκός: "Είναι η οικογένειά μου"

Πέρσι το καλοκαίρι βρέθηκες σε ένα δύσκολο σταυροδρόμι. Αν θα συνέχιζες στον Παναθηναϊκό ή θα ακολουθούσες το δρόμο των συμπαικτών σου...

"Ήμουν από τους πρώτους που μίλησε με τον κόουτς και τα βρήκαμε σχετικά γρήγορα. Είχαμε μία κοινή γραμμή, ήθελα να παραμείνω και στην ομάδα, ήξερα ότι τα οικονομικά της ομάδας δεν θα είναι τόσο υψηλά γι' αυτό και κάποια παιδιά θα έφευγαν. Παρ' όλα αυτά όμως εγώ είχα τη δυνατότητα και τη διάθεση να κάνω πίσω για να παραμείνω στην ομάδα. Δεν ξέρω... Νομίζω η απόφασή μου θα ήταν ίδια όπως και να έχει. Είτε ήταν πριν, είτε μετά. Εγώ είμαι μέλος της ομάδας. Η οικογένειά μου είναι αυτή. Δεν μπορούσα να την παρατήσω έτσι εύκολα".

Τι σημαίνει για σένα ο Παναθηναϊκός;

"Έντεκα χρόνια έχει ξεφύγει η σχέση μας από το επαγγελματικό πλαίσιο. Είμαστε πια, πραγματικά οικογένεια. Όλοι μιλάμε στον ενικό, όλοι λέμε πράγματα που δεν λέγονται σε επαγγελματικό περιβάλλον. Έχουμε ζήσει τόσες πολλές χαρές, λιγότερες λύπες αλλά αυτές οι λύπες είναι όμως σημαντικές σε μεγάλες ομάδες, είναι χαραγμένες στη μνήμη μας. Μείναμε ενωμένοι, έχουμε περάσει πολύ ωραίες στιγμές και νομίζω ότι αυτό έχει να κάνει και για μία πολύ πετυχημένη σχέση".

Τι ήταν αυτό που σε κράτησε στον Παναθηναϊκό, μετά το πρώτο σου συμβόλαιο, όταν είχες κι άλλες προτάσεις για να φύγεις;

"Το κίνητρο, η διάθεση για να κερδίσω τίτλους. Όπως και να το κάνουμε στον Παναθηναϊκό έρχεσαι όταν ψάχνεις για την κορυφή. Ο Παναθηναϊκός πάντα βρίσκεται στην κορυφή, πάντα βρισκόταν. Νομίζω ότι ήταν μονόδρομος η επιλογή μου τότε".

Ένα καλοκαίρι ο Ολυμπιακός σε πλησίασε; Τι σε κράτησε στον Παναθηναϊκό;

"Έβλεπα ότι η ομάδα μου μπορούσε να μεσουρανήσει για πολλά ακόμα χρόνια, να κερδίσει τίτλους και αυτό για εμένα ήταν το βασικό κομμάτι".

Συνεπώς δεν έπαιζε ρόλο μόνο το χρήμα στις αποφάσεις σου;

"Όχι, δεν έπαιζε το χρήμα. Μπορεί σε εκείνη την περίπτωση να μου έδινε και περισσότερα ο Ολυμπιακός, αλλά το θέμα για μένα όμως ήταν να βρω μία καλή "στέγη" για μένα με καλές προοπτικές για το μέλλον και γιατί όχι στην ομάδα που ήμουν ήδη;"

Τι θα ήθελες να πεις στα παιδιά που θα παραμείνουν στο ρόστερ της ομάδας, όπως για παράδειγμα ο Ούκιτς ή ο Μπράμος;

"Το δύσκολο δεν είναι να φτάσεις στην κορυφή. Το δύσκολο είναι να παραμείνεις εκεί και τη νέα σεζόν όλοι θα έχουν τον πρωταθλητή Παναθηναϊκό στο στόχαστρο. Όλοι θα θέλουν να κερδίσουν τον Μπράμος, τον Ούκιτς και ούτω καθεξής".

Κεφάλαιο αποχώρηση: "Μόνο ο Διαμαντίδης ήξερε"

Πως αποφάσισες πως ήρθε η ώρα για να αποχωρήσεις μετά από μία πολύ καλή σεζόν που έκανες;

"Αυτή η απόφαση ήταν από την αρχή της σεζόν στο μυαλό μου. Πέρασαν τα χρόνια και σωματικά αλλα κυρίως ψυχολογικά έχω κουραστεί. Δεν είναι εύκολο να είσαι στον πρωταθλητισμό και την κορυφή για 11 χρόνια. Όλα αυτά φέρνουν φθορά στον άνθρωπο, είτε σωματική, είτε ψυχολογική όπως είπαμε. Έτσι κι εγώ θεώρησα πως ήταν η κατάλληλη περίοδος για να σταματήσω αυτό που αγαπάω τόσο πολύ γιατί νομίζω σημαντικό είναι να έχεις και μία αξιοπρέπεια όταν φεύγεις. Όταν έχεις ακόμα ένα καλό επίπεδο, για να σε θυμούνται κι έτσι".

Σε ποιον το λες όταν το αποφασίζεις;

"Όταν πάρθηκε η απόφαση, ήταν με την οικογένειά μου. Ήταν μία συζήτηση, μία σκέψη, η οποία στην πορεία επισημοποιήθηκε. Ο μόνος που ήξερε από την ομάδα ήταν ο συγκάτοικος μου, ο Δημήτρης (σ.σ. Διαμαντίδης)".

Προσπάθησε να σε μεταπείσει;

"Φυσικά. Αν άκουγα το Δημήτρη θα πήγαινα μέχρι τα 50! Δεν γίνονται όμως αυτά... Δεν είναι εύκολες αποφάσεις, δεν είναι εύκολες συζητήσεις. Όταν μιλάς για τη μεγάλη σου αγάπη και να "χωρίζεις" δεν γίνεται από τη μία μέρα στην άλλη, αλλά επειδή το έχω σκεφτεί πάρα πολύ, το έχω δουλέψει και το έχω ζυμώσει πολύ καλά στο μυαλό μου ήταν λίγο πιο εύκολο τώρα στο τέλος".

Θεωρείς ότι ήταν το ιδανικό φινάλε για σένα;

"Ευτυχώς ναι... Τα πράγματα ήρθαν εξαιρετικά. Η ομάδα πήρε το πρωτάθλημα, έκανε το 3-0 με δύο μπρέικ που δεν είχε ξαναγίνει κάτι τέτοιο. Νομίζω ότι ήταν το ιδανικό τελείωμα για κάθε αθλητή".

Αισθάνεσαι να την αφήνεις σε καλά χέρια την επόμενη χρονιά;

"Σε καλά χέρια είναι η ομάδα, όπως και να έχει. Η ομάδα δεν πρόκειται να σβήσει, δεν πρόκειται να σταματήσει να πρωταγωνιστεί, έχει ανθρώπους από πίσω που την αγαπάνε, θα την στηρίξουν. Είδαμε και φέτος που πέρασε τόσες πολλές δυσκολίες, ο κ. Δημήτρης Γιαννακόπουλος ήταν το πλάι της ομάδας, έκανε ότι χρειάστηκε, υπερέβη το μπάτζετ που είχε στην αρχή κι έφερε την ομάδα στην κορυφή".

Με δεδομένο ότι όλα τα προηγούμενα χρόνια λέγαμε ότι στον Παναθηναϊκό δεν υπάρχει κορεσμός, φέτος για σένα υπήρξε αυτή η λέξη;

"Νομίζω ότι είναι δημοσιογραφικό αυτό, ψάχνει ο κόσμος να βρει γιατί η ομάδα μπορεί να κάνει μία καμπύλη ή κάτι τέτοιο. Ο κορεσμός είναι δύσκολο να επέλθει. Το νέκταρ της επιτυχίας δεν το χορταίνεις ποτέ. Δηλαδή όσο και να σου δώσουν θέλεις ακόμα περισσότερο γι' αυτό και φέτος η ομάδα είχε τη δίψα να κατακτήσει κάτι μεγάλο. Και πέρσι στο τσακ ήμασταν για να πάρουμε κι άλλες κούπες. Φτάσαμε στο φάιναλ φορ και στους τελικούς στο ένα παιχνίδι, χάσαμε το πρωτάθλημα. Δεν υφίσταται κάτι τέτοιο στον αθλητισμό".

Κλείνοντας την καριέρα σου, ποια είναι η στιγμή που σου μένει ανεξίτηλα γραμμένη στη μνήμη σου;

"Θυμάμαι σαν σήμερα τη μέρα που με πήρε ο ατζέντης μου και μου είπε ότι υπογράφω με τον Παναθηναϊκό. Θυμάμαι την πρώτη κούπα που σηκώσαμε στη Λάρισα (σ.σ. το Κύπελλο Ελλάδας το 2003), κάθε κούπα ύστερα είχε τη δική της σημασία και γλύκα αλλά νομίζω ότι τα πρώτα πάντα είναι και τα πιο σημαντικά".

Κεφάλαιο επόμενη μέρα: "Θα το ξανάκανα 100 εκ. φορές"

Τι περιλαμβάνει η επόμενη μέρα για τον Κώστα Τσαρτσαρή;

"Σίγουρα πολύ χρόνο με την οικογένεια, να ζήσω στιγμές που δεν μπόρεσα να ζήσω τόσα χρόνια με τις υποχρεώσεις. Να ζήσω Σαββατοκύριακα, αργίες, γιορτές, να καθίσω τον καναπέ μου να δω με ηρεμία κάποια παιχνίδια επιτέλους. Σε πρώτο πλάνο είναι αυτό, μετά θα δούμε...".

Τι σου έχει λείψει περισσότερο όλα αυτά τα χρόνια;

"Δεν μου έχει λείψει τίποτα, πραγματικά. Στη ζυγαριά να βάλεις το μπάσκετ και από την άλλη την προσωπική ζωή, ανέσεις που μπορεί να έχει κάποιος κτλ. θα το ξανάκανα, δεν το συζητάω, 100 εκατομμύρια φορές. Οι χαρές, οι συγκινήσεις που μου έχει χαρίσει ο αθλητισμός δεν μπορώ να τις βρω πουθενά αλλού κι εξάλλου η ζωή δεν είναι μπάσκετ μέχρι το τέλος της ζωής μας. Τώρα ξεκινάει ένα άλλο κομμάτι για μένα που μπορώ να χαρώ ότι δεν έκανα τα προηγούμενα χρόνια".

Έχεις σκεφτεί τι θα κάνεις, αφού ξεκουραστείς κι αν θα επιστρέψεις στο χώρο του μπάσκετ;

"Αυτό ούτως ή άλλως το έχω στο μυαλό μου. Είναι ο τομέας που γνωρίζω, δυστυχώς δεν έχω σπουδάσει κάτι, αυτό το πράγμα κάνω όλη μου τη ζωή, αυτό γνωρίζω καλά και νομίζω ότι η σωστή επιχειρηματική κίνηση είναι να κάνεις κάτι που γνωρίζεις και όχι κάτι που δεν ξέρεις" (σ.σ. γέλια).

Θα ήθελες να ασχοληθείς με την προπονητική, με ακαδημίες παιδιών;

"Δεν το έχω σκεφτεί ακόμα τόσο βαθιά. Είναι ακόμα πολύ νωπά όλα τα αγωνιστικά που θέλω πρώτα να αδειάσω στο κεφάλι και ύστερα να σκεφτώ εκ του μηδενός τι μπορώ να κάνω μετά".

Αποχωρείς πλέον οικογενειάρχης με δύο παιδάκια, νιώθεις να ωρίμασες μέσα από τον Παναθηναϊκό;

"Και βέβαια ωρίμασα και σε αυτό παίζουν ρόλο και οι προπονητές που έχουν περάσει από την ομάδα. Οι προπονητές δεν μας κάνουν μόνο καλύτερους παίκτες, μας κάνουν και καλύτερους ανθρώπους. Ο αθλητισμός προάγει την ομαδικότητα, τη συναδελφικότητα, τόσα και τόσα χαρακτηριστικά που είναι σημαντικά για την κοινωνία. Έτσι κι εμείς γινόμαστε καλύτεροι μέσα από τον αθλητισμό, βλέπουμε κάποια πράγματα με διαφορετική οπτική γωνία και όταν έρθει η στιγμή να γίνει κάποιος οικογενειάρχης πραγματικά ολοκληρώνεται και βλέπει εντελώς διαφορετικά τα πράγματα".

Αν ο γιος σου έρθει και σου πει θέλω να γίνω μπασκετμπολίστας, τι θα του πεις;

"Μετά χαράς κι εγώ μαζί του θα είμαι σε ότι κι αν αποφασίσει να κάνει".

Κεφάλαιο Ομπράντοβιτς: "Ο πρωταθλητισμός είναι στρατός"

Τι έχεις πάρει από τον Ομπράντοβιτς με τον οποίο είχατε πολυετή συνεργασία;

"Με έμαθε ένα βήμα πάνω από τα βασικά το τι χρεάζεται για να κάνεις πρωταθλητισμό. Δεν είναι απλό, δεν μπορείς να μπεις στο γήπεδο και να πεις τώρα θα γίνω πρωταθλητής. Πρέπει να δουλέψεις πολύ στο μυαλό, φυσικά να είσαι αγωνιστικά και σωματικά πανέτοιμος, αλλά όλο αυτό το να σου δίνει τις εμπειρίες και τη δυνατότητα να κατακτήσεις την κορυφή και να παραμείνεις στην κορυφή, είναι πολύ σημαντικό χαρακτηριστικό και λίγοι προπονητές μπορούν να στο μεταδώσουν".

Παίζει ρόλο και ο τρόπος που στο μεταδίδει; Έλεγαν για τον Ομπράντοβιτς ότι ήταν αυταρχικός μεν, δίκαιος δε...

"Αθλητισμός χωρίς αυταρχισμό δεν γίνεται. Όπως και να το κάνουμε, εδώ είναι στρατός. Όταν έχεις να κάνεις με 15 ξεχωριστούς χαρακτήρες και διεθνούς βεληνεκούς προσωπικότητες, γιατί ο Παναθηναϊκός μάζευε πάντα την αφρόκρεμα, ο προπονητής δηλαδή έπρεπε να είναι όχι μόνο δάσκαλος και φύλακας, αλλά και ψυχολόγος, χίλια δυο πράγματα. Αυτό κάνει και τους μεγάλους προπονητές".

Τι κρατάς και τι θα ήθελες να ξεχάσεις από την καριέρα σου;

"Κρατάω τα πάντα και δεν θα ήθελα να ξεχάσω τίποτα. Ακόμα και οι λύπες με έκαναν καλύτερο, ακόμα και η άσχημη κριτική στο πρόσωπο μου με έκανε καλύτερο, όλα αυτά είναι μέρος του παιχνιδιού και μέρος της ζωής. Νομίζω, ότι κανείς δεν ζει μέσα σε μία γυάλα, κάποια στιγμή θα υπάρξουν και τα πάνω και τα κάτω κι αυτά μας κάνουν και καλύτερους ανθρώπους, πιο σκληρούς, πιο δυνατούς. Βλέπουμε κάποιες αδυναμίες και τις διορθώνουμε και στο τέλος στη σούμα που λέμε όλα είναι θετικά".

Κεφάλαιο κόσμος: "Στάση ζωής να μην προκαλώ"

Πέρσι το καλοκαίρι έλεγες στην προετοιμασία να σταθεί ο κόσμος δίπλα στον Παναθηναϊκό, τώρα που αποχωρείς τι θέλεις να τους πεις;

"Χωρίς τη συμπαράσταση του κόσμου η ομάδα δεν θα μπορούσε να φτάσει ποτέ εδώ. Είτε είχε μπάτζετ 30-40 εκατομμύρια, είτε 10. Ο κόσμος είναι ο κινητήριος μοχλός, πάντα είχε δυσκολίες η ομάδα αλλά φάνηκε πόσο ο κόσμος την στηρίζει. Πριν από 4 χρόνια έγινε κάτι που δεν είχε συμβεί παγκοσμίως. Ήρθε ο κόσμος στην προπόνηση να μας στηρίξει μετά από ένα πολύ άσχημο αποτέλεσμα, όπως ήταν ο αποκλεισμός από το Μαρούσι στην Ευρωλίγκα. Ήταν πραγματικά πολύ άσχημη εικόνα εκείνη την περίοδο. Ο κόσμος όμως ήρθε, ήταν μαζί μας, μας εμψύχωσε κι εκεί άλλαξε τα πάντα μέσα μας και συνέχισε αυτή η ομάδα κανονικά τη δυναστεία της".

Είναι στάσης ζωής το γεγονός ότι ποτέ δεν προκάλεσες μέσα στο γήπεδο;

"Ναι είναι στάση ζωής γιατί θεωρώ ότι ο αθλητισμός δεν είναι για να φανατιζόμαστε. Ο αθλητισμός είναι ένα πράγμα, δεν έχει ούτε αριστερά, ούτε δεξιά. Είναι μία ευθεία, που έλεγαν και οι αρχαίοι "νους υγιής εν σώματι υγιή". Εμείς το έχουμε ξεπεράσει αυτό και το έχουμε κάνει χίλια δυο πράγματα. Σαν χαρακτήρας είμαι τέτοιος. Ούτε έξω από το γήπεδο θέλω να δίνω δικαιώματα και γιατί να αλλάξω μέσα στο γήπεδο;"

Μέσα από το χώρο έκανες φιλίες;

"Μόνο φιλίες! Όλοι οι φίλοι μου, η παρέα μου είναι από το χώρο του αθλητισμού, από το μπάσκετ. Είναι μία παράμετρος που προκύπτει μέσα από την ενασχόληση μου, γιατί δεν είχαμε προσωπική ζωή οπότε δεν θα μπορούσα να γνωρίσω κάποιους διαφορετικούς ανθρώπους, έξω από το χώρο. Στο χώρο του αθλητισμού, συναντάς ωραίο κόσμο, καλό κόσμο και έχουμε τα ίδια χνώτα".

Πως νιώθεις μετά τη φιέστα και τον αποχαιρετισμό που σου επεφύλαξε ο κόσμος;

"Ήταν από τις πιο αγχωτικές μέρες επειδή ήταν νωπά και τα παιχνίδια των τελικών. Ήταν πολύ συγκινητικό το κλίμα. Δεν κοιμάμαι καλά τα τελευταία βράδια, είναι μία αλήθεια αυτή. Καταλαβαίνουν όλοι ότι δεν ήταν εύκολη αυτή η κατάσταση. Απλά ήθελα να ξημερώσει η Δευτέρα! (σ.σ. γέλια).

Κεφάλαιο τραυματισμοί: "Μπορεί να σου κλείσει μία πόρτα"

Θεωρείς ότι για να πετύχει κάποιος στο χώρο του αθλητισμού γενικότερα, χρειάζεται και τύχη πλην της σκληρής δουλειάς;

"Χρειάζεται τύχη, συγκυρίες. Π.χ. ο τραυματισμός είναι μία ατυχία. Πόσα παιδιά, πόσα ταλέντα πολύ μεγαλύτερα κι από εμάς, έχουν χαθεί απλά από έναν τραυματισμό. Ο τραυματισμός μπορεί να σου κλείσει μία πόρτα που μπορεί να ήταν και όλη σου η καριέρα. Τώρα για το αν θα μπει ένα σουτ, δεν ξέρω αν είναι απλά τύχη, ή ικανότητες. Κάποια εξωαγωνιστικά πάντως χρειάζονται τύχη".

Εσύ στην καριέρα σου σε πολλές περιπτώσεις στάθηκες άτυχος και τραυματίστηκες. Πως το αντιμετώπιζες;

"Δεν είναι εύκολο στην αντιμετώπιση ένας τραυματισμός. Μάθαμε μέσα από τον αθλητισμό ότι είναι μέρος του παιχνιδιού, επιστρέφουμε δριμύτεροι, δυνατότεροι κι αυτό είχα κι εγώ στο μυαλό μου. Υπήρξαν κάποιες στιγμές απανωτοί τραυματισμοί κάποιες στιγμές οι οποίοι με έριξαν ψυχολογικά, αλλά είχα ανθρώπους γύρω μου που μου στάθηκαν και στο τέλος απλά βλέπεις ότι ήταν μία παρένθεση στην καριέρα σου".

Τι βλέπεις για την Εθνική στο Ευρωμπάσκετ που έρχεται τον Σεπτέμβριο;

"Η Εθνική είναι υπεράνω όλων. Η εθνική πάντα θα υπάρχει, είτε κάποιοι αθλητές θα το θέλουν, είτε όχι. Η εθνική είναι η βιτρίνα του ελληνικού μπάσκετ και πρέπει να την προσέξουμε, πρέπει να είμαστε όλοι δίπλα της. Απλά την εθνική τη στηρίζουμε...".

"Πινγκ πονγκ" με τον Κώστα Τσαρτσαρή

Του ζητήσαμε να μας πει τι σκέφτεται στο άκουσμα ενός ονόματος με μία λέξη. Εκείνος επέλεξε μία μικρή φράση για να είναι πιο κατατοπιστικός. Ορίστε λοιπόν, τι μας είπε...

Ομπράντοβιτς: " Ο άνθρωπος που χρωστάω τα πάντα, χρωστάω 21 τίτλους".

Πεδουλάκης: "Δεύτερος πατέρας, γιατί αυτός μου έμαθε τα βασικά, με πήρε πιτσιρικά και με έβαλε να παίζω για 40 λεπτά ενώ ήμουν για τις μπάτσες στο Περιστέρι, αλλά αυτό με βοήθησε όσο δεν μπορείς να φανταστείς".

Διαμαντίδης: "Τεράστιος, δεύτερος μεγαλύτερος ηγέτης στην ιστορία του Παναθηναϊκού μετά τον Φράγκι".

Σπανούλης: "Τεράστιος αθλητής, καλός φίλος και νομίζω ότι θα έχει ακόμα μεγάλες επιτυχίες στο μέλλον".

Μπατίστ: "Πάρα πολύ καλός φίλος, ο καλύτερος ψηλός που έχει περάσει από την Ευρώπη, πραγματικά μακάρι να μπορούσε να κλείσει κι αυτός εδώ στην ομάδα".

Γιαννάκης: "Ο άνθρωπος που αναστήλωσε την Εθνική. Μαζί του ζήσαμε αν όχι τη μεγαλύτερη από τις μεγαλύτερες χαρές που έχουμε ζήσει σαν αθλητές".

Π.Γιαννακόπουλος: "Σ' αυτόν κι αν χρωστάω τα πάντα; Είναι η ψυχή του παναθηναϊκού αθλητισμού, χωρίς αυτούς τους ανθρώπους πιστεύω ότι δεν θα υπήρχε μπασκετικός Παναθηναϊκός".

*Πλέον, η επόμενη μέρα βρίσκει τον Κώστα Τσαρτσαρή να οργανώνει τις φετινές του διακοπές, να παραμένει για λίγες ακόμα ημέρες στην Αθήνα και να προετοιμάζει μαζί με τη σύζυγό του Λίνα, την βάπτιση των δίδυμων παιδιών τους. Δεν έχουμε παρά να του ευχηθούμε καλή ξεκούραση, αφού πρώτα τον ευχαριστήσουμε για την ευχάριστη συνέντευξη που μας παραχώρησε.