Evolve or die
Αν μη τι άλλο, ο Σάσα Ομπράντοβιτς ξέρει να εξελίσσεται και να επιβιώνει. Το έκανε ως παίκτης, συνεχίζει να το κάνει ως προπονητής της Άλμπα, που απόψε (21.45) θα διεκδικήσει τις πιθανότητες που έχει στην πρόκριση στα playoffs.
Μπορείτε να τον ρωτήσετε επί του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Ξέρει να απαντήσει. Το αυτό ισχύει και αν θέλετε μια πληροφορία από Euroleague ή Eurobasket και φυσικά από Ολυμπιακούς Αγώνες. Γενικότερα, δεν υπάρχουν πολλές εμπειρίες που δεν πρόλαβε να ζήσει ο Σάσα Ομπράντοβιτς, ως παίκτης.
Και ό,τι έμεινε, ευελπιστεί να τις ζήσει ως προπονητής. Ο κόουτς της Άλμπα ήταν από τους πρώτους γκαρντ που κατάλαβαν τη σημασία του να αντιλαμβάνεσαι πότε το σουτ είναι δικό σου και πότε μπορείς να βρεις κάποιον καλύτερο από εσένα, να το "πάρει". Αλλά ας κάνουμε ένα rewind.
Η καριέρα του, ως παίκτη, διήρκεσε 17 χρόνια, αρχής γενομένης από τον Ερυθρό Αστέρα (το 1987) έως το 2006 και την Κολωνία. Μεσολάβησαν οι Λιμόζ (1993-94), Άλμπα (1994-97), Βίρτους (1997-99) και Μπουντούτσνοστ (2000-01), ενώ στη RheinEnergie Köln είναι που έγινε το πέρασμα στην προπονητική (2005).
Σε μια από τις εξομολογήσεις που είχε κάνει, είχε πει πως " όταν ήμουν παίκτης, οι προπονητές είχαν άμεση εξάρτηση με τον πόιντ γκαρντ ή τον πλέι μέικερ, όπως κυκλοφορούσαμε τότε, για να οργανώσουν και να δημιουργήσουν. Κυρίως, για να επιλέξουν το play για τον καλύτερο παίκτη, τον σκόρερ και να τον αφήσουν να δημιουργήσει για τον εαυτό του. Οπότε, ήταν μια καλή κατάσταση να 'χεις στο ρόστερ σου έναν scoring guard, που να έχει τη δυνατότητα να μοιράζει την μπάλα".
Η αλήθεια είναι πως δεν υιοθέτησε άνετα, το νέο ρόλο. Γιατί υπήρχαν κάποιες άλλες παράμετροι που έπρεπε να κατανοήσει και να υιοθετήσει. "Σ την εθνική (φόρεσε τρία χρυσά -1995, 1997 και 2001- και ένα χάλκινο μετάλλιο -1999- σε Eurobasket, το χρυσό στο Παγκόσμιο του 1998, στην Ελλάδα και το αργυρό στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1996), έπαιζα πίσω από τον Σάσα Τζόρτζεβιτς. Δεν θα μας λέγατε ίδιους παίκτες. Τότε ήμουν ο σκόρερ στον σύλλογο μου, αλλά στους "πλάβι" δημιουργούσα για τους εξαιρετικούς αθλητές που είχα γύρω μου. Και φυσικά, δεν είχα το παραμικρό θέμα να αποδεχθώ αυτή τη διαφορετική αποστολή: να δημιουργώ αντί να σκοράρω". Όπως είχε εξηγήσει, το ρόστερ των -τότε- "πλάβι" ξεχείλιζε από ταλέντο. Αναζητώντας λοιπόν, εκείνος τρόπους να γίνει χρήσιμος, ανακάλυψε... τη μαγεία της άμυνας. Έγινε ο πρώτος μεγαλόσωμος γκαρντ, με καλό σουτ, αλλά τη συνήθεια να θυσιάζει τον εαυτό του, για το γενικότερο καλό. Τώρα, όταν επέστρεφε στην ομάδα του, γινόταν εκείνος ο πρωταγωνιστής, ο σκόρερ. Υπήρξε ο ηγέτης του Ερυθρού Αστέρα, στην κατάκτηση του πρώτου πρωταθλήματος, έπειτα από 21 χρόνια (το 1993). Δίπλα του είχε τους Νεμπόισα Ίλιτς, Αλεξάντερ Τριφούνοβιτς και τον νεαρό -τότε- Ντέγιαν Τομάσεβιτς, με τον πρωταγωνιστή της ιστορίας μας να αναδεικνύεται MVP.
Έφυγε για τη Λιμόζ, το καλοκαίρι του 1993, κατόπιν σχετικής πρόσκλησης του Μπόζινταρ Μάλκοβιτς. Λίγους μήνες μετά, ο "Μπόζα" αποφάσισε πως τελικά, ήθελε Αμερικανό και έδωσε τη θέση του Ομπράντοβιτς, στον Ντάνι Γιανγκ. Κάπως έτσι, τον Γενάρη του 2015 βρέθηκε ξανά στον Ερυθρό Αστέρα. Πρόλαβε τα πλέι οφ και να δείξει το δρόμο για την κορυφή -με 22.6π. ανά αγώνα.
Ο Σβέτισλαβ Πέσιτς ήταν αυτός που τον σύστησε στη Γερμανία, όταν τον κάλεσε να παίξει για την Άλμπα (1994), όπου έμεινε έως το 1997. Αγωνίστηκε στο European Cup, πήγε στους τελικούς και σκόραρε στον πρώτο 34 πόντους, στο καλάθι της Stefanel Milano, σε ματς που έληξε... Χ (87-87). Στο δεύτερο τελικό, ενώπιον 9000 θεατών, η Άλμπα επικράτησε 85-79 και σήκωσε την κούπα, με εκείνον να δίνει 12π. και 5 ασίστ.
Το 2005 η Κολωνία -όπου βρισκόταν από το 2001- του πρότεινε να δοκιμάσει να κοουτσάρει. Έκρινε πως είχε έλθει το πλήρωμα του χρόνου και είπε το "ναι". Το 2008 άλλαξε εργοδότη και εργάστηκε για την Κίεβ, το 2009 για την Τουρόφ και το 2010 για την Ντόνετσκ, πριν επιστρέψει στο Βερολίνο το 2012.
Φέτος, τα έφερε έτσι η ζωή (για την ακρίβεια, το πρόγραμμα της Euroleague) που παρουσιάστηκε στο Βελιγράδι, ως αντίπαλος, ανήμερα των 46ων γενεθλίων του. Τι έγινε; Το έλα να δεις.
" Ανυπομονώ να δω την οικογένεια μου, τους φίλους μου. Τι να πω; Για πρώτη φορά, έπειτα από 10 χρόνια που είμαι προπονητής, έχω την ευκαιρία να επισκεφτώ την πατρίδα μου, επίσημα: ως κόουτς της ομάδας που θα αντιμετωπίσει αυτήν στην οποία "μεγάλωσα", στην οποία έγινα παίκτης και πέρασα μοναδικές στιγμές", είχε πει, πριν ταξιδέψει στην πατρίδα του. Μετά... δεν είπε κάτι, γιατί είχε μείνει άναυδος -χωρίς να καταφέρει να κρύψει τη συγκίνηση του.
Η Άλμπα θα εμφανιστεί απόψε (2/4) στο ΟΑΚΑ, με σκοπό να διεκδικήσει τις πιθανότητες πρόκρισης στα playoffs, όπου δεν έχει εμφανιστεί από το 1998. Αν έχει δείξει κάτι ο Ομπράντοβιτς στη ζωή του, είναι πως όλα μπορούν να συμβούν, όταν υπάρχει θέληση και συγκεκριμένο πλάνο. Μένει να δούμε αν θα καταφέρει να προσφέρει στην ομάδα του, άλλη μια μεγάλη στιγμή (μετά τα back to back κύπελλα, το 2013 και το 2014), την πρώτη στην Ευρώπη έπειτα από πάρα πολλά χρόνια.
