Για να φτάσει μια ομάδα στην κατάκτηση ενός χρυσού μεταλλίου (ακόμη κι αν είναι Β' Κατηγορίας) χρειάζεται ταλέντο, συγκέντρωση, προσήλωση και ομαδικότητα. Ένα καρέ που είχε και με το παραπάνω στη Σόφια η Εθνική Παίδων, κυριαρχώντας σε βάρος των αντιπάλων της για ένα δεκαήμερο. Οι παίκτες του Κώστα Παπαδόπουλου παρουσιάστηκαν εξαιρετικά συνεπείς στις δύο πλευρές του παρκέ, μετατρέποντας σε... one team show (sic) τους αγώνες τους, όπως φαίνεται από το +30.3 πόντους με το οποίο νικούσαν κατά μέσο όρο.

Το Sport24.gr παρακολούθησε όλα τα παιχνίδια της "γαλανόλευκης" (να ναι καλά η FIBA, που προβάλλει όλες τις διοργανώσεις των μικρών εθνικών ομάδων μέσω Youtube) και σχολιάζει την απόδοση των δώδεκα διεθνών μας, που έφεραν την Ελλάδα ξανά στην Α' Κατηγορία του Πανευρωπαϊκού Παίδων. Με εμφατικό μάλιστα τρόπο !

Νίκος Ρογκαβόπουλος (2μ01, φόργουορντ, ΑΕΚ - φωτό): Ο MVP του Πανευρωπαϊκού Β' Κατηγορίας έδειξε σημάδια ωρίμασης στο παιχνίδι του, αυτό το διάστημα. Δεν διέφυγε σε επιπόλαιες ενέργειες, δεν θέλησε να "ανεβάσει" τα στατιστικά του σε βάρος του συνόλου, αλλά έδειξε μεγάλη συνέπεια στο να κάνει στο παρκέ αυτά που του ζητήθηκαν. Κι από εκεί ήρθε η καθολική αποδοχή, τόσο των συμπαικτών του (που τον αποθέωσαν στην απονομή) όσο και των αντιπάλων. Με τα μακριά του χέρια βοήθησε πολύ στην άμυνα, αλλοιώνοντας σουτ και πάσες, ενώ όσο βρισκόταν μαζί στο παρκέ με τον Ανδρέα Τσουμάνη και τον Άρη Σωτηρίου δημιουργούσαν ένα "δάσος από χέρια" που δεν άφηνε πολλά περιθώρια για εύκολο καλάθι στην αντίπαλη ομάδα. Η συμπεριφορά του εντός παρκέ και η σοβαρότητα που έδειξε σε όλη τη διάρκεια της διοργάνωσης είναι τα δύο πιο σημαντικά στοιχεία που παρουσίασε, γιατί τα υπόλοιπα (αγωνιστικής φύσεως) είναι λίγο - πολύ γνωστά.

Γιώργος Ταζόπουλος (1μ85, γκαρντ, ΠΑΟΚ): Στο Πανελλήνιο Παίδων πριν από δύο μήνες "έβγαλε μάτια" με την ταχύτητά του στο γήπεδο. Στην προετοιμασία της Εθνικής Παίδων μπορεί να μην ξεκίνησε εξίσου καλά, αλλά σταδιακά ένιωθε πιο άνετα και, εν τέλει, στη Σόφια έδειξε γιατί θεωρείται εκ των κορυφαίων στην ηλικία του. Ο αριστερόχειρας πλεϊμέικερ βοήθησε πολύ με τη διεισδυτικότητά του και την ικανότητα που είχε στο κλέψιμο (1.5 ανά αγώνα), όπως επίσης στην αλλαγή ρυθμού, όποτε αυτό θεωρούταν σκόπιμο. Έχει άλλωστε μεγάλη ικανότητα στο transition παιχνίδι, στοιχείο που αποτελεί βασικό χαρακτηριστικό του γνώρισμα.

Κώστας Βλάσιος (1μ90, γκαρντ, Δούκας - φωτό): Ο βασικός πλεϊμέικερ της Εθνικής Παίδων έδειξε μεγάλη συνέπεια στη βασική αποστολή του: να ελέγχει τον ρυθμό και να μην αφήνει την ομάδα να ξεφεύγει από αυτό που ζητούσε ο Κώστας Παπαδόπουλος. Πολύ μετρημένος στις κινήσεις του, δεν εκβίασε προσπάθειες, δεν κυνήγησε να "γράψει" καλά νούμερα στη διάρκεια των αγώνων, παρά να είναι άπαντες ικανοποιημένοι -με πρώτο και καλύτερο τον προπονητή του. Είναι χαρακτηριστικό πως έπαιρνε μόλις 3.9 σουτ ανά αγώνα, προτιμώντας να μοιράσει σωστά το παιχνίδι (2.8 ασίστ) και να διατηρήσει τον ρυθμό στα επίπεδα που προσδοκούσε η Ελλάδα.

Ραφαήλ Λαναράς (1μ94, γκαρντ, Ίκαρος Καλλιθέας): Ο γοργοπόδαρος γκαρντ του Ικάρου Καλλιθέας επιβεβαίωσε την ταμπέλα του... ταχύτερου περιφερειακού της Ελλάδας. Ικανότατος με την μπάλα στα χέρια και με διεισδυτικότητα, βοήθησε σημαντικά στο επιθετικό κομμάτι. Δεν πρέπει να ξεχνάμε άλλωστε πως πρόκειται για ένα παιδί που έκανε εντυπωσιακές εμφανίσεις στους τελικούς της ΕΣΚΑΝΑ, οδηγώντας την ομάδα του μέχρι το Πανελλήνιο Παίδων (σε βάρος του Ολυμπιακού).

Άρης Σωτηρίου (2μ03, φόργουορντ, Δούκας): Βοήθησε σημαντικά την Εθνική Παίδων στον τελικό, χάρη στο επιθετικό του ξέσπασμα στη γ' περίοδο, αλλά και τις βοήθειες που έδωσε στην άμυνα. Έδειξε κι αυτός μεγάλη συνέπεια στις δύο πλευρές του παρκέ, με την εκτέλεση από μέση απόσταση να είναι το κύριο προσόν του. Παράλληλα, έδειξε να νιώθει άνετα με την μπάλα στα χέρια, αφού δεν ήταν λίγες οι φορές που εκτέλεσε με διείσδυση, τελειώνοντας φάσεις μπροστά από δύο ή τρεις αντιπάλους. Αποτέλεσε "κλειδί" για τη διάσπαση της άμυνας ζώνης που επέλεξαν αρκετές φορές οι αντίπαλοι της Ελλάδας, λόγω των παραπάνω στοιχείων.

Ανδρέας Τσουμάνης (2μ02, φόργουορντ, Ολυμπιακός - φωτό): Ήταν ο πρώτος ριμπάουντερ της "γαλανόλευκης" (με 9.3 "σκουπίδια" ανά αγώνα), όπως επίσης ο δεύτερος σε αξιολόγηση (με 13.3 βαθμούς). Πάνω απ όλα όμως, ήταν ο πιο αξιόπιστος παίκτης στο low post, σημείο του παρκέ που είναι ικανότατος. Ο ψηλός του Ολυμπιακού έδειξε μεγάλη ικανότητα στο κομμάτι των ριμπάουντ, τόσο λόγω ύψους και άκρων όσο και χάρη στην αντίληψή του. Στο παιχνίδι με τη Μεγάλη Βρετανία κυριάρχησε άλλωστε, φτάνοντας κοντά στο νταμπλ νταμπλ από το α' δεκάλεπτο (11π., 7ριμπ.), παρά το γεγονός πως απέναντί του είχε πιο ψηλά και αθλητικά κορμιά.

Γιάννης Σιδηροηλίας (1μ94, φόργουορντ, Άρης): Με τα μακριά χέρια του να τον καθιστούν σημαντικό, η Εθνική Παίδων είχε πάντοτε μια λύση πρώτης γραμμής από τον πάγκο. Αδικείται από τα στατιστικά του (4.3 πόντοι, 2.3 ριμπάουντ, 1.1 ασίστ), αφού προσέφερε πάρα πολλά στον δρόμο προς το χρυσό μετάλλιο. Τόσο γιατί απέφευγε τα λάθη (σ.σ.: στα νοκ άουτ δεν έκανε ούτε ένα!), όσο και γιατί κυκλοφορούσε γρήγορα την μπάλα, δίχως να σκέφτεται δεύτερη φορά γι αυτό που έπρεπε να κάνει στο παρκέ.

Δημήτρης Κλωνάρας (1μ96, γκαρντ, ΠΑΟΚ - φωτό): Ο πιο κοντρολαρισμένος παίκτης της "γαλανόλευκης", κι αυτός που χρησιμοποιήθηκε σε τρεις θέσεις (από "1" μέχρι "3") από τον προπονητή του. Ο MVP του Πανελληνίου Παίδων ήταν εξαιρετικός σε όλη τη διάρκεια της διοργάνωση, αποτελώντας σημείο αναφοράς για την επίθεση της ελληνικής ομάδας. Τόσο από το low post όσο και από μέση απόσταση, όπου είναι εξαιρετικός. Ήταν "εκεί" όποτε χρειάστηκε, σημειώνοντας κρίσιμα καλάθια στα νοκ άουτ παιχνίδια. Πάνω απ όλα όμως, παρουσιάστηκε ψύχραιμος και συνετέλεσε σημαντικά στο να έχει η Εθνική Παίδων τον έλεγχο του ρυθμού σχεδόν στο σύνολο των αναμετρήσεών της.

Βασίλης Σταυρακούκας (1μ91, γκαρντ, Παναθηναϊκός): Ο γκαρντ του Παναθηναϊκού βοήθησε πολύ αμυντικά με τα δυνατά του πόδια και τον τρόπο που χρησιμοποιούσε τα χέρια του. Είναι προσωπικότητα, κι αυτό φάνηκε σε μία φάση στον αγώνα με τη Μεγάλη Βρετανία, όπου αμέσως μετά από ένα σημαντικό προσωπικό αμυντικό λάθος (σ.σ.: ο προσωπικός του αντίπαλος έβαλε... τετράποντο, επειδή έδωσε βοήθεια από τη δυνατή πλευρά) σκόραρε για τρεις. Κι αυτό είναι δείγμα ενός παίκτη που "διαγράφει" άμεσα την προηγούμενη φάση, κοιτάζοντας μόνο την επόμενη.

Κώστας Κάδρας (2μ03, σέντερ, Δούκας - φωτό): Στα παιχνίδια των ομίλων ξεχώρισε λόγω επιθετικής απόδοσης, στα νοκ άουτ όμως έδειξε ένα ακόμη πρόσωπο: αυτό του αμυντικού! Ο ύψους 2μ03 σέντερ έκανε θραύση με Μεγάλη Βρετανία και Ολλανδία, έχοντας 5 και 3 τάπες αντίστοιχα. Νούμερα που αποτύπωσαν την προσφορά του στο πίσω μέρος του παρκέ, παρά το γεγονός πως δεν διακρίνεται για τα αθλητικά του προσόντα. Κάτι παραπάνω από μαχητικός, όποτε βρισκόταν στο παρκέ, έδειξε μεγάλη γκάμα επιθετικών κινήσεων με πλάτη στο καλάθι, αφού τελείωνε τις φάσεις με τα δύο χέρια, είτε "ρολάροντας" πάνω στο κορμί του αντίπαλου ψηλού.

Δημήτρης Καραΐσκος (2μ08, σέντερ, Προμηθέας Πατρών): Δεν ξεκίνησε καλά στη Σόφια, χρειάστηκε λίγο χρόνο για να προσαρμοστεί, αλλά όταν "γύρισε ο διακόπτης" ήταν καταλυτικός. Βοήθησε αρκετά στο κομμάτι των ριμπάουντ και των αλλοιώσεων, αφού έπαιζε εξίσου καλά άμυνα με χέρια και πόδια. Δεν πήρε πολλές μπάλες, αλλά όταν χρειάστηκε ήταν αποτελεσματικός στην επίθεση. Η προσφορά του κρίνεται κάτι παραπάνω από σημαντική, δεδομένου ότι μιλάμε για έναν σέντερ που είναι ακόμη πολύ άγουρος, αλλά έχει πολύ μεγάλα περιθώρια βελτίωσης και εξέλιξης. Γι αυτό άλλωστε νωρίτερα στο καλοκαίρι κλήθηκε στο Adidas Next Gen του Τρεβίζο.

Γιώργος Κωστίκας (2μ02, σέντερ, ΠΑΟΚ): Ήταν ο παίκτης με τον μικρότερο χρόνο συμμετοχής, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν έδειξε εξαιρετικά στοιχεία. Ακόμη κι όταν χρησιμοποιούνταν για μία ή δύο φάσεις (ανάλογα τις συνθήκες) έδειχνε πολύ συγκεντρωμένος και ικανός στο να προσφέρει άμεσα, αυτά που ζητούσε ο προπονητής του. Δεν εκβίασε επιθέσεις, περιορίστηκε σε αυτά που έπρεπε να κάνει, συνεισφέροντας επίσης στην κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στο Πανευρωπαϊκό Β' Κατηγορίας.