Το προσωνύμιο "θηλυκός Γκάλης" προσπάθησε να περιγράψει τα επιτεύγματα της μέσα στα παρκέ. Ο θρύλος του γυναικείου μπάσκετ και διευθύντρια πλέον αθλητικών προγραμμάτων στο ιδιωτικό εκπαιδευτήριο ACS Athens στο Χαλάνδρι, Άννυ Κωνσταντινίδου, μίλησε στην ιστοσελίδα του ΣΕΠΚ (sepk.gr) για το γυναικείο μπάσκετ.

Το τελευταίο δεν έχει την ανάπτυξη που θα περίμενε αλλά και για τις υποδομές που χρειάζονται περισσότερο υπομονή. Αναλυτικά όσα δήλωσε....

Για το "3ο Διεθνές Σεμινάριο" του ACS, το οποίο πραγματοποιήθηκε στις 20-22 Απριλίου υπό την αιγίδα του ΣΕΠΚ: "Κατά την άποψη μου και σύμφωνα με τους συμμετέχοντες είχε μεγάλη επιτυχία. Κατά την διάρκεια και των 3 ημερών του Σεμιναρίου η προσέλευση ήταν σταθερή και ικανοποιητική.

Οι ομιλίες ήταν πολύ ενδιαφέρουσες καθώς οι ομιλητές προέρχονταν από γνωστά πανεπιστήμια της Αμερικής καθώς κι από το ΝΒΑ (Ράντι Πφαντ, Κεν Μπόουν, Τζένεϊ Τζάκσον, Σίμι Γκρέι-Μίλερ). Η επιτυχία του Σεμιναρίου μας παροτρύνει να το συνεχίσουμε κι έτσι έχει ήδη αρχίσει ο προγραμματισμός για το 4ο διεθνές Σεμινάριο που θα λάβει χώρα την άνοιξη του 2013".

Για το γυναικείο μπάσκετ: "Δυστυχώς έμεινε στάσιμο κάνοντας κάποια βήματα προς τα πίσω. Οι όποιες επιτυχίες έγιναν που δεν ήταν και λίγες δεν αξιοποιήθηκαν κατάλληλα. Δεν είναι επιτυχία να ξεχωρίζει μία ομάδα και μόνο αλλά να υπάρχει ανταγωνισμός και ένα πρωτάθλημα δυνατό, ώστε μέσα από αυτό να "παράγονται" αθλήτριες σε συνεχή ρυθμό.

Κυνηγώντας ένα γρήγορο αποτέλεσμα ξεχνάμε τι χρειάζεται για να γίνει σωστά μία δουλειά. Για παράδειγμα όταν ένα παιδί ξεχωρίζει για το ύψος του το πρώτο πράγμα που κάνουν κάποιοι είναι να του μάθουν να παίζει τη θέση του σέντερ και δεν σκέφτονται ότι αυτό το παιδί όταν μεγαλώσει μπορεί να αγωνιστεί σε άλλη θέση".

Για τις υποδομές και την δουλειά που γίνεται σε αυτές: "Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν το μεράκι και την γνώση να δουλέψουν με παιδιά καθοδηγώντας τα στο σωστό δρόμο δουλειάς και σκέψης. Φυσικά δεν υπάρχουν όλα τα εφόδια για να κάνει ένας προπονητής σωστά τη δουλειά του (γήπεδα, ώρες γηπέδων, υλικοτεχνική υποδομή και αξιοπρεπή οικονομική ανταμοιβή ώστε ο προπονητής να συγκεντρωθεί σε αυτό που κάνει). Δεν βοηθάει το γεγονός ότι ως λαός είμαστε ανυπόμονος και ζητούμε αποτελέσματα εδώ και τώρα κάτι που δεν συμβαίνει στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού (είτε σε σχολεία, είτε σε κολέγια είτε στο ΝΒΑ)".