Πριν την είσοδο στο Μουσείο, ο Παγδατής πήρε μια πρώτη ιδέα του τι εστί άπαρτχαϊντ. Μαζί με τον προπονητή του, Όλιβερ Σούνες, και τον μάνατζέρ του, Ζαν-Φιλίπ Μπερνάρ, πήραν ταμπελάκια που τους διαχώριζαν σε λευκούς και μη λευκούς και αναγκάστηκαν να εισέλθουν στο Μουσείο από διαφορετικές πύλες.
" Είναι περίεργο να γνωρίζεις ότι διαχώριζαν τους ανθρώπους για τα πάντα", τόνισε ο Κύπριος, ενώ συνέχισε λέγοντας: " Είχαν διαφορετικές τουαλέτες, αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Παραλίες, σπίτια, ουρές για ταξί, λεωφορεία και εισόδους. Οι μαύροι υπέφεραν πολύ και είναι λυπηρό να το ακούς αυτό".

Ο Παγδατής εμφανίστηκε ιδιαίτερα συγκινημένος κατά την ξενάγησή του στο Μουσείο. " Είναι λυπηρό να ακούς ότι άνθρωποι υπέφεραν, ενώ είδα και κάποια βίντεο που έδειχναν πως τους μεταχειρίζονταν και δεν ήταν ωραία. Πονούσε πολύ να το βλέπεις αυτό και το μόνο που μπορώ να πω γι' αυτούς είναι να τους συγχωρέσετε. Συγχωρέστε τους για ό,τι συνέβη και συνεχίστε, ζήστε όλοι μαζί ειρηνικά, με αγάπη. Είναι όπως λέει ο Μαντέλα "Ένα έθνος, μία χώρα", στο τέλος όλοι ίδιοι είμαστε".

" Τώρα μπορώ να καταλάβω γιατί τόσοι άνθρωποι τον θεωρούν ήρωα. Είναι υπέροχος άνθρωπος και το μόνο που ήθελε ήταν να βοηθήσει εκείνους τους ανθρώπους, ακόμα κι αν αυτό σήμαινε το θάνατό του. Ξόδεψε 30 χρόνια από τη ζωή του στη φυλακή και υπέφερε πολλά για να παραμείνει αυτός που είναι σήμερα, για τον οποίο τρέφω μεγάλο σεβασμό".

Κατά τη διάρκεια της ξενάγησης, ζητήθηκε από τον Παγδατή να βαδίσει στο "δρόμο της ελευθερίας", όπου επέλεξε τρία από τα χρωματιστά μπαστούνια που αντιπροσωπεύουν διάφορα χαρακτηριστικά της ζωής του Μαντέλα. Ο Κύπριος τενίστας επέλεξε το κόκκινο για πίστη, το λευκό για θάρρος και το πράσινο για συγχώρευση, τα τρία χρώματα που απαρτίζουν τη σημαία της Νοτιοαφρικανικής Δημοκρατίας.

Για την επιλογή του, ο Παγδατής δήλωσε: " Επέλεξα την πίστη επειδή είναι πάντα σημαντικό να έχεις πίστη για όλα τα πράγματα στη ζωή, θάρρος επειδή όταν δείχνεις κουράγιο βγάζεις τον καλύτερό σου εαυτό και συγχώρεση επειδή πρέπει να συγχωρούμε τους ανθρώπους που έχουν κάνει λάθη και να τους δίνουμε μία δεύτερη ευκαιρία".

Η ξενάγησή του ολοκληρώθηκε υπογράφοντας στο βιβλίο επισκεπτών του Μουσείου, το ίδιο ακριβώς βιβλίο που είχε υπογράψει ο Μαντέλα το 2001, όταν το Μουσείο είχε ανοίξει τις πύλες του.

" Ήταν τέλεια. Είναι κάτι που δεν έχουμε συχνά την ευκαιρία να κάνουμε και ήταν σημαντική για μένα η εκμάθηση της ιστορίας μιας χώρας και το πόσο υπέφεραν κάποιοι άνθρωποι. Είναι λίγο σοκαριστικό όταν είσαι εκεί μέσα και τα βλέπεις, αλλά είναι και ωραίο να τα βλέπεις, γιατί σε αφυπνίζουν, σε κάνουν να βλέπεις τη ζωή και τους ανθρώπους με άλλο μάτι. Πρόκειται για μια εξαιρετική εμπειρία".