Όπως αναζητούσε η Euroleague τον θρύλο του Ολυμπιακού, μεταξύ όσων εμφανίστηκαν με την ερυθρόλευκη φανέλα σε Final Four, σταμάτησε στον Ντέιβιντ Ρίβερς, σημειώνοντας πως " χρειάστηκε μόλις δυο παιχνίδια, για να λάβει αυτή τη διάκριση".

Το κείμενο αναφέρει ότι " μπορεί να χρειάστηκε μόλις δυο ματς, για να κερδίσει θρυλικό status στον Ολυμπιακό, αλλά ήταν το αξιοσημείωτο σθένος του που τον είχε βάλει σε τροχιά για να ζήσει το θρίαμβο, πολύ νωρίτερα. Ως το τρίτο παιδί 17μελους οικογενείας, δούλεψε για να βρει το δρόμο του για την υποτροφία στο κολέγιο, όπου αντιμετώπισε μια πρόκληση που απείλησε τη ζωή του και αφορούσε αυτοκινητικό ατύχημα. Μια δεκαετία αργότερα, βρέθηκε μαζί με τον Ολυμπιακό στα βιβλία της ιστορίας, λόγω των ηρωικών που έκανε με τους "ερυθρόλευκους", όπως εκείνοι κατακτούσαν τον πρώτο τους στη Euroleague, το 1997.

Ο Ρίβερς ήταν γεννημένος ηγέτης και εξαιρετικός πλέι μέικερ, όταν πήγε για πρώτη φορά στον Ολυμπιακό, το 1995. Ηγήθηκε των "ερυθρόλευκων" στην πορεία τους για την κατάκτηση του εγχώριου πρωταθλήματος, εκείνης της σεζόν, αλλά αυτά που έκανε την αγωνιστική περίοδο που ακολούθησε ήταν που έμειναν για πάντα στο μυαλό των φαν των Πειραιωτών. Παίζοντας υπό τις οδηγίες του Ντούσαν Ίβκοβιτς, χρησιμοποίησε την ταχύτητα του, τις ικανότητες του στο σκοράρισμα και το ηγετικό του χαρακτήρα του, για να οδηγήσει τον Ολυμπιακό στο Final Four της Ρώμης -που ήταν το τρίτο στην ιστορία του οργανισμού. Είχε μια εξαιρετική σεζόν, με 17.2 πόντους ανά αγώνα, αλλά κράτησε το καλύτερο για το τέλος. Σκόραρε το σίζον χάι των 28 πόντων, στο 74-65 του ημιτελικού με την Ολίμπια Λιουμπλιάνας και μετά έφτασε τους 26, στο 73-58 του τελικού με την Μπαρτσελόνα. Το σύνολο των 54 πόντων ήταν το δεύτερο μεγαλύτερο νικήτριας ομάδας, στην ιστορία των Final Four. Για αυτό και ουδείς εξεπλάγη, όταν κατέκτησε τον τίτλο του MVP.

Η επιτυχία του συνεχίστηκε στη Γαλλία, την Ιταλία και την Τουρκία, πριν επιστρέψει στον Ολυμπιακό το 2000, για τη δεύτερη θητεία και την αποχώρηση από την ενεργό δράση, σε ηλικία 36 χρόνων. Διατήρησε μια πολύ ζεστή σχέση με την ομάδα, εξ ου και εμφανίστηκε στο Final Four του 2009 στο Βερολίνο, κατόπιν πρόσκλησης των "ερυθρόλευκων". Σήμερα είναι κόουτς σε κολέγιο, στις ΗΠΑ.

ΣΤΙΓΜΕΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ

1978: ΠΡΩΤΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΕUROLEAGUE

Ο Ολυμπιακός έφτασε στους ομίλους της Euroleague, για πρώτη φορά τη σεζόν 1978-79. Το highlight ήταν το 79-77 επί της Μακάμπι, με τον Στιβ Γιατζόγλου να είναι ο καλύτερος παίκτης εκείνης της εποχής.

1994: ΣΤΟ FINAL FOUR

Οι "ερυθρόλευκοι", με ηγέτες τον Ζάρκο Πάσπαλι και τον Ρόι Τάρπλεϊ, έφτασαν στο Final Four το 1994 και έως τον τελικό, πριν χάσουν 59-57 από την Μπανταλόνα.

1997: Η ΔΟΞΑ ΣΤΗ ΡΩΜΗ

Αφότου είχαν φτάσει κοντά στην κατάκτηση, πολλές φορές, όλα "έδεσαν" για τον Ολυμπιακό, το 1997. Ο Ντούσαν Ίβκοβιτς ήταν ο προπονητής και ο Ντέιβιντ Ρίβερς ο σταρ στα γκαρντ. Οι δυο τους ώθησαν τον Ολυμπιακό στο πρώτο ευρωπαϊκό τίτλο, με εξαιρετικό τρόπο (73-58 επί της Μπαρτσελόνα, στον τελικό).

2012: Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Σε ένα από τα πιο απίστευτα comebacks στην ιστορία του μπάσκετ, ο Ολυμπιακός γύρισε από το -19 που βρισκόταν στα 13' για το τέλος, στο 62-61 επί της ΤΣΣΚΑ, με τον Γιώργο Πρίντεζη να σκοράρει το νικητήριο καλάθι.

2013: ΤΟ BACK TO BACK

Ο Ολυμπιακός έζησε ένα σχεδόν τέλειο Final Four στο Λονδίνο, επικρατώντας 52-69 της ΤΣΣΚΑ στον ημιτελικό και 100-88 της Ρεάλ στον τελικό. Ο Βασίλης Σπανούλης επελέγη για ΜVP, για τρίτη φορά".